εκπομπή απ΄το δωμάτιο μου στην αθήνα

χτες είπα στην ιωάννα πόσο χαίρομαι και νιώθω ασφάλεια που έχω έναν καινούργιο φίλο* αυτές τις ημέρες δείχνοντας της το ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΩ ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΛΕΦΤΑ

τώρα έτσι όπως κάθομαι στο πατρικό μου σπίτι ενώ όλοι κοιμούνται χαίρομαι για την απόφασή μου να μην βγω σήμερα και να κάτσω να διαβάσω τον φίλο μου να μιλάει για το σπίτι και την οικειότητα και την ονειροπόληση

αναρωτιέμαι πως θα ταν αν τον είχα μέσα σε όλα αυτά που πέργαγα αυτά τα χρόνια

τον είχα και τον γνωρισα μεσα σόλο αυτό αλλά κυρίως μεσολαβημένα ή αποσπασμαστικά χωρίς να χουμε πάρει πραγματικό χρόνο ο ένας με τον άλλον

τώρα που τον ακούω να μιλάει για την ονειροπόληση που στεγάστηκε στο πατρικό σπίτι νιώθω σε απόλυτη αρμονία με τον εαυτό μου που ξαγρυπνά στο ανακαινισμένο μεν δωμάτιο μου υπο τον ήχο του ροχαλητού του πατέρα μου από το σαλόνι και της σκοτεινής βουβαμάρας αυτής της ώρας

αφήνω το βιβλίο να σχηματίζει σπιτάκι στο στήθος μου και ανατρέχω σε αναμνήσεις ονειροπολήσεων μου σκάνε πρώτα
αντίστοιχες ώρες στο παιδικό μου δωμάτιο
να κλείνω το φωτάκι μου να πέφτω για ύπνο κι έπειτα να το ξανανάβω να σημειώσω κάτι στο τετράδιο κάτω απ΄το μαξιλάρι μου να μην το ξεχάσω γιατί από τότε έλεγα ότι οι καλύτερες ιδέες μου ρχονται πριν με πάρει ο ύπνος

αμέσως μετά μου σκάει άλλη σκηνή που έχω ξαναγυρίσει πολλές φορές σε αυτήν γιατί την θεωρούσα επίσης από τότε πολύτιμη
χρόνια μετά
είναι οι μέρες που συνειδητοποιούσα ότι έχω πάθει πλάκα μαζί σου
θυμάμαι να πέφτω για ύπνο με την κοπέλα μου και έτσι όπως μιλάμε πριν μας πάρει ο ύπνος
κάτι να συμβαίνει μέσα μου και να νιώθω ότι χρησιμοποιώ την φόρμα που μιλάς
επηρεασμένη από εκείνες τις μέρες που πέρασα ζώντας μαζί σου
και τα πράγματα να βγαίνουν τόσο αβίαστα από μέσα μου με μια προκαταβολική αθωότητα που μου επέτρεπε να λέω ότιδήποτε σκέφτομαι σαν να μην ευθύνομαι για τα πράγματα που σκέφτομαι κι έτσι να καταφέρνω να μιλήσω για πράγματα που καιρό κόμπλαρα μέσα μου να επικοινωνήσω
αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο ύπνος μετά από αυτό
λίγο πριν με πάρει βρισκόμουν σε ένα χώρο οικείο από τα παλιά που οι εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη κι εγώ κινούμουν μέσα σ'αυτές και τις επεξεργαζόμουν αφήνοντάς τες να με οδηγήσουν στην επόμενη και στην επόμενη
κι εκείνη την στιγμή ένιωθα σαν να χα βρεί έναν ξεχασμένο θησαυρό απ'τα παλιά μέχρι που με πήρε ο ύπνος ακόμα ενθουσιασμένη


σκέφτομαι τις συνειδητοποιήσεις και ανακεφαλαιώσεις του τελευταίου διαστήματος
(τις ανάγκες μου για οικειότητα φιλικά πρόσωπα κατανόηση σωματική επαφή και χάδια)

και

νιώθω σαν ένας κροκόδειλος που θέλει να καλύπτεται απ΄τα ζεστά νερά του και να βγάζει μόνο τα μάτια του απ'την επιφάνεια στον έξω κόσμο

δυσανασχετώ που είμαι μόνη μου με τα θνητά μου τσιγάρα χωρίς κάτι να τα συνδυάσω να γιορτάσω την επιστροφή μου στο    σπίτι  κι αποφασίζω να ψαχουλέψω ψιλαφιστά την κουζίνα ξανά
μήπως έχει ξεμείνει κάτι σε παλιόκρασο
βρίσκω ένα ανέλπιστα καλό μπουκάλι που ανακαλύπτω ότι έχει επίσης ανέλπιστα τέλεια γεύση
και το μόνο που ξεχωρίζω απ'την ετικέτα του είναι το OLD FRIENDS
και ξαναγυρίζω στο δωμάτιο μου αποφασισμένη να απολαύσω την ώρα που μένει μέχρι τις 5 το πρωί
την αγαπημένη μου προσωπική ώρα κι ύστερα να κρύψω την κροκοδειλένια μου μουσούδα κάτω απ΄το παιδικό μου πάπλωμα


*gaston bachelard, η ποιητική του χώρου

στοιχείο δεύτερο

ΑΠΟΔΕΛΤΙΩΣΗ ΑΡΑΓΜΑΤΟΣ 05/12/16
ΑΤΟΜΑ:4
ΑΠΟ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΑ 2 GUEST
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ:ΣΑΛΟΝΙ

μας συστήθηκε ως ο θείος του ν , θα τον λέμε 9.5-χρόνια-ηλεκτρολόγο
μιας και εξηγούσε επί ώρα πως έγινε κι είναι ακόμα φοιτητής
για πολύ ώρα λοιπόν θείος και ν κοντραρίζονται για τις σχολές τους
την διπλωματική του θείου την ομάδα μπασκετ που πήγε ο ν
ο θείος τον απαξιώνει συνεχόμενα και ο ν παίζει δυνατή άμυνα
ακουμπώντας τον σε στιλ μενεγάκη όποτε καταλαβαίνει ότι πλησιάζει τα όρια
εγώ σηκώνομαι να φτιάξω τη σαλάτα μου δυσανασχετώντας που προσγειώθηκαν 2 κοκόρια στο σπίτι μου

οι άλλοι 2 φεύγουν να πάρουν πράγματα
κι εγώ μένω μόνη με τον θείο
με ρωτάει αν μαγειρεύω/που τρώω/μιλάμε για μαγειρία/μου λέει για το πακιστανικό που έφαγε στην αθήνα/δεν ξέρει να μου εξηγήσει που/του λέω δεν πειράζει κι εγώ δύσκολα θα καταλάβαινα/τον ρωτάω από που είναι/μαθαίνω ότι είναι γιος στρατιωτικού/μιλάμε για το πόσο δύσκολα ήταν να αλλάζεις σχολείο και μέρος κάθε χρόνο/μου λέει πως καλύτερα πέρασε στη μυτιλήνη κι ας τον φωνάζαν όλοι βουκε απ'το βουκεφάλας επειδή είχε μεγάλο κεφάλι/ακόμα κι η γυμνάστρια όταν περνάγανε τα κάγκελα για να παίξουν  μπάλα του φώναζε προσεξε εσύ μη σφηνώσει το κεφάλι σου/όταν μυξόκλαψε στην αδερφή του αυτή του πε να μην ανησυχεί το κεφάλι του ήταν μια χαρά , τα αυτιά του ήταν τεράστια /και τότε κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και συνειδητοποίησε ότι είχε μεγάλα αυτιά/αλλά ωραία πέρναγε δεν είναι τίποτα στην αρχή πέφτει λίγο ξύλο,μετά σε δέχονται κι είστε μια παρέα,όταν είσαι μικρός/το χειρότερο ήταν σε ένα χωριό που τελειώνει σε -τσα αλλα δεν θυμάμαι τώρα/ή γιαννιτσά ή κόνιτσα/είχε κάποιους φίλους αλλά απ'τα αγγλικά/παίζανε παιχνίδια σε ιντερνετ καφέ/τρίτη γυμνασίου-πρώτη ή δευτέρα λυκείου/πάντα ήταν καλός μαθητής αλλά έβγαινε κιόλας/εκείνη τη χρονιά που δεν έβγαινε παράτησε και τα μαθήματα/ίσως γι'αυτό να έγινε μίζερος/καμιά φορά σκέφτεται πως άν είχε πάει κάπου αλλού τώρα μπορεί να είχε διαφορετική προσωπικότητα/χτυπάει το τηλέφωνό του/μια φωνή γκρινιάζει για κάτι σχετικό με σούπερ-μάρκετ/τα χουν τρία χρόνια τώρα -συγκατοικούνε/

έρχονται κι οι άλλοι

μας εξηγεί τι του αρέσει σ'αυτήν/είναι λίγο χαζή/αλλά είναι πρόσχαρη-το αντίθετο από αυτόν/κι είναι πεισματάρα/σε πολύ εκτίμηση την έχεις λέει ο ν/λέει όχι ντάξει έχει κάνει πράγματα με τη δουλειά της πέρα των δυνατοτήτων της που θαυμάζει/του λέμε τιιι/τι εννοείς πέρα των δυνατοτήτων της/μας λέει ότι δέν συνειδητοποιεί ότι τα κάνει//του λέμε τιι/μας λέει ας πούμε πέρσι αποφάσισε να πάει μπαλαρίνα/είναι κοντή και γεματούλα/σχεδόν 30/οποιοσδήποτε άνθρωπος με αυτογνωσία δεν θα το κανε/θα προστάτευε τον εαυτό του/αυτή δεν το συνειδητοποιεί/του λέω ακούγεται τέλεια/μου λέει είδες κι εσύ το λες ότι είναι παράλογο αυτό/του λέω όχι την θαυμάζω που το κανε/απ'ότι έχω καταλάβει σήμερα όλοι κράζουν την αυστηρότητα του μπαλέτου κι έχει αρχίσει να μπασταρδεύεται με άλλα είδη χορού και προσεγγίσεις/μου λέει ναι εσύ το σκέφτεσαι αυτό αλλά αυτή δεν έχει αυτογνωσία/του λέω μου φαίνεται σαν άνθρωπος που έχει καταφέρει να μην τον τσακίσουν αυτές οι κοινωνικές μαλακίες/λέμε εσύ τι κέρδισες που δεν θα το κανες ποτέ/λέει όντως και γω ξέρω ότι θα πρεπε να κάνω κάποια πράγματα/και δεν το κάνω/μας λέει υπάρχουν 3 είδη ανθρώπων/αυτός που δεν συνειδητοποιεί τι κάνει και δεν φοβάται να το κάνει/αυτός που φοβάται κι ας ξέρει τι πρέπει να κάνει νικάει ο φόβος/κι αυτός που φοβάται αλλά έχει ωριμάσει και  νικάει η λογική και λέει δε γαμιέται/στα αρχίδια μου/θα το κάνω έτσι κι αλλιώς/του λέω δύσκολο ακούγεται το τρίτο/πιο πιθανό μου ακούγεται να σου συμβεί λίγο πριν πεθάνεις/να πεις ήταν μαλακίες όλα αυτά/έπρεπε να τα γράψω στα αρχίδια μου/μου λέει ίσως έχω δίκιο/

τον ρωτάω αν έχει φίλους εδώ/μου λέει όχι πολλούς κυρίως είναι με την κοπέλα του/του την σπάνε γιατί ενώ αυτός προσποιείται ότι τον ενδιαφέρουν αυτά που λένε οι άλλοι/πείθει τον εαυτό του να κάνει ερωτήσεις/οι άλλοι όποτε πάει να μιλήσει κατεβάζουν κάτι μούτρα/σαν να πλήττουν μ'αυτά που τους λέει/του την σπάει που δεν μπαίνουν στη διαδικασία να προσποιηθούν έστω/

ο ν του λέει ότι είναι άκαμπτος/ότι δεν βάζει χρώμα στην φωνή του/κι ότι πολύ συχνά δείχνει να βαριέται/αυτός λέει ότι του την σπάει ότι μπορεί να πουνε το ίδιο ακριβώς πράγμα με κάποιον άλλον κι ο άλλος να δείχνει ενθουσιασμό γιαυτό που λέει κι όλοι να ενθουσιαστούν μ'αυτό ενώ λέγανε το ίδιο ακριβώς πράγμα/του λέω ότι αυτός παράλληλα μ'αυτό που λέει είναι σαν να λέει κι ότι δεν είναι ενδιαφέρον αυτό που λέω το βαριέμαι κι εγώ ο ίδιος ενώ ο άλλος παράλληλα μ'αυτό που λέει το σώμα του μεταδίδει το μήνυμα είναι γαμάτο αυτό που λέω οπότε είναι λογικό αυτός που ακούει να δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον σ'αυτό

ο ν του λέει πάντως μας λες ότι έχεις αυτογνωσία αλλά δεν μοιάζει να έχεις και τόσο πολύ/
ο θείος λέει πως αφού έχει ξέρει τα όρια των δυνατοτήτων του κι υπάρχουν πράγματα που ξέρει ότι δεν μπορεί να τα κάνει/του λέμε σαν τι/εγώ νομίζω ότι αυτό που έχεις δεν είναι τόσο αυτογνωσία όσο αυτό-περιορισμός στο κόμφορτ ζόουν/μου λέει μπορεί να χω δίκιο

ο θείος επιμένει ότι ανεξάρτητα μ'αυτό που φαίνεται συνήθως δεν μιλάει πολύ/γιαυτό σήμερα θα τον ακούσουμε/είναι ενθουσιασμένος και πηγαίνει πάνω κάτω/πετάγεται όρθιος να προκαλέσει τον ν που του μίλησε για αντανακλαστικά να παίξουν αυτό που πρέπει να χτυπήσεις το χέρι του άλλου/το τηλέφωνο χτυπάει κι αυτός δεν το απαντάει γιατί δεν είναι έτοιμος να γυρίσει ακόμα σπίτι

εγώ όλη αυτήν την ώρα τον βλέπω και ταυτίζομαι με τον ατσούμπαλο ενθουσιασμό του και την ενοχικότητα του μιλάω-πολύ-αυτή την στιγμή και την εκσταση από το ρίσκο της έκθεσης


μέσα μου νιώθω περήφανη που ένας τέτοιος τύπος ανθρώπου που αναγνωρίζουμε όλοι πολύ καλά είναι οι λεγόμενοι έξυπνοι-κλειστοί άνθρωποι αυτοί που φαίνεται να έχουν πάρει με περισσότερο φόβο τον κόσμο γύρω τους κι η έκθεση μοιάζει πιο ριψοκίνδυνη αφού μιλάμε για ένα high-expectations-μάτι που παρακολουθεί             νιώθω υπερήφανη που συνέβαλα σε ένα περιβάλλον που ένας τέτοιος άνθρωπος θα νιώσει άνετα να ανοιχτεί να μιλήσει για τις αδυναμίες του να νιώσει ότι συνδέεται με άλλους ανθρώπους μιλώντας για τις πιο σημαντικές του σκέψεις-ανησυχίες        παρατηρώ τον εαυτό μου που κουνάει μέσα του την ουρά του και συνειδητοποιώ ότι ξέρω καιρό ότι με ενθουσιάζουν αυτού του είδους οι ενδοσκοπικές συζητήσεις - το μοίρασμα κοινών εμπειριών σκέψεων και ιδεών και πως έγινε και το χασα απ'το πεδίο των δηλωμένων ενδιαφερόντων μου μέσα σ'αυτό το διάστημα και σημειώνω στον εαυτό μου να κολλήσει ένα ποστ ιτ στον νοηματικό τοίχο μου ΖΗΤΩ ΟΙ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ώστε να μην το ξεχάσω ξανά

όσο δεν βλέπεις

και κλείνεις πίσω σου την πόρτα 

το σπίτι αγρίεψε

απ'την μέρα που έφυγες

ένας λόγος δεν βρέθηκε να κατοικηθεί

[κανένας λόγος για ιδιωτικό ύπνο]

έτσι όταν βρέθηκα εκεί

και τρύπωσα επιτέλους

τα βουνοσκεπάσματα με θάψανε

κάτω απ'τη γη έτσι ώστε τίποτα 

να μην μπορεί να με φτάσει

άλλη μια φορά 

νοηματικός τοίχος και τζαπανίζ παράκρουση

τράβηξα μια γραμμή στη μέση του τοίχου μου και χώρισα τα παλιόχαρτα μου εκατέρωθεν σε μέσα και έξω

μέσα- προσωπικό     έξω- δημόσιο

υπήρχαν χαρτιά που έπρεπε να βάλω κοντά στη γραμμή και χαρτιά που αφορούν την αντίληψη του χώρου γενικά που θα πρεπε να μπαίνουν σε μια άλλη ζώνη πιθανότατα καταμήκος και των δύο υποδιαιρέσεων του τοίχου

υπήρχαν χαρτιά που θα πρεπε να μπούνε πιο μέσα από τα άλλα πλησιάζοντας την πόρτα 

μέσα πιο μέσα πιο σκοτεινά πιο μέσα

θυμήθηκα το επισόδειο με τα mushi που τρεφόντουσαν απ΄το σκοτάδι στα μάτια της κοπέλας

κάτι μου χουν κάνει οι άτιμοι οι ιάπωνες 

[διάλειμα για να ξαναδιαβάσω την εργασία μου για το φως να βρω ποια σημεία να σημειώσω να τα βάλλω κι αυτά στην θέση τους στον νοηματικό μου τοίχο]

το βρήκα 

βρήκα ποιο σημείο είναι 

"η ομορφιά γι'αυτούς αναδεικνύεται μόνο μέσα απ'το σκοτάδι,στοιχείο που της δίνει το απαραίτητο μυστήριο"

οι σχιστομάτιδες φτιάχνουν πρώτα μια σκιά στη γη και μετά χτίζουν ένα σπίτι μέσα της και βάζουν κι αυτά τα χαρτιά για να μπαίνει ομιχλώδες το φως μέσα στα κουτάκια τους για τοίχους και βάφουν άσπρα τα πρόσωπα των γυναικών τους για να τις βλέπουν μέσα στο όσο το δυνατόν σκοτάδι

οι τύποι είναι τόσο εξοικειωμένοι με το σκοτάδι και την εσωτερικότητα που οποιοσδήποτε δυτικός θα ικέτευε να πουν στο παιδί του πως να μην φοβάται το σκοτάδι

υπερβολική άποψη το ξέρω

αλλά μην πας μακριά τα μικρά μαύρα χνουδωτά πλασματάκια που ζουν στα κλειστά σπίτια και μοιάζουν με σκόνη στο my neighbour totoro και το spirited away ; πόσο γλυκούλικα και καθησυχαστικά είναι για τη φαντασία ενός παιδιού ή κάποιου τελος πάντων;

δεν ξέρω μπορεί να χω πάθει κάποια τζαπανιζ παράκρουση

αλλά κρατάω από αυτούς τις ενεργοποιημένες αισθήσεις, την ησυχία, τη φαντασία , την παρατήρηση της ανάσας του σώματος και το κενό/παύση/ενδιάμεσο διάστημα σαν τώρα γεμάτο δυνατότητες /υπόσχεση που δεν έχει ακόμα εκπληρωθεί το σημείωσα πάνω στο δέρμα μου

προαγωγικό κενό εκεί είναι η φάση

με λίγη δουλειά θεωρητικά όποτε σου τα σκάει το εσωτερικό κενό θα είσαι σε θέση να είσαι παρών εκεί στη στιγμή να παρατηρείς τον εαυτό σου και με ενεργοποιημένες σου τις αισθήσεις για να αερίζεται το σκοτεινό κουτάκι που έχεις στο κεφάλι σου

τα άνιμε που βλέπω ξέρουν και είναι διδακτικά ως προς το πόσο πρέπει να προσέχεις μαυτά τα πράγματα

το κορίτσι που ζούσε στο σκοτάδι με τα mushi που μεγάλωναν και πλήθαιναν κατοικώντας τα μάτια της έβγαλε πίδακες ασημένιου υγρού  απ'τα μάτια της που τρέχανε για πολλήη ώρα μέχρι να χυθεί τόσο ώστε να μπορέσει πάλι το κορίτσι να δει το φως του ήλιου έστω με ένα γυάλινο μάτι που της χάρισε ο mushi-shi,ο master of mushi που γυρίζει τον κόσμο ερευνώντας τα mushi και βοηθώντας τους ανθρώπους που τους προκαλούν προβλήματα,της είπε να προσέχει ποτέ δεν πρέπει να κοιτάει το σκοτάδι πάρα πολύ ώρα και με τα δεύτερα βλέφαρά της κλειστά γιατί μπορεί να καταλήξεις να βλέπεις μόνο αυτό για πάντα

κάποιος έχει γράψει στις σκάλες για την 301 με μπλε μαρκαδόρο στον τοίχο ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΑΣ

νομίζω ότι το περπάτημα μου έχει γίνει πιο γρήγορο
όταν γυρνάω απ'τη δουλειά σχεδόν τρέχω να φτάσω σπίτι



όταν γύρισα απ'την αλβανία ανυπομονούσα να πω ότι έγινε στους γονείς μου
να ξεκαθαρίσω στο μυαλό μου καλύτερα ποια στάση θέλω να κρατήσω

η γιαγιά ρωτούσε αν ο εργοδότης μου είναι κανας πορνόγερος
κι ο μπαμπάς της είπε ότι μια ζωή θα πρέπει να αντιμετωπίζω πορνόγερους
θα μάθω να τους χειρίζομαι μια ώρα αρχίτερα

ο μπαμπάς με κοίταξε και μου είπε ότι και το δικό του αφεντικό είναι ψιλο-φασίστας
κι η μαμά είπε για τη δουλειά που παίζει να αρχίσει ότι η φίλη της είπε πως θα ακούει πολλές μαλακίες γιατί το αφεντικό είναι χρυσαυγίτης

αναρωτήθηκα πόσο θα μπορούσε να αντέξει η μάνα μου σε ένα τέτοιο περιβάλλον χωρίς να ξεσπάσει και του απαντήσει - σίγουρα ελάχιστο συγκριτικά με τον πατέρα μου που φαινόταν πιο εξοικειωμένος με την ιδέα να κάνει τον μαλάκα

μας ένιωσα πολύ γλυκούς σαν οικογένεια πως αντιμετωπίζουμε τον κόσμο έξω από το σπίτι

το βράδυ πριν πέσω για ύπνο περπάτησα στις μύτες των ποδιών μου όλο το σπίτι πάνω κάτω στο σκοτεινό υπόγειου που ταν πάντα του θείου μου -πολύ κοντινές η δίπλα αυλές-ξανά πάνω-ροχαλητά μπαμπά και φως τηλεόρασης-κι άλλο πάνω ανοιχτή πόρτα μαμάς που ξέρω ότι έχει τεντωμένες της κεραίες της-τρίξιμο σκάλας-δωμάτιο-πατζούρια όσο πιο αργά για τον λιγότερο δυνατό θόρυβο-πήρα ένα κάλυμμα της γιαγιάς που την επόμενη μέρα έψαχνε-και κάθησα στο μάρμαροσκαλάκι της μπαλκονόπορτας να κάνω ένα μονοφυλλάκι - εκεί φοβούμενη να μην τρομάξει η γιαγιά μου κι ανοίξει την δίπλα μπαλκονόπορτα-ένιωσα όλα αυτά τα χρόνια που με χωρίζουν απ'την παιδική μου ηλικία να φωτίζονται μέσα μου-ένιωσα την κίνηση τους μέσα στο σώμα μου - όλοι οι κρυφοί μπάφοι ήταν εκεί μαζί μου-όλα τα βράδια που έμενα ξύπνια ενώ όλοι κοιμόντουσαν ήταν εκεί μαζί μου- κι επιτέλους αυτή η λαχτάρα μου όλη αυτή την βδομάδα του εξαντλητικού χαμόγελου και της διπλωματικής σιωπής στην αλβανία να βρεθώ στο οικογενειακό μου περιβάλλον να νιώσω εκείνη την ταυτότητα μου ξεκάθαρη - αυτή της μεγάλης κόρης του στέλιου και της αμαλίας

για να σε κρατήσω για πάντα σε έκανα πληγή που κουβαλάω μέσα απ'τα ρούχα μου

αλλά εγώ λέω ότι εσύ άρχισες πρώτη να με πονάς και έτσι βρεθήκαμε μπροστά σε ένα σχήμα:

η κοτα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα

για να έχω ελπίδες μαζί σου - προσπάθησα να γίνω καλά
                                         να μην με πληγώνεις όποτε υπάρχω μαζί σου στον ίδιο φυσικό χώρο

η πιλοτική λειτουργία εφαρμόστηκε την πρώτη μέρα μετά τα πολύ άσχημα των χριστουγέννων
την πρώτη μέρα καλής θέλησης

δεν θέλω να μιλάω γι'αυτό
δεν θέλω να το σκέφτομαι   γιατί δεν κάνει
  κάνει φαύλος κύκλος

κι έχουμε εντολή από τα κεντρικά
να αποφεύγουμε αυτά τα σημεία της ιστορίας
αυτά ακριβώς που πονάνε περισσότερο

όπου οδυνηρά σημεία τοποθετούμε λαλαλαλαλαλαλαλαλαλα
και συνεχίζουμε να ζούμε
πρέπει να μαστε καλά
εντολή από τα κεντρικά

μετά την πιλοτική λειτουργία λένε πως σημειώσαμε τα θετικότερα δυνατά αποτελέσματα μετά από καιρό
γι'αυτό μας λένε we must stick to the plan


τώρα όταν είμαστε μαζί στον ίδιο φυσικό χώρο
τραγουδάμε με όλη μας την δύναμη
λαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλλαλα


και όλα παν μια χαρά

υπήρξαν επιπλοκές προφανώς σε όλο αυτό
καινούργιο λογισμικό ούτε ένα χρόνο δεν έχει κλείσει ακόμα

όπως μια φορά σε ένα ράτζο ανάμεσα σε άλλα τρία κρεβάτια
μας αγκάλιασες όπως ξάπλωνες πίσω μας και λάγκαρε το σύστημά μας
οι οθόνες μας ρίξαν μαύρο και δάκρυα άρχισαν να χύνονται καταρακτωδώς από τα μάτια μας
τα χειριστίρια μας είχαν όλα παγώσει και ούτε η πιο απλή εντολή στη γλώσσα με τη χελωνίτσα
δεν μπορούσε να εκτελεστεί

μας πήρε μερικά λεπτά


ευτυχώς
τα δόντια της χριστίνας τρίξανε και εσύ γέλασες κι εμείς γελάσαμε και στην οθόνη το μαύρο αναβόσβησε και είδαμε ξανά για λίγο κι έτσι γρήγορα επαναφέραμε τα συστήματα μας το λογισμικό έκανε τη δουλειά του (τελευταίας τεχνολογίας παιδί μου) και σύντομα ήμασταν σε θέση ξανά να βροντοφωνάξουμε ΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑ μέχρι να λιώσουν οι μπαταρίες μας (ΑΑΑ++)





κάνω φασαρία σαν κουρδιστός τυμπανιστής κι όλο αυτό μου θυμίζει σοβιετική παρέλαση και τον ορισμό του κούντερα για το κιτς    - να προσποιείσαι πως κάτι δεν υπάρχει





γιαα πάμε όλοι στις θέσεις μας   -και . . . συνεχίζουμε να ζούμε
ΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑ

ένας χρόνος και συνεχιζουμε

προσωρινά νοικοκυριά

οι μέρες θυμίζουν όλες κυριακή και ποδαράκια ακούγονται να διασχίζουν το σαλόνι
πόρτα βηματάκια πόρτα του μπάνιου κι αντίστροφα
γύρω απ'το κρεβάτι σχηματίζονται μικροί σκουπιδότοποι  απ'την ικανοποίηση των βασικών αναγκών μας
κούπες / πιάτα / συσκευασίες /τασάκια κ.ο.κ

κατσαριδοτρίπς

μόνη στο σπίτι με τις κατσαρίδες και το παιδί που μένει όλη μέρα μόνο του και βαριέται
πρέπει να μαζέψω το σπίτι για να έρθει η γειτόνισσα
να φαίνεται καθαρό  να στέκει που φταίει η παλιά οικοδομή και η πόλη
όλοι το λένε ειναι θεσσαλονικιό είδος
ακόμα κι ο γάτος τα χει παρατήσει κι ήλπιζα σ'αυτόν σα ζωή που γυρνάει στο χώρο και τις φοβίζει
η αδερφή μου χτύπαγε την πόρτα του μπάνιου πριν μπει κι άναβε το φως πριν ανοίξει την πόρτα

το μπέιμπι είπε ότι διάβασε κάπου ότι εκρίνουν αντισηπτικό σάλιο γύρω από το σώμα τους και γιαυτό αντέχουν να πηγαίνουν σε πολύ βρώμικα πράγματα

αυτό με καθησύχασε λίγο αλλά και καθόλου γιατί όσο να πεις είναι δυσάρεστο θέαμα
πέρα από το ότι έχουν ανατραπεί η ιεραρχίες σε αυτό το σπίτι που στον κόσμο μας το ενοίκιο που πληρώνουμε ορίζει δικαιούχους
πρέπει να επανακαταλάβουμε το σπίτι μας

πρέπει να μην ευνοήσω απαξίωση απ΄την γειτόνισσα το κλίμα είναι ήδη περίεργο ιεραρχικά (το πα)

έχουμε τουλάχιστον 2 τμ μπουκάλια και πρέπει να τα διαιρέσω δια του δέκα να δω πόσες φορές πρέπει να πάω σουπερμάρκετ πριν έρθουν οι γονείς μου στις 28

περίεργο τρυπάκι η δουλειά
έπιασα τον εαυτό μουν να ανησυχεί μήπως στο γραφείο παρατήρησαν τις κάλτσες του μπέιμπι που φορούσα δεύτερη μέρα (έχουν φωσφοριζέ σχεδιάκια)

κι επίσης πως θα φέρω το λάπτοπ μου αύριο και δει την τρύπα που σχηματίστηκε στην πλάτη του όταν έλιωσε από ένα κεράκι που χα πίσω της στο πρώτο έτος;
σίγουρα θα τρομάξει που το πισι του είναι στα χέρια μου

δεν προλαβαίνω να γίνω άνθρωπος μέχρι αύριο

οι μπλε μέρες πριν τις κόκκινες

ατελείωτες ώρες μπροστά απ'το autocad με κ βητα στα ακουστικά μου

βοηθάει να ακούς κάποιος να σκέφτεται στα αυτιά σου όταν στο μυαλό παίζει άπνοια

ακούω στίχους που ταυτίζομαι και ξαναβάζω το κομμάτι απ'την αρχή

να παρακολουθήσω τους στίχους να δω αν μπορώ να ταυτιστώ με ολόκληρο το κομμάτι

ξεκινάει κι είμαι μαζί του μέχρι που δεν με βρίσκει σύμφωνη σε κάποια πράγματα

δεν είσαι ζέστη είσαι ψύχρα που τσιτώνει το δέρμα μου

είμαστε μια ατελειότητα

_______________________

με φωνάζουν

το κορίτσι στη γωνία

είμαι το κορίτσι στη γωνία

μερικές φορές συμπεριφέρομαι λες και δεν έχω το δικαίωμα να υπάρχω

[το ξέρω ότι σου την σπάει]

_______________________

το μέσα το μάθαμε καλά 

παρακολουθήσαμε ένα ένα τα ΧΧ που συναναστρεφόμαστε 

να παραδίνονται στις ορμόνες τους 

τότε το ΧΧ υπεύθυνο για τα επίπεδα ενδορφίνης μας

τραγουδάει ΧΟΡΕΨΕΤΕ ΧΟ ΡΕ ΨΕ ΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΤΗ Η ΓΗΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΑΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ ΘΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ

κι όλα τα ΧΧ βρισκόμαστε να μουρμουράμε και να χτυπάμε παλαμάκια

κλείνω ένα μήνα σ'αυτό το  2x2  κουτάκι που ζω 

διαφορετικής σύστασης πακέτα ορμονών συγκατοικούν ανα περιόδους μαζί μου

υπάρχει ένα ΧΧ που δεν του αρέσει να μιλάμε για κόκκινα πράγματα

ένα XX που περιμένει καρτερικά το κόκκινο πράμα του 

γιατί όλες υποσχεθήκαμε ότι θα περάσουν όλα όταν έρθει

ένα άλλο XX κάθεται καχύποπτο στο άλλο δωμάτιο

θέλει να μετακομίσει στο φως μιλώντας για όλα όσα συμβαίνουν στο σκοτάδι

είναι της αντικειμενικής σχολής 

της λέω ότι πράγματα όπως ο καιρός,η βαρύτητα και δεν ξέρω γω τι άλλο δεν με απασχολούν

[παραμονές πανσελήνου]

καταλήγουμε να συμφωνούμε ότι δυο συντονισμένες υποκειμενικότητες είναι σίγουρα πιο ισχυρές (;)

βάζω σε παρένθεση όλες τις ενστάσεις μου για να συνενοηθούμε

δεν της αρέσει που ο καθένας κρατάει ότι θέλει από αυτά που είπες

[...]

μιλώντας με το ήδη φωτεινό ΧΧ συνειδητοποιώ ότι βλέπω τον κόσμο σαν σκοτεινά χελωνάκια

μου λέει γιατί χρησιμοποιείς γ' πληθυντικό;

 

ψιθυρίζω χεχε από μέσα

κι αυτή τραβάει το κεφάλι μου έξω από το σκοτάδι

η ναταλία μου απάντησε ee polu oraia
αποκλείεται να το κανε καταλάθος - σίγουρα της άρεσε έτσι γραμμένο
                                                                     

μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια

επειδή εμένα μαρέσει πολυ το y που χρησιμοποιείς για υ

μου φαίνεται σέξι και τσαχπίνικο

ή έτσι το διάβαζα στις γραπτες μας επικοινωνίες

..

Χτές όταν έπεσα για ύπνο σκέφτηκα

ότι όταν είσαι μόνος σου σκέφτεσαι περισσότερο τους ανθρώπους που σου λείπουν

όταν θες να διαχειριστείς το εσωτερικό σου κενό

να το αγκαλιάσεις σαν φυσικό χαρακτηριστικό του είδους σου

και αποφεύγεις να το ταυτίσεις με το συγκέκριμένο ερωτικό πρόσωπο

το μυαλό σου περιφέρεται νοσταλγικά στις ανθρώπινες επαφές σου

σκέφτόμουν τους φίλους μου,τους ανθρώπους που χαμογελάω στην ιδέα ότι θα τους δω,

αυτούς που θα αργήσω να δω ακόμη

νιώθεις καλά που αναρωτιέσαι 

πως να εξελίχθηκαν τα πράγματα απ'το σημείο που τους άφησες

όταν είσαι μόνος κεφαλάκια αγαπημένων ανθρώπων εμφανίζονται πάνω απ'τους ώμους σου

μοιάζει λίγο με αυτά που είπες ότι φαντασιώνεσαι περπατώντας στο δρόμο με ακουστικά

πολλοί λένε πως κάνουν συζητήσεις με τους δικούς τους στο κεφάλι τους

και στο πρώτο επισόδειο η μικρή βοηθός ζητάει συγνώμη από τον κ.Kitteridge

που κάνει τόσες συζητήσεις μαζί του στο κεφάλι της

δεν ξέρω μ'αρέσει πολύ η ιδέα ότι μπορείς να περάσεις νοητές περιπέτειες

όσο εξερευνάς τα συναισθήματα σου για τον άλλο

...

η εξεταστική σεπτεμβρίου είναι σίγουρα εσωτερική περίοδος

στην πρώτη μεγάλη συνεφιά 

στους δρόμους βιώνεις μια ενιαία αποσπασματική συζήτηση 

για τον καιρό

το πάει για βροχή/έχει να ρίξει/να βρέξει να ξεσπάσει

ιδιοκτήτες μαγαζιών στην αυλή τους στην αγιου δημητρίου

κάθονται στα τραπεζάκια τους και περιμένουν τον ουρανό 

να ξεσπάσει σαν να του λένε κλάψε κλάψε να ηρεμήσεις

κι όταν θα ξεκινήσει να ρειβάρει

εμείς θα πίνουμε τους πρώτους ελληνικούς μας

συντονισμένοι λες κι είναι πρωτοχρονιά ή δεκαπεντάυγουστος 

ή όποτε άλλοτε αναγνωρίζουμε ότι μας επηρεάζόμαστε συνολικά 

η ιωάννα γύρισε απ'τα νησιά με πολύ αισιοδοξία για την χρονιά που έρχεται

εγώ τι να σας πω ρε παιδιά πολύ αισιοδοξία με έχει πιάσει

ανακοίνωσε στις πρώτες επαφές της

γέμισες τις μπαταρίες σου δηλαδή ρώταγε στο τέλος του κατσαπ

όλοι παραδέχονταν πως 

ναι τις γέμισαν

η ιωάννα το είπε κι εμείς δεσμευτήκαμε πως συμφωνούμε

όσοι δεν συμφωνούσαν δεν πείραζε 

γιατί θα τους φροντίζαμε εμείς οι υπόλοιποι που το νιώθαμε

δεν πέφτουμε

τι κάνουμε τότε

αιωρούμαστε

στο κενό πριν την αρχή

δεν υπάρχει κενό βέβαια

είναι το δωμάτιο που βρίσκεσαι

η πρώτη φθινοπωρινή καθαριότητα

το σώμα μου ρολόι
είμαι μαζί σου από τότε που ξύρισα τα μαλλιά μου - 11 εκ. πίσω
τα νύχια των ποδιών μου είναι τόσο μακριά από την τελευταία φορά που έμεινα μόνη και τα κοψα
τα φρύδια μου το ίδιο


οι κατσαρίδες γίναν τόσο μεγάλες που ρίχνουν τα ποτήρια στο στεγνωτήρι
ανοίγω το φως και σκορπίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις

ΣΠΙΤΙ

κλειστό

(λόγω καλοκαιρινών διακοπών)

η πρώτη εντύπωση είναι πάντα ότι το βλέπεις κάπως λυπημένο που το άφησες μόνο του τόσο καιρό

κάνεις κατς απ με τη ζωή που συνεχίστηκε σ'αυτό ενώ εσύ έλειπες

σ'όλες τις ακμές του παρατηρείς το παρτάκι που ποιος ξέρει πότε κανονίστηκε

δεν φαίνεται να ενοχλούνται που πλησιάζεις

ανθρώπινη παρουσία διασχίζει το σπίτι κι ανοίγει τα βλέφαρά του

σίγουρα τυφλώνεται στην αρχή απ'το απότομο φως

οι άνθρωποι που μείναν πριν από σένα καπνίζαν βιομηχανικά στο μπαλκόνι

και στην κρεβατοκάμαρα - τους έπεσε ένα και κρύφτηκε κάτω απ΄την ντουλάπα

αράξαν στο καναπέ του σαλονιού κι απλώσαν σεντόνι (πιθανόν κοιμήθηκαν εκει)

συμπλήρωσαν ονόματα στη φιλοσοφική λιμνούλα στο γραφείο μου

κάναν σχέδια για ένα κοτόπουλο που δεν μαγείρεψαν ποτέ

έφτιαξαν γαλλικό καφέ και σίγουρα εκνευρίστηκαν από την ώρα που πέρνει μέχρι να γίνει

διαβάσαν βιβλία απ'το κομοδίνο μου 

είμαι σίγουρη ότι γαργαλήθηκε από τα σώματα που χρειάστηκε να κουβαλήσει

θα σε ξεψειρίσω σπιτάκι

ξύλο στο πάτωμα εμφανίσου θα σε καθαρίσω να μοιάζεις με ξύλινο πάτωμα

πράγματα θα σας κάνω πιο ξεκάθαρα τι είστε

βιβλιοθήκη θα σε κάνω να μοιάζεις ξανά σαν να κουβαλάς βιβλία

τραπεζάκι θα ξαναποκαλύψω τις διαστάσεις σου

θέλω να διασχίζω το σαλόνι και να νιώθω ότι είναι ωραία να πατάς κάτω ξυπόλητος 

και να πιάνεις φευγαλέα τα πράγματα στην ακινησία τους

ότι το τραπεζάκι κάθεται ήσυχο στη γωνίτσα του στο μισοσκόταδο

ή  να μοιάζει με τραπεζάκι που κάθεται ήσυχο στη γωνίτσα του στο μισοσκόταδο

διακοποάγχη

άνθρωποι που γνώρισα: 5-6

άνθρωποι που αντιπάθησα : πριτένσιους ξερόλας με άτιτιουντ που όταν άνοιγε το στόμα του συνήθως                                              ένιωθα σέκοντ χάντ ιμπάρασμεντ και γύρναγα το κεφάλι μου ελπίζοντας 

                                            ότι κάποιος άλλος θα ασχοληθεί μαζί του 

άνθρωπος που συμπάθησα : γλυκούλης μαυριδερός που έμπαινε στον κόπο να του απαντήσει 

                                             (κυρίως για το γέλιο του - συνεχόμενο αυθορμητοπαιδικό)

                                                  (και για τον τρόπο που χειρίστηκε τον εσκο και τον ενδεχόμενο                                                               τραμπουκισμό του- ο τύπος δεν ψηνόταν για ματσίλες)

τον έσκο τελικά αποφάσισα πως τον συμπαθώ : ανεξάρτητα από το τι κάνει -νομίζω υπερισχύει για                                                                                  μένα το ότι διαταράσσει τον καθωσπρεπισμό της                                                                               συζήτησης - οπότε πάντα περνάω καλά όταν βρίσκεται τριγύρω

ο γείτονας: έβαζε τέλεια μουσική από την πρώτη μέρα 

                   και φωνάζαμε απ'το σκηνοσαλόνι μας 

                    να του πούμε να ΤΟ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ

από την δεύτερη κιόλας μέρα είχα ήδη συζητήσει τόσο πολύ τα υπαρξιακά μας με όποιον τύχαινε να βρίσκεται δίπλα μου / κυρίως με τους λυκειακούς μας φίλους τα σαντ μπόιζ απ'το παγκράτι

καθόμασταν γύρω απ΄το τραπέζι ξεχειλωμένοι απ'τα τέσσερα χρόνια που περάσανε από την τελευταία φορά που καθήσαμε μαζί σε ταβέρνα

μετά την δεύτερη μέρα δεν ξαναμίλησα για υπαρξιακά καθώς ένιωθα πως είχα εξαντλήσει το θέμα

(και μέρες τώρα ένιωθα εξαντλημένη)

(κάπως όλοι ηρεμήσαμε κάπως τις επόμενες ημέρες)

ακόμα και το κατσίκι που χαμε μαζί μας που σιχαινόταν τον ήλιο και τη θάλασσα και διαχειριζόταν την κατάσταση σκαρφαλώνοντας σε βράχια και ψάχνοντας για μονοπάτια φάνηκε να χαλαρώνει τόσο

που κολύμπησε με την κουλούρα για ώρες κι ύστερα μας ανακοίνωσε ότι ήταν το αγαπημένο του νησί και σίγουρα θα ξαναρχόταν του χρόνου για να ανέβει τον μεγάλο βράχο

το ήξερα πως χρειαζόμασταν χρόνο το ήξερα από την πρώτη μέρα που έλιωσα στον ήλιο κι απολάμβανα το άραγμα μου μέχρι που μου τα σκασε πάλι ένα κύμα υπαρξιακών και δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να το διακόψει γιατί τίποτα δεν χρειαζόταν να κάνω που να διακόψει ή να αναβάλλει τις σκέψεις μου για αργότερα

ένιωσα την επιθυμία να διαβάσω κάποιο βιβλίο για να απασχολήσω το μυαλό μου αλλά ήταν βαθιά κάπου μέσα στη σκηνή και τα σκορπισμένα κορμιά που έπρεπε να διασχίσω για να το φτάσω πολλά

γύρισα δίπλα μου στην ιωάννα που λαγοκοιμότανε κι ήμουν σίγουρη ότι αυτή τη στιγμή απολάμβανε το ντειντρίμινγκ της ένιωσα την επιθυμία να της πω μια ιστορία για κάποια περιπέτεια δυο φίλων σαν κι εμάς αλλά ντράπηκα να αρχίσω  όπως κάνω συνήθως

ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΜΕΡΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΠΩ ΤΩΡΑ ΝΑΙ ΤΩΡΑ ΗΡΕΜΗΣΑ

ήταν όταν παγώναμε την μπίρα μας στα βραχάκια

ο συνδυασμός της παρέας ήταν περίεργος γιατί αυτό ήταν το καλοκαίρι της διάλυσης πιστεύω το ξέρουμε όλοι 

αν η ζωή μας ήταν ταινιά -η ιδέα συνθετικός κρίκος αυτής της παρέας (δεν θα σχολιάσω πάνω σ'αυτό)-αυτό θα ήταν το κομμάτι που αποσπασματικά βλέπουμε τους ήρωες μόνο του ξεχωριστά να προσπαθεί να διαχειριστεί το γεγονός με κάποιο μελαγχολικό τραγούδι στο μπαγκράουντ)

γιαυτό κι ο καθένας έκανε τα κουμάντα του με το ανθρώπινο δυναμικό που διέθετε

ξέρω πολύ χειριστική διατύπωση αλλά το θέμα του ΠΟΙΟΙ ΠΑΜΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ αρκετά φλέγον

έτσι λοιπόν ο συνδυασμός της παρέας ήταν αρκετά θα λέγαμε πειραματικός

ΣΑΝΤ ΜΠΟΙ Α

ΣΑΝΤ ΜΠΟΙ Β

ΙΩΑΝΝΑ

ΕΓΩ

____________

Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ

ΤΟ ΚΑΤΣΙΚΑΚΙ ΤΗΣ

Η ΠΑΝΤΟΤΙΝΗΣ ΚΟΛΛΗΤΗ

Η ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 4-5 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΑ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΤΗΣ ΦΙΛΗ (?)

κι έπαιζε το άγχος του συντονισμού αυτών των ετερογενών παραγόντων

που θεωρητικά θα μπορούσαν να λειτουργήσουν εξαιρετικά υπό ιδανικές συνθήκες

άλλα όλοι είχαμε τα δικά μας για να το επιδιώξουμε

τελικά τα καταφέραμε όταν ο γείτονας με ρώτησε στο πλοίο του γυρισμού ποια ήταν η αγαπημένη μου μέρα είπα εκείνη που παίξαμε αμπάριζα και κερδίσαμε γιατί η παρέα των μικρών είπε πως ήμαστε πολύ πιο νέοι από αυτούς με όλα αυτά που παίζουμε και κάνουμε και πίνουμε     που να ξεραν

ο γείτονας είπε ότι όλο κοιμόμασταν αλλά αυτός είπε ήταν που ήθελε να τα σπάσει επειδή δούλευε τον υπόλοιπο χρόνο εμείς βέβαια τι ανάγκη έχουμε    που να ξερε

δεν τα σπάσαμε τελικά 

όταν σου πα ότι θα χει πάρα πολύ κόσμο με αποδοκιμασία μου πες εσένα αυτό θα σε καθησύχαζε

κι έτσι άρχισα να σκέφτομαι γιατί εγώ δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να ψήνεται να γνωρίσει κόσμο

έτσι μου σκασε Ο ΛΑΚΑΝ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ που δανείστηκα πάλι κρυφά απ΄τον ξαδερφό μου

(το γύρισα πίσω αλήθεια είναι στη θέση του) κι η σελίδα με το μωρό και το συνεφάκι πάνω απ΄το κεφάλι του που λέει πόσο θέλει να γίνει αυτό που επιθυμεί η μητέρα του και σκέφτηκα ότι στην οικογένεια μου πάντα επιδοκιμαζόταν η εσωστρέφεια 

κανείς μας (εκτός απ΄την ιωάννα που πάντα είναι) δεν ήταν σε μουντ να γνωρίσει κόσμο

και η ψυχαγωγία μας έπρεπε να εφευρίσκεται κάθε φορά γύρω από τις πρώτες ύλες που διαθέταμε:

ούζο λεμονάδα παλιόκρασα και μπίρες

ο γείτονας μου ζήταγε να του μιλήσω για τη ζωή μου και γω του δωσα απρόθυμα μια γενική επισκόπηση της κατάστασης ο τόνος της φωνής μου ήταν πάλι αποδοκιμαστικός κι αυτός μου πε σιγά βρε παιδί μου  αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περιγράψω τη φάση μου χωρίς ένα τόνο κόπωσης 

ο ξάδερφος μου λέει ότι ποτέ δεν μιλάω με ενθουσιασμό γιαυτά που μου συμβαίνουν και μάλλον ισχύει

ο γείτονας με ρώτησε αν είμαι συναισθηματικό παιδάκι κι εγώ του πα ναι κι αυτός μου πε πως είναι μάλλον αναίσθητος 

του πα γιαυτην την σκέψη που έκανα ενώ ξεκλείδωνα μια μέρα για να μπω στο σπίτι

ότι όσο ήμουν μικρή ταύτιζα τα υπαρξιακά μου με τα ερωτικά μου - έγραφα ποιηματα για τις συναισθηματικές μου καταστάσεις

κι ότι όσο μεγαλώνω μαθαίνω ότι τα υπαρξιακά μου είναι κάτι πέρα από το ερωτικό μου αντικείμενο

κι ότι προσπαθώ να καλύψω το νοηματικό κενό που αφήνει πίσω της αυτή η ιδέα με τρόμο

΄

δεν ήταν πολλές μέρες πριν που έκλαιγα πάλι με απελπισία κι απόγνωση που ένιωθα τόσο ευάλωτη και μετέωρη θυμάμαι καθαρά να σκέφτομαι πόσο θέλω να πιαστώ από κάτι σταθερό στο χρόνο κάτι που θα χει σχέση με τον προσδιορισμό μου σαν άτομο θυμάμαι να σκέφτομαι ότι θέλω να στείλω μήνυμα στη φίλη μου τη γιώτα γιώτα με κάνουν τάσο *όπου τάσος φιλόδοξος νεαρός αφιερωμένος στην κοινωνική του ζωή και καριέρα που δηλωμένα δεν επενδύει σε σχέσεις * καταλαβαίνετε πιστεύω όλοι για ποιο είδος ανθρώπου μιλάω 

ο γείτονας μου είπε ότι θα πρεπε να μαι αερικό σ'αυτήν την ηλικία και γω κούνησα το κεφάλι μου με κόπωση και δεν ξαναείπα τίποτα είχε ήδη μιλήσει για παρτούζες στην παραλία που ξεκινάνε από μασαζ αλλήλους όποτε πρέπει να ένιωσε αρκετά άβολα και ρώτησε αν ακούγεται πολύ περίεργος και πήγε να βρει τους φίλους του μετά από λίγο

συνέχισα να σκέφτομαι την συζήτηση μας κουβαλώντας το ζυγό μου στη διάβαση των πεζών στο λιμάνι στον ήλιο στο μετρό στην ανηφόρα

σκεφτόμουν ότι το σκεφτόμουν κι ότι με είχε αναστατώσει μια συζήτηση με έναν άγνωστο

κατέληγα σε μερικά συμπεράσματα:

α)σημαντικό ήταν το γεγονός ότι συμπύκνωσα άλλη μια αναπαράσταση της φάσης που είμαι

β)ένας εξωτερικός παρατηρητής με διαφορετικά βιώματα (αλλά πόοοσο διαφορετικα;εγώ λέω όχι τόσο) είχε να πει κάτι πάνω σ'αυτά

γ)σκέφτηκα τον υπαρξιακό μου φίλο που έλεγε ότι τον βοηθάει να χάνεται μέσα στους άλλους όσο τους ακούει να μιλάνε

δ)για κάποιο λόγο μου ρθε ο ανθρώπινος πύραυλος που χα σχεδιάσει μια μέρα στην παραλία 

το ξέρω ότι αυτά δεν είναι συμπεράσματα αλλά είναι παρατηρήσεις και λέω να κλείσω μ'αυτές το σημερινό επισόδειο

καλοκαιρινή κατοίκηση

υπάρχει αυτό το φαινόμενο του θερμοσιφωνισμού όπως το λένε

ο ζεστός αέρας ανεβαίνει προς τα πάνω 

καλύτερα να ζούμε κοντά στο πάτωμα λοιπόν 

είναι καλύτερα να προτιμώνται οι βόρειες πλευρές του σπιτιού 

για άραγμα (όσο λιγότερες κινήσεις είναι δυνατό)

για μεγαλύτερη ανακούφιση απ΄τη ζέστη

(συνήθως τα μπάνια)

+ προσκόλληση σε τοίχους και δροσερές επιφάνειες 

(βλ. πλακάκια)

ο μπόλεκ κ ο λόλεκ κ ο κόκκινος γίγαντας

σε κείνο το επισόδειο οι μικροί ήρωες όποτε κλείνουν τα μάτια βλέπουνε μέσα απ΄τα βλέφαρά τους τον μεγάλο κόκκινο γίγαντα και τα ξανανοίγουν αμέσως  με ανοιχτά τα μάτια όλα φαίνονται φυσιολογικά αλλά σε κάθε πετάρισμα που παρεμβάλεται ο κόκκινος γίγαντας στοιχειώνει τα μυαλά τους  μέχρι που δεν αντέχουν άλλο έχουν παραλύσει απ'την κούραση κι όταν παραδίδονται στην ντάγκλα τους ο κόκκινος γίγαντάς είναι εκεί  με κλειστά μάτια οι μικροί ήρωες ψαχουλεύουν ο ένας τα χέρια του άλλου μπλέκουν τα δάχτυλά τους κι ύστερα ο μπόλεκ/ο λόλεκ/δεν ξέρουμε αλλά κάποιος απ΄τους δύο μπορεί και οι δύο τεντώνουν τα χέρια τους προς τον κόκκινο γίγαντα κι όταν επιτέλους προσγειώνονται πάνω του αρχίζουν να ξύνουν την επιφάνεια του μέχρι να ανοίξουν τρύπες στο κακάδι κι έτσι είναι εύκολο να ξεφλουδίσουν μεγαλύτερα κομμάτια μέχρι να ξεπροβάλει πάλι ο ήλιος απ΄το κουκούλι του

a millenial-user's guide / το φανζιν

όποιος ενδιαφέρεται να συμμετέχει σε κάτι ανάλογο μπορεί να στείλει μέιλ :)

παρεολογία ΙΙΙ - το μίσιον

την στιγμή που φεύγανε μου σκαγε παλι η εικονα να έρχονται κι η σκηνή -αυτοί και το ασανσέρ- έκλεισε σαν σάντουιτς αυτή τη βδομάδα συγκατοίκησης
τέλειο ζευγάρι πιθανότατα το αγαπημένο μου έβερ
έχει αυτήν την ποιότητα του ερωτοκεντρικού ανθρώπου που μένει για πάντα έφηβος που ξέρετε πόσο πολύ εκτιμάω
τέλεια εμπειρία οf brainstorming together - κοινά ενδιαφέροντα-συμφωνία στον τρόπο που προσεγγίζει ένα ολοκληρωμένο έργο- αυτό που συνδέεται με κάποιο τρόπο με την πραγματικότητα
το βρήκα πάρα πολυ δύσκολο στην αρχή να προσπαθώ να επικοινωνήσω τις παρορμητικές μου σκέψεις στα αγγλικά
παρορμητικές μου σκέψεις--->θεωρητικοπολιτικές που προέρχονται από αποσπασματικές έννοιες που έχω έρθει σε επαφή  που έχω συνδέσει με την εμπειρία και τις ανησυχίες μου
πόσο δύσκολο να καταλάβουν αυτό που εννοώ όταν ούτε εγω η ίδια δεν ξέρω τι είναι αυτό που εννοώ αφού προέρχεται από struggle θεματικών που χάνονται πίσω σολαυτα τα χρόνια
θυμάμαι να σκέφτομαι ότι αυτό που μου το κάνει πιο δύσκολο είναι ότι μιλάω για αναγνώσεις του περιβάλλοντος μου που συνεχώς ξεχνάω ότι απέχουν από αυτές του συνομιλητή μου (άσχετα που deep inside πιστεύω ότι δεν διαφέρουν τόσο τελικά από άποψη βιωμάτων) κι ότι θα ταν πιο εύκολο να προσπαθήσω να τα ενσωματώσω σαν στοιχεία του γραφικού εαυτού μου ωστέ να μπορεί ο άλλος να τα καταλάβει καλύτερα

για παράδειγμα αντί να λέω ότι νιώθω πως  τα άτομα σχηματίζουν ομάδες μονάδων για την ψυχική ικανοποίηση,τη συναισθηματική κάλυψη και  λιμπιντικού τύπου επενδύσεις τους  
( ~   τσουκαλά/στην πραγματικότητα απλά τραυλίζω σκόρπιες λέξεις)

μπορώ να μιλήσω για το πως νιώθω ότι σε μένα αναδύθηκε με αυτόν τον τρόπο μετά τα εσωστρεφή έτη στο σπίτι κι έτσι καταλήξαμε ότι όντως ισχύει ότι είμαστε η γενιά που μένει σπίτι περισσότερο

θυμάμαι να γυρνάω αθήνα κάποιες διακοπές στο πιο κόζι σπίτι των φίλων μου και να με ρωτάνε πως πάει δεν φαίνεσαι πολύ καλά και γω να ξεσπάω σε κλάματα γιατί θυμάμαι την ιωάννα να μου λέει πως με νοιώθει μόνη μου και να τους λέω ότι δεν είναι ότι δεν έχω φίλους αλλά οι φίλοι μου είναι ο ταδε , η τάδε , τα κορίτσια και η άλλη τάδε και βλέπω τον καθένα ξεχωριστά δεν υπάρχει αυτό της παρέας που έχω στην αθήνα και τότε ο βρωμανός μου είπε και γιατί δεν κάνεις αυτό που έκανα εγώ τότε;γιατί δεν φτιάχνεις μια αγέλη; και από τότε ήξερα ότι αυτό έπρεπε να κάνω

ΤΖΑΜΚΑΤ
είμαστε στο πιερό στα κλεισίματα η φίλη μου η κ λέει γιαυτήν την σκέψη που έκανε σήμερα αλλά δεν είναι σίγουρη αν ισχύει πως όλη της η συμπεριφορά αυτό το εξάμηνο η σχέση της με την σχολή/το γιολάρισμα έξω μπορεί να ερμηνευτεί απ'την προσπάθεια της να βρει τον έρωτα

την λατρεύω και προσπαθώ να σκεφτώ εγώ τι έκανα αυτό το εξάμηνο
σκέφτομαι ότι μάλλον είναι η προσπάθεια μου για τον σχηματισμό παρέας

ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΟΜΑΔΕΣ
σηκώνω τα μάτια και βλέπω την μαρία απέναντι να ζωγραφίζει λέω να και με την μαρία το συζητάγαμε και νιώθουμε το ίδιο πράγμα

_________________________________________________________________________________

από την περίοδο της ενεργοποίησης μου
(την περίοδο που είχα εξαργυρώσει όλους μου τους πόντους πίστωσης σχετικά με την εκπλήρωση όλων αυτών των πρότζεκτ που είχαμε πει ότι θα κάναμε και έπρεπε να αρχίσω να τα κάνω επιτέλους αφού δεν είχε μείνει και κάτι άλλο να κάνει κανείς)

μπορεί να χαμε σούπερ-ενθουσιαστεί με τα μελλοντικά μας κοινά σχέδια αλλά ένιωθα ότι καμιά φορά χτύπαγα σε τοίχο που μπορεί να χει να κάνει ότι μάλλον εγώ είμαι λίγο πιο πορωμένη με τα πράγματα που έχω στο κεφάλι μου για μας


εε δεν ξέρω ήταν τέλεια μαυτούς*  συντονιζόμασταν αμέσως στο ίδιο μήκος κύματος και το να συζητάμε για παράδειγμα για την εργασία μου στη σχολή ήταν ακριβώς ο τρόπος που κυλάει για μένα μια ιδανική συνεργασία

χρησιμοποιούσαν πολύ την λέξη μίσιον το μίσιον του τέλειου κοκτέιλ πχ
επόμενη εξέλιξη της λέξης πρότζεκτ - εννοούσε τη δράση για αυτό

δηλαδή μέχρι στιγμής έχουμε

κόνσεπτ    -    πρότζεκτ   -  μίσιον

embracing την έννοια της αφήγησης

ικτίνου γεμάτη (τα κορίτσια θέλαν να βγουνε-ξενέρωσαν που τελειώσε το ολυμπου φεστ)
---->πεζουλάκι αγίας σοφίας---->βροχή (πρώτο σ/κ του ιούνη)--->ολοι σκορπίσαν να βρουν υπόστεγο--->στριμωχτήκαμε στα σκαλάκια της απέναντι πολυκατοικίας---->τα μοιραστήκαμε με άλλη παρέα

η άλλη παρέα μίλαγε για φουκώ ήταν αδύνατο να μην τεντώσω τα αυτιά μου
όταν δε ο τύπος είπε  όταν διακόπτεται η αφήγηση εκεί βοηθάει ο ψυχαναλυτής στο να σε βοηθήσει να την συνεχίσεις    γύρισα ολόκληρη προς το μέρος τους  του πα για ξαναπέστο αυτό

άρχισα να του λέω για το πόσο με ευγνώμων νιώθω που το άκουσα αυτό εκείνη τη στιγμή δεδομένων των αναζητήσεων μου αυτό τον καιρό του εξήγησα που βρίσκομαι πάνω κάτω αυτόν τον καιρό
και το συζητήσαμε τον ρώτησα αυτός που βρίσκεται ακριβώς αυτόν τον καιρό ποιο είναι το επόμενο πράγμα που θα θελε να διαβάσει

μαθηματικός αυτός βρέθηκε σε αυτά τα εδάφη από κάποια φιλοσοφική γέφυρα τώρα ήταν πορωμένος με τη γλωσσολογία

τον ρώτησα αν ξέρει κάτι για την αντίσταση στη λογοθέτηση που μου πε η φίλη μου η ε ότι λέει στην υπόλοιπη ιστορία της σεξουαλικότητας που δεν έχω διαβάσει
δεν ήξερε αλλά προσπαθήσαμε να βρούμε μαζί πως μπορεί να το εννοεί

σημείωσα διάφορα πράγματα που μου πε να τσεκάρω και τον έκανα αντ να ρωτάω διάφορα που μου ρχονται πως θα μπορούσε να απαντήσει

conceptual loving

για το να περπατάς μόνος

δεν ξέρω για σας αλλά εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου να λέει στον εαυτό μου ότι μου αρέσει να πηγαίνω βόλτες μόνη μου ότι δεν θα πρεπε να το ξεχνάω αλλά να το κάνω συχνότερα   θυμάμαι να περπατάω και να πληκτρολογώ στις σημειώσεις συνθηματικά για ιδέες που θέλω να θυμάμαι αργότερα  θυμάμαι τον εαυτό μου να του είναι πρακτικά δύσκολο από το πόσα θέλει να σημειώσει και να μην σκουντουφλάει ταυτόχρονα  θυμάμαι τον εαυτό μου να ηχογραφεί αυτά που θέλει να πει στο δρόμο κάνοντας ότι μιλάει στο τηλέφωνο

από τότε που μου είπες για αυτό που λέει ο παπαιωάννου σε μια συνεντευξή του που τώρα δεν μπορώ να βρω πως όταν είναι κανείς πιεσμένος συναισθηματικά/πραγματικά/σχέσεις/δουλειά αρκεί να έχει το κουράγιο να τρέξει [τόσα-δεν θυμάμαι πόσα λέει] χιλιόμετρα τότε θα αισθανόταν τελείως διαφορετικά γιατί το σώμα μας έχει λύσεις μετά το τρέξιμο θα νιώθεις αυτήν την ψυχοσωματική ολότητα πως εσύ όλος από την κορυφή ως τα νύχια μπορείτε να αποφασίσετε το καλύτερο για σένα και τον εαυτόοργανισμό σου

χτές το πρωί έβγαλα επιτέλους λεφτά πήγα να εκτυπώσω τους χάρτες μου και το pdf του practise of everyday life του certeau του τύπου που λέει για τις αφηγήσεις που εξιστορούμε εμείς για τον εαυτό μας προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στα βιώματα μας και να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς το αστικό περιβάλλον στο οποίο είμαστε ενταγμένοι κι ονομάζει αυτήν την διαδικασία "ψίθυρο της κρυφής δημιουργικότητας" και λέει πως είναι συνεχής και πηγάζει από τις προσπάθειες των ατόμων να προσδώσουν συγκεκριμένα νοήματα στις σχέσεις τους με τον/τους κόσμο/υς που τους περιβάλλει/ουν

μετά πήγα πλαίσιο να πάρω χαρτοταινία και ποστιτ που τα είδα απ'τη μαρία και ζήλεψα και τα δικά μας είχαν τελειώσει

στο δρόμο έπιασα τον εαυτό μου να τραγουδάει a girl is walking with a cause  a girl with a cause is walking

αποφάσισα πως μου αξίζει και φραπές και κάπου να κάτσω να χαζέψω τα καινουργια μου παιχνίδια

απ'την τσιμισκή είδα ένα κλασσικό φουλ πράσινο στενό στα έβερεστ που έχει κρεμασμένα κατα μήκος άπειρα χρωματιστά κορδελάκια και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω τους   εκεί   ήθελα να πάω αλλά ήμουν απ΄την άλλη πλευρά κι αναγκάστηκα να το προσπεράσω μέχρι το επόμενο φανάρι (#φλώρος)(#χοντρή)  ε και από κει και μετά δεν είχε ένα μέρος να κάτσεις με την ησυχία σου και την δροσιά σου και κατέληξα στο λιμάνι που προφανώς οι ελάχιστες σκιές ντάλα μεσημέρι ήταν πιασμένες και πήγα μέχρι τέρμα στη μύτη βρήκα σποτάκι που να νιώθω άνετα στη διάταξη του χώρου και τα ανθρώπινα στοιχεία (2 κοπέλες που τα λέγανε + μετά και ένας άλλος που καβάλησε τον γερανό και διάβαζε δυνατά (μάλλον) τα λόγια του) και τα άνοιξα όλα και προσπάθησα να οργανώσω κατηγοριοποιήσω τις σκέψεις μου με ποστ ιτ και γενικά ήταν φουλ άνετο yes working outside aha I recommend it και τις ιδεούλες μου είχα και καλά vibes είχα και γενικά ήμουν σε πλήρη κατάσταση solitude

το που

το τι

το ποιο σώμα

SOLITUDE
η λέξη με είχε ενθουσιάσει μικρη όταν την έμαθα στα αγγλικά ένιωθα ότι περιέγραφε ακριβώς μια τέλεια σχέση με τον κόσμο κάπως ζεν και σε αρμονία
αυτό που θέλω να καταλήξω είναι ότι το περπάτημα έχει το δικό του χάι και προσωπικά βρίσκω αντάξιο του μπάφου αλλά μόνο με τα καλά του στοιχεία

ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ

ΑΙΔΩΣ ΝΤΡΟΠΗ ΦΟΒΟΣ ΣΥΣΤΟΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑ  ΛΟΓΩ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ Ή ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΦΟΒΙΑ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΕΛΕΙΨΗ ΘΑΡΡΟΥΣ ΑΠΟΦΥΓΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΒΛΕΜΜΑΤΩΝ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

(ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΟΥ ΡΕ ΜΠΑΜΠΑ

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΤΙ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΜΑΙ ΣΕ ΘΕΑΜΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΚΟΝΤΕΞΤ ΣΤΗΝ ΕΤΕΡΟΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΥΔΑΙΑ ΒΛΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΕ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗΣ ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΦΟΡΗΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΑΡΟΡΜΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΝΑ ΤΡΑΒΙΕΜΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΚΑ ΒΛΕΜΑΤΑ ΝΑ ΚΟΒΩ ΤΟΝ ΑΥΘΟΡΜΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΙ ΟΤΙ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΕ ΜΙΑ ΣΟΥΠΕΡ-ΑΒΟΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΜΟΥΝ ΝΤΡΟΠΑΛΟ ΠΑΙΔΙ + Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΜΟΥ = ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΕ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΤΟΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΦΟΒΙΩΝ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ )

ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ Η ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΝΑΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ ΤΟΥ ΝΑ ΒΡΙΣΚΩ ΤΡΟΠΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ

ΝΑ ΘΑΥΜΑΖΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΟΙ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΝΑ ΘΑΥΜΑΖΩ ΑΠΟΚΛΙΝΟΥΣΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ

(ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΗ ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΟΤΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΕΡΦΗ ΤΗΣ ΗΡΩΙΔΑΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΗΝ ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΕΒΑΛΕ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΜΙΑ ΣΚΟΥΠΑ ΟΣΟ ΔΙΑΣΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΙ ΑΥΤΗ ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΔΙΝΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ)

(ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΜΙΚΡΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΚΗ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΓΕ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΙ ΕΓΩ ΝΤΡΕΠΟΜΟΥΝΑ ΦΟΥΛ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ)


ΤΩΡΑ ΘΑΥΜΑΖΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΤΩΝ ΤΥΡΙΩΝ ΠΟΥ ΑΣΤΕΙΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΔΕΣ ΠΟΥ ΡΩΤΑΝΕ ΠΑΠΟΥΔΕΣ ΠΟΙΟΣ ΠΑΙΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΞΩ ΑΠ'ΤΙΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΜΕ ΟΘΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΜΠΑΡΙΓΚΕΣ ΤΗΣ ΡΟΤΟΝΤΑΣ ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΠΑΛΑ ΣΕ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥΣ ΧΙΠΙΔΕΣ ΣΤΗ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΖΟΓΚΛΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΚΟΡΙΤΣΑ ΠΟΥ ΜΕΘΑΝΕ ΜΕ ΓΚΟΡΝΤΟΝΣ ΦΩΝΑΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΡΟΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΑ ΤΙΣ ΜΕΘΥΣΜΕΝΕΣ ΚΑΓΚΟΥΡΙΣΕΣ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΚΑΙ ΧΑΧΑΝΙΖΟΥΝ ΔΥΝΑΤΑ ΤΟΥΣ ΣΚΕΪΤΑΔΕΣ ΤΟΥΣ ΓΚΡΑΦΙΤΑΔΕΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΟΥΣ ΕΞΩ Κ.Ο.Κ.

ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΥΠΩΣΩ/ΑΝΑΔΕΙΞΩ ΤΕΤΟΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΩ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΟΣΗ ΝΕΩΝ ΤΥΠΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΥΠΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

what a body can do στο δημόσιο χώρο?

πως να γίνεις χελώνα

              

αστικά παιχνίδια - BUX DELUXE

το background story

παίζανε αυτό το παιχνίδι από τότε που τους γνωρίσαμε - αυτοί το χαν μάθει από κάτι γερμανούς στο πλοίο για πάρο ή κάτι τέτοιο νομίζω 

ήταν η περίοδος που πηγαίναμε στο schoolwave - γνωστές μούρες και φορείς αυτοί -στο τέλος καταλήγαμε πολύς κόσμος παρέα και φρέσκο αίμα εθελοντών στο θησείο (1)

εκεί οι μυούνταν επιτόπου καθώς και οποιοιδήποτε περαστικοί εκδήλωναν αντίστοιχο ενδιαφέρον

κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού φωνάζαμε και ωρυόμασταν χωρίς να το σκεφτόμαστε πολύ ή να περνάει απ'το μυαλό μας ότι ενοχλούμε - ήμασταν πολλοί κι ο χώρος μας άνηκε για όσο αποφασίζαμε ότι θέλαμε να παίζουμε ακόμα 

για μένα τουλάχιστον είναι χαρακτηριστικό το αίσθημα του να μην με νοιάζει ή να αισθάνομαι απειλή τα βλέμματα των περαστικών που σταματούσαν παρακολουθούσαν σχολίαζαν στεκόντουσαν ή προσπερνούσαν καθώς ένιωθα περηφάνια για το θέαμα που προσφέραμε σαν παράδειγμα πιο ανορθόδοξης χρήσης του δημόσιου χώρου

*σχετικά πρόσφατα πληροφορηθήκαμε από ψυχικιώτες που έτυχε να συμμετέχουν εκείνη τη μέρα στο παιχνίδι ότι ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο στο ψυχικό με τη διαφορά ότι αυτοί το αποκαλούν beer-baseball και η απόσταση μεταξύ των ομάδων αισθητά μεγαλύτερη

πως παίζεται

υλικά:

1 κλειστή μπίρα/άτομο

2 μισογεμισμένα πλαστικά μπουκάλια

προετοιμασία

οι παίκτες χωρίζονται σε 2 όσο το δυνατόν ισάριθμες ομάδες

και στέκονται σε 2 ευθείες γραμμές αντικριστά σε σχετικά μεγάλη απόσταση μεταξύ τους

στη μέση της απόστασης τοποθετείται όρθιο το ένα πλαστικό μπουκάλι

ενώ το άλλο αλλάζει χέρια εναλλάξ

εκτέλεση

1. ο πρώτος παίκτης της ομάδας Α από το σημείο που στέκεται προσπαθεί να πετύχει με το μπουκάλι που κρατά το μπουκάλι στο κέντρο

2.ΑΝ τα καταφέρει τότε οι παίκτες της ομάδας του αρχίζουν να πίνουν την μπίρα τους ο καθένας

3.ο απέναντι παίκτης της ομάδας Β τρέχει στο κέντρο και ξανατοποθετεί όρθιο το πεσμένο μπουκάλι κι επιστρέφει πίσω στη θέση του

4.τη στιγμή που περνάει την νοητή γραμμή που βρίσκεται στοιχισμένη η ομάδα του,οι παίκτες της ομάδας Β φωνάζουν ΣΤΟΠ και η ομάδα Α πρεπει να σταματήσει να πίνει και να ξανατοποθετήσει τα μπουκάλια μπροστά της

5.είναι σειρά της ομάδας Β τώρα να προσπαθήσει να πετύχει το μπουκάλι στο κέντρο αντιστοίχως

ΑΝ ΔΕΝ καταφέρει ο παίκτης να στοχεύσει το μπουκάλι,τότε σειρά έχει ο επόμενος παίκτης της αντίπαλης ομάδας κ.ο.κ.

κάθε παίκτης που αδειάζει το μπουκάλι της μπίρας του αποχωρεί και συνεχίζουν οι υπόλοιποι.

νικήτρια είναι η ομάδα που θα τελειώσει πρώτη όλες τις μπίρες της

για μεγαλύτερη απόλαυση του παιχνιδιού ενδείκνυνται οι δυνατές φωνασκίες,οι επιδοκιμασίες κι οι πανηγυρισμοί καθώς και η αποδοκιμασία και το γιουχάρισμα της αντίπαλης ομάδας