Ύψωνα κάστρα.Ψηλά.Να με περιβάλουν.Να μπορώ να βλέπω τον κόσμο απο ψηλά.
Άλλα δεν υπολόγιζα πως θα ερχόσουν.
Να με πολιορκήσεις
να με κατακτήσεις
να μου γκρεμίσεις τα τείχη μου
αφήνοντας με εκτεθειμένη στις λεηλασίες.
Τώρα είμαι καταδικασμένη να ζήσω.Σαν θνητή ανάμεσα στους θνητούς.
Ευχαριστώ.
2 σχόλια:
Εγώ πάντα θα αναπολώ τα τείχη που είχα χτίσει..
καλά κάνεις και ευχαριστείς. Είναι μεγάλο δώρο, έστω κι αν πότε πότε βρεθείς να νοσταλγείς τα κάστρα σου :)
Δημοσίευση σχολίου