*naked under the blankets

Η Εύα Φλεμτίκοβα είχε μαλλιά άσπρα και μαλακά.Από μπαμπάκι.
Ήταν τόσο μαλακά που δεν χρειαζόταν μαξιλάρι.
Έτσι μπορούσε να κοιμάται παντού.
Κοιμόταν πάνω στο τραπέζι την ώρα του πρωινού.
Κοιμόταν στο σχολικό στο δρόμο για το σχολείο.
Κοιμόταν στο θρανίο την ώρα του μαθήματος.
Κοιμόταν στο πεζούλι της αυλής την ώρα του διαλείματος.
Και ξανά στο σχολικό στο δρόμο για το σπίτι.
Και ξανά στο τραπέζι την ώρα το μεσημεριανού.
Στην Εύα Φλεμτίκοβα άρεσε πολύ ο ύπνος.
Μια μέρα στο σχολικό,ο διπλανός της ο Λούντος με το μεγάλο προγούλι,δεν άντεξε άλλο και έκοψε μια τούφα απ'τα μαλλιά της κοιμισμένης Εύας Φλεμτικοβας.
Αλλά ο καημένος ο Λούντος αγνοούσε κάτι βασικό,που εμείς ξέρουμε.
Τα μαλλιά της Εύας Φλεμτίκοβας δέν ήταν από μαλλί της γριάς,αλλά από μπαμπάκι.
Και όπως επίσης ξέρουμε,δεν κάνει να τρως μπαμπάκι.
Έτσι ο Λούντος πέθανε.
 Η δασκάλα ταραγμένη από το περιστατικό,κάλεσε την μαμά της Εύας Φλεμτίκοβας να της μιλήσει.
Η μαμά της Εύας Φλεμτίκοβας αποφάσισε πως έπρεπε να κάνει κάτι.
Έτσι ένα βράδυ,έκοψε τα μαλλιά της Εύας Φλεμτίκοβας και μ'αυτά έφτιαξε ένα πουλόβερ.
Η Εύα Φλεμτίκοβα είχε τώρα ένα καινούργιο λευκό πουλόβερ,αλλά δεν κατάφερε να κοιμηθεί ποτέ ξανα.


Συμπέρασμα 1:Η λαιμαργία είναι κακό πράγμα.
Συμπέρασμα 2:Η κοινωνία,αργά ή γρήγορα καταφέρνει να συμμορφώσει ιδιόμορφες και λανθάνουσες  συμπεριφορές στα "πρέπει" της,ακόμα κι αν αυτό σημαίνει αλλοίωση των προσωπικοτήτων αυτών.