βρωμόπολη

τι θα μουνα αν δεν μ'αγαπούσε αυτός δεν ξέρω

γιατί δεν με άφηνε να σέρνομαι στα πλακάκια της πλατείας κοιμισμένη με τα ξερατά μου

γιατί σώνει και καλά δεν μ'αφηνε να κοιμηθώ στο παγκάκι 

γιατί με υπάκουγε και μάζευε τα πραγματά μου και μένα

και γλίστραγε κάτω απ΄τη μασχάλη μου και μ'άφηνε να κρέμομαι από τον ώμο του

και με βαζε στο ταξί και με βγαζε απ'το ταξί και κυνήγαγε το ταξί 

για να πάρει το μπουφάν μου που χα αφήσει στο ταξί

και με ρώταγε θα αντέξεις μόνη σου κι εννοούσε αυτά τα μέτρα μέχρι το φανάρι 

και μένα καθόλου δεν με ένοιαζε και το μπουφάν κι αυτός κι εγώ κι όλα

του μουρμούριζα ναι κι άρχιζα να περπατάω με δύναμη 

κι όταν αυτός γύρισε πίσω άπραγος με τα χέρια άδεια προσπαθούσε να με πιάσει 

να με αγκαλιάσει να ηρεμήσω κι εγώ τραβιόμουν και περπατούσα με πιο πολύ δύναμη

και μουρμούριζα πόσο σιχαίνομαι αυτήν την πόλη

κι αυτόν που όσα κι αν του έκανα πάντα έβγαινε πιο δυνατός

γιατί δεν μ'άφηνε μόνη μου να σιχαθώ τον εαυτό μου;

αφού δεν είχα καμιά όρεξη για να νιώσω κάποια στα χέρια του

μόνο τίποτα ήθελα να αισθάνομαι,να γίνομαι ένα με το πεζοδρόμιο

να χύνομαι στις χαρακιές για τους τυφλούς 

να τσουλάω στο βρώμικο παγκράτι και να αφήνω τα αυτοκίνητα να περνάνε πάνω απ'τη ράχη μου