φυσάει σεξουαλική ενέργεια
οι ανεμογεννήτριες μας κουνάνε τα πτερύγια τους χαρωπά

και κοπέλες με σανδάλια κι άρωμα καρύδα
κι άγρια παιδιά το 2008
λυπούμαστε οδόφραγμα  αναγκαστική προσγείωση στο κολωνάκι και τι μακριά που είναι η ασπροκόκκινη κορδέλα σας και έχει κάτι το μάτι σας;γιατί το τρίβετε;την δουλειά μας κάνουμε κυρία μου και τι ωραία εσάρπα κανει ψυχρούλα σήμερα ε;
σφυρίγματα κι άδειοι δρόμοι.
κάτι άκουσα για χαλάζι.
τι πορεία;
εγώ πάω στο πάρτι του σακκά αφήστε με να περάσω.
λίγος κόσμος και πολλά σουβλάκια είχες δίκιο.
δεν ντρέπομαι πια για το σμαρτφοουν μου.
κοσμος στο περιγραμμα της συνταγματος και κούφιο μέσα.
ταξί και μακντόναλτς.
αμερικάνοι και κλούβες στην ερμου.
κινησιολογία περιπάτου.
σκοντάφτω στον πεζόδρομο.
ωχ κι εγώ εδώ;δεν με πρόσεξα.ναι θα πάω διακοπές.φεύγω το σαββατο.
χειροκροτήματα.
let me show you how black people dance.
how white people dance.how chinese people dance.how greek people dance.
αφρικάνοι και θεάματα.
πάω να νιώσω θεά για λίγο.
μπουτ απ.
για λίγο μόνο.
κάγκουρες κυνηγάνε κοριτσάκια.
βούλωστο και πάρτον πούλο πριν σε πάρει αυτός.καλά τρελή ατάκα δικιά μου.
τρελή ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους.
χαχανα επιτυχίας.
περφόρμανς στον ηλεκτρικό
κι αγριεμένα βλέμματα
και το βαγόνι γέρνει προς την μία πλευρά.
εγώ αγοράζω εισητήριο.
μπαινει πολύς κόσμος.πνίγει την φωνή.
πλήθος διανθισμένο με ένα δύο συμπαθητικά μουτράκια.-όποτε χρησιμοποιώ την λέξη διάνθισμα στην αφιερώνω
μικρή έλεγα επανάσταση είναι να σαι ευγενικός.
η γέμιση του βαγονιού ανανεώνεται.
νέες μούρες στα σωθικά του.
κιθάρα και πακιστανός να παίζει μαχαιρίτσα
κι ο ηλεκτρικός έγινε φορτηγό που πάει εκδρομη με την κόρη μου τη σοσιαλίστρια.

σάλια και ναι σίγουρα παίζουμε

μουα ζε ζου
μουα ζε ζου α ζου κοντγ ζου

que je soi un ange
et moi?
et toi?
toi et moi?
et toi rien?
et moi tres rien?
et ma toi?
et mon toi?
et son moi?
et sa moi?
je ne parle pas
je ne t'aime plus mon amour.

why don't you eat me now you can?

η σκύλα μυρίστηκε την τρύπα με τα χρυσαφικά μας

κι έχεζε δαχτυλίδια μετά

έφαγα 3 πιάτα φακές

ένα για μένα 

ένα για την φίλη μου

ένα για την μαμά μου

εγώ πότε;

πότε θα χέσω;

πότε θα παράξω κάτι;

οι φακές ήταν τόσο χάλια που κι ο Σακκάς ακόμα

θα σκεφτόταν για την δεύτερη κουταλιά

κρατάω τον εαυτό μου σε καλή κατάσταση μέχρι να με βρεις

ξαναπερνάω τα νύχια μου με γκλίτερ να μην φύγει

καμώνομαι πως έχω όρεξη

ξέρεις νιώθεις καλύτερα άμα χαμογελάσεις καταναγκαστικά στον καθρέφτη

το μυαλό σου εκρίνει ενδορφίνες ή κάτι τέτοιο επιστημονικό

δεν πεινάω ποτέ και πεινάω συνέχεια

μου λεγε ιστορίες για παιδιά που είχαν σκουλίκια στα κακά τους

σαν τη γάτα σου

θα μεγαλώσω και θα γίνω ένα τέρας τεράστιο και κανείς δεν θα μπορεί να μου τραβήξει τα πόδια ενώ περπατάω.και θα περπατάω πολύ.ασταμάτητα.κι ολοι θα νομίζουν πως κάπου πηγαινω.αλλά δεν θα αποκαλύψω ποτέ τίποτα για τον προορισμό μου.έτσι κάνουν οι σίγουροι άνθρωποι.έτσι δεν είναι;

χάνι μπάνι.

μην είσαι τόσο αναρχικός γλύκα.θα σου πέσουνε τα δόντια.

το πρώην βουζούκι.

το πρώην μεζεδάκι.

η πρώην κολλητή.

η πρώην παρέα.

ο πρώην

οι πρώην των πρώην φίλων του πρώην είναι πρώην φίλες μου

και πρώην γνωστές

και πρώην υποψήφιες έρωτες

και πρώην παρεικη διάλεκτος

πρώην αθήνα

και παρών τίποτα.

περιμένουμε το μέλλον.μας είπε θα αργήσει λίγο παραπάνω.

κάθε στιγμή που περνάει
και μπαίνει στην βιτρίνα του παρελθόντος
βαθρώνεται -εκ τους βάθρου
πως θα μπορούσα να μαι δυστυχισμένη
οι στιγμές δυστυχίας μου είναι απ'τα καλύτερα κομμάτια της κολεξιόν μου
κι όλα ίσως έτσι
βαραθρώνονται -εκ του βάραθρου
συμμορφώνονται στην φασιστική μου συλλογή
συμφωνα με τις υποτάξεις τις φανταστικής μου λογικής
μα δεν μπορώ να πάψω να θέλω να γίνω αθάνατη
γιαυτό μη με μαλώνεις που θέλω να σε βγάζω φωτογραφίες
σκέψου ότι είναι το μόνο που έχω
κούνα περιπαικτικά το κεφάλι σου
κοίτα με σαν να μαι αξιολύπητη
αλλά συνέχισε να κάνεις αυτό που έκανες
σαν να μην σε σημάδεψα ποτέ με τον φακό μου

ξινά σταφύλλια

κι οι φίλοι του μου λέγανε είσαι το πρώτο άτομο που φρόντισε ποτέ του

κι εγω κορδωνόμουν μέσα μου μυστικά κάπως

και ταπεινά χαμογέλαγα απέξω μου

κι ας δεν υπήρχε πια κανένα σημάδι ότι γνωριζόμαστε

εκτός από μερικές εκατοντάδες φωτογραφίες πεταμένες στον σκληρό μου

κι όταν με έβλεπε που δεν έδινα δεκάρα

ήθελε να με εκδικηθεί

μου πε δεν θα σου πω

του πα πες μου

μου πε κάηκε το παλιό σπίτι μας

και η γάτα μας

κι εγώ καταλάβαινα το ύπουλο παιχνίδι του

μα δεν μπορούσα ποτέ να του πω στα μούτρα ότι δεν θέλω να με ακουμπάει γιατί με πνίγει

γιατί νοιαζότανε για κάτι πρώτη φορά στη ζωή του

κι εγώ ήθελα να μαι όπως πάντα παντού

κι αυτός με κράταγε άθελα του σαν μπαλόνι απ'το κορδόνι μου

και έκλαψα για χάρη του

αλλά δεν παραδόθηκα ολοκληρωτικά

δεν έκλαψα για την γάτα

έκλαψα για το μπάνιο του

για την οδοντόβουρτσά μου ανάμεσα  στις δικές τους

για την μπανιέρα του

τα δώδεκα χιλιάδες λεπετιτ μερσεγιέ

την ξυριστική μηχανή του

το καζανάκι της τουαλέτας που δεν τραβιότανε ποτέ

για τα μεγάλα μπουρνούζια και το νυχτικό της μάνας του πίσω απ'την πόρτα

έπος για την ναταλία

νααατααα νατα λιαααααα

τα πόδια σου είναι τέελειαα

ώρες ώρε μου φέρνεις ψυχεδεελειαα

όταν μου λες για επανάσταση και νομοτέεελεια

μια μέρα θα σε πάρω

με παπά και με κουμπάρο

μπαρο μπαρο μπάρο μπάρο μπάρο μπάρο

με ένα σμπάρο δυό βυσσινάδες

όταν με βλέπεις να τρωζ πραζιναδεζ

γιατί εγώ ναταλία

θα γινόμουνα και χορτοφάγος

στους μονόφθαλμους βασιλεύει ο αδηφάγος

ζεσταινομαιιιι ακούς;

ναταλία κάνε κατι

εσύ που ξέρεις τόσους μουσικούς

και σου κλείνουνε το μάτι

ναταλιαααα 

για σενα είμαι τοσο

εύκολη λεία

θέλω να σε χορέψω

μα μακριά σου κοντεύω να ρεψω

αααα δεν ξέρεις πόσο μου λείπουν

εκείνα τα κολοκυθάκια

και τα αγόρια σου ήταν όλα καθικάκια

αν μαφηνες θα τους έσπαγα τα μουτράκια

εναερίως

που λέει κι η μαμά

μα τελείως

δεν φοβάμαι διόλου

όλους τους γκει φίλους σου

τους κάνω μια χαψιά

τους βράζω και τους απλώνω σε ταψιά

κι ύστερα του μαγειρέυω με σαλτσα σόγιας

δεν πα να ναι  κι ο καλντερον ντε λα χογιας

για σένα θα στρίψω το μουστάκι μου

θα σου χαρίσω κι εκείνο το φουστάκι μου

γιατι 

ναταλιαααααααααααααααα

τα πόδια σου είναι τεεεεεεελειααααα

και δεν με νοιάζει καθόλου να εκτεθωω

γιατί δεν μπορώ άλλο δεν θέλω να βαρεθώω

απτα χεράκια σου τα φίνα

τρωω μέχρι και σαλιγκάρια απτη ραφήνα

κι αν δεν είμαι αρκετα μπρουτάλ

θα κάνω μπρατσα θα φάω και τοτάλ

θελω να σε κρεμάσω ανάποδα από ένα δέντρο

να σου πετάω κεράσια να πιάνεις με το στόμα

να κελαηδάς και κανείς δεν θα σου βάζει πώμα

αααααχ ναταλίααααα

είσαι τόσο ρεμπέτισσα κυρίααα

θελω να σου μαγειρεύω φρουτασαλάτα

κι αμα βαριέσαι τα αυγά μελάτα

θα σου αγοράσω μια φρεγάτα

να με πας κρουαζίερα

και της φιλης μας την φρυγανιέρα

για να ανάβεις το τσιγάρο σου

και σε μένα και στον σμπάρο σου

αχ μην με εγκαταλείψεις ποτέ για τον κουμπάρο σου

νατα ναααταα λιαααααα

αχ ναταν ναταλια

αχ να νατη η ναταλία

αχ νατα νατα λεια

ήθελα να με βγάλω μια φωτογραφία,να κοιτάξω παλιες,να με δω στην καμερα.
ήθελα να δω αν ειμαι στη θεση μου
να θυμηθώ πoια είμαι
σε ποια συμβαίνουν όλα αυτά
ποιά τα σκέφτεται

σιχαίνομαι τις ίδιες διαδρομές
όσο τίποτα άλλο
και δεν μπορώ να κάνω βήμα από κει που βρίσκομαι
γιατί είμαι περικυκλωμένη από χιλιοπερπατημένους δρόμους
τελευταία θέλω να βρέξει
θέλω τόσο πολύ που ξεγελιέμαι και νομίζω πως όντως βρέχει
και δεν ήξερα
αν με αποχαιρετούσες
για μένα
ή για σένα
και περίμενε
περίμενε
επειδή μπήκαμε στην ζώνη χαμηλότερης έντασης πια
δεν σημαίνει ότι δεν έχω κι άλλα να σου πω
τι κοιμάσαι;
δεν θέλω να κοιμηθείς ακόμα
δεν ξέρω τι να ακούσω/δεν ξέρω να ακούσω/δεν ξέρω τι/ξέρω/δεν
κι αυτό το α' ενικό πως ακούγεται έτσι ξαφνικά;
σχεδόν σαν προδοσία
ναι.έχω προσωπικές σκέψεις.περίμενε.έχω κι άλλα να σου πω.
να σε ρωτήσω.
περίμενε.σφίγγομαι.θα βγουν.

απόγευμα 11ης Ιουλίου στο μπαλκόνι

η φωνή του εξοργισμένου ευαγγελάτου στις ειδήσεις απτο σαλόνι

κι οι ψιλές φωνές των φιλιππινέζων που τσακώνονται ανέμελα στο απέναντι υπόγειο

κι ένα αυτοκίνητο παρκάρει στον ήσυχο δρόμο μας

κι η φωνή μιας ανερχόμενης δημοσιογράφου που περιγράφει με φορτισμένες λέξεις τα γεγονότα του ρεπορτάζ

για την γυναίκα που έβαλε το μωρό της στην κατάψυξη

κι ένα μηχανάκι περνάει

κι οι φιλιππινέζοι χαμηλώνουν τον τόνο της φωνής τους

και τα κουνούπια μου ρουφάνε όπως πάντα το αίμα

κι από την απογευματινή χαύνωση βαριέμαι να τα ξύσω

και πορτπαγκαζ κλείνουν

κι η μισότρελη γειτόνισσα μουρμουράει

και σκυλιά γαυγίζουν

κι η μαμά ρωτάει αν θα φάω τίποτα

και γω έχω ένα χαλικάκι στο στόμα 

κι αναρωτιέμαι πως ήρθε αυτή η λέξη στο λεξιλόγιο μου

και δεν το αντέχω άλλο να με ενοχλεί μεστο στόμα

και απλώνονται δύο δρόμοι μπροστά μου

είτε θα το φτύσω είτε θα το καταπιώ

και παίρνω βαθιά ανάσα

και

μου αρκεί που ξέρεις τον τζον ρόμπαξ

δεν μπορώ να βασιστώ στον εαυτό μου όπως υπήρχε μέχρι τώρα τις αμήχανες στιγμές που μένω μετέωρη

δεν μπορώ να συνεχίσω να τρώω κι ας μην έχω όρεξη επειδή έτσι έκανα πάντα

ούτε να συνεχίσω να ακούω πόρτισχεντ

δεν έχω όρεξη να διαβάσω οποιαδήποτε μανιφέστο

ή αυτοοργανωμένη συλλογή ποιημάτων αναρχικών

μου φυγε κι η όρεξη να διαβάσω ιστορία

δεν με ενδιαφέρει να μπορώ να συμμετάσχω στις συζητήσεις 

ούτε να γνωρίζω τα ονόματα του μπασίστα,του τάδε ρεύματος,κινήματος,της μάνας σου

δεν με ενδιαφέρει να μου δείξεις τα μαγαζιά που συχνάζουν οι αθηνέζοι φίλοι σου

ούτε να εμπλακώ σε εκπτωτικές συζητήσεις γνωριμιών

δεν θέλω να πάω διακοπές 

ούτε να βρίσκομαι πουθενά
ούτε να απαντάω στις κλήσεις σου

δεν θέλω να έρθεις να με δεις ποτέ δεν στο ζήτησα

ίσως ένα ποτήρι γάλα που ποτέ δεν ήπιαμε

και λίγο δέρμα να ακουμπάω το κεφάλι μου

να θυμάμαι ότι είμαι ζωντανή ακόμα.

γιατί πάλι

και πεισμώνω 

και δεν έχω καμία όρεξη να γυρίσω σπίτι

και ξεκινάω να περπατάω

κι η γεύση σου είναι ακόμα στο στόμα μου

κι αγοράζω μπουκαλάκι νερό

πολύ παγωμένο για το λαιμουδάκο μου

και  πίνω κι άλλο κι άλλο μα

ποτέ δεν ξεδιψάω

και βάζω το χέρι μου

να ψαχουλέψω την τσάντα μου

και παίρνω μία από τις καραμέλες

που πέταξε η γιαγιά μου στην τσάντα μου

και την βάζω στο στόμα μου

και τι συμφορά!

είναι κόκακολα

κι εκεί μεστην απόγνωση 

βρίσκω κάτι αφιλόξενα σκαλάκια

να ξαποστάσω

και σκατά

δεν μπορώ καν να βάλω τα κλάματα

και δεν μπορώ να πω τίποτα

πρέπει να τα κρατήσω για τον εαυτό μου.

ναι καλά.θα τα γράψω εδώ προφανώς.

Α για την απελπισία και την απόγνωση

Α για την Αθήνα

Batida de coco

ωφέλιμο βάρος
πασαλίφτηκα με κολλώδες υλικό
αγνώστου ταυτότητας λέω
τσίμπλες στα χέρια και τα πόδια μου
και δεν υπάρχει γεύση
ούτε στο παστίτσιο λαχανικών της μαμάς
μόνο εικόνα
και καλοκαιρινός αέρας
να διαπερνά το κουφιοκεφαλάκι μου
έχω πόδια όμως
είδατε τα πόδια μου;
και τι κοφτερά δόντια που έχεις
και τι ωραίες οι μπλαβιές πεταλούδες που ζωγράφισες στα μπούτια μου
τα φονικά μου μπούτια
θα σε πνίξουν μία από αυτές τις μέρες
όταν θα σαι απροστάτευτος
μα
μη μιλάς άλλο για την αθήνα
μην περιμένεις άλλο συνταρακτικά πράγματα να συμβούν
μένουμε σε ένα σπιρτόκουτο ανάμεσα σε εκατομμμμμύρια άλλα
ξέρεις πόσοι φτερνίζονται αυτή τη στιγμή που μιλάμε
αλήθεια δεν τα εννοώ
δεν θέλω να μηδενίζω το παιδί μου
σκέψου το γατί που μένει μόνο του στο σπίτι των θαυμάτων
σκέψου το κρεβάτι μου που περιμένει προδωμένο ξέστρωτο
ας κολυμπήσουμε στην γυάλα μας λίγο ακόμα
παρακαλώ
και μετά σύμφωνοι
θα ανοιχτείς στον κόλπο του αλμυρού ή τον ορμό της σούδας ή τον κόλπο του κισσάμου
χάιδεψε μου λίγο ακόμα το μυαλό

τώρα

εμείς το κάναμε πρώτες

εγώ δεν τρώω

εγώ ζωγραφίζω στη γλώσσα μου

είμασε η Σαμ κι η i-Carly

μου λειψε να μαστε μαζί ξανά και να λέμε ψέματα

ναι στο πάρτι των μαραβεγιων ας πουμε

το γκομενάκι σου

απίστευτο 

μπιλάκι στη γλώσσα 

το πρώτο μας δέσιμο 

απ'τη δική σου πλευρά

είχαμε πάει σπίτι του

δεν είχαμε κανει σεξ προφανώς

μαλακιστίκαμε

χεχεχε

αν ημουν διασημη και πλουσια κι εσυ φτωχια θα πουλαγες τις προσωπικες μας φωτογραφίες;

ναι θα το εκανα

θα με έδειχνες άσχημη;

ναι γιατί θα μουν περηφανη 

θα τα ποσταρα στο μπλογκ μου.

ότα σίαν την αχλάδα όσοι τύχαν συννεφάδαν

ωραία τέλος.

τέλος.

και τώρα ώρα για λίγο ύπνο.σημείωσε οτι ξύνω τη μύτη μου.κοιτα κουτεπιε μετα απο τοσο περπατημα στα βράχια

Σ'ΑΓΑΠΩ.Σ'ΑΓΑΠΩ.Σ'ΑΓΑΠΩ.

πωπω μακαρι να ετρωγα για πάντα.

βρήκαμε το κινητό του

είχε εξωσυζυγική σχέση και δύο παιδιά στο αρσάκειο

και μηνύματα σουρεάλ ρε

γεια σου τζουνιορ μαστερσεφ μου κι αποτύχημένε μου αρχιτέκτονα

ρρουυφοκώλης.

την ακούς ρε μαλάκα;δεν έχει καθόλου πλάκα.

γαμημένε ιούλιε,δεν είμαι έτοιμη ακόμα

μπορεί να χες δίκιο τελικά.

δεν ξέρω.δεν ξέρω.δεν ξέρω.

δεν γίνεται να συνεχίσεις να συνυπάρχεις με τον κόσμο σ'αυτήν την κατάσταση.

δεν επιτρέπεται να μην έχεις απαντήσεις.

υποχρεώσεις κι υποχρεώσεις κι υποχρεώσεις.

προς όλους.από το πουθενά.

και τι σου φταίει επιτέλους;

από την στιγμή που το χεις ονομάσει το χεις σχεδόν καυτηριάσει.

έχει ήδη αποκτήσει σχήμα,είναι τρωτό και συγκεκριμένο.

δεν μπορώ να κοιμηθώ ποτέ.

το ταβάνι του παιδικού μου δωματίου είναι τετράγωνο

χωράω μίαμιση φορά σε κάθε πλευρά

ξαπλώνω 

με το ίδιο φως

στο ίδιο στρώμα

πεταμένο αυτή τη φορά στο κέντρο του δωματίου

μοιάζω με πρόσφυγας στο ίδιο μου το σπίτι.

μοιάζω με πρόσφυγας γενικά.

θα τα βρούμε,που θα πάει

χρειάζομαι μια ουδέτερη ζώνη είπα.
αλλά δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια.
ας το τολμήσουμε.
ας δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας.
δεν έχουμε και κάτι καλύτερο να κάνουμε εξάλλου.
μόνο ο εαυτός μένει στο τέλος.