Κοίταγα για λίγο τα γράμματα σκεπτική και μετά τους έλεγα ότι ήθελα.
Στη δευτέρα δημοτικού προσπαθούσα να πείσω την Ρωσίδα φίλη μου ότι και γω ξέρω μια γλώσσα που αυτή δεν ξέρει.
Άρχισα να φτιάχνω δικές μου λέξεις και χαρακτήρες για γράμματα.Η γλώσσα λεγόταν σοουόζα,θυμάμαι.
Στην τετάρτη δημοτικού είχα ξεφύγει.
Έλεγα στη φίλη μου οτι είδα όραμα κι έτσι έφτιαξα τη δική μου θρησκεία.
Μου φαινόταν άδικο να πιστεύω στο Χρηστό κι έπλασα μια δικιά μου θεότητα,γυναίκα.
Όταν κάναμε προσευχή τα πρωινά,σταύρωνα τα δυό μου δάχτυλα πίσω απ'την πλάτη μου.
Ευτυχώς που γρήγορα βαριόμουν τα ψέματα μου και σταματούσα να ασχολούμαι μαζί τους.
Ευτυχώς για μένα.
Και για τους γύρω μου.
2 σχόλια:
Στην τριτη δημοτικου πιστευα οτι ημουν μαγισσα. Αληθεια!
Επισης, αυτο που λες γ τη δικη σου θρησκεια μου θυμισε το Περσεπολις, που η μικρη Μαρζαν ηθελε να γινει ο τελευταιος προφητης :Ρ
αυτο στο νηπειο το 'κανα κι εγω.
μεχρι που η μαμα μου με αποκαλυψε:
"Αφου η αθηνα ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ!!!"
Δημοσίευση σχολίου