Η ατμόσφαιρα στο δωμάτιο ήταν βαριά.
Τόσο βαριά που μου πλάκωνε το σβέρκο.
Το βλέμμα μου πλανήθηκε στο χώρο να βρεί κάτι να πιαστεί,να αποφύγει το δικό της.
Μάταια.Όλοι οι τοίχοι ήταν λευκοί και άδειοι και υπήρχε μονάχα ένα παράθυρο πάνω απ'το κεφάλι της.
Κουνήθηκα στην καρέκλα μου κι έπαιξα με τα μαλλιά μου.
Τελικά κατέληξα να κοιτώ τα παπούτσια μου δήθεν απορροφημένη από τις σκέψεις μου.
Παράξενο θηλυκο.
Από κείνα που θα σου πουν "δε μ'αγαπάς καθόλου"
για να σε παγιδέψουν και να στο αποσπάσουν με τη βία.
Το παράξενο θηλυκό σηκώθηκε.
Το ακολούθησα με το βλέμμα μου μέχρι που εξαφανίστηκε κάπου πίσω μου.
Ακόμα και τώρα ένιωθα τα μάτια της καρφωμένα εξεταστικά στην πλάτη μου.
Σηκώθηκα και με οδήγησε στην πόρτα.
Κράτησα την ανάσα μου.
Ανταλλάξαμε καθωσπρεπισμούς.
Βγήκα έξω.
Τώρα μπορούσα να ανασάνω ξανά.
3 σχόλια:
Και τα παράξενα πλάσματα μπορούν να αγαπηθούν... Αλλά θέλουν άλλο τρόπο, άλλο χώρο...
[Όμορφο κείμενο!]
Κατεριναααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!
Θα μ'αφησεις να κανω σεξ με το μυαλο σου μια μερα;
Keep going girl ;)
Δημοσίευση σχολίου