γερόλυκες σατερντέι νάιτ

στην πόλη μου θεωρούμαστε πια γερολύκαινες
μπαίνοντας στο αυτοκίνητο που θα μας γύριζε σπίτια μας
η Α ειπε οτι ο τάδε είπε κάτι που είναι όντως αλήθεια
ότι είμαστε σ'αυτήν την ηλικία που δεν αναγνωρίζουμε πια
γνωριμες φάτσες στα πάρτυ στους χώρους

δεν με χάλαγε
μπαίνοντας στο πάρτυ είπα στην Ν ότι νιώθω αόρατη με ωραίο τρόπο
είχα αυτό το χαζό σχεδόν μόνιμο πια χαμόγελο
με διασκέδαζαν όλα
γύρναγα κι ανταλάζα ματιές με την Ν
πάντα κρίτικαλ ντάνσινγκ

τα αναρχικά κορμάκια μου φάνηκαν πως κουνιόντουσαν αμήχανα
στο execute my vision
υφανέτ 2017

ένας τύπος μου πε να κάνουμε πως μιλάμε
να πάει ο φίλος του να μιλήσει στην Ν
με ρώτησε αν έρχομαι λάιβ τι λάιβ
μεθυσμένα ξωτικά είπε και χάσμα
αρχαιολογία του κινήματος

ψάχνω τον άνθρωπό μου στο πλήθος
τα μάτια της αισθητά σκοτεινιασμένα
μπορεί απλά κουρασμένα

η Ν καταλαβαίνει πάντα αμέσως
πιο πριν περπατάμε στην παλιά της γειτονιά
σχολιάζουμε ανθρώπους κάγκελα πλακάκια
σκέφτομαι πόσο καιρό έχουμε να κάνουμε τέτοια βόλτα
σκέφτομαι όλα αυτά που δεν λέμε ποτέ
όλα αυτά που αφέθηκαν να ειπωθούν σε κάποιο μελλοντικό επισόδειο επόμενης σεζόν
πήγε 5η χωρίς να ξέρουμε πόσες ακόμα απομένουν
την κοιτάω κι όλα τα πράγματα που θέλουν να ειπωθούν
ανεβαίνουν στο στόμα κι ύστερα ξανακαταπίνονται
σαν τάση για ευχάριστο εμετό
δεν πειράζει που έχουμε καιρό να κάνουμε τέτοια βόλτα
ξέρουμε αυτές τις βόλτες και θα τις ξέρουμε για πάντα

μέσα στο πάρτι αναρωτιέμαι τώρα αν η Ν καταλαβαίνει
ότι χορεύω στο μυαλό μου με τα μαλλιά της μπροστινής μου
που χαιδεύουν το πρόσωπό μου όσο κουνάει το κεφάλι της

υποψιάζομαι ότι καταλαβαίνει γιατί
μας αρέσουν οι ίδιοι άνθρωποι

σκεφτόμαστε με παρόμοιο τρόπο
με την έννοια ότι μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες
που επικοινωνήσαμε σε όλες αυτές τις σεζόν που μεγαλώσαμε μαζί

εμείς οι γερολύκαινες
πάει καιρός που επιτρέψαμε στις σιωπές να μπούνε στην παρέα μας
έχουμε τα μάτια για σπίτι και τα μάτια λένε πάμε σπίτι

γυρίζουμε σπίτι