Η συμβίωση με τον πατέρα και την αδερφή μου ήταν μια διαρκής ανταλλαγή εύστοχων σχολίων και παρατηρήσεων που μοιραζόμασταν,αντλώντας ικανοποίηση απο τις σπίθες θαυμασμού που θέλαμε απεγνωσμένα να εντοπίσουμε στα μάτια του άλλου.
Χαμογελούσαμε σιωπηλα όταν μας βλέπαμε μέσα από τα μάτια τρίτων,με σκηνοθεσία,όπως λεει ο μπαμπάς.
Ο Πατέρας Και Οι Δυο Κόρες Του.Λιάζονται,διαβάζοντας στην παραλία,ακούγοντας μουσική,ανταλάσσοντας βλέμματα με νοημα,μασουλώντας παξιμάδια και φρούτα,λες και δεν είμαστε θνητοί και απαξιούμε να ασχοληθούμε με κάτι τόσο ταπεινό όπως το φαγητό μας.
2 σχόλια:
m aresei o tropos p grafeis.akomh k t pio aplo pragma t anadeiknueis m enan tropo poihtiko..wraia photo episis:)
κατερινάκι! δε μου ρχεται τίποτα "σπουδαίο" να γράψω :? χαχα...καλη συνέχεια στον αύγουστο!α! δες αυτό:
http://alafroiskiwtos.blogspot.com
νομίζω θα σ'αρέσει να τον διαβάζεις!
φιλιά, η δασκάλα.
Δημοσίευση σχολίου