άντε πάλι.
το βλέπω να ανεβαίνει απ'τον φάρυγγά μου στο στόμα.
ξινόπικρη γεύση που σου καίει τα λαρύγγια.
βγαίνει.
το κρατάω στο στόμα μου.
είναι χάλια.το φτύνω.
πάλι αυτή η ακατάπαυστη φλυαρία.
κάθε λέξη παίρνει την πρωτοβουλία και πετιέται μόνη της.
απ'το στόμα μου στην εμετί λιμνούλα στο πάτωμα.
κάποια μέρα θα πνιγώ απ'τα ξέρατά μου.
κι ίσως τότε να το βουλώσω επιτέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου