*naked under the blankets

Τα περισσοτερα παιδιά στην τάξη μου είναι καινούργια.
Ο αρχι-μόγγολος της τάξης μας είναι τώρα ένας εκκολαπτόμενος υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων.
Ακούω πέντε φορές τη μέρα τα ίδια πράγματα.        "Μείναμε στο εγώ και όχι στο εμείς"
Ψαρωτικό ε?
Όχι.Σε διαβεβαιώ.
Απλά διαλέγει πέντε λέξεις στην τύχη και προσεύχεται να βγάζουν νόημα.
Σαν τον άλλον τον αναρχικό,τάχα μου,με τα στρέτσιγκ και τα τατουάζ που φροντίζει να κολλάει σε κάθε του κουβέντα,λέξεις όπως χούντα,φασίστες.
Υπάρχουν και αυτοί βέβαια που έχουν μείνει πίσω.
Που αγνοούν τις τελευταίες τάσεις της μόδας που τους θέλει διανοούμενους,κι απλά συνεχίζουν να κάνουν καφρίλες.
Σαν αυτόν που έσκασε γουρούνα σήμερα στην τάξη μπροστά στην ψυχολογικά διαταραγμένη καθηγήτρια μας.

Κι όσο για μένα?Υπομένω τα άνοστα αστεία του διπλανού μου,λιάζομαι στο προάυλιο,ερωτεύομαι το κοκκινομάλλικο μεζεδάκι της α' γυμνασίου με τα γυαλιά και τις φακίδες,σχεδιάζω να τραμπουκίσω κάτι μικρά για να τους πάρω το σαντουιτς,ανυπομονώ να έρθει το επόμενο πρωί για να φτιάξω αυτοσχεδια cheesecake με ψωμί,ανθότυρο και μαρμελάδα βύσσινο.