κάθαρση

ξεκίνησα να πάω μια βόλτα να ηρεμήσω.προσπάθησα να καταλάβω τι μου έφταιγε ακριβώς.άρχισα να σκέφτομαι πως ήταν λάθος μου να πιάσω μολύβι εκείνη την στιγμή.ήμουν πολύ καλύτερα πριν το κάνω.έπρεπε να συνεχίζω να αποχαυνώνομαι στον υπολογιστή μου κι ύστερα να πέσω για ύπνο κι όλα να συνεχιστούν σαν να μην συνέβη τίποτα.κατάλαβα πως η βόλτα με το ποδήλατο δεν με βοηθούσε.συνέχιζα να σκέφτομαι.πήγαινα όλοένα και πιο μακριά προσπαθώντας να αφήσω τις σκέψεις μου πίσω,μέχρι που δίσταζα να συνεχίσω και πίεζα τον εαυτό μου να προχωρήσει κι άλλο κι άλλο κι έπειτα κι άλλο,μα οι σκέψεις μου δυναμώνανε κι άρχισα τότε να τραγουδάω γιατί δεν υπήρχε ψυχή εκεί γύρω μέχρι που συνειδητοποίησα πόσο καλά πέρναγα και σταμάτησα να κάνω πετάλι συνεπαρμένη από τη σκέψη μου αυτή και χειροκρότησα τον εαυτό μου που κατάφερε και θύμωσε κι ένιωσα ευγνώμων απέναντί σου που μου ερέθισες τα νεύρα έτσι και που υπήρχες για να ξεσπάω πάνω σου.