Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017

ετεροχρονίζομαι

τώρα που δεν έχω προσωπικό καθρέφτη
πρέπει να καθαρίζω μόνη μου το είδωλό μου
απ'τα μάτια που το λεκιάζουν

γιατί σοκάρομαι μικροαστικά απ'τον εαυτό μου;
συγκεντρώνω ανθολογίες απολογιών
δίπλα στο κομοδίνο μου

εντοιχισμένες διαδικασίες
για την εξωτερική πολιτική μου

μια αναχρονισμένη κυριακάτικη εκπομπή
με κάνει να αναρωτιέμαι για την ευκολία
αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι θα πρεπε να ναι δύσκολο

βραχυπρόθεσμες αλήθειες
εναντίον μακροπρόθεσμης ηθικής
μιλένιαλς με ρομαντικές νεωτερικές αξίες


περνάω ένα σαββατοκύριακο με τον λεφέβρ μιλάμε και βλέπουμε πόσο αλλάξαμε όλο αυτόν τον καιρό που χαμε να βρεθούμε σκαλίζω τις παλιές μας αλήθειες
και για λίγο ανάμεσα στα χαρτιά μας βρίσκω μικροκάψουλες που με ανακουφίζουν απ'την αστάθεια μου χαιδεύει τα μαλλιά μου είναι απλά αλλοτρίωση μου λέει
χαίρω πολύ του λέω           το σώμα μου λέει, μην ξεχνάς να ακούς το σώμα

γυρίζω πλευρό   λέω φχαριστώ παπούλη
κι αποκοιμιέμαι με μαρξιστικά παραμύθια

Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

το χεις ; να συνεχίσουμε;


με τα μάτια κλειστά παριστάνοντας τους μισοκοιμισμένους
δεν μετράει τίποτα από όλα αυτά δεν μετράει
κι αν πας να πεις κάτι θα σου πούμε ότι το είδες στον ύπνο σου

καλυπτόμαστε με ένα μικρό κουβερτάκι που νομίζουμε ότι μας κάνει αόρατους

δεν θα μιλήσουμε γι'αυτό έξω από εδώ
γυρίζουμε σπίτι το πρωί
μιλάω μπερδεμένα
αλλά τουλάχιστον μιλάμε
για πρώτη φορά

κοιτάμε ίσια μπροστά
δεν έχουμε τίποτα ακόμα
μόνο την ιπποκράτους

προσπαθώ να μην κοιτάζω πίσω
αλλά τόσο καιρό συνήθισε το μάτι μου
τώρα βλέπω μόνο το μοτίβο

μπαίνουμε στο ψιλικατζίδικο κάτω απ'το παλιό σου σπίτι
νιώθω ότι βεβηλώνω την ιστορία μας

γιατί να υπάρχει αυτή η πλευρά σου
που αρνιόμουν τόσο καιρό να συμπεριλάβω

κόβω το πάνω χέρι μου
σταματάω να σου κάνω σκιά
πρέπει να βρεις το νόημα στον ήλιο

κι εγώ τι πρέπει να κάνω;
θα ρωτήσω τις φίλες μου

Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2017

βρίσκουμε λέξεις


κάποιοι φίλοι μας είναι μοντέρνοι κάποιοι μεταμοντέρνοι
και γω πάντα ήθελα να γράψουμε μανιφέστο αλλά ποτέ δεν τα καταφέραμε

σ'ακούω να αναστενάζεις καθώς τεντώνεσαι και κρατάω τ'αυτιά μου
να μείνουν στη θέση τους γιατί πάνε να ξεκολλήσουνε να τρέξουν
να σε βρουν μέσα απ'τους τοίχους να κολλήσουν στην κοιλιά σου σαν βεντούζες
τα ζω πλατωνικά και μόνο τα μάτια μας επιτρέπω να ερωτοτροπούν
τρώω βιαστικά και παίζω το μουνί μου βιαστικά
σαν να μην τελειώνει ποτέ η προκοπή που πρέπει να φέρω εις πέρας
με την μπουκιά και την καύλα στο στόμα 2 βδομάδες απ'οταν φύγατε
καταπίνω φλέματα ασταμάτητα γιατί δεν μπορώ να φτύσω στην τάξη
ούτε στον διάδρομο ούτε στη δουλειά ούτε στο λεωφορείο
όλοι μου λένε φτύστο φτύστο (και για κείνα τα δευτερόλεπτα μου λείπει η μαμά μου)
απ'όλες τι συμβουλές που μου δώσανε κρατάω το να πίνω πολλά υγρά
γιατί είναι η πιο εύκολη (μου την έδωσε η πιο σικ φίλη μου)

