κουνιέμαι σαν συρώμενη πόρτα για να περάσει πότε ο ένας και πότε ο άλλος
μένω για λίγο στις ακραίες μου θέσεις
κι έπειτα επιστρέφω για να κλείσω πάλι

στην κλειστή μου θέση
χορεύω όπως θα κουνιόταν η ουρά μου
lovers are strangers
λέει η δασκάλα
αισθηματικής αγωγής
κουνάμε τα κεφάλια μας από κάτω
όλοι οι μερακλήδες ερωτοτεχνίτες που τρέξανε να γραφτούνε στο μαστερκλας

μετά το σχόλασμα
ξανασκορπίζουμε στον κανονικό κόσμο
ακούμε ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο
περπατάμε στους δρόμους
πίνουμε ποτά στις μπάρες

έχει μια απελευθερωτική αίσθηση να συνηθίζεις το γεγονος
ότι βγαίνεις έξω με πρησμένα μάτια

ανταλλάζουμε αλκοολικές κουβέντες με άλλα πρησμένα μάτια
με γκρίζα μαλλιά
με ξενυχτισμένες φάτσες

κάνουμε τα μεταμεσονύκτια τηλεφωνήματα
να καβατζωθούμε σε κάποιο συντροφικό κρεβάτι

________________________________________

είναι πιο εύκολο να κουμαντάρεις δυο πονεμένα μωρά στον ξύπνιο
συγκεντρώνεσαι στον πόνο του άλλου
του χαιδεύεις τα μαλλιά και τον παρακολουθείς να ανασαίνει

στον ύπνο όμως

το μωρό πονάει και γυρίζει το κεφάλι του απ'την άλλη
βαριανασαίνει και το μυαλό του περιφέρεται κοντά σε κείνη που τον πλήγωσε
κι άμα τον ψάχνεις μεστον ύπνο σου δεν τον βρίσκεις

το μόνο που ζητάω είναι ένας λαιμός να κολλήσω το μουσούδι μου
ένα σώμα να συμπληρώσω την αγκαλιά μου

οι άνθρωποι στριφογυρίζουν στα κρεβάτια τους να βρούνε μια βολική θέση
γιατί είναι κατασκευασμένοι ανατομικά να κοιμούνται με άλλα σώματα

όταν σε ψάχνω μεστον ύπνο μου
διαλύομαι στα δύο
στο ένα
να θέλω να γυρίσω κι εγώ απ'την άλλη
να σου γυρίσω πλάτη πτοημένη απ'την απόρριψη
να ντυθώ να φύγω αφού δεν έχω δουλειά εκει πέρα
στο δύο
να νικάει η αναγκη
να κολλάω στην πλάτη σου να ζεσταθώ απ'τον άρρωστο οργανισμό σου
το διαλειμένο μου σύστημα που μπάζει κι έχει παγώσει

μέχρι το πρωί έχω πεθάνει ήδη άλλη μια φορά

χαζεύω σκύλους δαλματίας να χέζουν περπατάω στις 8 το πρωι με θολούς φακούς χ ημερών όσους ρώτησα τους βγαζουν κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν συμφωνούσαμε να τους βγάζουμε κι εμείς να πλένουμε τα δόντια μας πριν πέσουμε ουτε τους έβγαλα ποτέ ούτε κοιμήθηκα τα μάτια μου με κόβουν σαν διαμάντια για κόψιμο
ερείπιο το ανεβάζει ερείπιο το κατεβάζει δεν γίνεται να χτίσουμε πάνω σ'αυτό ακόμα και να το υποστηρίξουμε  με τα τρυπάνια και το εργοτάξιο  θα πέσει   να το διαλύσουμε και να το ξαναφτιάξουμε ούτε κουβέντα ποιο το νόημα  κανόνας 1 από 4 στον πόκετ σάιζ εγχειρίδιο ιδιότητες μνημείου
πρωτοτυπία ή γνησιότηττα    κάθε μνημείο είναι προιόν ανθρώπινης δραστηριότητας σε μια δεδομένη χρονική στιγμή   στη δημιουργία του πολλοί παράγοντες μπλα μπλα μπλα   όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν συντεθεί μεταξύ τους με τρόπο μοναδικό κι ανεπανάληπτο  σ'αυτήν ακριβώς τη μοναδικότητα στηρίζεται η πρωτοτυπία ή γνησιότητα του κάθε μνημείου που το καθιστά ανεπανάληπτο έστω κι αν αντιγραφεί πιστά σε μια άλλη χρονική στιγμή  
καμία καταγραφική μηχανή στα χέρια μου
μπαινοβγαίνω στο σπίτι  ποτέ δεν μου ταν ευκολότερο να περάσω την εξώπορτα
βγάζω την ρόμπα βάζω το μπουφάν κι είμαι ήδη έξω
είμαι απέναντι είμαι στην τράπεζα είμαι στα πανεπιστήμια
είμαι έτοιμη να ξεκινήσω 304 χλμ μακριά,2 ημέρες πριν τελευταία σύνδεση
ο δρόμος δεν καταλήγει πια σπίτι σου
καταλήγει σπίτι σου αλλά εσύ δεν είσαι πια εκεί
ένα κτίσμα στηρίζεται στο κατώφλι σου πάνω από τη λευκή ταμπέλα στο κουδούνι σου μπαζώθηκε και το πιο κοντά που μπορεί κανείς να φτάσει είναι το κουμπί στο κουδούνι σου το πιο κοντά που μπορεί να δει είναι το κυκλάκι της κάμερας που δεν συνδέεται με καμιά άλλη πλευρά ο συμπαγης όγκος στηρίζεται πάνω στα μνημεία πάνω στην κολώνα που σου γραψα κάποια φορά που ήρθα πάλι για προσκύνημα παραλίγο να μην δεις ποτέ αυτό που σου έλεγα αυτό που ήδη ξέρεις δεν καταλαβαίνω ποιο το νόημα να αποφασίσεις όλα αυτα τα πράγματα αφού ξέρουμε  δεν καταλαβαίνω καταλαβαίνω άμα θες αλλά δεν μπορώ να εμπιστευτώ το κεφάλι μου δεν ξέρει πως να σκεφτεί όλα γύρω φαίνονται ίδια αλλά έχουν αλλάξει  χωρίς να μπορώ να δω τις διαφορές χαζεύω σκύλους δαλματίας να χέζουν  και το μάτι μου πέφτει στα κωλόχαρτα τις μπροστινής στην ουρά του ταμείου
μου φαίνεται παιδαριώδες αλλά τα  πράγματα που μου κάνουν εντύπωση σήμερα έχουν σχέση με σκατά

στο 424

                              τα 24ωρα περνάνε και ακόμα δεν έχω βρει πως να αναπνεύσω

ΣΦΓΔΛΓΚ

ήρθε ξανά μετά από τρια χρόνια και μας περιέλαβε  για τα καλά
μικρά κοριτσάκια ήμασταν τότε άβγαλτα
μετά από καιρό απουσίας (πτυχία/στρατοι/σχέσεις/καταθλίψεις)
είχε χάσει κάποιες εξελίξεις
τραβούσε τα μαλλιά του απηυδισμένος (ω μια λεξη με ηυ ) πως γίνεται να μιλάμε και να συνενοούμαστε έτσι
μέχρι που έκπληκτος συνειδητοποίησε πως γράφω έτσι γιατί μιλάω έτσι και μιλάω έτσι γιατί σκέφτομαι έτσι
προσπάθησε να ασχοληθεί και με τις δυο μας μαζί και ξεχωριστά
-εξαιρετικά σκιλς στο συντονισμό της συζήτησης
-εξαιρετικές ικανότητες και στο ριφρέιζινγκ
το καθεστώς των ημερών ήταν  είναι ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ
και ίσχυε ΓΙΑΤΙ ΟΝΤΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ   προβλήματα έκφρασης       είναι γνωστό αυτό
-εξαιρετικά σκιλς στο πείραγμα σχετικά μ'αυτό με αποτέλεσμα -- ιδανικές συνθήκες για embracement
αν είναι να μιλήσει η κατεριιινααα πάει __________________  (ακολουθεί αναφορικό αστείο - που ναι πραγματικά αστείο)
(και γελάς)(γιατί ισχύει)
και η κατερίνα που μιλάει έτσι γελάει με τον εαυτό της
κι όλα είναι τόσο αστεία όλα τα δράματα μπουρδουκλωμένης σκέψης είναι τόσο αστεία
και γελάω  ο μπουκουβ*λ*ς είναι ξανά στην ζωή μας νιώθουμε όπως νιώθαμε τρία χρόνια πριν
όλο το τετραήμερο κουρνιάζω κάπου ανάμεσα τους μισοπαρακολουθώ μισοείμαι στην κοσμάρα μου
κάθομαι και παρακολουθώ όλη την τυπική συμπτωματολογία καραμπινάτου crush (επιπέδου 3 χρόνια πριν) που οφείλεται πιθανότατα στο ίδιο το crush αλλά με εκφάνσεις προς όλες τις κατευθύνσεις  ατελείωτο ονειροπόλημα μειωμένη διάθεση για λεκτική επικοινωνία  όξυνση των συναισθημάτων
γαμημένο κλίμα δηλαδή για αποδοτική επικοινωνία
αλλά μετά τα εντατικά βιωματικά εργαστήρια κάπως καλύτερα φαίνεται να πάνε τα πράγματα
σίγουρα όσο είναι ακόμα εδώ  σκεφτόμαστε να τον προσλάβουμε για οικονόμο του σπιτιού μας
με ξυπνάει το πρωί για να πάω στη σχολή μου

είμαι η κατερίνα η μπλόγκερ που μιλάει έτσι και μόλις τελείωσα ένα γρήγορο ποστ με το τελευταίο τσιγάρο πριν κοιμηθώ

over and out


5 AM ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ  

                                                                                                                                                                  
έχω τερματίσει την βαρεμάρα μου δεν ξέρω τι να κάνω βαριέμαι να κουνηθώ και να πάρω τα πόδια μου να πάω οπουδήποτε θα μπορούσα να σε πάρω τηλέφωνο να πάμε μια βόλτα ωραία αλλά βρίσκω χίλιους λόγους να το καθυστερήσω με πιο σημαντικό τα μαλλιά μου που ναι βρεγμένα και μου την σπάει να τα στεγνώνω με το μπιστολάκι κι έτσι κάθομαι κι άλλο στο σπίτι ίσως αν με είχες νευριάσει λίγο αν είχα τσιτώσει να μην με χωρούσε ο τόπος πάλι και να θελα να βγω απ'το σπίτι απεγνωσμένα αλλά ούτε αυτήν την απόλαυση μου έδωσες κι έτσι το σπίτι με χωράει κι η καρέκλα μου με χωράει ταιριάζει τέλεια στον κώλο μου κι έτσι αντικαθιστώ τα πόδια μου με ροδάκια που δεν μπορούν να κατέβουν τις σκάλες ούτε να με πάνε μέχρι την τουαλέτα που κατουριέμαι κι έτσι με βλέπω να συνεχίζω να κάθομαι εδώ μέχρι το πακέτο βοήθειας να ανέβει απ΄την αθήνα χωρίς να χρειαστεί να κάνω τίποτα μεχρι το τελευταίο μου φιλτράκι που θα με αναγκάσει να βάλω παπούτσια να κατέβω μέχρι τον περιπτερά να ανταλλάξουμε καναν αστειισμό κι ίσως τότε να κατρακυλήσω προς τον κέντρο
θα θελα πολύ να μην γράφω για τις βαρελίσιες σκέψεις μου μα είναι ότι έχω γράφω για την απουσία οποιασδήποτε επιθυμίας ότι ξεκινάω να κάνω δεν με ικανοποιεί αλλά τουλάχιστον συνειδητοποιώ ότι είμαι ένα βαρέλι κι έτσι όπως έχω πάρει φόρα και πληκτρολογω γρήγορα σου στέλνω στο φεισμπουκ αν θες να πάμε βόλτα χωρίς να το σκεφτώ πολύ γιατί ποιος με γαμάει δεν με νοιάζει τι θα πω αααααχ ιωαννααα που είσαιιι

                                                                                                                (αόρατο πενάκι)                                  


fosba #1 (*)

