ο χρόνος πριν πάω στη δουλειά γίνεται πιο συγκεκριμένος
πρέπει να χω σηκωθεί γρήγορα στις και 36
να χω ντυθεί μέχρι τις και 42 αν θέλω καφέ και τσιγάρο
να φύγω και 55 να μαι εκει και στις και 13
αν θέλω να πάρω και φραπέ και κρουασάν
που τρώω βιαστικά στο πεζούλι της ροτόντας άκρη άκρη
έτοιμη να πεταχτώ αν αρχίσει το αυτόματο πότισμα
σήμερα είχα απογευματινή βάρδια
14:37
search tags #skiastapanepisthmia
καθόμαστε στην πίσω αυλή που βλέπουν τα καμαράκια της σχολής μου
γελάμε δυνατά και συνέχεια και είμαι σίγουρη ότι ενοχλούμε λίγο τους συμφοιτητές μου
που διαβάζουν για τα ερευνητικά τους
και σε άλλη περίπτωση μπορεί να ντρεπόμουν
αλλά γεμίζεις κάπως καμάρι όταν αράζεις στη σχολή με τον εξωσχολικό φίλο σου
θα το έχετε νιώσει πιστεύω
15:30
όλο αυτό ξεκίνησε
με το ότι πρέπει να σημειώσουμε τη μέρα
που μου είπες ότι αποφάσισες πως σε ψήνει η χειρουργική
κι όλες τις κινήσεις που έκανες σαν να κοβεις και να ράβεις
και να μετακινεις με τη χούφτα σου όργανα
κι ύστερα να τα βάζεις όλα στη σωστή τους θέση
για να μου εξηγήσεις την χειρωνακτικότητα του πράγματος
είναι απ'τις ανακαλύψεις που θα θελες να σημειώσεις πότε έγιναν
άλλα νέα:
"η Λία θα φύγει
θα πάει στην αγγλία
θα πάρει και την Σόλ
της έβαλε τσιπάκι"
16:10
το απ λέει σε 5
7άρι ->καραισκάκη
αν με πετάξεις στην όλγας δυσκολεύομαι για τον αν είναι μπρος ή πίσω το περίπερο που σημαδεύει την πολυκατοικία σου
16:00-18:13
σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά να μαζέψουμε όλο το τσαντίρι μας και να μετακομίσουμε μπότσαρη
έχουμε ήδη πρώτες φαντασιώσεις καθημερινότητας στη γειτονιά
ξέρουμε που έχει 5 ευρώ το κοκτέιλ
επιθυμούμε το σπίτι με τις 3 τρελές τον 1 σκύλο και τις 3 γάτες
επιθυμούμε να μένουμε δίπλα στις άλλες τρελές
17:50 - 18:09
από τότε που ξεκίνησα να φοράω πάνινη τσάντα αντί για σακίδιο που με γέμιζε σπυράκια στους ώμους παρατηρώ πως το ένα μου χέρι έχει μάθει να κρατάει σχεδόν την τσάντα να μην κάνει κούνια στους ώμους μου απ'τη φόρα και το άλλο χέρι ελεύθερο και ανεξέλεγκτο κουνιέται γρήγορα μπρος πίσω με μεγάλο πλάτος ταλάντωσης γεγονός που ενοχλέι την αδερφή μου και φροντίζει να κάθεται πάντα από την άλλη μεριά γιατί λέει πως την χτυπάω με τη χερούκλα μου
διασχίζω την όλγας με γοργό βάδην και το χέρι σαν εκρεμμές
κόβω ταχύτητα μονάχα λίγο πριν το δημαρχείο που χει άπλετο φως γιατί μπροστά είναι ανοιχτό μέχρι την θάλασσα κι όλη η περιοχή θυμίζει λίγο κυκλοφοριακό πάρκο
είναι κι οι φοίνικες που μαρτυράνε φαντασιώσεις της θεσσαλονίκης να είναι καλιφόρνια
μισοκλείνω τα μάτια στον απογευματινό ήλιο όσο διασχίζω την ψέυτικη καλιφόρνια
18:13
λέω δύο φορές ότι θέλω μια τυρόπιτα όπως πάντα
όπως πάντα δυο φορές
σχεδόν πάντα τυρόπιτα
κάθομαι με μια μεγάλη παρέα αντρών μπροστά μου
που ναι χυμένοι στις καρέκλες τους και δεν μιλάνε μεταξύ τους
κυρίως για να αποφύγω να διασταυρωθούν τα βλέμματα όσο βουτάω στις σφολιάτες μου
χαζεύω τα κινέζικα φαναράκια που ναι κρεμασμένα στους δρόμους γύρω απ'τη δεθ
περνάνε κάτι μπλε μπάτσοι έξω απ'το πράσινο τουντειλίσιους κι ύστερα χάνονται μακριά απ΄τα κόκκινα φαναράκια
η αντροπαρέα κάτι λέει αλλά πιάνω μόνο τη λέξη "περιπολικό" γιατί αφαιρέθηκα σκεπτόμενη ότι δεν ξέρω ακόμα πως είναι αυτός ο ορέστης τσανγκ που λένε ότι θα την παρουσιάσει
ξανά επανέρχομαι στο μπλε θέμα γιατί κάτι μου κάνει αυτό το μπλε κόκκινο
και σκέφτομαι έναν κολλαζιακό χάρτη που θα φαινόντουσαν μόνο τα κόκκινα φαναράκια
που πλαισιώνουν την δεθ και το μπλέ των ένστολων και των μέσων μετακίνησής τους
όπως διασπείρεται στην πόλη
18:20
σκέφτομαι να κάνω ένα τσιγάρο ακόμα ή όχι
το τσιγάρο τέτοιες στιγμές ταυτίζεται με την τελευταία ελευθερία του χρόνου μου
λίγο πριν τον δεσμέυσει το αφεντικό μου
σαν να κάνω ότι θα κανα στο σκασιαρχείο
μέχρι το τελευταίο λεπτό
μέχρι να σκύψω το κεφάλι
και να ξεκινήσω για το γραφείο
κι έτσι λέω να μην κάνω και να πάω 3 λεπτά πιο νωρίς
γιατί με επέπληξέ πολλές φορές συνεχόμενες
για την αργοπορία τελευταία
ναι έχω το σύνδρομο
και της αργοπορίας
και του καλού παιδιού
19:10
καταφθάνουν ο επενδυτής ,ο νομικάριος ,ο έμπιστος του αφεντικού κι ένας τύπος με ανοιχτή πουκαμίσα και χοντρή αλυσίδα που μου την σπάει απ'την προήγουμενη φορά
το αφεντικό μου αρχίζει το ψηστήρι, βγάζει το λογύδριο του και ξεφεύγει λέγοντας ιστορίες για κάποιον αήμνιστο συμβολαιογράφο (ή κάτι τέτοιο) κορυφαίο στον τομέα του που δυστυχώς έχει πεθάνει βέβαια αλλά τουλάχιστον ήμαστε σε επαφή με τον διαδοχό του κι άλλες τέτοιες ιστορίες όπως ότι ο τελευταίος πιο αυστηρός της πολεοδομίας υπέγραψε τις τελευταίες του άδειες στο αφεντικό μου και μετά αυτοκτόνησε που ναι απ'τις αγαπημένες του ιστορίες και τακτοποιούνται στο αρχείο του με το #otaneixametomegalografeio
ο επενδυτής λέει πως πιστεύει θα κάνουν δουλειές και το αφεντικό μου γυρνάει και μου ψιθυρίζει βρες τη σκόπελο και ψάχνω εγώ στο αρχείο του στο ταγκ #otanasxoliomounametatouristika ψάχνω όλες τις καρτέλες πουθενά σκόπελος
γυρνάω και τον ρωτάω που;
μου λέει στο γκούγκλ μάπς
πληκτρολογώ σκιάθος
(δεν πάω χειροκίνητα μην γίνουμε και ρεζίλι)
(είμαι χαμουτζού)
φτάνουμε σκιάθος μου δείχνουν τις παραλίες
μεγάλη μπανάνα και μικρή μπανάνα
και μοιάζουν όντως από ψηλά οι ακτές τους με μπανάνες
δείχνουν με το δάχτηλο τους μια έκταση που περιλαμβάνει
κάτι που λένε αγρότέτοιο κάτι που λένε ιδιωτικό δάσος
και τη μεγάλη μπανάνα
εγώ είμαι μέσα μου
όμαιγκοντ-πουλάνε-την-παραλία
του λένε πως εκείνη η πλευρά βλέπει πήλιο κι είναι άγρια τα νερά
αλλά ευτυχώς το οικόπεδο είναι τόσο μεγάλο που πιάνει και λίγο απ΄την άλλη παραλία την μέσα την πευκοτέτοια και τα νερά εκεί είναι ιδανικά γιατί δεν τα πιάνει αέρας είναι σε κόλπο
το αφεντικό μου μουρμουρίζει στον έμπιστο σχεδόν με χαιρεκακία
ότι έχει όμως τόσες πευκοβελόνες που σε τσιμπάνει και δεν μπορείς να περπατήσεις
20:16
πάνε να μπούνε στα δικά τους τώρα
όσοι δεν τους αφορούν άμεσα μπορούν να αποχωρήσουν
το αφεντικό μου τους ρωτάει αν με χρειάζονται άλλο
γιατί είναι και ερωτευμένη την βλέπετε
κουνάω κάπως το κεφάλι μου να φανεί ότι δεν ισχύει
και είμαι ήδη όρθια -dismissed
κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες
και σκέφτομαι ότι αφήνω αυτό το αστείο
να σκεπάζει το πόσο αφηρημένη είμαι πάντα
απλά αυτός τώρα το συνειδητοποιεί
20:29
τρέχω να γυρίσω σπίτι μου
με το εκρεμμές χέρι μου στο τούρμπο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου