Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

duty call

ένα κύμα μοναξιάς με κατεύθυνση την γωνίτσα που άραζα
έσκασε στα πόδια μου και παραλίγο να με κάνει μούσκεμα
παρόλο που ήξερα ότι θα με πάρεις στο επόμενο μισάωρο
προέτρεχα
με το που σημείωσα την αλκυονίδα μας μέρα (1 από 2)
άκουσα την άνοιξη να χει σχεδόν φτάσει
κι όλες οι καταπραϋντικές καραμέλες μου:
τώρα είναι χειμώνας
την άνοιξη οι άνθρωποι
. . .
τελείωναν


αν τον χειμώνα οι άνθρωποι κουρνιάζουν περισσότερο στα σπίτια τους
την άνοιξη βγαίνουν πιο πολύ έξω
το καλοκαίρι είναι πιο όμορφοι
και το φθινόπωρο πιο μελαγχολικοί(;)
δεν ξέρω για το φθινόπωρο δεν έχω βγάλει ακόμα πόρισμα

dear period calendar
οι κυκλοθυμίες μας ακόμα να περάσουν
να ανησυχήσουμε;
έτσι όπως το βλεπω τώρα χοροπηδάμε στους ρυθμούς υστερικών ταμπούρλων
της άνοιξης εννοείται

βουτιά πίσω στο ασπρόμαυρο ταινιάκι σου
που με ρούφηξε πίσω σε μια μάταιο-αποξενωτική σκοπιά

(
δεν κατάλαβα όταν μου μεταφέρανε την εμπειρία τους
απ'την συζήτηση με τους lost bodies γιατί είπαν πως
η λέξη αλλοτρίωση που ειπώθηκε ήταν μια λογιοφεύγα λέξη
η πιο updated αφήγηση για την γενιά μου την έχει για ψωμοτύρι σαν αίσθηση
αν όλα τα κείμενα που παραλυρούν σε έναν άλλο χώρο όχι υλικό
αποκτήσουν ύλη
αν όλες οι σελίδες των φανζίν και τα γκράφιτι στους τοίχους
αποκτήσουν 3 διαστάσεις;
θα μπορούσαν να πνίξουν τον κόσμο;
τι  κάνουμε τώρα;
)



ήρθες και μου είπες τι έχεις γλυκούλα
και με έπιασαν τα κλάματα
ήξερα ότι έκλαιγα
από συγκίνηση που κάποιος μου είπε τι έχεις γλυκούλα

κι είναι η ίδια σχέση με τον εαυτό
όντας εκτεθειμένος στη δίνη μιας τόσο αυθόρμητης αντίδρασης
που έχω όταν τελειώνω και με πιάνουν τα κλάματα
σαν να έχεις μια τόσο άμεση σχέση με τον εαυτό σου στιγμιαία
ανακουφισμένη από κάτι που την καταπίεζε καιρό

ε σκούπισα γρήγορα τις μύξες μου γιατί
θυμήθηκα ότι στην πεταμένη μου τσάντα κοντά στα πόδια μου
ήταν το κινητό μου και εκεί μέσα βρισκόταν αποθηκευμένη η φωνή του ρωμανού
να λέει πως το worst case σενάριο θα ναι να καταλήξουμε σπίτια μας μόνοι στην μικροζωή της οικογένειας
που με επανέφερε πάλι πίσω στο σκοπό
στην απόστολή της άνοιξης




αγαπητέ μου φίλε,
σε ευχαριστώ που μπορώ να απευθυνθώ σε σένα όταν δεν μου επιτρέπω να απευθυνθώ σε κανέναν άλλο
για να υπάρξει ο γραπτός μου λόγος
φιλικούς χαιρετισμούς




Δεν υπάρχουν σχόλια: