αυτό είναι ένα (ρόδινο) ποστ

είδα την νιφάδα να ανεβαίνει τρέχοντας την ανηφόρα απ'το παράθυρο

της φώναξα που πάει μου πε κατέβα και κατέβηκα 

κι αρχίσαμε να κατρακυλάμε μαζί την κατηφόρα

στρίψαμε απότομα σε ένα στενάκι

πετάξαμε χαλίκια στο παράθυρο του φίλου μας

μας άνοιξε και μας περίμενε στην πόρτα

τον αγκαλιάσαμε και μπήκαμε μέσα στο σπίτι που φωτιζόταν μόνο απ'τα φώτα του στενού 

μαύρες σιδερένιες κολώνες με 2 κίτρινες μπάλες να κρέμονται στην ακρη

και μια νερατζούλα φουντωτή που ναι αυτό είναι η νερατζούλα

και δυο παράθυρα στο ύψος των ματιών του δρόμου στις 2 πλευρές

και βρήκαμε τον άλλο μας φίλο στον καναπέ

να πινει καφε

και είχα να τον δω να πινει καφέ

ουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

τόσο καιρο

φουντούκι ή καραμελα;

στοίχημα 

σβούρες στο διάδρομο

και ωωω

η αδερφή του νίου

χάρηκα

πλένει τα χέρια της στο μπάνιο

τη διέκοψα που έβλεπε τον εαυτό της στον καθρέφτη;

ποιος ξέρει

στην κουζίνα ο νίου στραγγίζει τον

βανίλια καραμέλα ο καφές

γιες νίκησα

ο κόσμος είναι δικός μου

προσγειωνόμαστε σαλόνι

we are not those kids

sitting on the couch

τα μωρά μου θα μείνουν μόνα τους αυτήν την άνοιξη

τα άλλα τα πουλάκια

μου κι αυτά αλλά όχι τόσο μου 

όσο αυτά τα τρυφερούδια μου

θα μεταναστεύοσουν κι αυτά

θα μείνουν μόνα τους

και καλά ο νίου βρήκε το κοριτσι του

κι αποφάσισε ότι προτιμά να γουσταρει αυτός περισσότερο

ο μωράκης;

μήπως πρέπει να βρει ένα κορίτσι ο μωράκης κορίτσια συμφωνείτε κι εσείς;

εμείς το χαμε συζητήσει τις προαλλες

όχι ένα απαραίτητα να κάνουν σεξ 

ένα κορίτσι να μιλάνε

μία σύντροφο

ναι μία σύντροφο

εμείς το χαμε συζητήσει τις προαλλες και είπε δεν μπορεί μόνο με τις φίλες του μπορεί κι αυτές δεν είναι εδώ

και ωωωωωω

αφήνω το μωράκι μου μόνο τον μωράκη μου

ο μωράκης πρέπει να φύγει να πάει στην μαμά του

κι εμείς μένουμε με τον νίου που έχει τόσο απαλα μαλλια

κι ας είναι έτσι και τον παππού του τον φωνάζανε φαλάκρα στο σχολείο 

αλλά πέθανε στα 90 με μαύρα μαλλια να

και μυρίζουν άγουρα φρούτα 

σαν το αγορι μιας τύπισας σε ενα εφηβικο μυθιστόρημα 

που μύριζαν πράσινο μήλο

και ναι κι αυτός λούζεται με χέρμπαλ έσενς πράσινο

και παίζουμε λέμε για μποξερακια και τα μποτάκια του 

που έχει πέσει λάδι κι είναι σαν μουσκεμένα απ'το χιόνι

και το παντελόνι του σκι

γιατί έξω κανει το πιο πολύ κρύο που μπορεί να κανει στην αθήνα

κι ιστορίες

για τότε που είδαν ενα τύπο που χαιρέταγε τους άλλους στη σχολή χτυπωντας τα δάχτυλα του μεταξύ τους και φαντασου την αισθηση να περπατάς στην πόλη σαν να παίζεις σε μιουζικαλ κι αρχίσαμε να χτυπάμε τα δαχτυλά μας μεταξυ τους σαν να μην υπήρχε αύριο

μέχρι που έπρεπε να φύγουμε αλλά το σιντιπλειρ έπαιζε moldy peaches και δεν ήθελα να φύγουμε

να ακουσουμε άλλο ένα

και μετα να ντυθω αργά αργά

το πουλοβερ μου και το μπουφάν μου

το κασκολ μου

και πρεπει να πιάσω και τα μαλλιά μου και 

 ο νίου κι η νιφάδα έχουν πιαστεί απ'τους ωμους και

λικνίζονται θα έλεγε κανείς

και πιανομαι κι εγώ και λικνιζόμαστε στους moldy peaches

και κοιταμε απ'το παράθυρο τις κρεμ μπαλες και την νερατζούλα και ο νίου είπε σίγουρα θα χε μια τέτοια σκηνή στην ταινία του και θα χει χαλαρή πλοκή και τέλεια φωτογραφία

και ωραίους πρωταγωνιστές

και μετά αγκαλιαζομαστε και χαιρετιόμαστε στην πόρτα

και χυνόμαστε πάλι στο δρόμο με την νιφάδα

και περπατάμε ρυθμικά και κάνουμε θορύβους με τα χέρια και τα πόδια μας

και το στόμα μας και ανοιγοκλεινουμε τα ματια μας σαν να μαστε σε κλαμπ και της δινω φιλακι στη γωνια

και γυρνάω σπιτι μου να ακούσω τον υπολοιπο δισκο των moldy peaches 

αλλά δεν πειραζει γιατί έχει μείνει κι άλλος γαλλικος κι η μαμά πήρε σοκολάτες λάκτα βάφλα που χω να φάω απ'το λύκειο και μπρέικ λευκή με σταφίδες

υ.γ.εεε γεια είμαι η κατερίνα και θέλω να αφιερώσω αυτό το άλμπουμ στο κορίτσι μου