ανασούλες

ξέχασα πως γίνεται
κουμπάκι κουμπάκι

βγάζω σπυράκια
απ'τον κουκουλωμένο θυμό μου
βράζει η επιφάνεια του δέρματός μου
δεν μπορώ να σχεδιάσω γραμμές ανάβασης
και ψάχνω γραμμές εξόδου
όλα όσα με πνίγουν είναι στο σπίτι μου
κρυμμένα κάτω απ΄το κρεβάτι μου
πατάω στις μύτες να μην τα ξυπνήσω

όταν φτάνω στο αμήν πάω να κατουρήσω
κοιτάζομαι στον καθρέφτη
τώρα που θα βγω θα σου ζητήσω συγνώμη
τώρα που γύρισα φεύγεις εσύ
κι αφήνεις πίσω σου αναποδογυρισμένο τασάκι
στάχτες στην γαλάζια κουβέρτα

εισπνοή

τα τζάμια στα παράθυρα είναι διπλά
δεν μπορώ να δω την ζωή έξω
γιατί αντανακλάται στο τζάμι το φως μας

όλα αυτά που θα προτιμούσα να κάνω
τρέχουν σε τροχιά γύρω απ΄το πύργο μας
κι ούτε που φαίνεται από δω
μια στάση για να ανέβω

ξεσπάω στις ερωτήσεις ανοιχτού τύπου σου
ξεσπάω στο θα μπορούσε να ναι αλλιώς σου

εκπνέω
να ελευθερώσω το κεφάλι μου
απ'τις
όχι αχρείαστες ούτε ανούσιες
αλλά κενές φούσκες που βγαίνουν απ'το στόμα σου

με κοιτάς με τα κουταβίσια μάτια σου διάπλατα
κάνεις τα μάτια μου να κλαίνε
σκέφτομαι για μια στιγμή μακάρι να σουν έστω και λίγο ασχημότερη
θα ταν όλα πιο εύκολα

κάνουμε ειρήνη
και κλαψουρίζουμε με τα μουσούδια στους λαιμούς μας
ακούω την ανάσα σου
σαν να αναπνέεις στο βυθό
με επεξεργάζεσαι πίσω απ΄τη μάσκα σου
ειρήνη να περάσει η νύχτα



ανέβηκα πίσω
με ακονισμένη τη χατζάρα μου
και κλειστά τα μάτια και τα αυτιά μου
αποφασισμένη να καθαρίσω τη ζούγκλα
χει φωλιάσει σπίτι μου

δεν ακούω τίποτα αν δεν υψώσεις την φωνή σου
και βρρρροοοοοοουμ βρρροοοοοοοουμ
το αλυσοπρίονο

και πλιτς πλιτς
το λεξοδιαλυτικό σου
στις σκέψεις μου

δεν ακούγεται τίποτα
και δεν κουνιέται φύλλο

πλιτς