ανοησίες των 5.30

το lower your eyelids to die with the sun εμφανίζεται συνέχεια στα related

οι δύο μικροί μας ήρωες περνάνε μακριά ο ένας απ'τον άλλο τον προσωπικό τους υπαρξιακό γολγοθά

σε εκστατικές καταστάσεις απελπισίας  θυμού κι απόγνωσης 

αναρωτιέμαι αν ο μικρός μου ήρωας σηκώνει το βλέμμα στο νυχτερινό ουρανό

αναρωτιέμαι αν έφτασε στα αυτιά του ότι έχει πανσέληνο τα χριστούγεννα κι αυτό συμβαίνει κάθε δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια

ασήμαντη πληροφορία αλλά ταιριάζει επειδή είναι χριστούγεννα και είμαστε μακριά όπως πέρσι

(           l  u  s  t             c h r i s t m a s          i           g  a  v  e            y o u            m y          h  e  a  r  t            )

το φεγγάρι είναι το μόνο πράγμα που ξέρουμε ότι βλέπουμε κι οι δύο  

(  αν  υποθέσουμε ότι δεν έχει συννεφιά  )

κι επιπλέον επιδράει κάπως στο φαντασιακό μου η μεταφυσική πεποίθηση της μάνας μου όταν την ακούω από μέσα να λέει οτι την πιάνει της μέρες που χει πανσέληνο το χει παρατηρήσει

(ε κάτι η πανσέληνος  η φήμη ότι παλιά η γυναίκες είχαν περίοδο με το φεγγάρι  άτομα σε κρίση  που απαγορευόταν η είσοδος στους αρχαίους ναούς ετεροτοπίες φουκώ και τέτοια )

εντυπωσιακά πράγματα σε σχέση μ'αυτό

είπα στην πηγή όταν μου πε ότι ήταν άσχετο τώρα αυτό που πε μ'αυτό που λέγαμε

και χάρηκε τόσο πολύ ενθουσιάστηκε

είπε θα το λέει από δω και πέρα για να συνδέει τα πράγματα στις συζητήσεις

μιλάμε με παρόμοιο τρόπο

απολογούμαστε όλη την ώρα γι'αυτό που λέμε εκείνη την στιγμή το λογοκρίνουμε

καθόμασταν στον βράχο στο καλλιμάρμαρο λέγαμε για τις ωραίες βόλτες στην αθήνα που βλέπαμε μπροστά μας και ευχόμουν να φορούσα φακούς να βλεπα καθαρά 

της είπα ότι είμαστε πολύ αυστηρές με τους εαυτούς μας ότι τους κρίνουμε πολύ αυστηρά

της είπα για τα υπαρξιακά μου 

για την αδυναμία μου να χωνέψω την απουσία νοήματος σε όλα αυτά

σοκαρίστηκα απ'το λεξιλόγιο της 

μιλήσαμε με σχήματα με τη δομή του ατόμου

 τον πυρήνα πραγματική ζωή 

τις ιδέες ηλεκτρόνια που περιστρέφονται γύρω απ'τον πυρήνα 

τα πολιτικά συστήματα έλεγε αυτή 

η σφαίρα της γης κι η ατμόσφαιρα κι η ιδεόσφαιρα έλεγα εγώ 

και με πιανε αναγούλα και μόνο που σκεφτόμουν κύκλους  

λες και κάποτε πίστευα πως είμαι ευθεία γραμμή 

της είπα για τα πράγματα που πιστεύω πως ξαναγυρίζω συνέχεια σ'αυτά σαν αξίες 

πως ταρακουνιούνται κι αυτά και δεν ξέρω τι να πιστέψω

για τις συζητήσεις μας που με γεμίζουν αμφιβολίες

γιατί πιστεύω ότι μας ταρακουνάνε περισσότερο τα πράγματα που φοβόμαστε πως ισχύουν

της είπα πως μου είπες  ΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ; ΘΕΣ ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΣΑΙ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙ;

μου είπε ότι ήταν πολύ σκληρό πράγμα να πει κανείς

μου πε παραπονιάρικα κατεριιινααα μηην τον ακούυυυς

κι ένιωσα πως με λογίκευσε κι ύστερα το μόνο που ήθελα να κάνω όταν γύρισα σπίτι ήταν να ακούσω ωραία χαρωπή μουσική να κάνω πράκτις στο τουμπερλέκι μου

ή να βάψω τα νύχια των ποδιών μου για παράδειγμα 

γιατί μια τέτοια συμπεριφορά ήταν που ένιωθα βαθιά μέσα μου ότι θα έπρεπε να αρμόζει μετά από την χτεσινή νύχτα 

είμαι ερωτευμένη μαζί σου

αλλά το πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί σου

 όταν εγώ είμαι αθήνα 

κι εσύ λείπεις 

δεν περιγράφεται

θρήνοι στα θεματικά πάρκα

μεσημέρι στη θέση ισορροπίας μεταξύ των δύο άκρων ταλάντωσης

τη μία έτσι την άλλη γιουβέτσι
κι όταν γιουβέτσι καταπίνομαι με τα ρούχα μου
καταπιάνομαι με το φάγωμα
τρώω και τρώγομαι
πληγώνω και πληγώνομαι
αχόρταγα
περιφέρομαι
σχηματίζω τρίγωνα και τετράγωνα στην αγίου δημητρίου

μου μαθαίνει να ζω
στη λαϊκή τον ακολουθώ
με στέλνει για ψωμί και γιαούρτι

ένα τετράγωνο πιο πάνω εσύ πεθαίνεις
στην κασσάνδρου που μένεις το πρωί είναι όλα ζωηρά
χασάπικο μανάβικο φούρνος απορρυπαντικά
αναρωτιέμαι εσύ πόσα μαγαζιά μπορείς να θυμηθείς στη σειρά

ανοίγω την πόρτα με τα ξύλινα κρουσάν για πόμολα σε μια γριά
μου λέει άστην άστην της λέω καλά
στα ράφια δεν βλέπω πουθενά αυτό το ρώσικο ψωμί
που ναι σα λαγάνα
έχει αλλά τόσα ιδια ψωμιά
παραγγέλνω ενα καρβέλι
έτσι θυμάμαι να το λέω στον δικό μας στη γειτονιά
την επόμενη μέρα θα μάθαινα και την μπομπότα

το ήξερα πως είναι τόσο κανονικός δρόμος το πρωί
(το βράδυ συχνάζουν επίδοξοι βιαστές)
το ήξερα απ'την πρώτη φορά που βγήκα απ'το σπίτι σου μη κανονική
περπατούσα κανονικά στον κανονικό δρόμο ένα μη κανονικό πρωί

αναρωτήθηκα αν ξέρεις αυτό το φούρνο με τα ξύλινα κρουασαν
αν είναι ο ίδιος με αυτόν που παίρνεις πρωινό τα χαράματα
διασχίζω τον δρόμο βιαστικά
βλέπω έφηβες που στρίβουν στη κασσάνδρου
μόλις σχόλασαν υποθέτω τις έστειλε η μάνα τους για ψωμί
πέρασαν 10 χρόνια απ'την πρώτη γυμνασίου είπαμε σήμερα

πίσω στο δωμάτιο σου
έχουμε φάει κι είμαστε βαριοί
κανείς μας δεν κοιμάται το μεσημέρι
αλλά μαζί
λέω να μη δούμε τίποτα
μήπως να διαβάσουμε τίποτα
μου πετάς πράγματα απ'τη ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ποιος ξέρει τι είναι αυτό σκέφτεσαι
όταν τα ξεσφινώνεις

πίνουμε όπιο κι είμαστε βαριοί
κοιτιόμαστε και πετάμε ξανά τα πράγματα που διαβάζουμε
λέμε τι λέει αυτός ρε

κουρνιάζουμε και βολευόμαστε
χαχανίζουμε ενθουσιασμένοι που το ξαναέχουμε
σου πιάνω την κοιλιά
απολαμβάνω αυτό το προνόμιο
δεν αφήνεις κανένα
όλα όσα έχω υπομείνει
όλο το παρακάλι
(απ'την αρχή σε διεκδικούσα με βία)

όλα αυτά αξίζουνε
(μου έμαθες να μην απαιτώ)
γιατί σε ξαναμαθαίνω να μη φοβάσαι να σ'αγγίζουνε






λίγο πιο πάνω εσύ πέθαινες
κάποιος θα έλεγε ότι δεν πέθαινες
ότι διάβαζες για την εξεταστική
δεν φτάνει να ξεκινήσεις τώρα για τη νομική  έχω ακούσει να λένε
εγώ θα έλεγα ότι πέθαινες

με τον τρόπο που πέθαινα εγω εχτές
και προχτές και παραπροχτές
κάποιες από αυτές τις μέρες πεθαίναμε και οι δυο
ξεχωριστά η κάθε μία στο κελί της

σε σκέφτομαι και σε αποφεύγω όπως τον ίδιο μου τον εαυτό
δεν ξέρω γιατί δεν ανηφορίζω προς το σπίτι σου
σου γλιστράω έτσι έχω μάθει
(γιατί απ΄την αρχή με διεκδικούσες με βία)

θέλω να σε δω αλλά      στο μεταξύ παρεμβάλλονται όλα αυτά  (πάντα αυτά)
εκείνη τα λέει πια κατερινίστικα εγώ τα λέω η ζωή      τα λένε και καθημερινότητα

• πέμπτη βράδυ
• παρασκευή πρωί
• παρασκευή απόγευμα
• παρασκευή βράδυ
• σάββατο μεσημέρι
• φεύγω

τι λέει αυτό για μας;
για μας δεν λέει τίποτα


εσύ επιθυμείς να περάσεις το βράδυ μαζί μου
εγώ επιθυμώ να περάσω το βράδυ μ'αυτόν που επιθυμεί να περάσει το βράδυ με την άλλη
(απ'την αρχή τον διεκδικούσα με βία προς τον εαυτό μου -με αυταπάρνηση)

έχεις ακούσει να μιλώ γι'αυτόν

επιθυμώ να περάσω το βράδυ μου μαζί σου
επιθυμώ να ξέρεις ποιος είναι αυτός όταν μιλάω γι'αυτόν

επιθυμώ να ξέρεις τα πάντα για τη ζωή μου
γιατί επιθυμώ να μπορώ να σου μιλήσω για τα πάντα

επιθυμώ να είσαι μέσα στη ζωή μου
να μπορώ να σου πω ειμαι εδώ παρασκευή μεσημέρι να έρχεσαι να σε βλέπω
να σταματήσει να ναι τόσο άκαμπτη η σχέση μας
να περνάμε το απόγευμα να βγαίνουμε το βράδυ να βρίσκουμε κι άλλους ανθρώπους
να γελάμε και να λέμε αστεία
να πειραζόμαστε ευτυχισμένοι που γνωριζόμαστε τόσο καλά
να νιώθουμε ότι έχουμε ο ένας τον άλλο ότι είμαστε σε καλά χέρια  ότι για όλο αυτό αξίζει τον κόπο
να παίζουμε και να βγάζουμε φωνές που δεν ξέραμε ότι είχαμε
να σερνόμαστε στο πάτωμα να βάζουμε παγάκια στις μασχάλες μας

αυτό είναι που ξέρω κι αυτό είναι το μόνο που ξέρεις
πως αρκεί για να νιώσεις για λίγο ότι όλα έχουν νόημα και πάλι
λες και βγάζανε νόημα τόσο κάποτε που τώρα έχουμε πια ξεχάσει

αυτό ξέρω κι αυτό επιθυμώ
να περάσουμε μια μέρα μαζί

ένα βράδυ /  ένα ξημέρωμα / ένα πρωί / ένα μεσημέρι απόγευμα     να κάνουμε φάρσες  ξαπλωμένες μετά το φαΐ

μπορεί να μην βλέπω όνειρα αλλά

απωθώ όλες τις δραματικές σκέψεις
αυτά τα υπαρξιακά που λέμε
τα πράγματα που προτιμώ να σκέφτομαι είναι πως θα καρφώσω το κουρτινόξυλο με το μπλακεντέκερ
ή οι θερμομονώσεις η θερμότητα που εκλύουν οι ηλεκτρικές συσκευές και τα ανθρώπινα σώματα
και ξετρελαίνομαι με σχολιάκια τύπου γι'αυτό να μαζεύετε τους φίλους σας στο σπίτι το χειμώνα για να σας το ζεσταίνουν
κάθε βράδυ βγάζω την ρόμπα μου μπαίνω κάτω απ'τα σκεπάσματα
γυρνάω το διακόπτη στο 1 και τοποθετούμαι στο κέντρο που βρίσκεται η μονή μου ηλεκτρική κουβέρτα
(που μου πήρε η μαμά)

i live in peace now
έφτασα σε κάποιο ενοχικό πάτο
στο πιάτο της θλίψης
το σκεύος άδειασε κι έμεινα μόνη μου
κι ήμουν ένα τσίγγινο κατσαρολάκι

μετά το πρώτο σοκ που
εγώ ήμουν ένα τσίγγινο κατσαρολάκι
άρχισαν όλα να κυλάνε γύρω μου
άκουγα ραδιόφωνο στο δρόμο για την καμάρα
και βγαίνοντας απ'την εξώπορτα
πλησίαζα τους ώμους μου στα αυτιά
pretty christmas huh ελεγα την στιγμή που πέρναγα απ'τις ζωγραφισμένες βιτρίνες
pizza romea και κίνηση στους δρόμους απόγευμα νύχτα

ναι ήμουν ένα τσίγγινο κατσαρολάκι
και κοιλούσα στο δρόμο χαρωπά να βρω το καπάκι μου