η μία μέρα που κατέβηκα σβήνει με μπλέρ στο μυαλό μου σαν θολά τζάμια αυτοκινήτου
δεν είμαι σίγουρη τι έγινε και τι ονειρεύτηκα κοιμήθηκα στα σκαλάκια έτσι όπως κάτσαμε 2 λεπτά
κι ύστερα στο αυτοκίνητο μέχρι να φτάσουμε και εκείνες τις ώρες που ούτε καταλάβαμε
πως μας πήρε ο ύπνος και ξυπνήσαμε πιασμένοι σ'αυτό το λιβάδι
τι ήταν πάλι αναρωτιόμασταν τις προάλλες
τι είναι το λιβάδι ποια η κοιλάδα η πεδιάδα ποιο το οροπέδιο
ήταν που το ζήσαμε όλοι εμείς κι ο κόσμος σε κείνη την εκδρομή κι εμείς με τα αγόρια και τα κορίτσια όλοι το λέγανε
γινόσουν ο εαυτός σου πάλι όταν βρισκόσουνα στη φύση τι πράγμα κι αυτό χταποδάκι μου
στη σχολή πάντως είπαν σήμερα πως το δάσος δεν έχει πλατεία έχει ξέφωτο άρα κι εμείς σε ξέφωτο
πρέπει να μασταν ξέφωτο υμηττού όχι πλατεία ότι πιο μακριά απ'την αθήνα για να σαι ο εαυτός σου
μου πες μαλάκα δεν είναι λίγα χιλιόμετρα αυτά που κάνουμε και έτσι πήγαμε μίνι εκδρομή
σα να το σκάμε με κάμπριο του γκοντάρ άρχισα να σου τραγουδάω εκεί ψηλά εκεί ψηλά εκεί ψηλά
στον υμηττό υπάρχει κα υπάρχει κα υπάρχει κάποιο μυστικό όσο ανεβαίναμε κι εσύ είπες πω μαλάκα
κι άρχισες να το τραγουδάς αλλά σε άλλο ρυθμό το ξέραμε κι οι 2 διαφορετικά
αλλά εκεί ψηλά εκεί ψηλά υπάρχει κάποιο μυστικό κι αυτό δεν αλλάζει
υπήρξε γεγονός οι θέσεις μας διαπέρασαν σαν βελονιές το χώμα όπως όλες οι φορές που ανέβηκα στον υμηττό
όλες οι τρύπες που άνοιξε η βελόνα μας όλα τα σημεία που θυμάμαι όσο περνάμε τώρα με το αυτοκίνητο
κέντημα που πέρνει μια ζωή να τελειώσει
μπήξαμε μερικές ακόμα αναμνήσεις ανάμεσα στις κεραίες του υμηττού
να τις βλέπουμε από μακριά όταν τις κοιτάμε να θυμόμαστε
βόλτες = μίνι διακοπές= χώρος των φίλων
και μια μέρα που θα γεράσουμε θα κοιτάξουμε ξανά την πόλη από ψηλά
και θα δεις θα την χουμε ντύσει όλη με ζιμπουνάκια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου