απ'τον υπαρξισμό στην οικιακή οικονομία

μολις έμαθα ότι απολύσαν τον μπαμπά
σκατά κι απόσκατα
δεν ξέρω πόσοι πλανήτες πέσανε πάνω στα οικονομικά μου σήμερα
αλλά απ'το πρωί σκέφτομαι ότι πρέπει να βρω δουλειά
απ'την εκδρομή που δεν μπορώ να πάω
μέχρι το πόσο ενοχλητικά νηφάλια ένιωθα χτες που δεν είχα λεφτά για ποτό

το πρωί είχα πάει σουπερμάρκετ ενθουσιασμένη που μου βαλε λεφτα η μάνα μου μετά από δυο μέρες δανεικών / είχαμε συμφωνήσει αυτην την περίοδο της εξεταστικής να παίρνουμε πράγματα που μπορούν να φαγωθούν σε σαλάτα /λόγω χρόνου και λόγω να χουμε τίποτα στο ψυγείο αφού θα μαστε σπίτι (η συνηθέστερη κατάσταση του ψυγείου είναι η άδεια) /ενθουσιάστηκα με την ιδέα να πάρω ψωμί να βάλουμε στην κατάψηξη να υπάρχει πάντα κάτι που να μπορεί να φαγωθεί

όταν πηγαίνω στο σούπερμάρκετ μαρέσει να παίζω το παιχνίδι του μίνιμουμ μπάτζετ:
μαρούλι 60 λεπτά/κρεμμύδια 45 λεπτά/μακαρόνια 45 λεπτά /πουμαρό το μικρό 35 λεπτά /αυγά 1,99 η δωδεκάδα

έχω ψηθεί να φτιάξω φοιτικό τσελεμεντέ

με είχε σκαλώσει πολύ όταν η κομπέιν πρότεινε στην κική στο πακέτο της συγκατοτοίκησης   :   ένα γέμισμα ψυγείου

ήμουν σε φάση ώπα κάτσε τι εννοεί αυτή γέμισμα ψυγείου
και μου σκασε η αμηχανία του πρώτου έτους στο σουπερμάρκετ με την ιωάννα που δεν ξέραμε τι υποτίθεται ότι πρέπει να πάρουμε και καταλήγαμε με κορνφλέικς και κονσέρβες με ρίζες μπαμπού

και ήθελα κάτι τέτοιο να μπει στο έντυπο που θέλουμε να βγάλουμε
μια ανατομία του γεμισμένου ψυγείου        
εμένα πάντως μου ακούγεται βοηθητικό

είμαι διαρκώς συντονισμένη σε μία συχνότητα εντοπισμού των αναγκαίων για την κατοίκηση πραγμάτων

π.χ.
αδειάζω τη σακούλα του κάδου τη βάζω σε σακούλα σκουπιδιών
βλέπω ότι τελειώνουν κι οτι θα πρέπει να αγοράσω
γιατι ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΑΚΟΥΛΕΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ είναι απαραίτητο για να διευκολύνει την ποιότητα της ζωής σου ειδικά με τον τρόπο που ζούμε σ'αυτό το ΣΠΙΤΙ

όσο τρώγαμε όλοι μαζί στο μπαλκόνι το απόγευμα αναρωτήθηκα αν είναι ζήτημα στην ψυχανάλυση ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι τα λεφτά
σκέφτηκα ότι μάλλον όχι

κι ύστερα μου ρθε εκείνος ο τύπος που έκραζε τον υπαρξισμό σαν σύμπτωμα των αστών διανοουμένων
(αυτό απ το οποίο σου έλεγα οτι πάσχω)
και σκέφτηκα χεχε

αργά το βράδυ στο κρεβάτι με το λάπτοπ σκέφτηκα να δω τι είναι αυτό το λινκντ ιν
σίγουρη ότι θα με κοροιδέψουν οι φίλοι μου

δεν κατάφερα και πολλά και κατέληξα να σκρολάρω στο αγγελιόπολις
μου μίλησε η αδερφή μου στο φέισμπουκ - είχα πάρα πολύ καιρό να τις μιλήσω
μου πε τα μαθες της λεω ποια  να μην τα πολυλογώ τα μαθα τελικά

σκατά είναι ότι χειρότερο φοβόταν αυτή η οικογενεια και το κάθε μέλος της ξεχωριστά
τέλος πάντων θα προσπεράσω εδώ τα συναισθήματα
δεν είχα όρεξη για μυξοκλαματα εκείνη την στιγμή και δεν προλαβα να το πάρω κατάκαρδα
άλλο είναι που σκέφτομαι συνεχώς τον τελευταίο καιρό
στα πλαίσια του τι-έχει-κάνει-πάνω-μου-αυτη-η-κωλοκενωνία-και-νιώθω-με-αυτόν-τον-τρόπο
έκανα λίγο πίσω κι είδα ότι όολα αυτά τα πράγματα είναι εντυπωμένα πάνω μου
και για κάποιο λόγο όταν προσπαθώ να σκεφτώ πιθανές εξελίξεις για την γενιά μας πάντα νιώθω με κάποιο τρόπο ότι αφού υποφέρω απ'την επίδραση της κοινωνίας κι άλλα άτομα εκεί έξω υποφέρουν με παρόμοιο τρόπο

δεν μπορώ να σας κρύψω ότι αισθάνομαι μια πολύ μικρή ηδονή που το πρόβλημα αυτή την φορά είναι απόλυτα ρεαλιστικό και υπαρκτό.

Κριση 7841

Απολυτη συνειδηση κι ελεγχος της καταστασης.
η κριση ειναι ηδη πολυμελετημενη υπαρχει βιβλιογραφια κι εμπειρια.
εμπειρια κυριως μιας επομενης μερας π η κριση φαινεται πισω μακρια μυωπικη και αυτομπουρδουκλωτικη.την ενιωθα οτι πλησιαζει την περιμενα με ψυχραιμια.τα πρωτα συμπτωματα εχουν σχεση με σενα και κλιμακωνεται με την επαφη μου μαζι σου σε αλλο ενα ξεσπασμα που βλασφημει καποιο θεο για το ανυμπορο της καταστασης μας ενω ο εμπειρος εαυτος μου προσπαθει να αναλαβει τα ηνια προσοαθει να με ηρεμησει ας σκεφτουμε λογικα γιατι τωρα αυτο;τι σου συμβαινει;η δυσφορια π μου προκαλει το ανυμπορο της καταστασης μου ειναι ολοκληρωτικη και σωματοποιειται με ενταση και σπασμους.καπου εκει σκαει η εννοια της μοναξιας που δεν συνηθιζω να την καλω στο στομα μου σαν εννοια.ευτυχως εχω εσενα να προσωποποιησω την αγωνια μου ευτυχως νιωθω εσενα σαν πηγη του πονου μου και προσφατη την αισθηση της χριστουγεννιατικης ανασφαλειας ωστε να σε ταυτισω μετην αγωνια κ την θλιψη μου.αν βαλω το χερι μου και σε καλυψω τα υπολοιπα στον χαρτη φαινεται να βαινουν καλως ωριμα κι εμπειρα χωρις πολλα πολλα δραματα.καταλαβαινω πως δεν ισχυει πως εισαι η πηγη του πονου μου ειναι σαν να ειχα την δομη για την υποδοχη του ουτως η αλλως , αλλα δεν μπορω να αγνοησω την ενταση και το μπερδεμα μιξντ φιλινγκς και ενταση δεν ξερω αν ειπα ενταση εκει θα τ αφησω γιατι μιλαω λογικα που νιωθω οταν παω να σε σκεφτω.οποτε με την λογικη μ σκεφτομαι οτι κατι αλλο ειναι κατι αλλο μου λειπει.
Μιλαμε κι οσο μιλαμε ολα στις θεσεις τους.
Κι υστερα ερχεται η ιωαννα κ αραζουμε τελεια κ κοιμαται διπλα μου κι εγω την κοιταω κι ακουω μουσικη απτο ραδιοφωνο κι ειμαι τοσο ανακουφισμενη και πληρης που λεω να δεις που αυτο θα ναι αυτο μου λειπει.μου το ψιθυριζει κι ο εμπειρος εαυτος στ αυτι.ενταξει τι να κανουμε μπορει σαν πλασμα κι εγω να χω το σκαλωμα οτι εχω αναγκη απο κατι οικειο και συντροφικο να συνυπαρχουμε για να νιωθω καλα με την υπαρξη μου στον κοσμο.δεν ξερω.αλλα θα μπορουσα να τ δεχτω να το βαφτισω για να ηρεμησω κ να ξεμπερδευω με τις υποτροπιασεις μου.

καταφύγια σε επενδυμένα παλάτια / βασίλεια του είδους σου / κάτω από παγωμένες επιφάνειες

στρώνω και βολεύω τη θέση μου
φτιαχνω τις κουβέρτες και τα μαξιλάρια
σκοπεύω να κάτσω για πολύ ώρα ακόμα εδώ
κουλουριάζομαι στο κύκλο ανάμεσα σε ανθρώπους που νιώθω ασφάλεια με
απασχολημένη με τον ενθουσιασμό μου για την θερμοκρασία τις πτυχές απ'τα σεντόνια τα απαλά υλικά τα μαλακά χαμόγελα
δεν πειράζει που (___________) ,τουλάχιστον (___________)

ένταση 
καύλα
ανακούφιση
ζέστη
ανία 
αγωνία
συντροφικότητα
απουσία
έλλειψη

απλές λειτουργίες
χαρακτηριστικές του είδους μας                                (δεν ξέρω σε τι πιστεύω πια)
τι άλλο μένει να σου θυμίζει πως κάτι ένιωσες

μετά από πόση ώρα γίνεται το παλάτι δωμάτιο ξανά με τέσσερις τοίχους που περιφέρεται στο παγωμένο διάστημα
γιατί
γιατί
(το αντικείμενο της επιθυμίας μου περιφέρεται κι αυτό κάπου έξω κλεισμένο στη δική του κάψουλα)
γιατί έτσι

μέσα - έξω
τα μάγουλά μου 4 ποτήρια κόκκινα
5 ποτήρια κόκκινα

λέμε φταίει το διάβασμα για το τόσο κάπνισμα
διάλειμμα
κι απόσταση απ'το μέρος που θα προτιμούσαμε να μην είμαστε

πόσες μπλούζες πόσα φανελάκια πρέπει να διασχίσει ακόμα το παγωμένο μου χέρι για να τρυπώσει μέσα σου

δεν είναι ευχάριστο το ξέρω

μένεις εσύ μονωμένος απ'τα φανελάκια
μένω κι εγώ παγωμένη απ'την αλήθεια

κι ύστερα ένα σωρό υποθέσεις κλεισμένες στην ντουλάπα
εχω βάλει μπράβους απ'έξω να φυλάνε να μην ανοίξει κι αρχίσει η παράνοια
η πολύ σουηδία μας πάγωσε;
ήθελα να σε βοηθήσω ή ήθελα να θες να σε βοηθήσω;

μέχρι εκεί μπορώ να πάω            από κει και πέρα αρχίζει το δεν σου
                                                            ερωτήματα που δεν είναι στο χέρι μου να απαντήσω
το δέχομαι
τα δέχομαι όλα αυτά

καμία πικρία
ακόμα γελάω όταν βλέπω το κεφάλι σου να κουνιέται

δεν έχουν τέλος
σ'αυτή τη δεκαετία τα πράγματα δεν έχουν τέλος
είναι γραμμές που απειρίζουν συγκλίνουν αποκλίνουν και τέμνονται πότε πότε
μια ατελείωτη συζήτηση που συνεχίζεται πότε πότε

εκπαιδευτήκαμε να ακουμπάμε απαλά
να τα κρατάμε τα συναισθήματα για τον εαυτό μας
γίνανε φίλιγκς παρενέργειες κάποιου ναρκωτικού που πήραμε για να την παλέψουμε
ας μην ενοχλήσουμε τον άλλον  απασχολημένος με κάτι πέρα από μας
όταν γυρίσει θα κοιτάξει αδιάφορα τον αέρα πάνω απ΄τα κεφάλια μας
σεβασμός στη γραμμή
δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να την αλλάξουμε
όταν έρθει η ώρα θα γελάσουμε κι εμείς χλευάζοντας
κάποιο κορίτσι στο μετρό που διαβάζει τον έρωτα στα χρόνια της αποξένωσης

η άλλη παρέα

η πιο ντροπαλή ορχήστρα που είδα ποτέ

μετακινήθηκα προς το σαλόνι

είπα εγώ πάω και προς τους άλλους

πολυ καυλωμένη και κλασμένη για να συνεχίσω να κάθομαι σε κείνο το τραπέζι

αρκετή ώρα τώρα έχασα στο πόκερ

το μόνο που ήθελα ήταν να κάνω την γκόμενα που κάθεται στην καρέκλα τους
πάνω απ'τα κεφάλια τους

πήγα και κάθισα στην άκρη του χαλιού
όλοι φάνηκε να ενοχλούνται απ'την παρουσία μου
πρώτη φορά ένιωθα τους μουσικούς να ντρέπονται
συνειδητοποίησα ότι όλοι είχαν πιάσει από ένα όργανο που βρισκόταν σ'αυτό το σπίτι
και τζαμάρανε το χτίζανε με προσπάθεια εδώ και ώρα
κι ήμουν η μόνη ακροατής σκέτη εκεί πέρα
το παίξιμο τους σφίχτηκε για λίγο
ένιωσα ο εισβολέας παρατηρητής
χαμήλωνα το βλέμμα μου να μην τους ενοχλεί


ήταν ανακουφιστικό για λίγο να είμαι με την   άλλη    παρέα
πιο συνομίληκοι μου πιο της γειτονιάς μου πιο ξένοιαστοι 

και μετά


θα την ξαναπώ πάλι αυτήν την ιστορία
γιατί περιγράφει ακριβώς πως νιώθω
σχετικά με
δεν ξέρω

βγήκαμε απ'το σπίτι στο χολαργό
κι αρχίσαμε να κατηφορίζουμε τον τεράστιο δρόμο να πάρουμε το πρωινό μετρό
γλυκούλικα σπιτάκια και προσοχή σκύλος και νερατζιές κι απ΄τις δυο πλευρές
δεν ξέρω πως ξεκίνησε
ξαφνικά αρχίσαν να πετάνε νεράτζια ο ένας στον άλλο
και να τρέχουν κατηφορίζοντας
κι εγώ
περπάταγα πιο μπροστά
κοιτάζοντας πίσω μην φάω καμία ξώφαλτση
με τα χέρια στις τσέπες
μην ξέροντας τι να κάνω
να συνεχίσω να περπατάω;
να πάω να κόψω κι εγώ νεράτζια να πετάξω;

για κάποιο λόγο που αγνοώ αλλά νιώθω πολύ οικείο
μου ήταν αδύνατο
να παίξω κι εγώ με τα άλλα παιδιά

τα χειρότερα είναι πίσω μου

το πρώτο βράδυ δεν φοβάμαι τίποτα

η αθηναία μου πλευρά είναι ακόμα φρέσκια

όλα αυτά που πέρασα

έφτασα επιτέλους στο σπίτι  στο σπίτι μας

σε απόσταση ασφαλείας απ'όλα αυτά 

σε απόσταση ασφαλείας απ'όλους αυτούς που ζητήσανε κάτι από μένα

το είχα ήδη σκάσει 3-4 μέρες τώρα μαζί σου

πιο πριν το χα σκάσει από σένα

γιατί το χες σκάσει από μένα 

το να εξαφανιστώ σημαίνει να το σκάσω απ'όλα τα πράγματα που μου ζητούνται

απ'όλα τα σχέδια που με περιλαμβάνουν

το σκασα : πήρα απόσταση απ'τα πράγματα , απέδρασα απ'την δίνη , τώρα μπορώ με την ησυχία μου να σκεφτώ την επόμενη κίνηση μου , τι απ'τα πράγματα που μου ζητήθηκαν θα δώσω τελικά , με ποιούς όρους , τι ζητάω εγώ  

κάτι έχει συμβεί εδώ / αντιστράφηκε η σχέση αθήνας - θεσσαλονίκης / κανονικής ζωής κι εμβόλιμης 

ακόμα κι αν μην ισχύει θέλω τόσο πολύ μάλλον να ισχύει  που ισχύει που θα ισχύσει 

χαίρομαι πολύ που ξαναγύρισα  χαίρομαι πολύ που δεν θα με απασχολούν πια όλες αυτές οι αγωνίες

που τις κλείνω σε έναν κύκλο  και τις βλέπω να ουρλιάζουν μέσα απ΄το κλουβί τους κι εγώ τραβάω φωτογραφίες και τις πετάω φυστίκια

σηκώνω τα χέρια μου με τον τρόπο που αυτοί που μ'αγαπάνε θέλουν για μένα