παραληρήματα | summer hit compilation

#1
τα πρώτα συναισθήματα
ανακουφιστικοί δρόμοι της αθήνας

προστατευομαι γλυκά και χάνομαι στην ανωνυμία

επιτέλους περπατάω απλά κι ελεύθερα

οι δρόμοι είναι δικοί μου δικοί μου μυστικά

ερειπωμένοι σαλεμένοι και νεογέννητα μωρά

χαζεύω φαλάκρες κι εντεχνοπενηντάρες

φιλιππινέζους μπιμπερ και κουστουμάτους που γυρνάν απτη δουλειά

εεε παππού το ξέρουν οι δικοί σου ότι καπνίζεις;

ισοπεδωμένα περιστέρια έξω από κυριλέ εστιατόρια

ει τι εμ - ο καθένας με την καβάτζα του

όλα καλά μέχρι εδώ
βόλτες και τυχαίες συναντήσεις
έρωτες του γυμνασίου και παλιοι συμμαθητες
παρέα της γειτονιάς
όλα όπως τα άφησες
καινούργιες προσθήκες ατόμων στην παραδοσιακή παρέα
ω τι που ήσουν τόσο καιρό - μιλάμε την ίδια γλώσσα!
είσαι σπίτι
όλα αυτά τα πράγματα που απολαμβάνω σαν σκυλί δεμένο στο κτήμα που του βγάζουν την αλυσίδα
και τρέχει πάνω κάτω κουνώντας ηλίθια την ουρά του
είμαι σπίτι

με κοροιδεύω ξέρω ότι δεν θα ταν το ίδιο άμα έμενα εδώ
ξέρω ότι τα εξιδανικεύω στο μυαλό μου

προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό ακριβώς που μου προκαλεί τόσο άγχος κι αγωνία
στη ζωή μου στη θεσσαλονίκη
ποιο φαντασιακό μου ψιθυρίζει πως δεν είμαι ικανοποιημένη με την ζωή μου εκεί
ποιες προυποθέσεις που έχω ορίσει ως ιδανικές δεν πληρούνται

σίγουρα φταίει ο χρόνος
έτσι λέω κάθε φορά
σίγουρα φταίει ότι στην αθήνα απλά είμαι ενώ στη θεσσαλονίκη είμαι έχοντας ζήσει τα 3 απ'τα 6 χρόνια της παραμονής μου εκεί
υπάρχει ένα ντεντλάιν που τρέχει
και πρέπει να τρέξω κι εγώ να προλάβω να ζήσω όλα αυτά που θέλω να ζήσω εκεί πριν φύγω
προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτά τα πράγματα που θέλω να ζήσω
πως συνδέονται με το πακέτο φοιτητής που μου βάλαν στο σακίδιο να κουβαλάω μαζί με το κολατσιό μου






#2
μετέπειτα συναισθήματα
κι ύστερα εδω πέρα
σέρνομαι από παρέα σε παρέα που αποφασίζει για το μελλον της βραδιάς
όχι ψιλά για ποτό και η νηφαλιότητα δεν βοηθάει στην άσκοπη μεταφορά μου
δεν έχω προσδοκίες
υποτίθεται ήρθα να κάνω διακοπές να απαλλαχτώ από την σκοπιμότητα
δεν ξέρω τι μου συμβαίνει αλλά δεν μπορώ να ησυχάσω
μέσα στα διαφορετικά μου περιβάλλοντα παρακολουθώ με δεμένα τα χέρια τις καταστάσεις


ξύπνησα το πρωί με κάποιο αόριστο άγχος
το σπίτι μου δεν νιώθω σπίτι
ούτε στην αθήνα την παλεύω τι έχω πάθει
ισοπεδώνομαι


 το σκάω χωρίς να χαιρετήσω
δεν θα απαντήσω
διαγράφω μέρη που θελω να αποφύγω να ξαναπατήσω



#3
το πρώτο ραντεβού με την ψι του στο τασάκι μου

#5
i now its late ελληνικα μπλουπριντ
οθονη / ηλιος     /    οθόνη / ηλιος

απεναντι πολυκατοικια βρωμικια πολυκατοικί λουσμενη
στον ηλιο εδρες και κοφτερές ακμές και σκοτεινές έδρες
__________________________________________
ο ηλιος δεν φτάνει μέχρι το πεζοδρόμιο
­___________________________________________
προνομιούχοι πεμπτου εκτου
η πλάτη μας σου κρύβει τον ήλιο
βλέπεις ίσια μπροστά τα μάτια σου πέφτουν στον ήλιο
κι αυτός σ κ ά ε ι στο μάγουλό σου
πίσω
πίσω στο μαγουλό σου
ένα σκαστό φιλί τώρα που δεν κοιτάζεις
δεν μπορείς να με δεις μεστην σκια μου
τι είναι πιο φωτεινό κάτω απ΄τα κλειστά μου βλέφαρα
το μαγουλό σου ετερόφωτο σωμα

#9

η βιργινία κι ο λουκάς το πιο γκανγκστα ζευγάρι του σχολείου περνάνε κάτω απ'το μπαλκόνι μου

έχουνε και σκύλο

μου ζητήσαν αναπτήρα μια μέρα στο άλσος

δεν με αναγνωρίσαν προφανώς

#9,5

μια μελισσα έρχεται κάθε μέρα στις 7.30 το απόγευμα και μας ενοχλει

κι αλλοτε τρέχουμε πάλι μεστο σπίτι υστερικά

άλλοτε κοκαλώνουμε στη θέση μας όπως μας έχουν δασκαλέψει

και την παρακολουθούμε παγωμένοι να γυροφέρνει τα μπούτια μας

μέχρι τις 8 παρά 

που φεύγει γιατί έχει κανονίσει

δεν ακούω μουσική γιατί δεν θέλω να χαζέψω

τζιτζιτζιτζιτζιτζιτζιτζιτζιτζιτζι  τζι                     τζι

ΤΕΖΑ

2 μέρες πριν τον 15αυγουστο

όσο πάει και πλησιάζω στην καλοκαιρινή μου φαντασίωση στην αθήνα

κάθε μέρα κι ένας λιγότερος

10 μικροί νέγροι

αστράφτουν τα μάτια μου

να ψάξω στην αποθήκη να τους βρω

με κάτι τέτοιους μικρούς σκοπούς επιβιώνω

χαρμάνα και αγκάθα

#10

έχω ένα νεροχύτη βουλωμένο που μπλοκάρει όλες τις διαδικασίες τακτοποίησης του σπιτιού

η μάνα μου πανικόβλητη είπε θέλει υδραυλικό τώρα αυτό

της είπα νταααξει μωρέ θα πάρω τουμποφλό

αλλά πήρα τουμποφλό και δεν είχε κανένα αποτέλεσμα

τώρα σαπίζουν τα πιάτα μεστην βρώμικη σαπουνάδα τους

δεν πρόλαβα ποτέ να τα ξεβγάλω

δεν τον θέλω τον υδραυλικό της γειτονιάς μας

μου τη δίνει η φάτσα του και το βρωμοσκυλό του που το χει κλειδωμένο όλη μέρα κι ολη νύχτα μόνο του στο μαγαζί

#11

    μιλάει στο τηλέφωνο με τον μπαμπά της

#12

παίζω ξανά και ξανά το ίδιο άλμπουμ δυνατά με ανοιχτές τις μπαλκονόπορτες στην ήσυχη γειτονιά

όλα είναι ήσυχα 

κι όταν βγαίνω έξω είναι σαν να φοράω τις πιτζάμες μου

είμαι ένα μπλοκαρισμένο άτομο και το γράψιμό μου ακόμα είναι μπλοκαρισμένο και τα συναισθήματα μου είναι μπλοκαρισμένα κι η σεξουαλικότητα μου είναι μπλοκαρισμένη 

η ύπαρξη μου η ίδια

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΣΑΣ

τα τζιτζίκια εδώ βαράνε και το βράδυ

άμα σε σκέφτομαι    απλά χωρίς να το επικοινωνήσω   μετράει

έτσι αποφάσισα

ΜΕΤΡΑΕΙ

για μένα και την εξιλέωσή μου μετράει

ΑΝΑΒΩ ΤΟΝ ΑΝΕΜΙΣΤΗΡΑ  ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΟΥ ΤΟ ΖΗΤΑΝΕ

δυο γοητευτικές κυρίες με παίρνουν αγκαζέ 

με οδηγούνε σε μια πύλη που γράφει από πάνω

ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ

κι απο κάτω μια ταμπέλα ΠΡΟΣΟΧΗ - ΚΡΑΤΕΙΣΤΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ    - ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

με ξεναγούνε 

 μπορώ να έχω ότι θελήσω απ'όλα αυτά αρκεί να πιστέψω ΣΑΥΤΟ

ποιος κανει κουμάντο εδώ;αφήστε με θέλω να μιλήσω με τον υπεύθυνο

λυπάμαι δεν υπάρχει κάτι στο νούμερο σας στο παιδικό τμήμα θα πρέπει να ανεβείτε στον τρίτο TRF   

made in morocco

ααα ωραίο το μαρόκο

#13

δεν γίνεται να πιστεύεις σε ένα σύστημα σκέψης μερικώς είπε

αν όντως πιστεύει στην αστρική προβολή αυτό σημαίνει πως ανα πάσα στιγμή κάποιος μπορεί να είναι στο δωμάτιο της και να την παρακολουθεί

τα πατζούρια απέναντι ανοίγουν μια φορά την ημέρα

στο δωμάτιο που υποθέτω ότι είναι η κουζίνα

τα δικά μου ειναι ορθάνοιχτα 

κυκλοφορώ γυμνή γιατί είμαστε γυμνοί

τα χω καταφέρει μέχρι το σημείο  

που ρίχνω μόνο κλεφτές ματιές όταν φιλιόμαστε να δω αν είναι ανοιχτά τα πατζούρια

δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να πάω παραπέρα

η κυρα μάρθα συμβολίζει την γενικότερη απειλή της γειτονιάς

όλων των κυρηγμάτων για διακριτικότητα που έχουν εσωτερικευτεί μέσα μου

δεν τα φοβάμαι τα κλειστά πατζούρια

στις 13/8 γύρω στις πέντε το απόγευμα άνοιξαν τα πατζούρια κι οι μπαλκονόπορτες

το μόνο που μπορείς να δεις είναι ένας γκρι τοίχος κι ένα πιο σκούρο γκρι φωτιστικό

μια κοπέλα με ένα ροζ φλοράλ φόρεμα βγαίνει κι ακουμπάει στο κάγκελο

ύστερα βγαίνει κι ένας τύπος με σκληρή φάτσα και μούσια

κάθονται στις 2 καρέκλες σκηνοθέτη που υπάρχουν στο μπαλκόνι-αυτές τίποτα άλλο

κι η κοπέλα παίζει με τα μαλλιά της και γέρνει προς το μέρος του άντρα

έπειτα σηκώνονται μπαίνουν μέσα

η κοπέλα ξαναβγαίνει κι ακουμπάει πάλι στο κάγκελο 

εγώ κάθομαι στα αυγά μου συνεχίζω αδιάφορα να πληκτρολογω

κοιταζόμαστε με προσοχή να μην διασταυρωθούνε τα βλέμματά μας

ύστερα μπαίνει πάλι μέσα στρώνει το βρακί της πάνω από το φουστάνι της κι εξαφανίζεται 

βγαίνει ο άντρας μου ρίχνει ένα σκληρό βλέμμα και κλείνει τα πατζούρια

καλά ούτε καν κουφωτά

μάλλον θα χουν κλιματιστικό δεν εξηγείται αλλιώς

δεν τα φοβάμαι τα κλειστά πατζούρια

είναι κι αυτά φοβικά 

#14

η απόσταση κάνει καλό

στην συγκεκριμένη περίπτωση

κρατάω τα καλά

κι ανασκουμπώνομαι    

                                                      είμαι έτοιμη να κάνω τον κόπο

                                                      που θα χρειαστεί

δεν τιθεται θέμα έντασης

έντασης της φωνής μου                           μαζί σου

σημαντικό

κι όλα αυτά που σε ασχήμαιναν

                                                                 διαλύθηκαν δεν τα βλέπω πια

                                                                 αξίζει τον κόπο

                                                                 

                          κάνει καλό η απόσταση

μου χει λείψει  να τεντώνεις το χέρι σου να πιάσεις τον καπνό μου να λες μήπως μπορωωωω ναα 

να αρχίζεις να μιλάς και ταυτόχρονα να βγάζεις τον καπνό απ΄το στόμα σου

όλα αυτά που μου την σπάνε μου λείπουν τώρα

υπάρχει κι ένα συμβόλαιο ζωής κι ένα παιδί στη μέση

#15

πληκτρολογώ σβήνω δεν με ενδιαφέρει τίποτα απ'τις λέξεις που πληκτρολογώ τις ξέρω ήδη

τι με ενδιαφέρει όντως να γράψω

γιαυτήν την κοιλίτσα        που με εξέπληξε κάτω απ΄το φως  φουστάνι

                                            που σηκώθηκε λες κι αυτό την κράταγε απ΄το

                                            να βουτήξει στην (οικογενειακά) ζεστή θάλασσα                                          ΚΟΙΛΙΤΣΑ

                                            όχι με το κεφάλι                                       νυφίτσα

                                            ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΣΟΥ ΜΑΓΙΩ ΦΕΓΓΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΤΟ ΝΕΡΟ 

                                            τι;                                                                                                                        ΝΕΡΟ

                                            τίποτα λέω φωτίζεταιηκοιλιτσασουμεασπροφως                                            

                                            α      π      ό                                κ        ά       τ      ώ 

                                          

                        *αφού έχω ψείρες κι εσύ τέτοια μαλλιά ναι αμέ τα                                       

                                            είδαμε κι από τη δεξιά πλευρά κι απ΄την αριστερή                                       ΜΑΛΛΙΑ

                                            και στο νερό και στον αέρα κι υποθέτω θα ναι ωραία

                                            και πασπαλισμένα με πάγο κρίμα τα μαλλιά να εδώ

                                            θα κάτσω να ακουμπάω τα μάγουλά μου φρόνιμα*                                  ΚΟΙΛΙΤΣΑ

ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΕΓΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΥΠΑ ΜΟΥ ΘΕΛΩ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΕΧΩ ΑΦΗΣΕΙ ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΝΑ ΚΑΝΩ 

αποφάσισα να πάω στη ραφίνα εσύ θα κανες παρτυ με τους φίλους σου που και να μουν εδώ δεν θα νιωθα ανετα να ρθω αλλά χάρηκα που συνέβη κάτι ωραίο εδώ χτες ίσως να φταίει η αλληλεγγύη του δεκαπεντάυγουστου

                                αν έβαζα τα φουστάνια που φοράς στα πάρτι σας

                                θα με προσλάμβανες για βοηθό στα ταχυδακτιλουργικά σου;

                                θα σου έφερνα τα σύνεργα σε δίσκο και θα σχολίαζα πίσω απ'τον ώμο σου

                                ήταν ένα καλοκαίρι του '98 τη στιγμή που θα λεγες τότε που ήταν μέρι εν δε μπόι

                                                                                                                  μιλκσεικ             στα στρέιτ πάρτι 

                                                                                                                   απόλυτη εχεμύθεια 

                                                                                                                   συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο

                                                                                                                   + feat. όλα τα έλα τώρα που ήθελες

                                                                       τα καλά έλα τώρα

                                                                                                                   εγώ είμαι το πακέτο

                                                                                                                   θα μπεις μέσα στα ρούχα μου

                                                                                                                   να σε τυλίξω;



#15,5

#16
το σκοτάδι ειναι το χειρότερο για την μυωπία νιώθεις αποκλεισμένος στο σώμα σου* κι όλα γύρω είναι θολά και προκαλούν μια δυσφορία ειδικά αν είναι μια απ'αυτές τις καλύτερες ώρες της ημέρας που απαρίθμησες** ουρανός σούρουπο σουπένιος και φώτα στο νερό πολλές γυαλιστερές επιφάνειες που υποψιάζεσαι πως στην όχι μυωπική πραγματικότητα δίνουν στην αίσθηση της ποιότητας της ανάλυσης της εικόνας φουλ χάιντεφινισιον   σηκώνομαι       βλαμμένο φως αυτού του σπιτιού μόνη την λάμπα απ'το σπίτι στον τέταρτο εμπιστεύομαι    λάμπα-γύαλινο καπέλο-βάζο ξύλινη βάση λεπτό καλώδιο διπλό φινετσάτο παλιός διακόπτης  η αδερφή μου δεν το συμπαθεί  το φωτιστικό του κομοδίνου της γιαγιάς δεν έχει καταλάβει ότι ανήκει στην ίδια οικογένια με το φως στο εξόχικο - τύπου λάμπα πετρελαίου αλλά με ρεύμα που υπάρχει πριν από τις φωτογραφίες που υπάρχουν με τους γονείς μου και τους νονούς της στο παλιό σπίτι που υπήρχε πριν ντυθεί με το τώρα εξοχικό***   άτιμη οικογένεια δεν ξέρω τι σημαίνεις δένεις με νοσταλγία την μία γενιά με την επόμενη-------------------------------------------->  τώρα τι κάνουμε
μ'αρέσουν τα ρεμπέτικα κ  η ουλή απ'την εγχείρηση της σκωλικοειδίτιδας της αδερφής σου
__________________________________________________________________________

* που αν δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς καλύτερα να το χωνέψεις και να το απολαύσεις
   -έτσι κι αλλιώς η συνείδηση του σώματος χρειάζεται για να επιβιώσεις σ'αυτόν τον κόσμο-

** σχεδόν όλες εκτός απ'τις 3 το μεσημέρι



***ντάξει μπορεί και να το χει καταλάβει και να μην την ψήνει ούτως ή άλλως

#17
νομίζω πως άκουσα τα πρώτα ροδάκια βαλίτσας χτες βράδυ στο δρόμο πορτ παγκάζ να κλείνουν και ήσυχες φωνές να λένε τα απαραίτητα
γυρίζετε κουφάλες

είναι ένας τύπος πιο πάνω στο παλιό ψιλικατζίδικο που μεταβίας θυμάμαι ανοιχτό
στη γειτονιά λένε ότι χώρισε κι έφερε όλα του τα πράγματα κι έστησε το μικρό του βασίλειο
στο μαγαζί κι όλο περνάμε και ρίχνουμε κλεφτές ματιές στη τζαμαρία έχει ένα σωρό περίεργα πράγματα να δεις ένα σωρό παράξενα πράγματα ειναι το σπίτι του σε μια βιτρίνα

#18



#19

#20

ένα κάποιο αντίο 

γυρίζω κι εγώ