μου λείπει η μαμά μου όπως μου λείπει  το σάββατο πρωί
το σποτάκι του μελωδία fm  ηλεκτρική σκούπα
και τα αντικείμενα του σπιτιού αναστατωμένα

αλλά γύρω απ'τη καινούργια μας φωτιά μπορούμε να ακούμε αττίκ
και να καπνίζουμε να ζωγραφίζουμε ή να κοιτάμε το ταβάνι
(ζούμε όλες μαζί γι'αυτό ποτέ δεν προλαβαίνω να νιώσω μόνη)

απόψε ακούμε ζωή φυτούση
ποτέ πια η απελπισία μου δεν θα ναι όπως παλιά

ο κόσμος μου γίνεται όλο και πιο συνεκτικός
τώρα που μεγαλώσαμε και μάθαμε 5 πράγματα
που τόσο καιρό μας κρύβανε



Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017

κι άλλα χιλιόμετρα για την ενηλικίωση


δενόμαστε με λεπτά σκοινάκια
με τραβάτε πάνω - με τραβάτε κάτω

περπατάω σε δρόμους που μου ναι όλοι ξένοι
πεταμένα στενά ίδια μεταξύ τους για τα άπειρα μάτια μου

ανατολικά πιο ανατολικά
καινούργιοι κόσμοι
και δυτικά με τα πόδια
συζητήσεις για την πλευρά σου

συζητήσεις για την πλευρά μου
βοηθήστε με κορίτσια
να σκεφτώ καθαρά


ευθύνες
υπεύθυνες σχέσεις
φυγοπονία
οπισθοχώρηση
και σπασμωδικές εκρήξεις

τρέχω φωνάζοντας ότι δεν θα κάνω πίσω
πριν προλάβω να ακούσω

κουράστηκα κορίτσια

μου λέει στο τηλέφωνο
μήπως γι'αυτό είσαι καλά
ε ναι του λέω
νο γούμαν νο κράι

χαιρόμαστε με τις μαλακίες μας


μου λέει στο μπάρ
δεν μπορείς να είσαι ελεύθερο πουλί
του λέω μπορώ να είμαι τώρα που θέλω για λίγο;
μου λέει κακό τάιμινγκ
του λέω χεχ




τώρα μένω με ένα ελεύθερο πουλί ακόμα

μου λέει στη φωλιά
πως γίνεται να παραδέχεσαι
ότι έχεις μαζοχιστικό σύνδρομο
και να μην κάνεις κάτι να τ' αλλάξεις
χεχ
_______________________________

λέμε στο σπίτι
για τους χειριστικούς ανθρώπους
αυτές τις μέρες

ουέ κι αλοίμονό του έτσι και βρεθεί κανείς στον δρόμο μας

κι απ΄την άλλη έχουμε και την άλλη πλευρά
δεν χρειάζεται να μαστε μαλάκες

η λέξη που με τσιγκλάει τις τελευταίες μέρες: ωριμότητα

πως θα ξεμάθω να θέλω απλά να εξαφανιστώ από τη γη;
_________________________________________________

τα κορίτσια μου λένε πως αντιδρώ υπερβολικά με την μάνα μου
τώρα μέσα απ'τα μάτια τους βλέπω
πως δεν χρειάζεται να επαναστατώ
όποτε πάνε να μου ασκήσουν εξουσία οι δικοί μου
απ'τη στιγμή που μέσα μου εγώ νιώθω ανεξάρτητη

ούτε αυτό μου ταν ξεκάθαρο μέχρι τώρα
_______________________________________

έχω τα κορίτσια μου δεμένα με λεπτά σκοινάκια
και για πολύ καιρό τώρα
το μόνο που με νοιάζει
είναι εμείς και το υφαντό μας
______________________________________

εφηβεία; ποιος περνάει εφηβεία;
σηκώνουμε όλες τα χέρια μας