(το μολύβι είναι ότι πρέπει για να γράφεις οριζόντια)
ο 2οετής μου πε έλα τώρα μεταξύ μας ποιος κάθεται
στο κρεβάτι για να δει τη θέα;
Εγώ του είπα
έβγαλα τις κάλτσες μου και ξανασκεπάστηκα
τέντωσα τα δαχτηλάκια μου και τα έτριψα στα σεντόνια
αυτό το συναισθημάαα - απ'τις ανακαλύψεις των ημερών
θυμάμαι ένα κορίτσι γυναίκα που ερωτεύτηκα τον 15αυγουστο
για τον τρόπο που κουνούσε τα δάχτυλα των ποδιών του
όπως άραζε στον καναπέ μας
κοίταζα τα δάχτυλά της και ηδονιζόμουν
γιατί ένιωθα τα δαχτυλάκια μου να ζηλεύουν τα τεντώματά τους
γιατί θα θελαν κι αυτά να τεντώνονταν με αυτόν τον τρόπο
σήμερα το πρωί ξύπνησα και δεν ήθελα να σηκωθώ
όλοι ξυπνήσανε και ντυνοντουσαν
χέζανε και τραγουδάγανε . κι εγώ τραγούδαγα
απ'το στρώμα τους έβλεπα απ'την ανοιχτή
πόρτα ήθελα να μαι εκεί αλλά ήθελα να μαι
στο στρώμα μου ήθελα να μείνω ακίνητη ενώ το
στρώμα μου θα τους διασχίζει θα βγαίνει στο
μπαλκόνι θα διασχίζει το στενάκι μας θα
βγαίνει στον ήλιο της αγίου δημητρίου
θα περνάει πάνω απ΄τα κεφάλια σας σ'όλη την πόλη
θα ταν ιδανικό ένα κρεβάτι που να βλέπει σε πανοραμικό παράθυρο
μερικές φορές νιώθω πως η φυσική μου κατάσταση σαν άνθρωπος
είναι να μένω ακίνητη να νιώθω τα πράγματα να με προσπερνάνε
-------> κι αυτό είναι που νιώθω ότι προσπαθώ να πολεμήσω
φυσική ακινησία & παθητικότητα
επιθυμία για το άλλο:
ενεργητική συμμετοχή ,προσωπική εμπλοκή στην καθημερινή ζωή
whatever that means
ενάντια σ'αυτό τον εαυτό πέφτω με μανία και πλακωνόμαστε
οι εαυτοί μέσα μου και τα χουμε γκρεμίσει όλα όπως σπρωχνόμαστε
(χαρακτηριστικές εικόνες ατμόσφαιρες που μου έχουν εντυπωθεί για την ιδανική συντροφική ζωή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου