το δέρμα μου
μυρίζει καμένο από τον ήλιο
μιλάμε
ξαπλωμένα στα γρασίδια
περιμένοντας
την να τελειώσει
5 λεπτά ακόμα - 5 δικά της λεπτά
να φύγουμε
αυτή κάθεται πίσω στον κύκλο
έχει γύρει
πάνω στη φίλη της
και ζηλεύει
τα φτερά και τις στολές τους
κι εμείς χαζεύουμε
άλλες φυλές να χοροπηδάνε
μοιάζουν μεθυσμένα
και δεν είναι καν δώδεκα
σε άλλη
γειτονιά σε άλλα πάρκα που δεν ξέρουμε
σκεφτόμαστε πως
θα παίζαμε αν ήμασταν μικρά
κι όταν
αποφασίζει να ρθει και ξεκινάμε για πίσω
έχει πάλι
κάποια φαϊνή ιδέα και καταλήγουμε
να περπατάμε
την λένορμαν κι ο δρόμος πίσω
γίνεται ένα
κάποιο σαφάρι που της θυμίζει
25η
μαρτίου αλλά είναι απλά αλκυονίδα κυριακή
