το ξέρουμε το λέμε όλα είναι μια παρεξήγηση
αλλά δεν μπορώ να το κουνήσω από δω αν δεν την λύσουμε
αυτό που θα πρεπε είναι να σ' αφήσω να κάνεις ότι σε φωτίσει ο θεός
γιατί μεγάλα παιδιά είμαστε πια
μπορείς να μ' αφήσεις αν δεν με σηκώνει ο οργανισμός σου
αλλά όσο και να τα ζυγίζω δεν θέλω να σταματήσω
να συχνάζω σε μέρη και βιβλία που με κάνουν να νιώθω κοντά σου
και να ανάβω κεράκια απ'το μπουκέτο που μου κανες δώρο
κάποιο ξημέρωμα που καταλήξατε σε κάποια εκκλησία
απο κείνα που δεν με φοβόσουν ακόμα τόσο
και να σκαρφίζομαι ιεροτελεστίες για να με βοηθήσουν
να σου δώσω χρόνο -ένα για κάθε μέρα που δεν μιλάμε
και να προσεύχομαι ότι στο τέλος θα καταλήξεις στο ότι είναι κρίμα
να πάψει να μιλιέται μια γλώσσα σαν την δική μας
γιατί για μένα το δώρο ήταν που βρήκα κάτι που θέλω να σηκώσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου