Κοίτα τι μακριά και δυνατά πόδια που έχω.
Για να τρέχω καλύτερα.
Άλλη μια απότομη κίνηση να κάνεις και να με τρομάξεις και στο λέω μα τω θεώ θα τρέξω και δεν θα με ξαναδείς ποτέ σου,ακούς;
Αυτά τα πόδια είναι πάντα σε εγρήγορση,γι'αυτό οι κινήσεις σου να 'ναι απαλές.
Να πως έχει το πράγμα.Είμαι ένα φοβιτσιάρικο αγροίμι,μου ψιθύρισε.
Κι εγώ έμεινα να την κοιτάζω ασάλευτη και να την περιεργάζομαι μυστικά,
απορώντας τι ήταν αυτό που ήθελε από μένα.

Ύστερα νυστάξατε και είπατε να κοιμηθούμε.

Εγώ δεν ήθελα.

Δεν ήμουν έτοιμη να τελειώσει άλλη μια νύχτα προτού προλάβει να αρχίσει.

Δεν ήμουν έτοιμη να σας αποχωριστώ και να μείνω μόνη μου με τις σκέψεις μου.

Ποτέ δεν είμαι.

Σας έχω πει μη μου λέτε καληνύχτα γαμώ την πουτάνα σας.
Είναι σαν να φεύγετε απ'το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα με θόρυβο πίσω σας.
Δεν είμαι έτοιμη.

Μου πε πως είχε μια μικρούλα που δεν μπορούσε να ξεφορτωθεί.
Του ΄πα δεν με νοιάζει.
Τότε ήταν που τρύπωσε στα σεντόνια.
Κόλλησε πάνω μου και έτριβε τη μουσούδα του στην πλάτη μου.
Γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια.
Του πα "ησύχασε" και τον τύλιξα με τα πόδια μου.
κι αυτός θα κλαιγε μα τω θεώ,μα δεν ήταν τέτοιος τύπος.
κι εγώ ήμουν ήρεμη όσο ποτέ
και του χάιδευα τα μαλλιά
κι όλα ήταν εντάξει.

Χρονικό

Ήταν μια περίοδος που η ζέστη ήταν τόσο πηχτή που δεν μπορούσες να κουνηθείς.

Τα δέρματα,τα μάτια και τα χείλη μας ήταν υγρά.

Το κεφάλι μας βαρύ

και τα βλέφαρά μας ασήκωτα.

Ήταν μια περίοδος που δεν είχαμε τη δύναμη να μιλήσουμε.

Εξοικονομούσαμε δυνάμεις απ' όπου μπορούσαμε.

Δεν περπατάγαμε παρά μόνο αν ήταν απαραίτητο.

Κανείς δεν έκανε έρωτα πια.

Μόνο βλέμματα ανταλλάζαμε.

Οι υπηρεσίες,τα μαγαζιά,τα φαγάδικα ήταν όλα κλειστά.

Οι δρόμοι άδειοι.

Κανείς δεν πήγαινε στη δουλειά του.

Ούτε οι υπάλληλοι της ΔΕΗ.

Γι'αυτό δεν είχαμε ούτε ρεύμα,ούτε ανεμιστήρες, ούτε κλιματιστικά,ούτε ψυγεία,ούτε παγωμένο νερό.

Τρώγαμε μόνο κονσέρβες που ΄χαν μείνει στα ντουλάπια μας.

Φασόλια,σούπες,ντολμαδάκια.

Όλη η πόλη είχε κυριευτεί απ'την αδράνεια.

Η ζέστη είχε παραλύσει κάθε μας σκέψη.

Είχε κοπεί η όρεξη μας για οτιδήποτε.

Απλά συνεχίζαμε να υπάρχουμε μέχρι να υποχωρήσει ο καύσωνας.

Γι'αυτό και τίποτα αξιόλογο δεν συνέβη εκείνη την περίοδο

και συνεπώς δεν έχει νόημα να συνεχιστεί αυτή η ιστορία.

Υστεροφημία

Αυτές οι μέρες έχουν γίνει τόσο μεγάλες που δεν καταλαβαίνω πότε αρχίζει η μία και τελειώνει η άλλη.

Θυμάμαι λόγια που ειπώθηκαν κάποια στιγμή και προσπαθώ να ακολουθήσω με το δάχτυλο τη διαδρομή τους
μέχρι να φτάσουν ξανά πίσω στην μαμά τους.

Επίπονη διαδικασία.

Ξέρεις,από μικρή με πιάνει ένα άγχος.

Ότι θα ξεχάσω.

Σφίγγομαι,με χτυπάω,μου αφήνω σημάδια κι αναγκάζω τον εαυτό μου να θυμάται 
τις νοητές φωτογραφίες που τραβάω τις στιγμές που λέω πως τις θέλω στην κατοχή μου.

Οι γονείς μου λένε πως κληρονόμησα το κατοχικό σύνδρομο της γιαγιάς μου.

Φυλάω μαλακίες.Σε κουτάκια,πουγκιά,βαζάκια.

Δεν ξέρω γιατί επιμένω ότι η ζωή μου είναι τόσο σημαντική ώστε κάποια στιγμή θα φτιάξουν ένα μουσείο για μένα
κι όλες οι συλλογές κι οι θησαυροί μου θα έχουν αξία.
Κάπου εδώ φαίνεται η ματαιοδοξία μου.
Ίσως θα ταν πιο σωστό και δίκαιο να πω πως περισσότερο φοβάμαι μην ξεχαστώ.
Μην αδικηθώ.
Μην δεν προλάβω να πω όλα αυτά που έχω να πω.

Οι καινούργιοι μου φίλοι είναι πιο όμορφοι,πιο έξυπνοι,πιο αστείοι,πιο δυνατοί.
Οι καινούργιοι μου φίλοι με ανεβάζουν στις πλάτες τους στις συναυλίες.
Με αγαπάνε περισσότερο.Γελάνε με τα αστεία μου.Μου πειράζουν τα μαλλιά.
Οι καινούργιοι μου φίλοι είναι πιο λαμπεροί.Φωτίζουν στο σκοτάδι.
Οι καινούργιοι μου φίλοι είναι πιο βολικοί.Τους κάνω κουβαράκι και τους βάζω στις τσέπες μου.Τους έχω πάντα μαζί μου.
Οι καινούργιοι μου φίλοι έχουν πάντα νέες ιδέες.Με πάνε σε μέρη που δεν έχω ξαναπάει.
Οι καινούργιοι μου φίλοι με κουβαλάνε όταν είμαι κουρασμένη.Ξέρουν ένα σωρό κόλπα.Με αφήνουν συνέχεια με το στόμα ανοιχτό.
Τους καινούργιους μου φίλους δεν τους βαριέμαι ποτέ.
Οι καινούργιοι μου φίλοι δεν φοβούνται ποτέ.
Και το κυριότερο.Οι καινούργιοι μου φίλοι ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΟΥΝ άμα θέλω να τους σπάσω τα σπυράκια στην πλάτη.

Μικρή αγγελία

είμαι πολύ βολική και χαδιάρα.
Προσαρμόζομαι γρήγορα σ' όλες τις συνθήκες.
Πολλά έξοδα δεν έχω.Τρώω μόνο πολύ αλλά κι αυτό κανονίζεται.
Όποιος ενδιαφέρεται να με υιοθετήσει στο σπίτι του σε Θεσσαλονίκη και Βόλο,ας μου στείλει e-mail.
ευχαριστώ.

υ.γ.ασπρόμαυρα πλακάκια θα προτιμηθούν.
in case I feel homesick.

γιακ

Έχει πλάκα να σκέφτομαι τι φαντάζεσαι πως κάνω μακριά σου.

Νομίζεις θα πηδηχτώ με τον μισό πλανήτη.

Δεν έχω καμία όρεξη όμως αγαπητέ.

Σε σοκάρει έτσι;

Σε καταλαβαίνω,ούτε εγώ το περίμενα.

Είναι που όταν βλέπω ζευγαράκια να σαλιαρίζουν,μου φέρνουν,πως να στο πω,μια αηδία.

Μπορείς να το προσμετρήσεις κι αυτό στις προσωπικές σου νίκες,μα να ξέρεις πως έπεσες έξω όταν μου έλεγες θα το μετανιώσω.Τίποτα δεν μετάνιωσα.Ίσα ίσα που όταν σε ξαναείδα βεβαιώθηκα για την απόφασή μου.

Μόνο που φοβάμαι κι εγώ η ίδια τον εαυτό μου.

Πως αυτή η σιγουριά θα γίνει προκατάληψη.

Και θα με στοιχειώνει ξανά και ξανά στις μετέπειτα συναναστροφές μου.

Είναι αστείο που δεν μπορώ να μιλήσω πια για έρωτα.Μόνο για προδοσία.

Παρατηρώ τις λέξεις που εγκαταλείπουν μία μία το λεξιλόγιο μου με ένα τρόμο που με παγώνει.