κάθε περίοδος και δύσκολη αυτή ήταν πολύ νηφάλια έλεγα απλά παρατηρούσα τον εαυτό μου από απόσταση να μην είναι καλά και προσπαθούσα να με ηρεμήσω μέχρι χτες που η ανία έπιασε κόκκινο
η συνειδητοποίηση βασικά ότι αυτή την στιγμή σκοτώνω τον χρόνο μου με ώθησε πάλι στην απελπισία προσπάθησα να βρω μια διέξοδο απέτυχα να βγω μόνη μου να πάω να δω το a girl walks home alone at night ζήτησα υποστήριξη και βγήκα με το μπουκάλι οξυγόνου μου έξω ακολουθώντας τα φασαία υβρίδια στην κραυγαλαία βόλτα τους στην πόλη συμμετείχα στη περίηγηση δίνοντας ότι είχα στις τσέπες μου από ψίχουλα για τα χιπστέρικα δάχτηλά τους που σημειώνουν τους στόχους τους  το  πάρτι   των  εθελοντών  στη  αποθήκη  Γ   που τους παρακολουθούσα χαιρέκακα να απογοητεύονται γιατί δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες τους ήταν σαν γαμήλιο πάρτυ και δεν είχε τόσους ανθρώπους σαν κι αυτούς και  η τελευταία ελπίδα το  coo  που κι αυτό δεν ήταν όπως περίμεναν είχε φώτα κι ανθρώπους να κάθονται σε τραπεζάκια χαμηλό επίπεδο κινητικότητας και ενέργειας εξόδου  αλλά τουλάχιστον ήταν ο αγαπημένος τους αθηναίος dj που γι'αυτόν άλλωστε ανέβηκαν πάνω (κραυγαλαία γέλια) αλλά αυτός δεν τους πίστευε και μετά συζητήσεις για ηχοσυστήματα και κάπου εκεί άφησα την συζήτηση να έρθω να σε βρω κι ήταν τόσο ανάλαφρη αυτή η διαδρομή βαλαωρίτου ρωμαική αγορά τοσο ανάλαφρη και ταυτόχρονα έτοιμη να βάλω τα κλάματα όχι εκείνη την στιγμή αλλά όταν γύρναγα σπίτι μου σίγουρα θα συνέβαινε και κουβαλούσα αυτήν την μελλοντική στιγμή μέσα μου όπως διέσχιζα την πλατεία δικαστηρίων ααααχ η γλυκούλα μου είναι τόσο τέλεια εγκατάσταση η δικά όταν είναι υγρή και γίνεται τεράστια γυαλιστερά φύλλα επιφάνειες συνδεδεμένες μεταξύ τους με στήλους σαν το χρυσό και το ασημένιο και το διαμαντένιο δάσος μαζί που περνούσαν οι 12 βασιλοπούλες για να πάνε στο μέρος που τελικά λιώναν τα παπούτσια τους στην εικονογράφηση του μικρού εκδοτικού που δούλευε η μαμά μου εκείνη την περίοδο τέλος πάντων πήρα την αδερφή μου να κλαψουρίσω στο δρόμο ένιωσα τόσο ασφαλής με την αδερφή μου στ αυτί μιλήσαμε για τη μαμά και τον μπαμπά εκεί που στάθηκα στο βραχάκι στα αρχαία να ξεκουραστώ τώρα κάποιο ποίημα μου θύμισα κάποιο από την νεοελληνική λογοτεχνία στο λύκειο μεχρι που σε περίμενα απέναντι απ΄το σπίτι του κι ανεβήκαμε προς το στέκι #1 τον επίσημο κήπο μας και άρχισα να φτύνω μίρλες κι έσυ τρόμαξες λίγο ήταν κάπως διαφορετική η φωνή μου σήμερα σου πα δεν μιλάω εγώ μιλάει η περίοδος κι ήταν όλα τόσο φθινοπωρινά δεν είχε γαρδένιες αλλά είχε πορτοκαλί περικοκλάδες βερικοκί και πάνω απ΄τα κεφάλια μας κάποιος τράβαγε το καζανάκι κι έπλενε τα χέρια του και πάνω απ΄τα κεφάλια μας έβγαινε μωβ καπνός από τζάκι καταλήξαμε και φορούσες την ζακέτα σου με το προβατέ από μέσα να ακουμπάει τον λαιμό σου

και μετά αφού τελειώσαν οι μίρλες αρχισαν οι λύσεις κι όλα συνδέονταν και λύνονταν ξαφνικά σέρνοντας το ένα το άλλο στην σωστή τους θέση εκεί που όλα έχουν νόημα
ξεκινώντας το βράδυ με το να ενώσουμε τις παρέες μια ομάδα αντιμετώπισης της βραδυνής εξόδου
την επιθυμία μου να αναλύσω τερματισμένα αυτήν την πόλη πριν φύγω i won't leave that motherfucking place if i don't know everyfucking inch of it
πως αυτό που χρειαζόμαστε είναι να βγαίνουμε να παίζουμε όλοι μαζί
επίσης τη μείωση του τσιγάρου μου από την κατάσταση καπνίζω φουλ στην καπνίζω αποκλειστικά κοινωνικά αφού συνειδητοποιησα οτι ειναι ο κυριος λογος που δεν μπορω να το σταματήσω
τις στιγμές που καυλώνω στο δημόσιο χώρο με κάποιο κοιλιακό ή πλατιαίο δέρμα που εμφανίστηκε από κάποιο τέντωμα ή απλά στις στιγμές που θέλω να μην είμαι εκεί για λίγο γιατί χρειάζεται να μειώσω τα έξοδο αφού δεν μπορώ να αυξήσω τα έσοδα

όλα υπο έλεγχο ολα ρολινγκ










* I hope this protects me from mum

Yesterday was dramatic - today is ok

Καμια κατοσταρια υποκειμενα χτυπιουνται και τραγουδανε my loneliness is killing me

Γυρισα σπιτι και τα βρηκα με τον γατο μου που μου κραταγε μουτρα τελευταια
Υστερα αυτος καυλωσε κι αρχισε να κανει σεξ στην κουβερτα μου κι εγω ξεκινησα να προσπαθω να κοιμηθω ελπιζοντας οι επενδυσεις μου σε αλκοολ να κανουν την δουλεια τους
Τελος τεταρτης 11/10/15

αυτό

βλέπω κάποιους άτυπους κανόνες λέιζερ να με περιχαρακώνουν

κλείνω τα μάτια μου να απολαύσω την επιθυμία μου στο κόκκινο φως

με τα χέρια κολλημένα στο σώμα μου στρίβω το ένα τσιγάρο μετά το άλλο

φακινγκ αλάιβ φάκινγκ καθηλωμένη καρφωμένη στη θέση μου

είμαι πιο κοντά στη ζωή απότι ποτέ  απότι συνήθως πιο κοντά στο να με θεωρήσω ζωντανή

ακόμα και τώρα ο ορισμός της ζωής είναι αυτό το τόσο κοντινό που σου χαιδέυει το μάγουλο καθώς περνάει

που έρχεται τόσο κοντά που νιώθης την αναπνοή της που εισπνέεις την εκπνοή της πάντα μ'αυτά τα δευτερόλεπτα καθηστέρηση   αυτά τα δευτερόλεπτα καθηστέρηση

το ερέθισμα -->πηγαίνει στον εγκέφαλο-->ο εγκέφαλος λέει τι;τι φάση;--->η Καρδιά λέει σκάσε ρε μαλάκα τι φάση εκπλήσεσαι κίολας--->όλα τα όργανα μένουν άφωνα--->τα βλέφαρα κλείνουν στο κόκκινο φώς--πέφτει συσκώτηση--τώρα σύσωμο το σώμα αναφωνεί "ωωωωω,αυτό είναι"--και επικρατεί ενός λεπτου σιγή προς τιμήν της έλευσης του αυτού

τι είναι;

Απάντηση

Το φωτεινό της δέρμα.

το ζ(ε)ιν καλοκαίρι στο σπίτι




αντικείμενο LE156

χμμ κατάλαβα γιατί την πετάξαν τετοια καρέκλα οι γείτονες
τώρα όλη την πέφτω      όλο και πιο χαμηλά ολη την ώρα πέ

μετράω την ώρα με την θέση των χεριών μου σε σχέση με το γραφείο
δεν έχω μετρήσει πόσα λεπτά διαρκεί μέχρι να φτάσεις στο επίπεδο 5 (?) χρονου

την ξανανεβάζω 11:16 μμ  
σήμερα στο δρόμο για τη σχολή απ'το ραδιόφωνο μου λέγανε
remember the fifth of november
έτσι όπως συμπεραίνω απ'την συμπτωματολογία της είναι μια τυπική μέρα νοέμβρη
επιτελώ την χειμωνιάτικη βερσιόν μου
γιαυτό θα κουκουλωθώ να πάω στην κουζίνα να φτιάξω ένα χαμομήλι  .

το χαμομήλι

το χαμομίλι δεν αποτελεί στοιχείο 

της χειμωνιάτικης επιτέλεσης μου 

παρόλαυτα είναι στενά συνδεδεμένο με το τσάι

 -πολυαγαπημένο παυσίπονο νοσταλγίας 

πάσχα 2014

-καινούργιο έμβλημα της τελευταίας μας μέρας -αθήνα

είναι το καινούργιο νοηματοδοτημένο αντικείμενο 

που προστίθεται στο γαλαξία από άπειρα μικροαντικείμενα και τελετουργίες

που περιστρέφονται γύρω μου υπό την έλξη 

ποια έλξη - την τάση του νήματος με το οποίο τα έχω δέσει πάνω μου

(ακούστηκε κάτι που έμοιαζε με κλανιά του πατέρα μου)

11:52 μμ

τυπικό δείγμα αίσθησης της απώλειας των προηγούμενων λεπτών - απορία για το τι έγινε όλα αυτά τα λεπτά είχα πει θα πάω για χαμομήλι                                           α ναι          ΧΑΜΟΜΗΛΙ ΜΠΙΤΣΙΖ

απορίες