ανοησίες των 5.30

το lower your eyelids to die with the sun εμφανίζεται συνέχεια στα related

οι δύο μικροί μας ήρωες περνάνε μακριά ο ένας απ'τον άλλο τον προσωπικό τους υπαρξιακό γολγοθά

σε εκστατικές καταστάσεις απελπισίας  θυμού κι απόγνωσης 

αναρωτιέμαι αν ο μικρός μου ήρωας σηκώνει το βλέμμα στο νυχτερινό ουρανό

αναρωτιέμαι αν έφτασε στα αυτιά του ότι έχει πανσέληνο τα χριστούγεννα κι αυτό συμβαίνει κάθε δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια

ασήμαντη πληροφορία αλλά ταιριάζει επειδή είναι χριστούγεννα και είμαστε μακριά όπως πέρσι

(           l  u  s  t             c h r i s t m a s          i           g  a  v  e            y o u            m y          h  e  a  r  t            )

το φεγγάρι είναι το μόνο πράγμα που ξέρουμε ότι βλέπουμε κι οι δύο  

(  αν  υποθέσουμε ότι δεν έχει συννεφιά  )

κι επιπλέον επιδράει κάπως στο φαντασιακό μου η μεταφυσική πεποίθηση της μάνας μου όταν την ακούω από μέσα να λέει οτι την πιάνει της μέρες που χει πανσέληνο το χει παρατηρήσει

(ε κάτι η πανσέληνος  η φήμη ότι παλιά η γυναίκες είχαν περίοδο με το φεγγάρι  άτομα σε κρίση  που απαγορευόταν η είσοδος στους αρχαίους ναούς ετεροτοπίες φουκώ και τέτοια )

εντυπωσιακά πράγματα σε σχέση μ'αυτό

είπα στην πηγή όταν μου πε ότι ήταν άσχετο τώρα αυτό που πε μ'αυτό που λέγαμε

και χάρηκε τόσο πολύ ενθουσιάστηκε

είπε θα το λέει από δω και πέρα για να συνδέει τα πράγματα στις συζητήσεις

μιλάμε με παρόμοιο τρόπο

απολογούμαστε όλη την ώρα γι'αυτό που λέμε εκείνη την στιγμή το λογοκρίνουμε

καθόμασταν στον βράχο στο καλλιμάρμαρο λέγαμε για τις ωραίες βόλτες στην αθήνα που βλέπαμε μπροστά μας και ευχόμουν να φορούσα φακούς να βλεπα καθαρά 

της είπα ότι είμαστε πολύ αυστηρές με τους εαυτούς μας ότι τους κρίνουμε πολύ αυστηρά

της είπα για τα υπαρξιακά μου 

για την αδυναμία μου να χωνέψω την απουσία νοήματος σε όλα αυτά

σοκαρίστηκα απ'το λεξιλόγιο της 

μιλήσαμε με σχήματα με τη δομή του ατόμου

 τον πυρήνα πραγματική ζωή 

τις ιδέες ηλεκτρόνια που περιστρέφονται γύρω απ'τον πυρήνα 

τα πολιτικά συστήματα έλεγε αυτή 

η σφαίρα της γης κι η ατμόσφαιρα κι η ιδεόσφαιρα έλεγα εγώ 

και με πιανε αναγούλα και μόνο που σκεφτόμουν κύκλους  

λες και κάποτε πίστευα πως είμαι ευθεία γραμμή 

της είπα για τα πράγματα που πιστεύω πως ξαναγυρίζω συνέχεια σ'αυτά σαν αξίες 

πως ταρακουνιούνται κι αυτά και δεν ξέρω τι να πιστέψω

για τις συζητήσεις μας που με γεμίζουν αμφιβολίες

γιατί πιστεύω ότι μας ταρακουνάνε περισσότερο τα πράγματα που φοβόμαστε πως ισχύουν

της είπα πως μου είπες  ΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ; ΘΕΣ ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΣΑΙ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙ;

μου είπε ότι ήταν πολύ σκληρό πράγμα να πει κανείς

μου πε παραπονιάρικα κατεριιινααα μηην τον ακούυυυς

κι ένιωσα πως με λογίκευσε κι ύστερα το μόνο που ήθελα να κάνω όταν γύρισα σπίτι ήταν να ακούσω ωραία χαρωπή μουσική να κάνω πράκτις στο τουμπερλέκι μου

ή να βάψω τα νύχια των ποδιών μου για παράδειγμα 

γιατί μια τέτοια συμπεριφορά ήταν που ένιωθα βαθιά μέσα μου ότι θα έπρεπε να αρμόζει μετά από την χτεσινή νύχτα 

είμαι ερωτευμένη μαζί σου

αλλά το πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί σου

 όταν εγώ είμαι αθήνα 

κι εσύ λείπεις 

δεν περιγράφεται

θρήνοι στα θεματικά πάρκα

μεσημέρι στη θέση ισορροπίας μεταξύ των δύο άκρων ταλάντωσης

τη μία έτσι την άλλη γιουβέτσι
κι όταν γιουβέτσι καταπίνομαι με τα ρούχα μου
καταπιάνομαι με το φάγωμα
τρώω και τρώγομαι
πληγώνω και πληγώνομαι
αχόρταγα
περιφέρομαι
σχηματίζω τρίγωνα και τετράγωνα στην αγίου δημητρίου

μου μαθαίνει να ζω
στη λαϊκή τον ακολουθώ
με στέλνει για ψωμί και γιαούρτι

ένα τετράγωνο πιο πάνω εσύ πεθαίνεις
στην κασσάνδρου που μένεις το πρωί είναι όλα ζωηρά
χασάπικο μανάβικο φούρνος απορρυπαντικά
αναρωτιέμαι εσύ πόσα μαγαζιά μπορείς να θυμηθείς στη σειρά

ανοίγω την πόρτα με τα ξύλινα κρουσάν για πόμολα σε μια γριά
μου λέει άστην άστην της λέω καλά
στα ράφια δεν βλέπω πουθενά αυτό το ρώσικο ψωμί
που ναι σα λαγάνα
έχει αλλά τόσα ιδια ψωμιά
παραγγέλνω ενα καρβέλι
έτσι θυμάμαι να το λέω στον δικό μας στη γειτονιά
την επόμενη μέρα θα μάθαινα και την μπομπότα

το ήξερα πως είναι τόσο κανονικός δρόμος το πρωί
(το βράδυ συχνάζουν επίδοξοι βιαστές)
το ήξερα απ'την πρώτη φορά που βγήκα απ'το σπίτι σου μη κανονική
περπατούσα κανονικά στον κανονικό δρόμο ένα μη κανονικό πρωί

αναρωτήθηκα αν ξέρεις αυτό το φούρνο με τα ξύλινα κρουασαν
αν είναι ο ίδιος με αυτόν που παίρνεις πρωινό τα χαράματα
διασχίζω τον δρόμο βιαστικά
βλέπω έφηβες που στρίβουν στη κασσάνδρου
μόλις σχόλασαν υποθέτω τις έστειλε η μάνα τους για ψωμί
πέρασαν 10 χρόνια απ'την πρώτη γυμνασίου είπαμε σήμερα

πίσω στο δωμάτιο σου
έχουμε φάει κι είμαστε βαριοί
κανείς μας δεν κοιμάται το μεσημέρι
αλλά μαζί
λέω να μη δούμε τίποτα
μήπως να διαβάσουμε τίποτα
μου πετάς πράγματα απ'τη ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ποιος ξέρει τι είναι αυτό σκέφτεσαι
όταν τα ξεσφινώνεις

πίνουμε όπιο κι είμαστε βαριοί
κοιτιόμαστε και πετάμε ξανά τα πράγματα που διαβάζουμε
λέμε τι λέει αυτός ρε

κουρνιάζουμε και βολευόμαστε
χαχανίζουμε ενθουσιασμένοι που το ξαναέχουμε
σου πιάνω την κοιλιά
απολαμβάνω αυτό το προνόμιο
δεν αφήνεις κανένα
όλα όσα έχω υπομείνει
όλο το παρακάλι
(απ'την αρχή σε διεκδικούσα με βία)

όλα αυτά αξίζουνε
(μου έμαθες να μην απαιτώ)
γιατί σε ξαναμαθαίνω να μη φοβάσαι να σ'αγγίζουνε






λίγο πιο πάνω εσύ πέθαινες
κάποιος θα έλεγε ότι δεν πέθαινες
ότι διάβαζες για την εξεταστική
δεν φτάνει να ξεκινήσεις τώρα για τη νομική  έχω ακούσει να λένε
εγώ θα έλεγα ότι πέθαινες

με τον τρόπο που πέθαινα εγω εχτές
και προχτές και παραπροχτές
κάποιες από αυτές τις μέρες πεθαίναμε και οι δυο
ξεχωριστά η κάθε μία στο κελί της

σε σκέφτομαι και σε αποφεύγω όπως τον ίδιο μου τον εαυτό
δεν ξέρω γιατί δεν ανηφορίζω προς το σπίτι σου
σου γλιστράω έτσι έχω μάθει
(γιατί απ΄την αρχή με διεκδικούσες με βία)

θέλω να σε δω αλλά      στο μεταξύ παρεμβάλλονται όλα αυτά  (πάντα αυτά)
εκείνη τα λέει πια κατερινίστικα εγώ τα λέω η ζωή      τα λένε και καθημερινότητα

• πέμπτη βράδυ
• παρασκευή πρωί
• παρασκευή απόγευμα
• παρασκευή βράδυ
• σάββατο μεσημέρι
• φεύγω

τι λέει αυτό για μας;
για μας δεν λέει τίποτα


εσύ επιθυμείς να περάσεις το βράδυ μαζί μου
εγώ επιθυμώ να περάσω το βράδυ μ'αυτόν που επιθυμεί να περάσει το βράδυ με την άλλη
(απ'την αρχή τον διεκδικούσα με βία προς τον εαυτό μου -με αυταπάρνηση)

έχεις ακούσει να μιλώ γι'αυτόν

επιθυμώ να περάσω το βράδυ μου μαζί σου
επιθυμώ να ξέρεις ποιος είναι αυτός όταν μιλάω γι'αυτόν

επιθυμώ να ξέρεις τα πάντα για τη ζωή μου
γιατί επιθυμώ να μπορώ να σου μιλήσω για τα πάντα

επιθυμώ να είσαι μέσα στη ζωή μου
να μπορώ να σου πω ειμαι εδώ παρασκευή μεσημέρι να έρχεσαι να σε βλέπω
να σταματήσει να ναι τόσο άκαμπτη η σχέση μας
να περνάμε το απόγευμα να βγαίνουμε το βράδυ να βρίσκουμε κι άλλους ανθρώπους
να γελάμε και να λέμε αστεία
να πειραζόμαστε ευτυχισμένοι που γνωριζόμαστε τόσο καλά
να νιώθουμε ότι έχουμε ο ένας τον άλλο ότι είμαστε σε καλά χέρια  ότι για όλο αυτό αξίζει τον κόπο
να παίζουμε και να βγάζουμε φωνές που δεν ξέραμε ότι είχαμε
να σερνόμαστε στο πάτωμα να βάζουμε παγάκια στις μασχάλες μας

αυτό είναι που ξέρω κι αυτό είναι το μόνο που ξέρεις
πως αρκεί για να νιώσεις για λίγο ότι όλα έχουν νόημα και πάλι
λες και βγάζανε νόημα τόσο κάποτε που τώρα έχουμε πια ξεχάσει

αυτό ξέρω κι αυτό επιθυμώ
να περάσουμε μια μέρα μαζί

ένα βράδυ /  ένα ξημέρωμα / ένα πρωί / ένα μεσημέρι απόγευμα     να κάνουμε φάρσες  ξαπλωμένες μετά το φαΐ

μπορεί να μην βλέπω όνειρα αλλά

απωθώ όλες τις δραματικές σκέψεις
αυτά τα υπαρξιακά που λέμε
τα πράγματα που προτιμώ να σκέφτομαι είναι πως θα καρφώσω το κουρτινόξυλο με το μπλακεντέκερ
ή οι θερμομονώσεις η θερμότητα που εκλύουν οι ηλεκτρικές συσκευές και τα ανθρώπινα σώματα
και ξετρελαίνομαι με σχολιάκια τύπου γι'αυτό να μαζεύετε τους φίλους σας στο σπίτι το χειμώνα για να σας το ζεσταίνουν
κάθε βράδυ βγάζω την ρόμπα μου μπαίνω κάτω απ'τα σκεπάσματα
γυρνάω το διακόπτη στο 1 και τοποθετούμαι στο κέντρο που βρίσκεται η μονή μου ηλεκτρική κουβέρτα
(που μου πήρε η μαμά)

i live in peace now
έφτασα σε κάποιο ενοχικό πάτο
στο πιάτο της θλίψης
το σκεύος άδειασε κι έμεινα μόνη μου
κι ήμουν ένα τσίγγινο κατσαρολάκι

μετά το πρώτο σοκ που
εγώ ήμουν ένα τσίγγινο κατσαρολάκι
άρχισαν όλα να κυλάνε γύρω μου
άκουγα ραδιόφωνο στο δρόμο για την καμάρα
και βγαίνοντας απ'την εξώπορτα
πλησίαζα τους ώμους μου στα αυτιά
pretty christmas huh ελεγα την στιγμή που πέρναγα απ'τις ζωγραφισμένες βιτρίνες
pizza romea και κίνηση στους δρόμους απόγευμα νύχτα

ναι ήμουν ένα τσίγγινο κατσαρολάκι
και κοιλούσα στο δρόμο χαρωπά να βρω το καπάκι μου

κουνιέμαι σαν συρώμενη πόρτα για να περάσει πότε ο ένας και πότε ο άλλος
μένω για λίγο στις ακραίες μου θέσεις
κι έπειτα επιστρέφω για να κλείσω πάλι

στην κλειστή μου θέση
χορεύω όπως θα κουνιόταν η ουρά μου
lovers are strangers
λέει η δασκάλα
αισθηματικής αγωγής
κουνάμε τα κεφάλια μας από κάτω
όλοι οι μερακλήδες ερωτοτεχνίτες που τρέξανε να γραφτούνε στο μαστερκλας

μετά το σχόλασμα
ξανασκορπίζουμε στον κανονικό κόσμο
ακούμε ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο
περπατάμε στους δρόμους
πίνουμε ποτά στις μπάρες

έχει μια απελευθερωτική αίσθηση να συνηθίζεις το γεγονος
ότι βγαίνεις έξω με πρησμένα μάτια

ανταλλάζουμε αλκοολικές κουβέντες με άλλα πρησμένα μάτια
με γκρίζα μαλλιά
με ξενυχτισμένες φάτσες

κάνουμε τα μεταμεσονύκτια τηλεφωνήματα
να καβατζωθούμε σε κάποιο συντροφικό κρεβάτι

________________________________________

είναι πιο εύκολο να κουμαντάρεις δυο πονεμένα μωρά στον ξύπνιο
συγκεντρώνεσαι στον πόνο του άλλου
του χαιδεύεις τα μαλλιά και τον παρακολουθείς να ανασαίνει

στον ύπνο όμως

το μωρό πονάει και γυρίζει το κεφάλι του απ'την άλλη
βαριανασαίνει και το μυαλό του περιφέρεται κοντά σε κείνη που τον πλήγωσε
κι άμα τον ψάχνεις μεστον ύπνο σου δεν τον βρίσκεις

το μόνο που ζητάω είναι ένας λαιμός να κολλήσω το μουσούδι μου
ένα σώμα να συμπληρώσω την αγκαλιά μου

οι άνθρωποι στριφογυρίζουν στα κρεβάτια τους να βρούνε μια βολική θέση
γιατί είναι κατασκευασμένοι ανατομικά να κοιμούνται με άλλα σώματα

όταν σε ψάχνω μεστον ύπνο μου
διαλύομαι στα δύο
στο ένα
να θέλω να γυρίσω κι εγώ απ'την άλλη
να σου γυρίσω πλάτη πτοημένη απ'την απόρριψη
να ντυθώ να φύγω αφού δεν έχω δουλειά εκει πέρα
στο δύο
να νικάει η αναγκη
να κολλάω στην πλάτη σου να ζεσταθώ απ'τον άρρωστο οργανισμό σου
το διαλειμένο μου σύστημα που μπάζει κι έχει παγώσει

μέχρι το πρωί έχω πεθάνει ήδη άλλη μια φορά

χαζεύω σκύλους δαλματίας να χέζουν περπατάω στις 8 το πρωι με θολούς φακούς χ ημερών όσους ρώτησα τους βγαζουν κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν συμφωνούσαμε να τους βγάζουμε κι εμείς να πλένουμε τα δόντια μας πριν πέσουμε ουτε τους έβγαλα ποτέ ούτε κοιμήθηκα τα μάτια μου με κόβουν σαν διαμάντια για κόψιμο
ερείπιο το ανεβάζει ερείπιο το κατεβάζει δεν γίνεται να χτίσουμε πάνω σ'αυτό ακόμα και να το υποστηρίξουμε  με τα τρυπάνια και το εργοτάξιο  θα πέσει   να το διαλύσουμε και να το ξαναφτιάξουμε ούτε κουβέντα ποιο το νόημα  κανόνας 1 από 4 στον πόκετ σάιζ εγχειρίδιο ιδιότητες μνημείου
πρωτοτυπία ή γνησιότηττα    κάθε μνημείο είναι προιόν ανθρώπινης δραστηριότητας σε μια δεδομένη χρονική στιγμή   στη δημιουργία του πολλοί παράγοντες μπλα μπλα μπλα   όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν συντεθεί μεταξύ τους με τρόπο μοναδικό κι ανεπανάληπτο  σ'αυτήν ακριβώς τη μοναδικότητα στηρίζεται η πρωτοτυπία ή γνησιότητα του κάθε μνημείου που το καθιστά ανεπανάληπτο έστω κι αν αντιγραφεί πιστά σε μια άλλη χρονική στιγμή  
καμία καταγραφική μηχανή στα χέρια μου
μπαινοβγαίνω στο σπίτι  ποτέ δεν μου ταν ευκολότερο να περάσω την εξώπορτα
βγάζω την ρόμπα βάζω το μπουφάν κι είμαι ήδη έξω
είμαι απέναντι είμαι στην τράπεζα είμαι στα πανεπιστήμια
είμαι έτοιμη να ξεκινήσω 304 χλμ μακριά,2 ημέρες πριν τελευταία σύνδεση
ο δρόμος δεν καταλήγει πια σπίτι σου
καταλήγει σπίτι σου αλλά εσύ δεν είσαι πια εκεί
ένα κτίσμα στηρίζεται στο κατώφλι σου πάνω από τη λευκή ταμπέλα στο κουδούνι σου μπαζώθηκε και το πιο κοντά που μπορεί κανείς να φτάσει είναι το κουμπί στο κουδούνι σου το πιο κοντά που μπορεί να δει είναι το κυκλάκι της κάμερας που δεν συνδέεται με καμιά άλλη πλευρά ο συμπαγης όγκος στηρίζεται πάνω στα μνημεία πάνω στην κολώνα που σου γραψα κάποια φορά που ήρθα πάλι για προσκύνημα παραλίγο να μην δεις ποτέ αυτό που σου έλεγα αυτό που ήδη ξέρεις δεν καταλαβαίνω ποιο το νόημα να αποφασίσεις όλα αυτα τα πράγματα αφού ξέρουμε  δεν καταλαβαίνω καταλαβαίνω άμα θες αλλά δεν μπορώ να εμπιστευτώ το κεφάλι μου δεν ξέρει πως να σκεφτεί όλα γύρω φαίνονται ίδια αλλά έχουν αλλάξει  χωρίς να μπορώ να δω τις διαφορές χαζεύω σκύλους δαλματίας να χέζουν  και το μάτι μου πέφτει στα κωλόχαρτα τις μπροστινής στην ουρά του ταμείου
μου φαίνεται παιδαριώδες αλλά τα  πράγματα που μου κάνουν εντύπωση σήμερα έχουν σχέση με σκατά

στο 424

                              τα 24ωρα περνάνε και ακόμα δεν έχω βρει πως να αναπνεύσω

ΣΦΓΔΛΓΚ

ήρθε ξανά μετά από τρια χρόνια και μας περιέλαβε  για τα καλά
μικρά κοριτσάκια ήμασταν τότε άβγαλτα
μετά από καιρό απουσίας (πτυχία/στρατοι/σχέσεις/καταθλίψεις)
είχε χάσει κάποιες εξελίξεις
τραβούσε τα μαλλιά του απηυδισμένος (ω μια λεξη με ηυ ) πως γίνεται να μιλάμε και να συνενοούμαστε έτσι
μέχρι που έκπληκτος συνειδητοποίησε πως γράφω έτσι γιατί μιλάω έτσι και μιλάω έτσι γιατί σκέφτομαι έτσι
προσπάθησε να ασχοληθεί και με τις δυο μας μαζί και ξεχωριστά
-εξαιρετικά σκιλς στο συντονισμό της συζήτησης
-εξαιρετικές ικανότητες και στο ριφρέιζινγκ
το καθεστώς των ημερών ήταν  είναι ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ
και ίσχυε ΓΙΑΤΙ ΟΝΤΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ   προβλήματα έκφρασης       είναι γνωστό αυτό
-εξαιρετικά σκιλς στο πείραγμα σχετικά μ'αυτό με αποτέλεσμα -- ιδανικές συνθήκες για embracement
αν είναι να μιλήσει η κατεριιινααα πάει __________________  (ακολουθεί αναφορικό αστείο - που ναι πραγματικά αστείο)
(και γελάς)(γιατί ισχύει)
και η κατερίνα που μιλάει έτσι γελάει με τον εαυτό της
κι όλα είναι τόσο αστεία όλα τα δράματα μπουρδουκλωμένης σκέψης είναι τόσο αστεία
και γελάω  ο μπουκουβ*λ*ς είναι ξανά στην ζωή μας νιώθουμε όπως νιώθαμε τρία χρόνια πριν
όλο το τετραήμερο κουρνιάζω κάπου ανάμεσα τους μισοπαρακολουθώ μισοείμαι στην κοσμάρα μου
κάθομαι και παρακολουθώ όλη την τυπική συμπτωματολογία καραμπινάτου crush (επιπέδου 3 χρόνια πριν) που οφείλεται πιθανότατα στο ίδιο το crush αλλά με εκφάνσεις προς όλες τις κατευθύνσεις  ατελείωτο ονειροπόλημα μειωμένη διάθεση για λεκτική επικοινωνία  όξυνση των συναισθημάτων
γαμημένο κλίμα δηλαδή για αποδοτική επικοινωνία
αλλά μετά τα εντατικά βιωματικά εργαστήρια κάπως καλύτερα φαίνεται να πάνε τα πράγματα
σίγουρα όσο είναι ακόμα εδώ  σκεφτόμαστε να τον προσλάβουμε για οικονόμο του σπιτιού μας
με ξυπνάει το πρωί για να πάω στη σχολή μου

είμαι η κατερίνα η μπλόγκερ που μιλάει έτσι και μόλις τελείωσα ένα γρήγορο ποστ με το τελευταίο τσιγάρο πριν κοιμηθώ

over and out


5 AM ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ  

                                                                                                                                                                  
έχω τερματίσει την βαρεμάρα μου δεν ξέρω τι να κάνω βαριέμαι να κουνηθώ και να πάρω τα πόδια μου να πάω οπουδήποτε θα μπορούσα να σε πάρω τηλέφωνο να πάμε μια βόλτα ωραία αλλά βρίσκω χίλιους λόγους να το καθυστερήσω με πιο σημαντικό τα μαλλιά μου που ναι βρεγμένα και μου την σπάει να τα στεγνώνω με το μπιστολάκι κι έτσι κάθομαι κι άλλο στο σπίτι ίσως αν με είχες νευριάσει λίγο αν είχα τσιτώσει να μην με χωρούσε ο τόπος πάλι και να θελα να βγω απ'το σπίτι απεγνωσμένα αλλά ούτε αυτήν την απόλαυση μου έδωσες κι έτσι το σπίτι με χωράει κι η καρέκλα μου με χωράει ταιριάζει τέλεια στον κώλο μου κι έτσι αντικαθιστώ τα πόδια μου με ροδάκια που δεν μπορούν να κατέβουν τις σκάλες ούτε να με πάνε μέχρι την τουαλέτα που κατουριέμαι κι έτσι με βλέπω να συνεχίζω να κάθομαι εδώ μέχρι το πακέτο βοήθειας να ανέβει απ΄την αθήνα χωρίς να χρειαστεί να κάνω τίποτα μεχρι το τελευταίο μου φιλτράκι που θα με αναγκάσει να βάλω παπούτσια να κατέβω μέχρι τον περιπτερά να ανταλλάξουμε καναν αστειισμό κι ίσως τότε να κατρακυλήσω προς τον κέντρο
θα θελα πολύ να μην γράφω για τις βαρελίσιες σκέψεις μου μα είναι ότι έχω γράφω για την απουσία οποιασδήποτε επιθυμίας ότι ξεκινάω να κάνω δεν με ικανοποιεί αλλά τουλάχιστον συνειδητοποιώ ότι είμαι ένα βαρέλι κι έτσι όπως έχω πάρει φόρα και πληκτρολογω γρήγορα σου στέλνω στο φεισμπουκ αν θες να πάμε βόλτα χωρίς να το σκεφτώ πολύ γιατί ποιος με γαμάει δεν με νοιάζει τι θα πω αααααχ ιωαννααα που είσαιιι

                                                                                                                (αόρατο πενάκι)                                  


fosba #1 (*)

κάθε περίοδος και δύσκολη αυτή ήταν πολύ νηφάλια έλεγα απλά παρατηρούσα τον εαυτό μου από απόσταση να μην είναι καλά και προσπαθούσα να με ηρεμήσω μέχρι χτες που η ανία έπιασε κόκκινο
η συνειδητοποίηση βασικά ότι αυτή την στιγμή σκοτώνω τον χρόνο μου με ώθησε πάλι στην απελπισία προσπάθησα να βρω μια διέξοδο απέτυχα να βγω μόνη μου να πάω να δω το a girl walks home alone at night ζήτησα υποστήριξη και βγήκα με το μπουκάλι οξυγόνου μου έξω ακολουθώντας τα φασαία υβρίδια στην κραυγαλαία βόλτα τους στην πόλη συμμετείχα στη περίηγηση δίνοντας ότι είχα στις τσέπες μου από ψίχουλα για τα χιπστέρικα δάχτηλά τους που σημειώνουν τους στόχους τους  το  πάρτι   των  εθελοντών  στη  αποθήκη  Γ   που τους παρακολουθούσα χαιρέκακα να απογοητεύονται γιατί δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες τους ήταν σαν γαμήλιο πάρτυ και δεν είχε τόσους ανθρώπους σαν κι αυτούς και  η τελευταία ελπίδα το  coo  που κι αυτό δεν ήταν όπως περίμεναν είχε φώτα κι ανθρώπους να κάθονται σε τραπεζάκια χαμηλό επίπεδο κινητικότητας και ενέργειας εξόδου  αλλά τουλάχιστον ήταν ο αγαπημένος τους αθηναίος dj που γι'αυτόν άλλωστε ανέβηκαν πάνω (κραυγαλαία γέλια) αλλά αυτός δεν τους πίστευε και μετά συζητήσεις για ηχοσυστήματα και κάπου εκεί άφησα την συζήτηση να έρθω να σε βρω κι ήταν τόσο ανάλαφρη αυτή η διαδρομή βαλαωρίτου ρωμαική αγορά τοσο ανάλαφρη και ταυτόχρονα έτοιμη να βάλω τα κλάματα όχι εκείνη την στιγμή αλλά όταν γύρναγα σπίτι μου σίγουρα θα συνέβαινε και κουβαλούσα αυτήν την μελλοντική στιγμή μέσα μου όπως διέσχιζα την πλατεία δικαστηρίων ααααχ η γλυκούλα μου είναι τόσο τέλεια εγκατάσταση η δικά όταν είναι υγρή και γίνεται τεράστια γυαλιστερά φύλλα επιφάνειες συνδεδεμένες μεταξύ τους με στήλους σαν το χρυσό και το ασημένιο και το διαμαντένιο δάσος μαζί που περνούσαν οι 12 βασιλοπούλες για να πάνε στο μέρος που τελικά λιώναν τα παπούτσια τους στην εικονογράφηση του μικρού εκδοτικού που δούλευε η μαμά μου εκείνη την περίοδο τέλος πάντων πήρα την αδερφή μου να κλαψουρίσω στο δρόμο ένιωσα τόσο ασφαλής με την αδερφή μου στ αυτί μιλήσαμε για τη μαμά και τον μπαμπά εκεί που στάθηκα στο βραχάκι στα αρχαία να ξεκουραστώ τώρα κάποιο ποίημα μου θύμισα κάποιο από την νεοελληνική λογοτεχνία στο λύκειο μεχρι που σε περίμενα απέναντι απ΄το σπίτι του κι ανεβήκαμε προς το στέκι #1 τον επίσημο κήπο μας και άρχισα να φτύνω μίρλες κι έσυ τρόμαξες λίγο ήταν κάπως διαφορετική η φωνή μου σήμερα σου πα δεν μιλάω εγώ μιλάει η περίοδος κι ήταν όλα τόσο φθινοπωρινά δεν είχε γαρδένιες αλλά είχε πορτοκαλί περικοκλάδες βερικοκί και πάνω απ΄τα κεφάλια μας κάποιος τράβαγε το καζανάκι κι έπλενε τα χέρια του και πάνω απ΄τα κεφάλια μας έβγαινε μωβ καπνός από τζάκι καταλήξαμε και φορούσες την ζακέτα σου με το προβατέ από μέσα να ακουμπάει τον λαιμό σου

και μετά αφού τελειώσαν οι μίρλες αρχισαν οι λύσεις κι όλα συνδέονταν και λύνονταν ξαφνικά σέρνοντας το ένα το άλλο στην σωστή τους θέση εκεί που όλα έχουν νόημα
ξεκινώντας το βράδυ με το να ενώσουμε τις παρέες μια ομάδα αντιμετώπισης της βραδυνής εξόδου
την επιθυμία μου να αναλύσω τερματισμένα αυτήν την πόλη πριν φύγω i won't leave that motherfucking place if i don't know everyfucking inch of it
πως αυτό που χρειαζόμαστε είναι να βγαίνουμε να παίζουμε όλοι μαζί
επίσης τη μείωση του τσιγάρου μου από την κατάσταση καπνίζω φουλ στην καπνίζω αποκλειστικά κοινωνικά αφού συνειδητοποιησα οτι ειναι ο κυριος λογος που δεν μπορω να το σταματήσω
τις στιγμές που καυλώνω στο δημόσιο χώρο με κάποιο κοιλιακό ή πλατιαίο δέρμα που εμφανίστηκε από κάποιο τέντωμα ή απλά στις στιγμές που θέλω να μην είμαι εκεί για λίγο γιατί χρειάζεται να μειώσω τα έξοδο αφού δεν μπορώ να αυξήσω τα έσοδα

όλα υπο έλεγχο ολα ρολινγκ










* I hope this protects me from mum

Yesterday was dramatic - today is ok

Καμια κατοσταρια υποκειμενα χτυπιουνται και τραγουδανε my loneliness is killing me

Γυρισα σπιτι και τα βρηκα με τον γατο μου που μου κραταγε μουτρα τελευταια
Υστερα αυτος καυλωσε κι αρχισε να κανει σεξ στην κουβερτα μου κι εγω ξεκινησα να προσπαθω να κοιμηθω ελπιζοντας οι επενδυσεις μου σε αλκοολ να κανουν την δουλεια τους
Τελος τεταρτης 11/10/15

αυτό

βλέπω κάποιους άτυπους κανόνες λέιζερ να με περιχαρακώνουν

κλείνω τα μάτια μου να απολαύσω την επιθυμία μου στο κόκκινο φως

με τα χέρια κολλημένα στο σώμα μου στρίβω το ένα τσιγάρο μετά το άλλο

φακινγκ αλάιβ φάκινγκ καθηλωμένη καρφωμένη στη θέση μου

είμαι πιο κοντά στη ζωή απότι ποτέ  απότι συνήθως πιο κοντά στο να με θεωρήσω ζωντανή

ακόμα και τώρα ο ορισμός της ζωής είναι αυτό το τόσο κοντινό που σου χαιδέυει το μάγουλο καθώς περνάει

που έρχεται τόσο κοντά που νιώθης την αναπνοή της που εισπνέεις την εκπνοή της πάντα μ'αυτά τα δευτερόλεπτα καθηστέρηση   αυτά τα δευτερόλεπτα καθηστέρηση

το ερέθισμα -->πηγαίνει στον εγκέφαλο-->ο εγκέφαλος λέει τι;τι φάση;--->η Καρδιά λέει σκάσε ρε μαλάκα τι φάση εκπλήσεσαι κίολας--->όλα τα όργανα μένουν άφωνα--->τα βλέφαρα κλείνουν στο κόκκινο φώς--πέφτει συσκώτηση--τώρα σύσωμο το σώμα αναφωνεί "ωωωωω,αυτό είναι"--και επικρατεί ενός λεπτου σιγή προς τιμήν της έλευσης του αυτού

τι είναι;

Απάντηση

Το φωτεινό της δέρμα.

το ζ(ε)ιν καλοκαίρι στο σπίτι




αντικείμενο LE156

χμμ κατάλαβα γιατί την πετάξαν τετοια καρέκλα οι γείτονες
τώρα όλη την πέφτω      όλο και πιο χαμηλά ολη την ώρα πέ

μετράω την ώρα με την θέση των χεριών μου σε σχέση με το γραφείο
δεν έχω μετρήσει πόσα λεπτά διαρκεί μέχρι να φτάσεις στο επίπεδο 5 (?) χρονου

την ξανανεβάζω 11:16 μμ  
σήμερα στο δρόμο για τη σχολή απ'το ραδιόφωνο μου λέγανε
remember the fifth of november
έτσι όπως συμπεραίνω απ'την συμπτωματολογία της είναι μια τυπική μέρα νοέμβρη
επιτελώ την χειμωνιάτικη βερσιόν μου
γιαυτό θα κουκουλωθώ να πάω στην κουζίνα να φτιάξω ένα χαμομήλι  .

το χαμομήλι

το χαμομίλι δεν αποτελεί στοιχείο 

της χειμωνιάτικης επιτέλεσης μου 

παρόλαυτα είναι στενά συνδεδεμένο με το τσάι

 -πολυαγαπημένο παυσίπονο νοσταλγίας 

πάσχα 2014

-καινούργιο έμβλημα της τελευταίας μας μέρας -αθήνα

είναι το καινούργιο νοηματοδοτημένο αντικείμενο 

που προστίθεται στο γαλαξία από άπειρα μικροαντικείμενα και τελετουργίες

που περιστρέφονται γύρω μου υπό την έλξη 

ποια έλξη - την τάση του νήματος με το οποίο τα έχω δέσει πάνω μου

(ακούστηκε κάτι που έμοιαζε με κλανιά του πατέρα μου)

11:52 μμ

τυπικό δείγμα αίσθησης της απώλειας των προηγούμενων λεπτών - απορία για το τι έγινε όλα αυτά τα λεπτά είχα πει θα πάω για χαμομήλι                                           α ναι          ΧΑΜΟΜΗΛΙ ΜΠΙΤΣΙΖ

απορίες

ανώφελο φορτίο

το ψοφίμι βρακί που κουβαλάω μεστην τσάντα μου
έζησε διπλα σου στον αγχωμένο ύπνο μου
την επόμενη μέρα απαλλάχτηκα απ'αυτό
το πέταξα στο μπροστινό τσεπάκι
κι έκτοτε το σέρνω ακόμα στα λεωφορεία στις βόλτες στην σχολή
ξεχασμένο με άλλα απορρίμματα εισιτήρια τρίμματα αποδείξεις
μπαγιάτικα αποστάγματα μιας Χ μέρας

κανονικολαγνεία

κίνητρα και κινητήρες
το τραπεζικό υπόλοιπο 0,62
62 ασφυκτικά λεπτά
γάμα την τσέπη
η ζώνη είναι που με σφίγγει
τα κουμπιά μου έτοιμα να εξισφενδονιστούν προς όλες τις κατευθύνσεις
υπάρχουν 2-3 βασικοί άξονες που ορίζουν τις συντεταγμένες τους σε τυχαία στιγμιότυπα
της δυνητικής θέσης της ιδυνητικής ιδανικής ηδονικής δαγκωνικής

απ'τα διαγράμματα παρατηρούμε

συμπτώματα επιθυμίας για:
_______________________________________________________________________
καθαρές κουζίνες σπιτικό φαγητό ήχους σπιτικών μηχανών πλυντήριο 
καφετιέρα ελληνικό καφέ ραδιόφωνο καθαρά σεντόνια μαλακτικό ρούχων 
τηλεφωνήματα τσατ παρέα μπίρα σε μαγαζί ποτό χορό πιασμένοι μύες 
ημερολόγια καλαμπούρια με τον περιπτερά
_________________________________________________
από τι πάσχω;


σαν να χαζεύω τις πρωτοχρονιάτικες γαλοπούλες στις φωτεινές οθόνες στα μπαλκόνια
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
χαϊδεύω το πρόσωπο και την αγκαλιά μου με το πιστολάκι των μαλλιών
(τίποτα το πονηρό)

στην κρεαταγορά

                                                                                             (3 χρόνια μετά)                                                                                                                  

τι μου λείπει περισσότερο ήδη από την πρώτη μέρα που δεν το χω

1. η σωματικότητα: να νιώθω το σώμα σου πάνω στο δικό μου / βλ. απαλότητα,θερμότητα
2. η ανοικτότητα : να νιώθω το σώμα μου ενεργοποιημένο ανοιχτό σε αναπάντεχα αγγίγματα / βλ. επεκτατικότητα
3. οι τέλειες στάσεις ύπνου : όπου τα σώματα κουμπώνουν τέλεια /κανένα μέρος δεν μουδιάζει /κανένα χέρι δεν αγωνιά να βρει που να τρυπώσει /τα σώματα κολλάνε κι αντιμετωπίζουν μαζί τα παγωμένα σκεπάσματα / τα παραμιλητά του μισο-ύπνου /η ζεστασιά το πρωί που κάνει ακόμα πιο δύσκολο το να σηκωθείς απ'το κρεβάτι

πρόγραμμα αποκατάστασης στρατιώτη

      μαύρη παρασκευή                                                                                                                             
ζω σ'αυτήν την εποχή που δεν προσπαθείς περισσότερο με τους ανθρώπους γιατί ξέρεις 
ότι δικά σου θέματα είναι αυτά που σε κινητοποιούν να το κάνεις
οι πιο βασικές έννοιες έχουν αντιστραφεί κι ακόμα δεν μπορείς να το χωνέψω
πότε θα το κανω επιτέλους embrace που λεει κι ο ρωμανός
                                                        |
                                                        |------->Μεταφράσεις του embrace

ουσιαστικό
	εναγκαλισμός		embrace
	περίπτυξη		embrace
ρήμα
	αγκαλιάζω		embrace, hug, cuddle, clasp, enfold
	εναγκαλίζομαι		embrace                                                                                             [draft1]

                                                                      σάββατο                                                                              

8:44-9:05
μετά από επανηλειλημενες αποτυχημένες προσπάθειες να γράψω ή να ζωγραφίσω ή οτιδήποτε και μετά από πολλές ώρες πήξιμο στο σπίτι εξαιτίας της ασθένειας μου το γκουκλ λέει το έντερο διαμαρτύρεται για κάτι χωρίς να θέλω να του δώσω κάποια μεταφυσική διάσταση αλλά ξέρω πολλούς ανθρώπους γύρω μου που τους βγαίνουν όλα στο στομάχι θα μπορούσε να είναι και σ'αυτήν την περίπτωση ψυχοσωματικό δεν ξέρω αλλά δεν βοήθησε και πολύ αυτο το ταιμινγ με το στομαχάκι πυρετό καμένα μάτια κι υπερευαισθησία στα δάκρυα κάθε άλλο θα λεγα ήταν ότι χειρότερο μπορεί να μου συμβεί να αναγκαστώ να κάτσω σπίτι άλλη μια μέρα και καθόμουν έτσι οριζόντια -βοηθάει λεει το γκουγκλ- όλη μέρα σε μια κατάσταση θρήνου για αυτήν την γενικευμένη απώλεια που λένε οι ψυχολόγοι και λεω ωχ μανούλα μου πάει έχω κατάθλιψη δεν εξηγείται δεν είναι όμως κατάθλιψη ακριβώς έχει και κάτι από θυμό που μου είναι τόσο δύσκολο να ανταποκριθώ στα στάνταρτς μου και στα επίπεδα ζωντανότητας που επιθυμώ να βρεθώ αλλά δυστυχώς τσακώθηκα και με την μανούλα για τη σχολή κι ύστερα το μικρό σπιουνάκι μου πε οτι συζητάγανε μειώσεις στους (ελάχιστους) πόρους μου κι έτσι αισθάνομαι σε όλα αυτα κι αποκομένη από την οικογένεια σ'αυτές τις δύσκολες στιγμές κι αντι να πάρω τηλέφωνο την μανούλα να της πω μαμά είμαι χεστρούλα τι να κάνω κάθομαι τυλιγμένη με κουβέρτες και πέρνω το ένα ντεπόν μετά το άλλο  και φαντασιώνομαι ότι η μαμα είναι στην κουζίνα και μου φτιάχνει ρυζάκι κι εγώ παρακολουθώ κάτι αδιάφορο στην τηλεόραση δυστυχώς κάπου εδώ πρέπει να σταματήσω να γράφω κρίμα που μένω σ'αυτην την αξιολύπητη εικόνα αλλά αυτό ήταν το κονσεπτ εξ αρχής μία έτσι στα γρήγορα πριν το αντιψειρικό μου καίει το κεφάλι και θα πρέπει να πάω να το ξεβγάλω         ήθελα να κάνω κάτι δράστικό μέσα σ'όλη αυτήν την αδράνεια

                                                                                                                       κυριακή                              
κάποιος χτύπησε το κουδούνι και πετάχτηκα δεν απάντησε κανείς πίσω στο κρεβάτι στο κινητό δίπλα στο μαξιλάρι κάποιος ακόμα άνθρωπος με είχε εγκαταλήψει ήδη απ'το βράδυ ξημέρωμα καλό ξημέρωμα μου είπε πετάχτηκα ξανά απ'τα σκεπάσματα σηκώθηκα ο τελευταίος καφές που ήπια ήταν την πέμπτη 8/10 - έτσι άρχισα πάλι να καθαρίζω αυτο το κωλόσπιτο που μόνο να βρωμίζει το ροζ βετέξ γινόταν μπλε απ'την σκόνη πολύ σλοπ ποπ σκέφτηκα μου άρεσε να το ξεβγάζω ύστερα σφουγγάρισα το μπαλκόνι σκέφτηκα τους γείτονες να γελάνε αλλά αμέσως έδωσε το καθαρό μπαλκόνι κρέμασα καινούργιο σκοινί (που μας άφησε ο μανώλης που το χε φέρει για να απλώσει τα ρουχα που πλυνε στην αθήνα κι έφερε βρεγμένα στη θεσσαλονίκη) απ'το κάγκελο που συνορεύει με την τρελή που μακάρι να της είχαμε βγάλει κάποιο άλλο παρατσούκλι για να την ξεχωρίζουμε από τους άλλους τρελούς της οικοδομής (έτσι αποκαλεί την πολυκατοικία η άλλη τρελή -η διαχειρίστρια-άλλου είδους τρελή αυτή) αλλά ναι και για να είμαστε πιο πολιτικλι κορέκτ ααχ ένιωσα λίγο μικροαστή τώρα καλά πάμε ναι κι έτσι που λες σήμερα λέρωσα πολύ τα χέρια μου αυτό σημαίνει ότι υπάρχω όπως λένε κι υπαρξιστές και πήγα όλο χαρά να κάνω εργασία στο σπίτι της συναδέλφου ύστερα γύρισα σπίτι μου νωρίς γιατί θα ξυπνήσω αύριο στις 8 κι αποφάσισα να κρατάω ημερολογιο γιατί δεν πάνε πολύ καλά αυτά τα μουντ σουιγκς και έτσι όπως γράφω με παίρνει η ιωάννα τηλέφωνα που ναι με την ματάκια σε ενα μαγαζί στη βαλαωρίτου δίπλα στο πλαν μπι (!) λεντιζ ναιτ τσάμπα ποτά για τα κορίτσια και λέω να περάσω να πιω κι εγώ ένα ποτάκι

ΤΟ ΚΑΠΩΣ ΣΤΗΣΙΜΟ

ΠΡΑΞΗ 1Η


ενα μεγαλο κεφαλαιο θεματικη ερχεται εχει ηδη σκασει        κατω απ την ομπρελα του βιωματος
(εσβησα ολους τους καταλαθος τονους - συνολικη δαπανη ενεργειας - το χειρωνακτικόο)

αντίο κόσμε που έχω προσδοκίες να
καταλάβεις αυτό ακριβώς που εννοώ (;;)               ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΗΣΕ
                                                                                  (παρακολουθώ την αν
                                                                                  τιληψή μου να μετασχ
                                                                                 ηματίζεται πάλι το πολ
                                                                                                             ιτισμικό πλαίσιο ας πο
                                                                                                           _τα εικονίδια των συνομιλιών στο φέισμπουκ-η ατμόσφαιρα_
                                                                                 ας πούμε (παρένθεση)
εκπέμπω σήμα                                                                               φσσττ σπίρτο και φωτιά
μη ανταποκρίσιμο δίκτυο                                                            (παρένθεση) και φωτιά
                                                                                                        φλογίτσες στον ουρανό το πάσχα
   (        )*                                                                                      ξέρετε τι σημαίνει εξάχνωση ε;
                                                                                                                    σπρώχνει τα γυαλιά στη μύτη
οχι οχι ολα καλα
αυτα που βλεπω εγω δηλαδη
καλα ειναι  γυρω μου
κι ολα πιο απλα
και βηματακια
όλα πιο

κυλάω με το κανό μου στη στιγμή

στρουλιμπουρο                       στρουλιμπουρι

ΠΡΑΞΗ 2Η

(κλικ)

αυτό που έφταιγε σαν να λέμε ήταν μια στιγμή

που γυρνάς πρώτη φορά απ'το πρωί στο σπίτι 

πριν βγεις πάλι σύντομα και λες ωραία 

λίγο χρόνο έχω ας αράξω λίγο έτσι εδώ να κάτσω 

να κάνω κανα τσιγάρο να ρίξω καμια ματιά στο ταβάνι

και λες αααχ αυτή είναι ζωή τώρα είμαι φυσιολογικός άνθρωπος

έτσι με την σχολή μου τις μπιρες μου με τα όλα μου

κι έτσι όπως κάθομαι συνειδητοποιώ ότι μες την μέρα μου κάνω όλα

όσα θα ήθελα να κάνω και αντιμετωπίζω όλα τα άγχη μου περί ζωής

κι ότι όλα αρχίσανε να γίνονται πιο υποφερτά ως και ενδιαφέροντα

έτσι άμα κομμάτιαζα τη ζωή σε μικρές μπουκίτσες

ΤΟ ΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΣΑΣ ΚΑΛΑ

κλαπκλαπ κλαπ κλαπ κλαπ

(αλλαγή κασέτας)

κι αυτές τις πομπώδης εκφράσεις τις μασουλάω σαν τσιπς

-εννοούσα ποπ κορν-

ΠΡΑΞΗ 3Η

ΠΕΙΝΑΜΕ ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΟΙΧΟΥΣ

ΞΑΝΑ

*τι είναι αυτός ο χώρος;

can't talk right now

αποφάσισα να γράφω περισσότερες ημερομηνίες

___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

να σημειώσω ποιές είναι οι μέρες που περνάνε

τα πρωινά + τα βράδια

(τα μεσημέρια ούτως η άλλως δεν υπάρχουν)

ψηλά και μακριά από --

living in the powder keg

                     

                

*  *

||

 >    επιδερμίδα    <

ω

|

|

Δ

||

||

DO THE BAMBI

ξυραφάκι

το στιλ αχ το στιλ

πιγουνάκι

ready to QQ?

safe  flight  mode

partners

$$$

(αεροπλανάκι)

__________________________________________________________________________________________________

(σχεδιάγραμμα αίσθησης μιας άνω τελείας)

Μερα κατσαριδα

Die motherfucking day dieeeeee

η δική μου τελετή κάθαρσης;

δεν έχω χειρότερο από τη μέρα που φεύγω
και τις μια δυο προηγούμενες

πήγε κλιμακωτά
η τεχνική της απώθησης το σπαθί μου
η καλύτερη επίθεση η άμυνα

φορτώνομαι όλο το βιός μου
ζυγίζει όσο δυο πτώματα μαζί
κρεμασμένα στους ώμους μου μπροστά και πίσω - αυξάνεται ο όγκος μου
εγώ συν το διπλάσιο
3 ο αγαπημένος σου συνδυασμός
το βάρος με καρφώνει στη γη
μπαίνω στην άσφαλτο μέχρι τα μπατζάκια

μισογεμάτη πατησίων
εξαρτάται πως το βλέπεις

πάλι πίσω απ΄τα παρασκήνια της πόλης
αφίξεις αναχωρήσεις στεναχωρήσεις

μισοάδεια η πατησίων

μια ζωή liminality

In anthropology, liminality (from the Latin word līmen, meaning "a threshold"^[1]) is the quality of ambiguity or disorientation that occurs in the middle stage of rituals, when participants no longer hold their pre-ritual status but have not yet begun the transition to the status they will hold when the ritual is complete. During a ritual's liminal stage, participants "stand at the threshold"^{[citation needed]} between their previous way of structuring their identity, time, or community, and a new way, which the ritual establishes.

υπήρξα επιπλοκή στην τελετή κάθαρσης σου
οι ώμοι μου είναι ακόμα ασήκωτοι
και το κεφάλι σου 10 πόντους ελαφρύτερο

έτοιμη για ολοκλήρωση

είμαι μπροστά στα τελευταία στάδια μύησης σου στην κανονική ζωή
σε βλέπω στον δρόμο σε βλέπω να γελάς σε βλέπω να βλέπεις τους φίλους σου
γελάω κι εγώ 6 ώρες στην αθήνα ακόμα  χαρισμένες χάιδεμα στον εαυτό μου
6 ώρες κλεμένες απ΄την κανονική ζωή
6 ευρώ απ'το μηνιάτικο ένα τζιν + ταξί + λεφτά για ότι χρειαστεί   χάιδεμα
με πάγο
5 ώρες ευφορία ταμπούρλα και τζέμπε για την ηρωική μου έξοδο
4 ώρες ακόμα τσεκάρω
2 ώρες παίζει το τραγούδι μας σε ψάχνω

ανασηκώνω τους ώμους ποιος ξέρει
είσαι κάπου εδώ  είναι απόλαυση είναι χάιδεμα είναι η ζωή μου

είσαι κάπου εδώ
πάνω απ όλα
πάνω απόλα ψήλά είμαι δυνατή
είμαι ψηλά πάνω απ'το πλήθος είσαι στο χώρο σε αισθάνομαι
η κανονική ζωή είναι μαρτυρική

είμαι κάτω κρυμμένη ανάμεσα στο πλήθος σου
στο κανονικό πλήθος σου

είχαμε επιπλοκές
δεν θα πρεπε δεν υπολογίζαμε ότι θα μαι εκεί

1 ώρα κοντεύεις να ολοκληρωθείς
έτοιμη για αύριο

μισή ώρα οι επιλοκές μπερδέψαν τα περιεχόμενα
τα υπόψην την ιστορία το τέλος την τελευταία γεύση
μια πικρίλα κάτω απτα μαλλιά μου κρύβεται το χείλος μου που τρέμει

είναι κι αυτό αυτό που φοβόμασταν που κάναμε πως δεν υπάρχει
κάπως κιτς εκ μέρους μας

είναι κι αυτό πάρτο στη μούρη μου κάθε φορά που σε ψάχνω
είναι κι αυτό   η τελετή σου ολοκληρώνεται
είσαι καθαρή
ελεύθερη
καθηκόντων

ολοκληρώθηκε με επιτυχία

σειρά έχει τώρα ο γυρισμός μου
σειρά μου
με πάνε με το αυτοκίνητο
σε ένα τέταρτο ξεκινάει
η τελετή μου
σου σφίγγω το χέρι  είμαι ψηλά πάνω απόλα
αφού δεν πέθανα και σήμερα
είμαι ψηλά
κρέμομαι
απ΄το ανεκφραστό σου χέρι μέσα στο δικό μου

εσύ τελείωσες κι εγώ ακόμα δεν άρχισα
την απαραίτητη διαδικασία


το χέρι σου είναι παγωμένο κι αναρωτιέμαι μήπως είμαι μαζοχίστρια
στο μυαλό παίζει η σκηνή με την συγκάτοικο να μου χαιδεύει τα μαλλιά
να μου λέει γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου

γιατί μου αξίζει
αυτό είναι η μαρτυρική κανονική ζωή που διάλεξα

στο τσιμέντο μέχρι τα γόνατα δεν λέει να ανοίξει η γη να με καταπιει να κυλιστώ στο οισοφάγο της
να με χωνέψει να με ξεβράσει πίσω στη θεσσαλονίκη κάτω απ΄τα σκεπάσματα μου

δεν λέει να ανοίξει μια τρύπα να με πετάξει απ΄την κωλοτρυπίδα της πίσω στην τρύπα μου

πηδάω έξω απ'το αυτοκίνητο
ξημερώνει
ας συντομεύουμε παρακαλώ

παραληρήματα | summer hit compilation

#1
τα πρώτα συναισθήματα
ανακουφιστικοί δρόμοι της αθήνας

προστατευομαι γλυκά και χάνομαι στην ανωνυμία

επιτέλους περπατάω απλά κι ελεύθερα

οι δρόμοι είναι δικοί μου δικοί μου μυστικά

ερειπωμένοι σαλεμένοι και νεογέννητα μωρά

χαζεύω φαλάκρες κι εντεχνοπενηντάρες

φιλιππινέζους μπιμπερ και κουστουμάτους που γυρνάν απτη δουλειά

εεε παππού το ξέρουν οι δικοί σου ότι καπνίζεις;

ισοπεδωμένα περιστέρια έξω από κυριλέ εστιατόρια

ει τι εμ - ο καθένας με την καβάτζα του

όλα καλά μέχρι εδώ
βόλτες και τυχαίες συναντήσεις
έρωτες του γυμνασίου και παλιοι συμμαθητες
παρέα της γειτονιάς
όλα όπως τα άφησες
καινούργιες προσθήκες ατόμων στην παραδοσιακή παρέα
ω τι που ήσουν τόσο καιρό - μιλάμε την ίδια γλώσσα!
είσαι σπίτι
όλα αυτά τα πράγματα που απολαμβάνω σαν σκυλί δεμένο στο κτήμα που του βγάζουν την αλυσίδα
και τρέχει πάνω κάτω κουνώντας ηλίθια την ουρά του
είμαι σπίτι

με κοροιδεύω ξέρω ότι δεν θα ταν το ίδιο άμα έμενα εδώ
ξέρω ότι τα εξιδανικεύω στο μυαλό μου

προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό ακριβώς που μου προκαλεί τόσο άγχος κι αγωνία
στη ζωή μου στη θεσσαλονίκη
ποιο φαντασιακό μου ψιθυρίζει πως δεν είμαι ικανοποιημένη με την ζωή μου εκεί
ποιες προυποθέσεις που έχω ορίσει ως ιδανικές δεν πληρούνται

σίγουρα φταίει ο χρόνος
έτσι λέω κάθε φορά
σίγουρα φταίει ότι στην αθήνα απλά είμαι ενώ στη θεσσαλονίκη είμαι έχοντας ζήσει τα 3 απ'τα 6 χρόνια της παραμονής μου εκεί
υπάρχει ένα ντεντλάιν που τρέχει
και πρέπει να τρέξω κι εγώ να προλάβω να ζήσω όλα αυτά που θέλω να ζήσω εκεί πριν φύγω
προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτά τα πράγματα που θέλω να ζήσω
πως συνδέονται με το πακέτο φοιτητής που μου βάλαν στο σακίδιο να κουβαλάω μαζί με το κολατσιό μου






#2
μετέπειτα συναισθήματα
κι ύστερα εδω πέρα
σέρνομαι από παρέα σε παρέα που αποφασίζει για το μελλον της βραδιάς
όχι ψιλά για ποτό και η νηφαλιότητα δεν βοηθάει στην άσκοπη μεταφορά μου
δεν έχω προσδοκίες
υποτίθεται ήρθα να κάνω διακοπές να απαλλαχτώ από την σκοπιμότητα
δεν ξέρω τι μου συμβαίνει αλλά δεν μπορώ να ησυχάσω
μέσα στα διαφορετικά μου περιβάλλοντα παρακολουθώ με δεμένα τα χέρια τις καταστάσεις


ξύπνησα το πρωί με κάποιο αόριστο άγχος
το σπίτι μου δεν νιώθω σπίτι
ούτε στην αθήνα την παλεύω τι έχω πάθει
ισοπεδώνομαι


 το σκάω χωρίς να χαιρετήσω
δεν θα απαντήσω
διαγράφω μέρη που θελω να αποφύγω να ξαναπατήσω



#3
το πρώτο ραντεβού με την ψι του στο τασάκι μου

#5
i now its late ελληνικα μπλουπριντ
οθονη / ηλιος     /    οθόνη / ηλιος

απεναντι πολυκατοικια βρωμικια πολυκατοικί λουσμενη
στον ηλιο εδρες και κοφτερές ακμές και σκοτεινές έδρες
__________________________________________
ο ηλιος δεν φτάνει μέχρι το πεζοδρόμιο
­___________________________________________
προνομιούχοι πεμπτου εκτου
η πλάτη μας σου κρύβει τον ήλιο
βλέπεις ίσια μπροστά τα μάτια σου πέφτουν στον ήλιο
κι αυτός σ κ ά ε ι στο μάγουλό σου
πίσω
πίσω στο μαγουλό σου
ένα σκαστό φιλί τώρα που δεν κοιτάζεις
δεν μπορείς να με δεις μεστην σκια μου
τι είναι πιο φωτεινό κάτω απ΄τα κλειστά μου βλέφαρα
το μαγουλό σου ετερόφωτο σωμα

#9

η βιργινία κι ο λουκάς το πιο γκανγκστα ζευγάρι του σχολείου περνάνε κάτω απ'το μπαλκόνι μου

έχουνε και σκύλο

μου ζητήσαν αναπτήρα μια μέρα στο άλσος

δεν με αναγνωρίσαν προφανώς

#9,5

μια μελισσα έρχεται κάθε μέρα στις 7.30 το απόγευμα και μας ενοχλει

κι αλλοτε τρέχουμε πάλι μεστο σπίτι υστερικά

άλλοτε κοκαλώνουμε στη θέση μας όπως μας έχουν δασκαλέψει

και την παρακολουθούμε παγωμένοι να γυροφέρνει τα μπούτια μας

μέχρι τις 8 παρά 

που φεύγει γιατί έχει κανονίσει

δεν ακούω μουσική γιατί δεν θέλω να χαζέψω

τζιτζιτζιτζιτζιτζιτζιτζιτζιτζιτζι  τζι                     τζι

ΤΕΖΑ

2 μέρες πριν τον 15αυγουστο

όσο πάει και πλησιάζω στην καλοκαιρινή μου φαντασίωση στην αθήνα

κάθε μέρα κι ένας λιγότερος

10 μικροί νέγροι

αστράφτουν τα μάτια μου

να ψάξω στην αποθήκη να τους βρω

με κάτι τέτοιους μικρούς σκοπούς επιβιώνω

χαρμάνα και αγκάθα

#10

έχω ένα νεροχύτη βουλωμένο που μπλοκάρει όλες τις διαδικασίες τακτοποίησης του σπιτιού

η μάνα μου πανικόβλητη είπε θέλει υδραυλικό τώρα αυτό

της είπα νταααξει μωρέ θα πάρω τουμποφλό

αλλά πήρα τουμποφλό και δεν είχε κανένα αποτέλεσμα

τώρα σαπίζουν τα πιάτα μεστην βρώμικη σαπουνάδα τους

δεν πρόλαβα ποτέ να τα ξεβγάλω

δεν τον θέλω τον υδραυλικό της γειτονιάς μας

μου τη δίνει η φάτσα του και το βρωμοσκυλό του που το χει κλειδωμένο όλη μέρα κι ολη νύχτα μόνο του στο μαγαζί

#11

    μιλάει στο τηλέφωνο με τον μπαμπά της

#12

παίζω ξανά και ξανά το ίδιο άλμπουμ δυνατά με ανοιχτές τις μπαλκονόπορτες στην ήσυχη γειτονιά

όλα είναι ήσυχα 

κι όταν βγαίνω έξω είναι σαν να φοράω τις πιτζάμες μου

είμαι ένα μπλοκαρισμένο άτομο και το γράψιμό μου ακόμα είναι μπλοκαρισμένο και τα συναισθήματα μου είναι μπλοκαρισμένα κι η σεξουαλικότητα μου είναι μπλοκαρισμένη 

η ύπαρξη μου η ίδια

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΣΑΣ

τα τζιτζίκια εδώ βαράνε και το βράδυ

άμα σε σκέφτομαι    απλά χωρίς να το επικοινωνήσω   μετράει

έτσι αποφάσισα

ΜΕΤΡΑΕΙ

για μένα και την εξιλέωσή μου μετράει

ΑΝΑΒΩ ΤΟΝ ΑΝΕΜΙΣΤΗΡΑ  ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΟΥ ΤΟ ΖΗΤΑΝΕ

δυο γοητευτικές κυρίες με παίρνουν αγκαζέ 

με οδηγούνε σε μια πύλη που γράφει από πάνω

ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ

κι απο κάτω μια ταμπέλα ΠΡΟΣΟΧΗ - ΚΡΑΤΕΙΣΤΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ    - ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

με ξεναγούνε 

 μπορώ να έχω ότι θελήσω απ'όλα αυτά αρκεί να πιστέψω ΣΑΥΤΟ

ποιος κανει κουμάντο εδώ;αφήστε με θέλω να μιλήσω με τον υπεύθυνο

λυπάμαι δεν υπάρχει κάτι στο νούμερο σας στο παιδικό τμήμα θα πρέπει να ανεβείτε στον τρίτο TRF   

made in morocco

ααα ωραίο το μαρόκο

#13

δεν γίνεται να πιστεύεις σε ένα σύστημα σκέψης μερικώς είπε

αν όντως πιστεύει στην αστρική προβολή αυτό σημαίνει πως ανα πάσα στιγμή κάποιος μπορεί να είναι στο δωμάτιο της και να την παρακολουθεί

τα πατζούρια απέναντι ανοίγουν μια φορά την ημέρα

στο δωμάτιο που υποθέτω ότι είναι η κουζίνα

τα δικά μου ειναι ορθάνοιχτα 

κυκλοφορώ γυμνή γιατί είμαστε γυμνοί

τα χω καταφέρει μέχρι το σημείο  

που ρίχνω μόνο κλεφτές ματιές όταν φιλιόμαστε να δω αν είναι ανοιχτά τα πατζούρια

δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να πάω παραπέρα

η κυρα μάρθα συμβολίζει την γενικότερη απειλή της γειτονιάς

όλων των κυρηγμάτων για διακριτικότητα που έχουν εσωτερικευτεί μέσα μου

δεν τα φοβάμαι τα κλειστά πατζούρια

στις 13/8 γύρω στις πέντε το απόγευμα άνοιξαν τα πατζούρια κι οι μπαλκονόπορτες

το μόνο που μπορείς να δεις είναι ένας γκρι τοίχος κι ένα πιο σκούρο γκρι φωτιστικό

μια κοπέλα με ένα ροζ φλοράλ φόρεμα βγαίνει κι ακουμπάει στο κάγκελο

ύστερα βγαίνει κι ένας τύπος με σκληρή φάτσα και μούσια

κάθονται στις 2 καρέκλες σκηνοθέτη που υπάρχουν στο μπαλκόνι-αυτές τίποτα άλλο

κι η κοπέλα παίζει με τα μαλλιά της και γέρνει προς το μέρος του άντρα

έπειτα σηκώνονται μπαίνουν μέσα

η κοπέλα ξαναβγαίνει κι ακουμπάει πάλι στο κάγκελο 

εγώ κάθομαι στα αυγά μου συνεχίζω αδιάφορα να πληκτρολογω

κοιταζόμαστε με προσοχή να μην διασταυρωθούνε τα βλέμματά μας

ύστερα μπαίνει πάλι μέσα στρώνει το βρακί της πάνω από το φουστάνι της κι εξαφανίζεται 

βγαίνει ο άντρας μου ρίχνει ένα σκληρό βλέμμα και κλείνει τα πατζούρια

καλά ούτε καν κουφωτά

μάλλον θα χουν κλιματιστικό δεν εξηγείται αλλιώς

δεν τα φοβάμαι τα κλειστά πατζούρια

είναι κι αυτά φοβικά 

#14

η απόσταση κάνει καλό

στην συγκεκριμένη περίπτωση

κρατάω τα καλά

κι ανασκουμπώνομαι    

                                                      είμαι έτοιμη να κάνω τον κόπο

                                                      που θα χρειαστεί

δεν τιθεται θέμα έντασης

έντασης της φωνής μου                           μαζί σου

σημαντικό

κι όλα αυτά που σε ασχήμαιναν

                                                                 διαλύθηκαν δεν τα βλέπω πια

                                                                 αξίζει τον κόπο

                                                                 

                          κάνει καλό η απόσταση

μου χει λείψει  να τεντώνεις το χέρι σου να πιάσεις τον καπνό μου να λες μήπως μπορωωωω ναα 

να αρχίζεις να μιλάς και ταυτόχρονα να βγάζεις τον καπνό απ΄το στόμα σου

όλα αυτά που μου την σπάνε μου λείπουν τώρα

υπάρχει κι ένα συμβόλαιο ζωής κι ένα παιδί στη μέση

#15

πληκτρολογώ σβήνω δεν με ενδιαφέρει τίποτα απ'τις λέξεις που πληκτρολογώ τις ξέρω ήδη

τι με ενδιαφέρει όντως να γράψω

γιαυτήν την κοιλίτσα        που με εξέπληξε κάτω απ΄το φως  φουστάνι

                                            που σηκώθηκε λες κι αυτό την κράταγε απ΄το

                                            να βουτήξει στην (οικογενειακά) ζεστή θάλασσα                                          ΚΟΙΛΙΤΣΑ

                                            όχι με το κεφάλι                                       νυφίτσα

                                            ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΣΟΥ ΜΑΓΙΩ ΦΕΓΓΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΤΟ ΝΕΡΟ 

                                            τι;                                                                                                                        ΝΕΡΟ

                                            τίποτα λέω φωτίζεταιηκοιλιτσασουμεασπροφως                                            

                                            α      π      ό                                κ        ά       τ      ώ 

                                          

                        *αφού έχω ψείρες κι εσύ τέτοια μαλλιά ναι αμέ τα                                       

                                            είδαμε κι από τη δεξιά πλευρά κι απ΄την αριστερή                                       ΜΑΛΛΙΑ

                                            και στο νερό και στον αέρα κι υποθέτω θα ναι ωραία

                                            και πασπαλισμένα με πάγο κρίμα τα μαλλιά να εδώ

                                            θα κάτσω να ακουμπάω τα μάγουλά μου φρόνιμα*                                  ΚΟΙΛΙΤΣΑ

ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΕΓΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΥΠΑ ΜΟΥ ΘΕΛΩ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΕΧΩ ΑΦΗΣΕΙ ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΝΑ ΚΑΝΩ 

αποφάσισα να πάω στη ραφίνα εσύ θα κανες παρτυ με τους φίλους σου που και να μουν εδώ δεν θα νιωθα ανετα να ρθω αλλά χάρηκα που συνέβη κάτι ωραίο εδώ χτες ίσως να φταίει η αλληλεγγύη του δεκαπεντάυγουστου

                                αν έβαζα τα φουστάνια που φοράς στα πάρτι σας

                                θα με προσλάμβανες για βοηθό στα ταχυδακτιλουργικά σου;

                                θα σου έφερνα τα σύνεργα σε δίσκο και θα σχολίαζα πίσω απ'τον ώμο σου

                                ήταν ένα καλοκαίρι του '98 τη στιγμή που θα λεγες τότε που ήταν μέρι εν δε μπόι

                                                                                                                  μιλκσεικ             στα στρέιτ πάρτι 

                                                                                                                   απόλυτη εχεμύθεια 

                                                                                                                   συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο

                                                                                                                   + feat. όλα τα έλα τώρα που ήθελες

                                                                       τα καλά έλα τώρα

                                                                                                                   εγώ είμαι το πακέτο

                                                                                                                   θα μπεις μέσα στα ρούχα μου

                                                                                                                   να σε τυλίξω;



#15,5

#16
το σκοτάδι ειναι το χειρότερο για την μυωπία νιώθεις αποκλεισμένος στο σώμα σου* κι όλα γύρω είναι θολά και προκαλούν μια δυσφορία ειδικά αν είναι μια απ'αυτές τις καλύτερες ώρες της ημέρας που απαρίθμησες** ουρανός σούρουπο σουπένιος και φώτα στο νερό πολλές γυαλιστερές επιφάνειες που υποψιάζεσαι πως στην όχι μυωπική πραγματικότητα δίνουν στην αίσθηση της ποιότητας της ανάλυσης της εικόνας φουλ χάιντεφινισιον   σηκώνομαι       βλαμμένο φως αυτού του σπιτιού μόνη την λάμπα απ'το σπίτι στον τέταρτο εμπιστεύομαι    λάμπα-γύαλινο καπέλο-βάζο ξύλινη βάση λεπτό καλώδιο διπλό φινετσάτο παλιός διακόπτης  η αδερφή μου δεν το συμπαθεί  το φωτιστικό του κομοδίνου της γιαγιάς δεν έχει καταλάβει ότι ανήκει στην ίδια οικογένια με το φως στο εξόχικο - τύπου λάμπα πετρελαίου αλλά με ρεύμα που υπάρχει πριν από τις φωτογραφίες που υπάρχουν με τους γονείς μου και τους νονούς της στο παλιό σπίτι που υπήρχε πριν ντυθεί με το τώρα εξοχικό***   άτιμη οικογένεια δεν ξέρω τι σημαίνεις δένεις με νοσταλγία την μία γενιά με την επόμενη-------------------------------------------->  τώρα τι κάνουμε
μ'αρέσουν τα ρεμπέτικα κ  η ουλή απ'την εγχείρηση της σκωλικοειδίτιδας της αδερφής σου
__________________________________________________________________________

* που αν δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς καλύτερα να το χωνέψεις και να το απολαύσεις
   -έτσι κι αλλιώς η συνείδηση του σώματος χρειάζεται για να επιβιώσεις σ'αυτόν τον κόσμο-

** σχεδόν όλες εκτός απ'τις 3 το μεσημέρι



***ντάξει μπορεί και να το χει καταλάβει και να μην την ψήνει ούτως ή άλλως

#17
νομίζω πως άκουσα τα πρώτα ροδάκια βαλίτσας χτες βράδυ στο δρόμο πορτ παγκάζ να κλείνουν και ήσυχες φωνές να λένε τα απαραίτητα
γυρίζετε κουφάλες

είναι ένας τύπος πιο πάνω στο παλιό ψιλικατζίδικο που μεταβίας θυμάμαι ανοιχτό
στη γειτονιά λένε ότι χώρισε κι έφερε όλα του τα πράγματα κι έστησε το μικρό του βασίλειο
στο μαγαζί κι όλο περνάμε και ρίχνουμε κλεφτές ματιές στη τζαμαρία έχει ένα σωρό περίεργα πράγματα να δεις ένα σωρό παράξενα πράγματα ειναι το σπίτι του σε μια βιτρίνα

#18



#19

#20

ένα κάποιο αντίο 

γυρίζω κι εγώ