δεν μπορούμε να μη γελάσουμε

εγώ είμαι αυτή που στέκεται στη στάση συνήθως

έχω συγκεκριμένο σχήμα

βάζω τα χέρια στις τσέπες και κοιτάω τον κόσμο που περιμένει

θα μπορούσα να παριστάνω ότι περιμένω το λεωφορείο μόνο και μόνο για να ανακατεύομαι έτσι σιωπηλά με ανθρώπους

περπατάμε με τα παλτά και τις φουστίτσες μας στην κρύα πόλη 

ακουμπάμε τις άκρες των δαχτύλων μας και τα μπλέκουμε μεταξύ τους

μιλάμε πολύ.τα βρίσκουμε.λέμε για τα πρώτα μας σεξουαλικά ερεθίσματα.

γελάμε πολύ.έχουμε δικά μας αστεία πια.

βλέπουμε φίλους.την γνωρίζω σαυτούς.την δείχνω.

βλέπω πως τους βλέπει.πως την βλέπουν αυτοί.

συνεννοούμαστε με τα μάτια.γελάμε.

τρίβουμε τα μάγουλα μας

ανακατεύω με τα χέρια μου τα μαλλιά της

την σφίγγω

ξαπλώνει στα πόδια μου

παρατηρούμε τον καπνό να διαλύεται στον αέρα του δωματίου μου

την κοιτάω.είναι τόσο ανάλαφρη.

κοιταζόμαστε στα μάτια

έπειτα κοιτάμε αλλού.

γελάμε.

είναι τόσο απαλή.