κάθε στιγμή που περνάει
και μπαίνει στην βιτρίνα του παρελθόντος
βαθρώνεται -εκ τους βάθρου
πως θα μπορούσα να μαι δυστυχισμένη
οι στιγμές δυστυχίας μου είναι απ'τα καλύτερα κομμάτια της κολεξιόν μου
κι όλα ίσως έτσι
βαραθρώνονται -εκ του βάραθρου
συμμορφώνονται στην φασιστική μου συλλογή
συμφωνα με τις υποτάξεις τις φανταστικής μου λογικής
μα δεν μπορώ να πάψω να θέλω να γίνω αθάνατη
γιαυτό μη με μαλώνεις που θέλω να σε βγάζω φωτογραφίες
σκέψου ότι είναι το μόνο που έχω
κούνα περιπαικτικά το κεφάλι σου
κοίτα με σαν να μαι αξιολύπητη
αλλά συνέχισε να κάνεις αυτό που έκανες
σαν να μην σε σημάδεψα ποτέ με τον φακό μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου