αστικό eye contact

park activity

παρεολογία ΙΙ

όλα πήγαιναν καλά μέχρι που φρικάραμε πάλι

σεληνιαστήκαμε θέλαμε να βγάλουμε το δέρμα μας δεν μπορούσαμε να ησυχάσουμε

τα συμπτώματα μας ήταν ίδια - η κάθε μια με τις δικές της αφετηρίες βέβαια

δεν μας χωρούσε ο τόπος   προσπαθούσα απεγνωσμένα να βρω τρόπο να διασκεδάσω τον εαυτό μου

συνειδητοποιούσα πως έπαιζε πάλι ρόλο το ξύσιμο που χει πέσει αυτό το εξάμηνο

κλάσσικ ενόχικ μι  δεν μπορώ να ηρεμήσω όταν υπάρχουν πράγματα 

                               που θα πρεπε να κάνω αυτή τη στιγμή

λίγο αυτό λίγο η έλλειψη ερωτικού ενδιαφέροντος το ήξερα ότι έφταιγε κι αυτό

του ματς ένερτζι χωρίς διοχέτευση      δουλειές σκούπα ηλεκτρική ούτε αυτό διάβασμα τουμπερλέκι 

                                                             βόλτες πάνω κάτω στη ναυαρίνου παγωτά προσπερνάμε

                                                             πολλές παρέες που τραγουδάνε στο δρόμο ζέστη ανθισμένα

                                                             μπουτάκια έχουν όλα καεί πριν τις πασχαλιάτικες διακοπές

                                                             ακόμα κι οι φρικαρισμένες αρχιτεκτόνισσες καμία όρεξη για

                                                             δουλειά ταπεράκια με φράουλες και τσιλιμπουρδίσματα

                                                             παρέες που ενώνονται και βρίσκουν τα ταίρια τους

                                                             όρεξη για σαχλαμάρες και κάτι πρέπει να κάνουμε με τα 

                                                             κορμιά μας κάτι πόδια ανεξέλενκτα δεν σταματάνε μπαίνουν

                                                             πίσω απ'τα αυτιά δένονται κόμπος ρειβάρουν καθόμαστε κάτω 

                                                             στα πεζούλια καθόλου λεφτά διαχείριση φαγητό στη λέσχη

                                                             ενοχικά πρωινά ξυπνήματα για σχολή πολύ μεγάλη μέρα

                                                             μπροστά τι να κάνεις για να περάσει να ρθει το βράδυ να

                                                             ηρεμήσεις είναι τετάρτη πέμπτη είναι παρασκευή το μόνο

                                                             που θα θελα να ταν όλοι κάπου έξω σε μια πλατεία να περάσω

                                                             έρχεται το βράδυ ναι επιτέλους βρίσκω τα κορίτσια

                                                             σαχλαμαρίζουμε γελάμε τερματίζουμε αστεία επιτέλους

                                                             την παλεύουμε   ενωνόμαστε με τον κόσμο    αστικό και

καταλήγουμε σε πάρτυ γενεθλίων πάρτυ με ύψιλον παλαιάς κοπής τρανσο-30-φευγά-δων  με λάιβ των κρουσαίων και τι δεν έχει πάνω το αντί σκηνο που χουν στήσει σε Π τα όργανα έχουν στη σειρά τα μπόγκοζ και άλλα τόσα με μπογκονομάτα που μου αράδιασε η ε και ντράμς που παίζουν στριμωγμένοι από πίσω 2 2   η αγαπημένη μου διάταξη σαν τον τρόπο που δουλεύουν στριμωγμένα πίσω απ΄τον πάγκο τα παιδιά απ'το φαλαφελάδικο που όλο πειράζουν τους πελάτες έτσι σας έλεγα να είναι το μιλκσεικάδικο μας πόσο μάλλον αντί για πίσω από πάγκο πίσω από όργανα

 μέχρι που κουραστήκαμε κι είπαμε να την κάνουμε πρώτα τα κορίτσια ύστερα κι εμείς είπαμε μήπως προς πανεπιστήμια πρώτα πάρτι γρασίδια σου λέει μας κάνει πια έντονη η διαφορά με το νέξτ τζενερέισιον τραπίλα και τουμόροουλαντ λέει η μ το σκεφτόμαστε λίγο γυρνάμε να βρούμε τα κορίτσια στο σπίτι να αράξουμε συναντάμε γνωστούς της  πάνε πανεπιστήμια και αντιφα χιπ χοπ λάιβ κοντοστέκεται η ε μηπως να βγούμε νιώθει ότι όλοι είναι έξω αλλά εγώ ήδη κρατάω κοτομπέικον μαρούλι το τρώω και πάμε αράζουμε λέει θέλει να ζωγραφίσει και ψάχνουμε τις σημειώσεις των ισπανικών της λ να χρησιμοποιήσουμε για χαρτιά και όντως το κάνουμε πάντα το κάναμε αμέσως με την ε ότι μας ερχόταν εκείνη τη στιγμή σανγκριές πειραματισμούς με καφέδες σκηνές βόλτες μπανιέρες πάρτι για τις 2 μας ταξίδια πίρσινγκ κρουστά μου χε λείψει αυτή η άμεση δράση

παρεολογία Ι

βγαίνουμε απ'τα σπίτια

                                                                     τηλεφωνιόμαστε


                                                                      συναντιόμαστε σε γωνίες

                                         

                          περπατάμε με φασαρία στα νυχτερινά στενά

                          σε δυάδες

                          τριάδες     τετράδες

                          πότε στη σειρά ο ένας πίσω απ'τον άλλο

                          μιλάς με όποιον κάτσει να ναι δίπλα σου
     
                          περιμένεις τους πιο πίσω

                          να τζοϊνάρεις σε πιο αναμένες συζητήσεις



                        μαζευτήκαμε πολλές που ξεμυτάμε τώρα
                                     

                                                                                       απ'τις χειμέριες νάρκες μας

                                                                                      (είπαμε ο χειμώνας δεν μας πάει πολύ
                                                                                      -συναντιόμαστε κυρίως την άνοιξη)


βρίσκουμε τα κοινά μας τα πράγματα που άλλαξαν όλο αυτό το διάστημα


σκέφτομαι πολλά πράγματα χωρίς να τα σκέφτομαι πραγματικά   συσωρεύονται και σκάνε κι είναι όλα για καλό έχει ήλιο και τα βρίσκω πάλι με τους ανθρώπους και έχω όρεξη και μαζί με μένα νιώθω και τους άλλους να νιώθουν καλύτερα σαν κανείς να μην μπορεί το αντίθετο με τέτοιο καιρό  ανατρέχω στα πάσχα πέρσι προπερσι αντιπρόπερσι ήταν όλα φωτεινά

ξέρω μια ζωούλα που θα ζήσω σε 2 βδομάδες που κατεβαίνω αθήνα
ξέρω μια ζωούλα που θα ζήσω μέχρι τότε εδώ πέρα
κι είναι γλυκιά η ζωούλα και σε τίποτα δεν υστερεί της αθηναίας
κουνάω την ουρά μου με τον ίδιο τρόπο όλο χαρά όσο γυρνάω στην γειτονιά
δεν γίνεται να μην νιώθεις τη διαφορά  κ α λ ο κ α ι ρ ι ν ο   α π ο γ ε υ μ α
αξίες σαν κι αυτές είναι οικουμενικές

καταρχάς δεν θες να σαπίσεις σπίτι και προτιμάς να σαπίσεις έξω
και    έ ξ ω   σ υ μ β α ί ν ο υ ν   π ρ ά γ μ α τ α


πράγματα που μοιάζουν προφανή μπορεί να μην είναι για μια φοιτήτρια 4οετή σε άλλη πόλη απ'την αθήνα και διαφορετικά για τους φίλους μου που μείναν στην ίδια --> αθήνα και διαφορετικά για τους φίλους μου που μείναν στην πόλη τους --> θεσσαλονίκη και διαφορετικά για τους φίλους μου από μικρές πόλεις που ήρθαν θεσσαλονίκη ή αθήνα αντίστοιχα

μου λεγε η ιωάννα για τον συγκάτοικο του διονύση στο άμστερνταμ ότι δυσκολευόταν να προσδιορίσει την ηλικία του κι όταν έμαθε ότι είναι 27 της φάνηκε περίεργο που δεν φαινόταν
καθόλου τσακισμένος απ΄τη ζωή όπως οι 27άρηδες που είχε στο μυαλό της

αναρωτηθήκαμε αν αυτό έχει σχέση με το περιβάλλον στον οποίο βρισκόμαστε και καταλήξαμε πως σίγουρα έχει σχέση με την κατάσταση ελληνική πραγματικότητα

θυμήθηκα τα βερολινεζάκια που μας φιλοξένησαν στο πρώτο έτος
γλυκά κι αθώα μαζεύανε λεφτά να κάνουν μεγάλα ταξίδια
κι ύστερα του χρόνου ίσως ξεκινούσαν κάποια σχολή δεν ήταν σίγουρα ακόμα
και μας μας πέφταν τα σαγόνια χριστέ μου τι αίσθηση του χρόνου


αυτό που λέω είναι πως κάτι συμβαίνει εδώ πέρα κάτι δεν λειτουργεί όπως θα πρεπε να λειτουργεί
και μας τρώει   υπάρχει ένα πλεόνασμα ενέργειας και συναισθημάτων που θέλω να σου εκφράσω
                         και δεν ξέρω πως θέλω να παίξω μαζί σου να σε δω να αλλάζει το προσωπό σου
                         να σε δω να έχεις την προσοχή σου σε μένα σε κάτι που κάνουμε εδώ μαζί θέλω να
                         σε δω να γελάς  σκέφτομαι ίσως οι ρίμες να ταν αυτό που ψάχνω αλλά πάντα μου
                         φαίνεται αδύνατο να ξεκινήσω να το κάνω όπως η νατ στο σάιλεντ πάρτυ στο
                         χιπστεροεκτυπωτάδικο δεν μπορούσε να πάει να πάρει κι αυτή ακουστικά να τζοϊνάρει
                       όσο τέλεια κι αν φαινόταν να περνούσαμε οι υπόλοιπες που ρεϊβάραμε με τα
                       ακουστικά στα σκαλάκια της πολυκατοικίας
                     

                       αυτό το κοινωνικό σφίξιμο που κάνει τις φωνές μας να ακούγονται φάλτσες


                      αυτό δεν ξέρω πως να το ξεπεράσω μόνο να κάνω βλακείες μου ρχετε βλακείες
                      χωρίς νόημα έναν άνθρωπο χρειάζομαι να γελάει με το πόσο αποτυχημένα είναι τα  
                      αστεία μου να με κοροϊδέψει να γελάσω να νιώσω ναι αυτή είμαι τώρα μπορώ να
                      λέω βλακείες κι έτσι να μπορώ να αρθρώνω άναρθρες κραυγές σαν εκείνη τη μέρα
                      που βελάζαμε απ'το δωμάτιο και την κουζίνα να μπορώ να σου μουγκρίσω το πως
                     νιώθω ίσως αυτό να μπορούσα να σου κάνω ένα βέλασμα όταν έψαχνα για ρίμες κι
                     ίσως κι η νατ να μπορούσε να βελάσει να πει μαααα να χωθεί κι αυτή στην αγέλη
                     γιατί είναι ζεστά και άνετα και λέμε βλακείες και να μην το ξανασκεφτούμε ποτέ
                     περισσότερο ή ποτέ για κείνο το βράδυ ή έστω για λίγο;για τόσο δα λιγουλάκι