δεν μπορώ να σταματήσω να σκαλίζω την τρύπα στο μαξιλάρι μου
όλο και πιο βαθιά μπήγω τα δάχτυλά μου μέχρι να ανοίξει μία τρύπα να με ρουφήξει μέσα.
στην κοιλιά της μάνας μου πίσω.
επίτηδες περπατάς τόσο γρήγορα
για να λαχανιάζω και να μην μπορώ να μιλήσω.
συμφώνησα να πάρω ότι μου δώσεις.
αλλά μια στιγμή μονάχα αρκεί για να αηδιάσεις.
κι είναι όλα στο μυαλό μου όπως συνηθίζαμε να λέμε.
φτύνω.αλλά ακόμα να φύγει η άσχημη γεύση.
είναι πιο πολλά απόσα μπορώ να αντέξω;
φτύνω.μέχρι να 'χω φτύσει όλα τα σωθηκά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου