οι ανοιξιάτικες εμμονές

φώναξα σε ένα τύπο στο πάρτι που μου λεγε πως δεν έχει έρθει η άνοιξη ακόμα
γιατί ο φλεβάρης κι ας φλεβίσει μάρτης γδάρτης κακός παλουκοκάφτης
του πα ας μας παλουκοκάψει αν είναι να μας κάνει τέτοιες μεράρες στο μεταξύ
[την περιμένω όπως μου λένε τα τζάμπο να περιμένω τα χριστούγεννα]
η άνοιξη είναι διαδικασία κι όσο πιο νωρίς την ξεκινήσεις τόσο μεγάλη διάρκεια θα χει


μια απ΄τις μέρες της εξεταστικής βγήκα και το νιωθα στο δέρμα μου μέσα απ'το ξεκούμπωτο μπουφάν μου
ένιωσα σαν να με φώναξαν και γύρισα ξαφνιασμένη
όπου να ναι θα ήταν εδώ


[1η βδομάδα επίσημης άνοιξης]
η τσικνοπέμπτη σαν μικρή ανοιξιάτικη πρωτοχρονιά
αυτές οι φορές που όλοι είναι συντονισμένοι στο περιβάλλον τους
γίνεται αντιληπτή από όλες τις αισθήσεις
 -τσίκνες και χάχανα από σκόρπια μπαλκόνια ανά δρόμο
ξαφνικά όλα τα μαγαζιά ανεξαρτήτου είδους αποκτούν αυλές
από παρέες που ψήνουν σουβλάκια
κι όλοι έξω είναι πιο τολμηροί με το ντυσιμό και την συμπεριφορά τους
they fool around

ενδώσαμε γλυκά
μήπως να κάνουμε τίποτα την τσικνοπέμπτη;
(όπως κάνουν οι άνθρωποι που μένουν σε ένα μέρος)
άλλη μια τελετή για την επιθυμία μου να ριζώσω

πλέον ύπο το πρίσμα των ημερών:
(βλ. όλοι συζητάνε για το ότι μαζεύουν σιγά σιγά τα μπογαλάκια τους και φεύγουν)
this is our last call for adventure


τοπικά προσδιορισμένες δράσεις
σαν καραβάνι μετακινούμασταν σε σημεία στάσης στην πόλη
και πίναμε ρακές σχολιάζοντας τα πράγματα που άλλαξαν από την τελευταία φορά που θυμόμασταν να διασχίζουμε την τσικνούπολη

παρατηρώ τον εαυτό μου να βγάζει συνεχώς συμπεράσματα
τώρα;τι κάνουμε;α μήπως τελικά είναι έτσι;μήπως να ενσωματώσω αυτήν την αλήθεια στην πραγματικότητα μου;κι αν δεν είναι έτσι όπως τα περιμένουμε;κι αν τελικά δεν αξίζει να κάνουμε κοπάνα απ΄τα ρώσικα;
η φάση όλο με αφήνει να την αφήσω λέγαμε αλλά δεν το βάλαμε κάτω
το πιέσαμε μέχρι το τέλος κι όπου υπάρχει πίεση και αλκόολ υπάρχει ξέσπασμα
υπάρχει άνοιγμα
υπάρχει άνοιξη

[2η βδομάδα της άνοιξης]
προ καθαράς δευτέρας και τσεκάρω ήδη τη βιτρίνα του ζαχαροπλαστείου
πότε θα βάλει τα παγωτά
μετά τις πρώτες μέρες αγωνίας και αλλεπάλληλων συμπερασμάτων
συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα ερχόντουσαν σε μένα
από μόνος του ο κόσμος μου ήταν ανοιχτός και δραστήριος και ορεξάτος
και γω μπορούσα απλά να αφεθώ και να το απολαύσω

[ο εγκέφαλος μου έχει κλειδώσει στο ότι θέλει να επικοινωνεί με τους ανθρώπους γύρω του γιατί τον βοηθάνε να ξεμπλέκεται και έχει ανοίξει διάπλατα να μην διακόπτεται η ροή προς τα έξω και να διαπερνάται από ανοιξιάτικο αεράκι]

είμαι έτοιμη να διατυπώσω κοινά συμπεράσματα με τους γύρω μου
καλως ήρθες άνοιξη καλως ήρθες πόλη

[η ζωή είναι πιο εύκολη όταν εντοπίζεις μια περιοδικότητα]

duty call

ένα κύμα μοναξιάς με κατεύθυνση την γωνίτσα που άραζα
έσκασε στα πόδια μου και παραλίγο να με κάνει μούσκεμα
παρόλο που ήξερα ότι θα με πάρεις στο επόμενο μισάωρο
προέτρεχα
με το που σημείωσα την αλκυονίδα μας μέρα (1 από 2)
άκουσα την άνοιξη να χει σχεδόν φτάσει
κι όλες οι καταπραϋντικές καραμέλες μου:
τώρα είναι χειμώνας
την άνοιξη οι άνθρωποι
. . .
τελείωναν


αν τον χειμώνα οι άνθρωποι κουρνιάζουν περισσότερο στα σπίτια τους
την άνοιξη βγαίνουν πιο πολύ έξω
το καλοκαίρι είναι πιο όμορφοι
και το φθινόπωρο πιο μελαγχολικοί(;)
δεν ξέρω για το φθινόπωρο δεν έχω βγάλει ακόμα πόρισμα

dear period calendar
οι κυκλοθυμίες μας ακόμα να περάσουν
να ανησυχήσουμε;
έτσι όπως το βλεπω τώρα χοροπηδάμε στους ρυθμούς υστερικών ταμπούρλων
της άνοιξης εννοείται

βουτιά πίσω στο ασπρόμαυρο ταινιάκι σου
που με ρούφηξε πίσω σε μια μάταιο-αποξενωτική σκοπιά

(
δεν κατάλαβα όταν μου μεταφέρανε την εμπειρία τους
απ'την συζήτηση με τους lost bodies γιατί είπαν πως
η λέξη αλλοτρίωση που ειπώθηκε ήταν μια λογιοφεύγα λέξη
η πιο updated αφήγηση για την γενιά μου την έχει για ψωμοτύρι σαν αίσθηση
αν όλα τα κείμενα που παραλυρούν σε έναν άλλο χώρο όχι υλικό
αποκτήσουν ύλη
αν όλες οι σελίδες των φανζίν και τα γκράφιτι στους τοίχους
αποκτήσουν 3 διαστάσεις;
θα μπορούσαν να πνίξουν τον κόσμο;
τι  κάνουμε τώρα;
)



ήρθες και μου είπες τι έχεις γλυκούλα
και με έπιασαν τα κλάματα
ήξερα ότι έκλαιγα
από συγκίνηση που κάποιος μου είπε τι έχεις γλυκούλα

κι είναι η ίδια σχέση με τον εαυτό
όντας εκτεθειμένος στη δίνη μιας τόσο αυθόρμητης αντίδρασης
που έχω όταν τελειώνω και με πιάνουν τα κλάματα
σαν να έχεις μια τόσο άμεση σχέση με τον εαυτό σου στιγμιαία
ανακουφισμένη από κάτι που την καταπίεζε καιρό

ε σκούπισα γρήγορα τις μύξες μου γιατί
θυμήθηκα ότι στην πεταμένη μου τσάντα κοντά στα πόδια μου
ήταν το κινητό μου και εκεί μέσα βρισκόταν αποθηκευμένη η φωνή του ρωμανού
να λέει πως το worst case σενάριο θα ναι να καταλήξουμε σπίτια μας μόνοι στην μικροζωή της οικογένειας
που με επανέφερε πάλι πίσω στο σκοπό
στην απόστολή της άνοιξης




αγαπητέ μου φίλε,
σε ευχαριστώ που μπορώ να απευθυνθώ σε σένα όταν δεν μου επιτρέπω να απευθυνθώ σε κανέναν άλλο
για να υπάρξει ο γραπτός μου λόγος
φιλικούς χαιρετισμούς

τρέχουμε πάντα

ξαναβρισκόμαστε πάντα
σε έψαξα  με έχασες κοίταξα αλλού ξεχάστηκες σε ψάχνω  αδιαφόρησα
δεν σε ξεχνάω δεν σε ψάχνω σταματήσαμε το ψάξιμο αρχίσαμε το χάσιμο
έσπασα σκορπίστικες σε έχασα αφαιρέθηκες κάλυψα συνέχισες έτρεξα έφτιαξες
διάλυσα γλίστρισα έφυγες πρόλαβες σώθηκες σε ξύπνησα έκλαψες τινάχτηκα τρόμαξες
με φώναξες έφτασα εξαφανίστηκες έσκαψα με τρύπησες  πέρασες με λυσες καρφώθηκα  
να φυλάω άργησες δεν τρόμαξα γιατί να τρόμαξω
η καρδιά μου χτυπάει δυνατά πάντα

εγχειρίδιο του καταθλιπτικού

:(
η λυπημένη φάτσα είναι αυτή που τα χαρακτηριστικά του προσώπου έχουν την τάση να σουφρώνουν προς τα μέσα
με μέγιστο σούφρωμα την παραμόρφωση της φάτσας που κλαίει
το σφίξιμο της φάτσας προκαλεί τέντωμα του στερνοκλειδομαστοειδή
(στερνοκλειστομαστοειδή το θυμόμουν απ'το χαλασμένο τηλέφωνο)

όποτε το κεφάλι μαζεύει μπροστά γιατί οι μύες σφίγγονται και μαζεύουν κι αυτοί
αφού το κεφάλι πάει μπροστα ακολουθεί κι ο θώρακας κι έτσι αμέσως αμέσως έχουμε ένα μισό του σώματος να θέλει να μαζευτεί
επειδή επικρατεί το "κλαίω σε εμβρυακή στάση"  κι όχι το "κλαίω τεντωμένη/ος"
υποθέτουμε ότι και το άλλο μισό σώμα έχει την τάση να μαζεύεται και να διπλώνει
προσπαθώντας να πιάσει όσο λιγότερο χώρο γίνεται
σ'αυτή τη στάση,δεν θα ντραπώ,θα το πω,το σώμα συρικνώνεται προσπαθώντας να φτάσει την ανυπαρξία



ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΣ
ανάσα που προσπαθεί για κάθαρση - τύπου γιόγκα
εμπεριέχει σίγουρα και αυτόλύπηση που πυροδοτεί το τέντωμα του πνεύμονα
σαν σχήμα μοιάζει με το "αχ τι τραβάω"
βγάζει ήχο στην εκπνοή
είναι μια αυτοτελής έκφραση
που στέκει και σε συζήτηση
και σε ησυχία



ΚΛΑΨΟΥΡΙΣΜΑ
συνήθως όταν κλαψουρίζουμε θέλουμε τη μαμά μας
κλαψουρίζω μέσα μου μαμα τρώω τα νιάτα μου και την ομορφιά μου
δραματικ αι νόου
ότι και να κανα πάλι θα τα τρωγα
σόου το βουλώνω μετά και προσπαθώ να σκεφτώ τι να κάνω για να ζω μια ζωή που αξίζει
(το φάγωμα)
πάντα το ίδιο


ΚΛΑΜΑ
παράδοση στα συναισθήματα -άρση των μπλόκων
εκεί μπορείς να ακούσεις ξεκάθαρες προτάσεις
συμπυκνωμένου δραματικού περιεχομένου
εκτονώνεται και ξανατροφοδοτείται συχνά σχεδόν από συνειδητή προσπάθεια
πιάνεις τον εαυτό σου να επαναδιατυπώνει με τραγικότητα που σου θυμίζει χειρότερούς σου φόβους
συνήθως εμένα μου τα σκάει απελπισία
κι από τότε που συνειδητοποίησα ότι μου τα σκάει η αυτολύπηση
με το που κλάψω λίγο θα μου πω γιατί βρε κούκλα μου αυτό τώρα;
και μετά θα σκουπίσω τις μύξες μου και θα σταματήσω

ΑΝΑΦΙΛΗΤΑ
πρόκειται για τα πικ του κλάματος όπως αντίστοιχα όταν γελάς με την καρδιά σου
και δεν μπορεις να ελένξεις το σώμα σου ή την αναπνοή σου για λίγο έτσι και με τα αναφιλητά
το σώμα ξεσπάει σε σπασμούς
και μετά την εκτόνωση ανακουφίζεται και προσπαθεί να ηρεμήσει παίρνοντας μεγάλες κοφτές ανάσες μέχρι να ξαναβρεθεί στη θέση ισορροπίας του

η καμπούρα μου

αν όπως λέει ο ουγκο το σώμα του Κουασιμόδου πήρε το σχήμα του καμπαναριού
που κούρνιαζε από μωρό τότε η δικιά μου καμπούρα
θα ναι τετράγωνη στο 2x2 του γραφείου μου
το κορμί μου έχει την τάση να μαζεύει και να ζαρώνει στον άξονα y του
και πρέπει να το θυμάμαι να το ισιώνω
αλλά εδώ μέσα σε έναν τόσο συμπυκνωμένο χώρο
(φιλοξενεί ζωή που αφήνει χιλιαδες μικροαντικοίμενα σε στενή τροχιά γύρω μου)
καταφέρνω να αποκοπώ απ'τον χρόνο




απ'τα αγαπημένα μου πράγματα στον κόσμο