Μουδιάζει το μυαλό μου και δεν μπορώ να αντιδράσω.Να παλέψω να τις κρατήσω στην άκρη της γλώσσας μου.

Πάλι δεν μπορώ να αρθρώσω.

Πάλι δεν υπακούν στις εντολές του εγκεφάλου μου.

Πάλι δεν με βοηθούν τη στιγμή που τις χρειάζομαι περισσότερο.

Γαμημένες.

όμως η έλλειψη επικοινωνίας

Αγόρασα ένα βιβλίο με ενωμένες τις σελίδες.
Τα βράδια πριν κοιμηθώ,διαβάζω λίγο.
Μόνο που χρειάζομαι κι ένα μαχαίρι για να κόβω τις ενωμένες σελίδες.
Έτσι τα βράδια που διαβάζω λίγο πριν κοιμηθώ,έχω δίπλα στο μαξιλάρι μου ένα μαχαίρι για να κόβω τις ενωμένες σελίδες..
Μόνο που φοβάμαι μην ξυπνήσω ξαφνικά μες στην νύχτα καμιά μέρα και με σκοτώσω.

Ήμασταν 10 νομίζω.

αυτός είχε μακριά μαλλιά για αγόρι.

εγώ μάλλον κοντά για κορίτσι.

είχαμε σχεδόν το ίδιο κούρεμα.

το θεώρησα καλό.

έπειτα θα μου έλεγε πως η κοπέλα του είχε καστανόξανθα μαλλιά μέχρι την πλάτη.

φυσική ομορφιά θα έλεγε.

Ήρθε με τον πατέρα του στο σπίτι μας.

ο δικός μου πατέρας μου πε να φτιάξω καφέ.

σίγουρα έκανε κάποιο ειρωνικό σχόλιο,αλλά δεν το θυμάμαι.

μάλλον δεν θα ταν πολύ σημαντικό.

ο πατέρας του μου πε να βγάλω το καπέλο που φορούσα να βλέπουνε το πρόσωπό μου,μα εγώ δεν ήθελα γιατί το φόραγα απ'το μεσημέρι που ο ήλιος έκαιγε και μετά από πέντε ώρες κρυφτό τα μαλλιά μου είχαν πατικωθεί.

Τους έκανα το χατίρι.

αλλά το ξανάβαλα αμέσως.

έπειτα είπε στον γιο του και σε μένα να πάμε να παίξουμε έξω.

παίξαμε μήλα.

χτυπούσε με δύναμη κι ελισσόταν με ταχύτητα.

όλα τα κορίτσια τον αγαπούσαν.

αλλά εγώ τον γνώρισα πρώτη.

και οι φίλοι μας βάζουνε στοιχήματα πάνω μας

λένε για κάποιο παιχνίδι που παίζουμε 

ποιος το παίζει πιο αδιάφορος απ' τον άλλο.

δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάνε.

εμένα μόνο τα εγκαύματα στο κορμάκι μου με νοιάζουν,που δεν θα τα φροντίσει κανείς.

όλα φαίνονται τόσο διαφορετικά υπό το πρίσμα της μελλοντικής μετανάστευσης.

θυμάμαι που της έλεγα τι θα γίνει αν μια μέρα πάρω το τρένο και φύγω; 

κι εκείνη μου 'λεγε γιατί δεν ήπιες όλο το γάλα σου;

μα μεγάλωσα ξαφνικά.

έγινα ολόκληρη γυναίκα.

έβγαλα ΑΦΜ και λογαριασμό στην τράπεζα.

Λα σουβλακερί

Μου πε μην ανησυχείς βρε χαζούλα,εγώ είμαι εδω.
Μα δεν ανησυχώ,ψέλλισα.
Σσσστ,δεν χρειάζεται να μιλάς,όλα είναι εντάξει τώρα.
Mα σου είπα δεν με νοιάζει.
Έλα πάμε να φύγουμε,μου είπε και με τράβηξε απ'το χέρι.
Έκανα να προβάλω αντίσταση,μα αναρωτήθηκα αν είχε νόημα πια.
Δεν θυμάμαι πότε του έδωσα το δικαίωμα να ασκεί τόση εξουσία πάνω μου.
Και στην τελική ποιος ήταν αυτός ο τύπος;
Εγώ μια σουβλάκι ήθελα να παραγγείλω μονάχα.
Τι με νοιάζει που δεν είχε πατάτες;
Δεν είχα καμιά όρεξη να πάω μαζί του μέχρι απέναντι να πάρει.