ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ/OPEN CALL ---> ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

                       

14 ΙΟΥΛΙΟΥ     είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού                        είπες απαλά κι απαλά συμφώνησα 
                           όλα κοπάσανε κι οι επιθυμίες και οι τηλεπικοινωνίες και όλα
                           καμία ιδιαίτερη θέληση να σηκωθούμε το πρωί
                           κι ούτε που ξέρω τι ακριβώς συνέβη το βράδυ

                           αν ξύπνησες να κάνεις ντουζ για να μην σε τσιμπάνε τα κουνούπια

                           μόνο πολύ αργότερα με βρήκα να κοιμάμαι στη φωτογραφική μου μια βδομάδα πριν

                           λειτουργούμε βάση ενστίκτου πια καμιά φορά έχουμε δίκιο   καμιά φορά υποθέτουμε λάθως
                           στριφογυρνάμε κολλάω στην πλάτη σου απλώνομαι
                           σηκώνομαι φτιάχνω καφέ σου μαζεύω
                           περιμένω να σηκωθεις μετέωρη να φύγω να κάτσω
                 
                          περιφέρομαι στο σπίτι  με τα αγχωμένα μου χέρια λιγδωμένα απ΄τις κρέμες
                         
_____________________________________________________________________________________                  

                       

                           αποφασίζω να βγω   πλατεία μεσολογγίου εννοούσες έτσι
                           τους βρίσκω παίρνω τη θέση μου i'm on board  τωρα      πάμε
                           σηκωνόμαστε όταν αρχίζει να μας βρέχει το ποτιστικό
                           χωριζόμαστε και περιφερόμαστε λίγο ακόμα
                           μιλάμε με τον νησγια χρειάστηκαν 3 χρόνια για να σταματήσω να μαι η πρωην του κολλητού του
                          μου λέει έχω αλλάξει ρε
                          τα ίδια πάλι συμβαίνουν  πάλι δεν μιλάνε με τον τάδε γιατί παίχτηκε μαλακία με την τάδε
                          οι φίλοι μου απ΄την γειτονιά
                          μπαίνουμε στο τζιπάκι
                          παραπονιέται ρε παιδιά όντως θα πάμε εξάρχεια εγώ πρέπει να πάρω τον γάτο μου να τον πάω στα πατήσια
                         ο γειτονόπουλος μου μετακομίζει
                         ή θα πάμε να βρούμε την μούρη

                         όταν κάναν ανταλλαγή τα σχολεία τους ήρθαν οι άλλοι κι ύστερα φτιάξανε σελίδα στο φεισμπουκ 
                                  βρέθηκε ο πιο άσχημος στον κόσμο με την φωτογραφία του - αλλά ποτέ δεν φάνηκε να πτοήθηκε
                                   ήδη από το λύκειο κυκλοφορούσαν φήμες ότι πηγαίνε με τις καλύτερες γκομενες και οτι τις κέρναγε κόκες
                                    τώρα οργάνωνε εκθέσεις στο θέατρο του πατέρα του και έκανε ρεβεγιον με βιολιά

                                   γιατί όχι  μετά από χρόνια θα λες ότι πήγες σπίτι του   όλοι έτσι το βλέπανε μισοαστεία μισοσοβαρά

                         ή παραλία εε παραλία ε η δικιά σας
                         να ψηφίσουμε αντε πάμε κι αύριο μέρα είναι να βρούμε τους άλλους
                          απότομη στροφή κι απότι φαίνεται πάμε παραλία
                         δεν με χάλασε  νιώθω ότι είμαι με συνομήλικους μου χωρίς να ναι αλήθεια απαραίτητα
                         μου δείχνει το σχολείο της στην παραλιακή λέει όταν έχανε το σχολικό ερχόταν με τα πόδια απ'το παγκράτι έχανε μόνο τις πρώτες                            ώρες   τρελή
                          πρώτη φορά είμαι στην μαρίνα φλοίσβου
                          περπατάμε στο ξύλινο ντεκ και χαζεύουμε τα φουτουριστικά κότερα που κοιμούνται
                          εμείς πηγαίνουμε να κατουρήσουμε
                          βρέχουμε τα πόδια μας κι ύστερα παρακολουθούμε τα ρυάκια μας σκυμμένες από πάνω να δούμε αν θα ενωθούνε τελικά
                          στην άκρη της προβλήτας έχει μια σχεδία ξεπλένουμε τα πόδια μας -ποιο να ναι το πιο βρωμικο νερό στην αθηνα;
                         έρχεται ένας φωσφοριζέ σεκιουριτάς μας λέει δεν επιτρέπεται να βρισκόμαστε εδώ
                        ο καθένας ακολουθεί την γραμμή του
                        - ναι ναι τώρα φεύγουμε
                        -ούτε ένα τέταρτο ακόμα;θα κάτσετε εδώ να μας περιμένετε να φύγουμε;
                        - που να το ξέρουμε
                        - ποιος σας ειδοποίησε ότι ήμαστε εδώ
                        ΟΙ ΚΑΜΕΡΕΣ
                        την κάνουμε οι άλλοι κάτι του λένε
                        τον ρωτάω και που επιτρέπεται;
                        μας λέει όπως στρίβετε στο τάδε έχει κάτι παγκάκια είναι σκοτεινά εκεί μας κλείνει το μάτι
                        του λεω ευχαριστούμε και φεύγουμε
                        όχι κι ευχαριστούμε μου λέει ο νησγια
                        του λέω δεν ξέρω προσπάθησε τουλάχιστον

                   

                        ο γειτονόπουλος πετάει το μπουκάλι της μπίρας στη θάλασσα
                        οι άλλοι αρχίζουν να φωνάζουν ρε μαλάκα επιπλέει γιατί νομίζεις οι ναυαγοί πετάνε μπουκάλια σε μηνύματα
                        πρώτη φορά τον βλέπω έτσι γελάω μου θυμίζει εκείνο τον φίλο μου που χαμε πει να βρεθούμε σήμερα αλλά κανείς μας δεν τόλμησε να πάρει τηλέφωνο
                       δεν ήμαστε έτοιμοι για τετ α τετ ακόμα- λειτουργούμε καλύτερα συμμαχικά σε μεγαλύτερες παρέες να σχολιάζουμε
                       ο αέρας παίρνει το τσίγκινο κουτάκι μου το παρακολουθώ μέχρι να πέσει στην θάλασσα
                       κολλάω το χέρι του γειτονόπουλου ω τώρα τα μπουκάλια μας κάνουν παρέα
                       μου το παίζετε κι οικολόγοι ωρύεται ο άλλος
                       δεν είπα ποτέ ότι είμαι του φωνάζω
                       σκατοχίπιδες του κώλου συνεχίζει
                       εσύ σκατοχίπι του κώλου
                       ο νησγια κάνει την γκρμάτσα που κάνει πάντα όταν παραφέρομαι  εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος
                       πίσω στο αυτοκίνητο χαζεύω τα κτίρια
                       τεράστια αρχιτεκτονική έκθεση    προσπαθώ να καταλάβω αυτό που λένε το πνεύμα του τόπου
                       οι άλλοι ψάχνουν τις τσέπες τους το αφήσαμε εκεί
                       δεύτερο που χάνουμε στην ίδια βδομάδα
                       τι να κάνει κανείς
                       τελευταίο τσιγάρο πριν χωριστούμε για τα σπίτια μας
                       πάνω πάνω στο άλσος εκεί που κάθονται πάντα τα αλάνια της γειτονιάς (οχι εγώ)
          ----->
                       σκέφτομαι πόσο ευτυχισμένη θα κάνω την μάνα μου που θα κοιμηθώ σπίτι απόψε
                      πριν ανοίξω την πόρτα του δωματιου ο μπαμπάς με φωνάζει απ΄τον καναπέ
                      δεν με νοιάζει που μαι τόσο κλασμένη γιατί φαντάζομαι καμιά φιλική εξυπνάδα θα μουρμουρίσει μέσα στον ύπνο του
                      μου λέει μήπως να κοιμηθείς μέσα η άλλη έχει φέρει τον μαντράχαλο
                      τρυπώνω στα σκοτάδια στην κρεβατοκάμαρα της λέω μανούλααα θα κοιμηθούμε μαζί σήμεραα    προφανώς δεν κοιμάται
                      ξαπλώνω και την αγκαλιάζω   ποτέ δεν το κάνω απλά της γυρνάω την πλάτη
                      μου λεει ντιρλα είσαι της λέω όχι
                      μου λέει βρωμοκοπάς της λέω μπίρα είναι
                      πωωω πιιιφ συνεχίζει της λεω αμαν ρε μαμά μια φορά να ρθω και να μην μου πεις ότι βρωμάει το στόμα μου καημό το χω
                     τραβιέμαι κι αυτή μου κρατάει το χέρι να μην φύγω αλλά εγώ της γυρνάω την πλάτη και μουρμουρίζω βλαμμένο
15 ΙΟΥΛΙΟΥ   σκέφτομαι not bad και στριφογυρίζω στο κρεβάτι μέχρι να βολευτώ
                         μέσα στον ύπνο μου πάω να την αγκαλιάσω από συνήθεια νομίζω ότι κοιμάμαι μαζί σου ξυπνάω και προσπαθώ να τραβηχτώ πίσω
                          σε σκέφτομαι κι ανησυχώ λίγο    αλλά με παίρνει ο ύπνος πάλι


                                 

hey big render

ήθελα να στείλω στα κορίτσια να τα ρωτήσω αν κι αυτονών
είχε γαμήσει το κεφάλι το google earth
αν κι αυτές βλέπανε το ανάγλυφο του εδάφους από πάνω
με καλύτερο ρέντερ

γύρισα δίπλα μου στην δίπλα ομπρέλα μια τύπισσα κάπνιζε με τα δάχτυλα των ποδιών της τεντωμένα
όπως κάθονται πάντα οι γκόμενες
προσεχτικά μελετημένα κολακευτική στάση

θυμήθηκα που έλεγες γι'αυτήν την μακιγιέζ που μου μοιάζει
η στάση του σώματος της είπες δεν είναι η κολακευτικότερη
αλλά αυτό είπες την έκανε γλυκιά

σκέφτηκα αυτή τη μακιγιέζ πάνω απ'τα κεφάλια της να ζωγραφίζει και να πλάθει το υλικό της
σκέφτηκα πόσο θα ήθελα να ρίξω το κεφάλι μου στην πλάτη της καρέκλας να την αφήσω να με πλάσει
παρακολουθώντας το βλέμμα της να δουλεύει τις επιφάνειες μου να νιώθω τις κινήσεις της
φαντάστηκα να φοράει βραχιόλι αλυσίδα
πάλι αυτή η αλυσίδα
και να κουδουνίζει όποτε κουνάει τα χέρια της

ήθελα να γνωρίσω αυτή τη μακιγιέζ που σου άρεσε

υπέθεσα ότι η γυναίκα με τα τεντωμένα δάχτυλα σίγουρα έχει γαλλικό μανικιούρ στα πόδια
-πράγμα που σιχαίνομαι-αλλά δεν σιχάθηκα

συνέχισα να κοιτάω αριστερά και δεξιά τις χρωματιστές ομπρέλες που θελε να βγάλει με το i phone της
αλλά δεν κατάφερνε να απαθανατίσει αυτό της προηγούμενης δεκαετίας σκηνικό
προηγούμενης δεκαετίας -έτσι αόριστα
αλλά πάντα μίλαγε με δεκαετίες
ξεκίναγε τις ιστορίες των γονιών της πχ έλεγε είναι τώρα δεκαετία του ογδόντα και συνέχιζε να λέει
την ιστορία με φόρα

ελένη το καπέλο του μπαμπά μου που είναι;

δεν είπε δεκαετία αυτή τη φορά
είπε βουγιουκλάκη
πάνω σε γαιδούρι
τραγούδησε και το τραγούδι

δεν απέχαμε πολύ από ρεπορτάζ του σταρ για το πόσο γέμισαν με παραλίες με λουόμενους τα πρώτα καλοκαιρινά σαββατοκύριακα    σίγουρα όχι τόσο τραγικά
αλλά σίγουρα κάτι σε διακοπές στην κρήτη με την οικογένεια

it works for me.η βεβαιότητα με την οποία είπες δεν μου φαίνεσαι άνθρωπος που αδειάζει το μυαλό σου την μέρα που σε γνώρισα από κοντά και σου μίλαγα για την φιλοδοξία μου να κάνω φέτος διακοπές μου διέλυσε όλα τα σχέδια και τα προσχέδια και τις μακέτες των κυκλάδων και τις αναπαραστάσεις που χα στο μυαλό μου
ήξερα ότι έχεις δίκιο καταλάβαινες δεν ήσουν των διακοπών
καταλάβαινα δεν ήμουν των διακοπών
και μετά όλη αυτή η επιθυμία για κάποιο είδους συνέχειας νοήματος στις αγωνίες μου
η δυνατότητα να μπω κάτω από μια δροσερή επικεφαλίδα ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ
να βρω καταφύγιο σε μία ενιαία αφήγηση  να ησυχάσει το μυαλό μου

καταλάβαινα ότι δεν ήμουν μόνο εγώ θρυμματισμένο άτομο
αλλά και το καλοκαιρινό μου φαντασιακό το ίδιο

προσπαθούσα να ανασύρω κομμάτια αισθήσεις και μουντ συνειδητότητας απ'την μνήμη μου
όπως το συναίσθημα του να κολυμπας για ώρα με γυρισμένη την πλάτη στην παραλία
κοιτώντας τον ορίζοντα μέχρι που οι φωνές στο κεφάλι σου γίνονται παραμιλητό και μπορεί και να τραγουδήσεις μουρμουριστά παρακολουθώντας το σώμα σου κάτω απ'το νερό να κάνει τούμπες απ'τη χαρά του που είναι ενεργοποιημένο ολόκληρο επιτέλους

κατάλαβα ότι δεν είναι τόσο εύκολο
αλλά μιας κι ανησυχίες μου αυτήν την περίοδο είναι τέτοιου επιπέδου πόσο άσχημα να ναι τα πράγματα
και δεν πηγαίνανε καθόλου άσχημα μέχρι τώρα
τουλάχιστον ανασάνανε λίγο τα βυζάκια μας
και μπορούσα να χύνομαι και να κρεμάω τις ποδάρες μου στην καρέκλα
και να ρίχνω το κεφάλι μου πίσω και να σκέφτομαι τη μακιγιέζ
κι είχα εσένα να με τρομάζεις πάνω απ΄το κεφάλι μου να ρίχνεις τα μαλλιά σου στην μούρη μου και να μου κάνεις γκριμάτσες

είχα και την μάνα μου να ωρύεται που ξέχασα τον θερμοσίφωνα πάλι ανοιχτό τόση ώρα
και την τηλεόραση να παίζει ειδήσεις στο τέρμα

ότι πιο αποτελεσματικό για να νιώσεις ότι σου αρκεί να μην χαλάσεις την ζαχαρένια σου που λες κι εσύ

I have always lived in the city.
I Don't know what to do
with all this space.
I think of it as a God's backyard.
Just sit back and let
it clean out the impurities.
-And the heat?
-Lots of ice tea and no deep thinking.