γιακ

Έχει πλάκα να σκέφτομαι τι φαντάζεσαι πως κάνω μακριά σου.

Νομίζεις θα πηδηχτώ με τον μισό πλανήτη.

Δεν έχω καμία όρεξη όμως αγαπητέ.

Σε σοκάρει έτσι;

Σε καταλαβαίνω,ούτε εγώ το περίμενα.

Είναι που όταν βλέπω ζευγαράκια να σαλιαρίζουν,μου φέρνουν,πως να στο πω,μια αηδία.

Μπορείς να το προσμετρήσεις κι αυτό στις προσωπικές σου νίκες,μα να ξέρεις πως έπεσες έξω όταν μου έλεγες θα το μετανιώσω.Τίποτα δεν μετάνιωσα.Ίσα ίσα που όταν σε ξαναείδα βεβαιώθηκα για την απόφασή μου.

Μόνο που φοβάμαι κι εγώ η ίδια τον εαυτό μου.

Πως αυτή η σιγουριά θα γίνει προκατάληψη.

Και θα με στοιχειώνει ξανά και ξανά στις μετέπειτα συναναστροφές μου.

Είναι αστείο που δεν μπορώ να μιλήσω πια για έρωτα.Μόνο για προδοσία.

Παρατηρώ τις λέξεις που εγκαταλείπουν μία μία το λεξιλόγιο μου με ένα τρόμο που με παγώνει.

Μουδιάζει το μυαλό μου και δεν μπορώ να αντιδράσω.Να παλέψω να τις κρατήσω στην άκρη της γλώσσας μου.

Πάλι δεν μπορώ να αρθρώσω.

Πάλι δεν υπακούν στις εντολές του εγκεφάλου μου.

Πάλι δεν με βοηθούν τη στιγμή που τις χρειάζομαι περισσότερο.

Γαμημένες.