και τώρα;

ήθελα πολύ τα μολυβένια μου στρατιωτάκια να ταν αλατιέρες

να τα ταρακούναγα και να ξέρναγαν χρυσόσκονη

να άκουγες ότι υπάρχει κάτι μέσα τους

σε αναποδογύριζα

σου χτυπούσα και τον πισινό

μα εσύ αρνιούσουν να συνεργαστείς

δεν έχει άλλο μου λεγες

στα δωσα όλα τις προάλλες

κι εγώ αρνιόμουν να πιστέψω ότι άδειασες τόσο γρήγορα

κι άρχιζα να σε κοπανάω και να σε τινάζω

αλλά ποτέ δεν πήρα κάτι παραπάνω

κι έμεινα έτσι με ένα σωρό άδεια μπουκαλάκια γύρω μου

τι να τα κάνω τα σκουπίδια που γέμισα;