2000

στην πρώτη δημοτικού κάθε πρωί εξεταζόμασταν στην ορθογραφία
γράφαμε ολογραφώς την ημερομηνία  δευτέρα τάδε τάδε 2000

η δασκάλα μας ένα πρωί ενθουσιασμένη γύρισε και μας είπε
ότι συνειδητοποίησε ότι είμαστε τα πρώτα παιδιά της 2ης χιλιετίας
κι εγώ κατάλαβα ότι ήμασταν τα πρώτα παιδιά που γράφανε 2000
κι ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια σαν να μην ήξερα ότι υπήρχαν χρονιές
αφού ποτέ δεν είδα γραμμένη την χρονιά 199~  ούτε κάποια προηγούμενη
εκτός από όταν ψαχούλευα τα άπειρα μαγικά αντικείμενα
της με-κατοχικό-σύνδρομο γιαγιάς μου
σε ετικέτες δεμένες πάνω σε σακούλες και πίσω απο φωτογραφίες
ήταν γραμμένες με τα καλλιγραφικά της γράμματα
ψιλόλιγνα με ουρίτσες και σημαδάκια ημερομηνίες όπως 1 9 8 7
κι αναμφίβολα μου φαινόντουσαν πολύ δύσκολοι να τους συγκρατήσεις
όλους αυτούς τους διαφορετικούς μεταξύ τους αριθμούς
και πάλι καλά που το γλίτωσα και είμαι παιδί της 2ης χιλιετίας
και το μόνο που είχα να κάνω ήταν να προσέχω τους τελευταίους αριθμούς να αλλάζουν
2001,2002,2003,2004,2005,2006 (το δημοτικό μου)

κατά τα άλλα δεν θυμάμαι ο κόσμος να ασχολείται με την νέα χιλιετιία
μόνο αμυδρά στο κωνσταντίνου κι ελένης η μπλέ να τραγουδάει και να ωρύεται
2000 τώρα πια χρόνια γυμνά χρόνια γυμνά στο επισόδειο που νομίζουν ότι ήρθε το τέλος του κόσμου

καταλάβαινα ότι αυτός ο κόσμος είναι ασυνήθιστα παράξενος αλλά
μου πήρε πολλά χρόνια να συνειδητοποιήσω ότι αυτό το τέλος της ιστορίας που λένε
ήρθε μόλις 5 χρόνια πριν γεννηθώ
κι ότι η γενιά μου πνίγεται στην αναστοχαστικότητα
γιατί είναι η πρώτη φουρνιά μετά το τέλος της ιστορίας

όλα βγάζουν μεγαλύτερο νόημα από τότε