Δεν προλαβαίνω

Κι όλα γίνονταν τόσο γρήγορα που δεν προλάβαινα να διαβάζω τα χείλη τους

κι ούτε κατάλαβα πότε ανέβηκε τόσο ψηλά ο ήλιος

και ποιός κακός άνθρωπος μας εκδικήθηκε έτσι

κι άνοιξε τόσο βίαια τα πατζούρια

μα δεν έκανα τίποτα γιατί έφυγες τόσο νωρίς γιατί δε μου μιλάς πια ούτε μου χαϊδεψες τα μάγουλα όπως συνήθιζες γιατί δεν παραδέχεσαι πως στεναχωριέσαι που φεύγω;

έμενα με το σαγόνι μετέωρο και δεν μπορούσα να κρατήσω τις λέξεις μέσα στο στόμα μου

και κάθε μια που έφτυνα ήταν πιο λάθος

μα εσύ κουνούσες το κεφάλι με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό

και χαμογελούσες 

και ήταν σίγουρο πως εκείνη την μέρα κανείς δεν έμαθε τι σκεφτόσουνα

κι ύστερα με 'βρισες πάλι όπως πάντα,μόνο που δεν θυμάμαι γιατί

κι είναι άδικο γιατί ήθελα να θυμάμαι αυτή τη μέρα

τα ήθελα όλα πιο αργά

και σαλιαρίζαμε και με τάιζε κορνφλέηκς απ'τη χούφτα του

μα μου μεινε η γεύση της σάπιας σοκολάτας μετά στο στόμα

και στο χα πει πως δεν σε χόρτασα

όπως ξέρω πως θα μου παίξεις πουστιά

μα μου πε πως έχω ωραία φωνή 

και τότε κατάλαβα πως όντως δεν παρεξηγούσε

και λυπήθηκα πάλι για όλα όσα δεν χωράνε στη βαλίτσα μου

κι ευχήθηκα για μια στιγμή να μην έπαιρνα τίποτα μαζί μου

αρκεί να έφευγα τώρα

που οι ώρες είναι ατελείωτες.

Με σέρνω απ'το χέρι όπου κι αν πάμε.
Γιατί όλο μένω ξωπίσω.
Μα δεν κοντοστέκομαι ούτε λεπτό
για να μην μετρήσω όλα αυτά που με αηδιάζουν.
κι όταν γεμίζετε το δωμάτιο
και δεν μπορώ να αναπνεύσω
τότε είναι που παραφυλάω σαν γύπας
κι ας λέω μέσα μου
τι κρίμα
να ακονίζονται τα ζωώδη ένστικτά μου
είναι τόσο απλοϊκό
που νομίζω πως με βλέπω ξεκάθαρα
να περπατώ εκεί κάτω.

Βραδινές λιγούρες

Μια μέρα στο ορκίζομαι
θα σου ανοίξω το κρανίο
και θα αρχίσω αδειάζω το περιεχόμενο του με το κουταλάκι
με λαιμαργία
κι αφού ρουφήξω και τα τελευταία ζουμιά
όπως το γάλα απ'τα κορνφλέηκς μου
θα το πετάξω στην στίβα με τα άπλυτα
κι ούτε που θα με απασχολείς πια
γιατί όλοι ξέρουνε τι βρωμιάρα που μαι.

Ε λοιπόν δεν καταλαβαίνω το πρόβλημά σας με την ειρωνεία μου.
Η ειρωνεία είναι μια χαρά,εντάξει;
Τι πάθατε όλοι σας;
Την αγαπώ και μ'αγαπά.Είμαστε χρόνια φίλες.
Μου δείχνει τον δρόμο,με καταλαβαίνει,με ξελασπώνει
με βολεύει
εφαρμόζει τέλεια και πάει με ότι κι αν φορέσω.
Άμα βρίσκεις αποκρουστική την ειρωνεία μου,προσβάλεις και μένα.
Οπότε σπάσε καλύτερα γιατί δεν ξηγιέσαι καλά δικέ μου.

Μερικές φορές ακόμα και γω η ίδια
μένω έκπληκτη
από την ικανότητά μου
να μιλάω χωρίς να λέω τίποτα.
είμαι σίγουρη
πως με περιμένει μια λαμπρή καριέρα
στην αστρολογία.

Μόνο φουσκάλες

και θα βγούμε πάλι από ανάγκη

και γω θα του κάνω την καμπόση 

για να ευχαριστήσω το πλαδαρό μου μυαλό

κι αυτός θα με πει σκατόψυχη

και γω θα γελάσω

κι αυτός θα με τραβολογάει πάλι

και γω θα αφεθώ,γιατί πάντα αφήνομαι
και θα περπατάμε μέχρι να με χτυπήσουν τα παπούτσια μου
τόσο που ούτε που θα ξέρω πια πόση ώρα περπατάμε
ούτε που πάμε,ούτε που είμαστε
ούτε γιατί τον ακολουθώ

κι ούτε θα χω λεφτά πάλι

μα όλα θα 'ναι απλά εντάξει κι αυτή τη φορά.

μα γιατί;να το συζητήσουμε,είπες
κι άνοιξες το δισάκι σου
κι το 'χυσες πάνω στο τραπέζι
και κυλήσανε σαν μπίλιες προς όλες τις κατευθύνσεις
και σκορπίσανε
κι εσύ βάλθηκες να τα κόβεις κομματάκια με λαιμαργία
να γίνουν όλα ίσα και εύπεπτα
και γω έμεινα καρφωμένη στα πόδια μου
να σε κοιτάζω με αηδία
να μετράς ξανά και ξανά
και να μην σου βγαίνουνε.

Somebody tell her baby or else he won't know she needs saving

Μπήκαμε στο δωμάτιο και την κοιτάζαμε.
Κανείς δεν έκανε την πρώτη κίνηση.
Κι όταν επιτέλους δόθηκε το σύνθημα
σπεύσαμε όλοι να την αγκαλιάσουμε.
Κάθισα στο κρεβάτι πίσω της και
την τύλιξα με τα μεγάλα μου χέρια.
Την έσφιξα.Όχι δυνατά
για να μην την σπάσω με τις ατσούμπαλες κινήσεις μου.
Έκρυψα το πρόσωπό μου στα μαλλιά της.
Δεν ήταν ώρα για ζουμιά.
Μου το 'χε απαγορεύσει άλλωστε.
Δεν είχε όρεξη για αποχαιρετισμούς και μαλακίες.
Αυτά είναι για τους θνητούς.
Και γω ήμουν πάντα πολύ αδύναμη για να της πάω κόντρα.
Ούτε που μπόρεσα να βάλω το χέρι μου πάνω στο δικό της όταν το ακούμπαγε στο πόδι μου.
Γιαυτό δεν πάω στο αεροδρόμιο αύριο.ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ Η ΠΟΥΤΑΝΑ.
Σου εύχομαι να πλαντάξεις στο κλάμα μωρή μάγισσα.

Μακάρι να σε σιχαινόμουν τουλάχιστον.Θα ΄χε πιο πολύ ενδιαφέρον.

Η μαλακία είναι που δεν μπορώ να μου χαϊδέψω την πλάτη.
Όχι,οτί δεν φτάνω.
Απλά,ξέρεις,δεν είναι το ίδιο.Καταλαβαίνεις.
Και που δεν μπορώ να σε πάρω στα σοβαρά;
Ναι,κι αυτό μαλακία είναι.
Και ότι ξεχνάω μου τη δίνει.
Νομίζω ήδη έχω αρχίσει να ξεχνάω πως κάναμε σεξ.
Κι είναι μαλακία γιατί ήταν μόλις χτες.
Μαλακία είναι που σε σκέφτομαι μόνο καμιά φορά όταν πλένω τα δόντια μου ή χέζω ή δένω τα κορδόνια μου.
Α,ναι.Κι ότι δεν ξέρω τι να γράψω στο γράμμα μου.Μαλακία.Σίγουρα εσύ θα φταις και γι'αυτό.
Κοίτα πως κατέληξα σχεδόν να γράφω για σένα.
Λες και δεν είχα δικά μου προβλήματα να ασχοληθώ.
.

είπα "πεινάω" για να αναγκάσω το μυαλό μου να επικοινωνήσει με την κοιλιά μου.

είπα "'έχω αγωνία" για να υποδείξω στο μυαλό μου πως θα ΄πρεπε να νιώθει.

είπα "τώρα",είπα "μην λυγίσεις",είπα "θα το μετανιώσεις".

τόσες μέρες περάσανε κι ακόμα είμαι εγκεφαλικά δυσκίνητη.

δίνω εντολές στο σύστημά μου,για να πιαστώ από τις ίδιες μου τις λέξεις.

αποτυπώνω τι θα νιώσω

μα σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις ούτε τι να διατάξω το μυαλό μου δεν ξέρω.

γίναν όλα τόσο γρήγορα

ούτε αναμνήσεις δεν πρόλαβα να αποθηκεύσω

Σε βλέπω στον ύπνο μου.
Πετυχαίνουμε λέει τους φίλους του στον δρόμο και κάνω να φύγω μα αυτοί κοντοστέκονται και με περιπαίζουν.
Σε περιεργάζονται με υπεροπτικό βλέμμα και γω γυρίζω να σε κοιτάξω να δω τι βλέπουν
κι είσαι άσχημος.
Το πρόσωπο σου έχει παραμορφωθεί κι έχεις βγάλει σπυράκια.
Κι εγώ σε τραβάω να φύγουμε,μα σε έχουν πιάσει τα αντριλίκια σου και προσπαθείς να μου δείξεις ότι μπορείς να τους χειριστείς,
μα είσαι τόσο αστείος
το βλέπω τώρα ξεκάθαρα.
Αυτοί μας κολλάνε σα βδέλλες
κι ανταλλάζουμε μπιχτές
και κάπως έτσι καταλήγω πάλι να υπερασπίζομαι πράγματα που ούτε η ίδια δεν πιστεύω.