Μια μέρα στο ορκίζομαι
θα σου ανοίξω το κρανίο
και θα αρχίσω αδειάζω το περιεχόμενο του με το κουταλάκι
με λαιμαργία
κι αφού ρουφήξω και τα τελευταία ζουμιά
όπως το γάλα απ'τα κορνφλέηκς μου
θα το πετάξω στην στίβα με τα άπλυτα
κι ούτε που θα με απασχολείς πια
γιατί όλοι ξέρουνε τι βρωμιάρα που μαι.
3 σχόλια:
κοίτα να δεις που κι εγώ κάτι τέτοια περίεργα σκέφτομαι ! όταν βρεις τον τρόπο για πες.... γιατί κάποιον έχω στα υπ΄ όψιν!
μαγεύεις...
Αχ, κι εμένα με πιάνουν κάτι τέτοιες βραδινές λιγούρες. Αρκετά συχνά, ομολογώ.
Δημοσίευση σχολίου