ό-χι έ-νο-χες ολέ-ολέ όλέ

κάθησα αναπαυτικά
θέλω να τα πω όλα
σήμερα τα κανα σαλάτα
στο στομάχι μου
το πρωί ήπια έναν νες μετά μια μπίρα μετά άλλον έναν νες μετά έναν γαλλικό μετά λίγο προχθεσινό κρασί και τέλος άλλη μία μπίρα και τέλος
τώρα στις 5:14 πμ -το πρωι δηλαδη
άλλο ένα ποτήρι -σναπ-





γαλλικό-σναπ



είχα σκεφτεί ότι θέλω να τα πω
μετά είπα να πω κι αυτό
μετά είπα να τα πω όλα
με τα είπα να τα πω ολα ολα
μετά είπα ναι να τα πω όλα


σκέφτηκα ότι το να τα πω όλα ήταν κάτι που θα κανες εσύ
θα τον ο τρόπος που θα τα κανες
κάπως πιο αναλυτικά
προσπαθώντας να ξεφύγεις απ΄το άγχος σου
και να επιτεθείς στα πράγματα ονομάζοντάς τα
και σκέφτηκα ότι θα μου άρεσε αυτός ο τρόπος
και θα ήθελα να τον δοκιμάσω
όχι ότι δεν θα ταν κατι που θα κανα κι εγώ
αλλά τόσο ξεδιαντροπα
στα πλαίσια του ότι


μετά σκέφτηκα πριν λίγη ώρα που μασταν σ'αυτήν εκκλησία



εικόνα



που είχαμε πάει πριν 2 μέρες μαζί
τώρα που είμασταν με εκείνη
και κοιτάγαμε πάνω γιατί την ενοχλούσε
και της είπα το κλασσικό
ε αφου σε ενοχλει τόσο κάτι πέτυχε ο καλλιτεχνης (με ουγκ κοροιδευτική φωνή φανταστείτε το)
και σύνδεσα το ότι οι τύποι τόλμησαν να βάλουν μπαρκοουντ με ότι αυτό συμβολίζει
σε μια εκκλησία και μάλιστα στραμένα προς τα εκεί που πάει το βλέμμα μας ψάχνοντας για τον θεό
μου ρθε σαν
ωωωωωωω τώρα το κατάααααλαβαα  (κι αυτό με ουγκ κοροιδευτική φωνή)
και σκέφτηκα πόσο ήθελα να το στείλω στην καινούργια μου φίλη και στον παλιό καλό και στην λατρεμένη-θαυμαστή
και να τους πω "εσείς τι νιώθετε ότι θέλει να πει ο ποιητης;"(ουγκ)
που είναι κάτι που δεν θα λεγα ποτέ
αλλά ίσως να λεγε η φίλη μου κι ένιωσα τόσο ωραία που τώρα μπορούσα να το πω κι εγώ

κι αυτό το λέω γι'αυτό που λέγαμε χτες για το πόσο νιώθω
ότι από πριν τα χριστούγεννα
ο τρόπος που δέθηκα μαζί τους
μου άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα και με κανε να νιώθω πιο στα πόδια μου
και το πόσο νιώθω ότι παίρνω μαθήματα από αυτους και το πόσο
χαίρομαι που απενοχοποίησα το να αρχίζεις να μιλάς με τον τρόπο που μιλάνε οι άλλοι
και να κάνεις παρόμοια αστεία και ίδιες κινήσεις και να επηρεάζεσαι από τον τρόπο που ντύνονται οι άλλοι να χ
ααχ πόσο μ'άρεσε εκείνο το "απώλεσα" παίζει να ήταν η πρώτη φορά που το άκουσα να το χρησιμοποιεί κάποιος και σου ταίριαζε τόσο πολύ σαν λέξη να την λες
μου άρεσε τόσο πολύ το οτι μπορείς να αφήνεσαι να σε συνεπάρει η σχέση σου με τους άλλους
και να αλλάξεις κι εσύ και να δημιουργήσετε τον δικό σας κώδικα και

