η άλλη παρέα

η πιο ντροπαλή ορχήστρα που είδα ποτέ

μετακινήθηκα προς το σαλόνι

είπα εγώ πάω και προς τους άλλους

πολυ καυλωμένη και κλασμένη για να συνεχίσω να κάθομαι σε κείνο το τραπέζι

αρκετή ώρα τώρα έχασα στο πόκερ

το μόνο που ήθελα ήταν να κάνω την γκόμενα που κάθεται στην καρέκλα τους
πάνω απ'τα κεφάλια τους

πήγα και κάθισα στην άκρη του χαλιού
όλοι φάνηκε να ενοχλούνται απ'την παρουσία μου
πρώτη φορά ένιωθα τους μουσικούς να ντρέπονται
συνειδητοποίησα ότι όλοι είχαν πιάσει από ένα όργανο που βρισκόταν σ'αυτό το σπίτι
και τζαμάρανε το χτίζανε με προσπάθεια εδώ και ώρα
κι ήμουν η μόνη ακροατής σκέτη εκεί πέρα
το παίξιμο τους σφίχτηκε για λίγο
ένιωσα ο εισβολέας παρατηρητής
χαμήλωνα το βλέμμα μου να μην τους ενοχλεί


ήταν ανακουφιστικό για λίγο να είμαι με την   άλλη    παρέα
πιο συνομίληκοι μου πιο της γειτονιάς μου πιο ξένοιαστοι 

και μετά


θα την ξαναπώ πάλι αυτήν την ιστορία
γιατί περιγράφει ακριβώς πως νιώθω
σχετικά με
δεν ξέρω

βγήκαμε απ'το σπίτι στο χολαργό
κι αρχίσαμε να κατηφορίζουμε τον τεράστιο δρόμο να πάρουμε το πρωινό μετρό
γλυκούλικα σπιτάκια και προσοχή σκύλος και νερατζιές κι απ΄τις δυο πλευρές
δεν ξέρω πως ξεκίνησε
ξαφνικά αρχίσαν να πετάνε νεράτζια ο ένας στον άλλο
και να τρέχουν κατηφορίζοντας
κι εγώ
περπάταγα πιο μπροστά
κοιτάζοντας πίσω μην φάω καμία ξώφαλτση
με τα χέρια στις τσέπες
μην ξέροντας τι να κάνω
να συνεχίσω να περπατάω;
να πάω να κόψω κι εγώ νεράτζια να πετάξω;

για κάποιο λόγο που αγνοώ αλλά νιώθω πολύ οικείο
μου ήταν αδύνατο
να παίξω κι εγώ με τα άλλα παιδιά