έγραφα της προ άλλες
πως στον πούτσο μας πέρασε απ'το μυαλό ότι θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε σ'αυτήν την ζωή
χωρίς να έχουμε ένα σπίτι -θα το πω- ένα καταφύγιο-το είπα τους φίλους μας αλλά τους φίλους οικογένεια του φίλους συνεπιβάτες

τελος πάντων προφανώς και πλατιάζω
δεν υπήρχε περίπτωση να μπορέσω να τα πω όλα

αυτό που ήθελα να πω απ΄την αρχή είναι το πώς αφού αποφάσισα να τα πω όλα όπως κάνεις
έδωσα σημασία στο στομάχι μου όπως εσύ κάνεις
και είχε τόση πλάκα να το ζήσω έτσι για λίγο

σας αγαπώ πολύ -είμαι πλέον γραφική- γιο

___________________________________________________________
όλα αυτά είχαν αφετηρία το αρχικό πόστ:




εί-ναι μα-γι-κό
εί-ναι μά-γι-κο
.......................


(φωνή χούλιγκαν στο μυαλό μου την ώρα που το σώμα μου κατευθύνεται προς το σπίτι)

ξημέρωμα

smartphonised #newera

2-3 πράγματα

το σχήμα
                                       

[...................................][------][....][--------------------------------------------------->

. διακοπές των χριστουγέννων   

- επίστροφή (;) για μιαμισι βδομαδούλα 

.το μικρό τριημεράκι  για τις εκλογές 

-η επιστροφή

_________________________________________________________________________________





και τώρα μερικές διαγραμματικές σημειωσεις στο κινητό μου


Ι.
ο νικήτας κλιντ
μίσος για αυτά που αντιπροσωπεύει
δεν θέλω να γυρίσω προς το μερος του
γιατί δεν θέλω να του χαρίσω τη σημασία μου

θυμίζει αυτούς τους πάνω από το μέσο όρο έξυπνους τύπους που είναι και ταυτόχρονα πολύ κομπλεξικοί γιατί παίρνουν πολύ στα σοβαρά τους εαυτούς τους με απότελεσμα να ναι κάπως ουγκ ακοινώνητοι παύλα τάχα μυστηριώδης;

ενώ ταυτόχρονα είναι αυτό που είναι έχει πάρει την απόφαση να είναι κάπως δημόσιο πρόσωπο και να εκθέτει σε αυτό το βαθμό των εαυτό του στον κόσμο;

κι αυτές οι δυνάμεις μέσα του συγκρούονται και σχηματίζουν ένα παράδοξο;

ε αυτό νιώθω ότι είναι
και προσπαθώ να ηρεμήσω
ααα ηρέμησε βρε κούκλα μου
δεν του αξίζει να σκέφτεσαι μήπως κάνεις σαν χοντρή φεμινίστρια
μαααα δεν μπορώωω όταν τον ακούω μ'αυτό το στιλάκι του να λέει μωρό μου ή σε όλα τα γατάκια μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι

μας τιμωρεί στο τέλος φεύγοντας από το μικρό αγαθό συνοικιακό μπαρ μας
κλείνοντας το πρόγραμμά του
με χαιγουει του χελ και θόρυβο και το κανει επίτηδες έτσι;
γιατί πιστεύει ότι αυτό μας αξίζει
έτσι όπως μας έκοψε από το βάθρο του
εμάς τον λαουτζίκο


σταματάω εδώ πριν το γαμήσω τελείως τελείως


ΙΙ.
δεν μπορεί να χωρέσει το ταπεινό μου μυαλουδάκι πόσο έντονα το ζει η αδερφη μου.24/7

επισης αυτή την περίοδο της ζωής της τα μαλλιά της ειναι πάντα πιασμένα  με κάποιο τρόπο
που χρόνια αργότερα θα λέγαμε ότι όντως αυτό ήταν το κουρεμά της
θα την βλέπαμε έτσι σόλες τις φωτογραφίες από τότε
χωρίς να τα αφήνει κάτω ποτέ
όπως είναι οι τζίβες ή τα ράστα ή κάτι τέτοιο


ΙΙΙ.
τον είδα
ενθουσιασμένη
τον πήρα μονότερμα όχι γιατί όντως ήθελα να του πω τόσα πολλά
αλλά γιατί όσες φορές έκανα να του αφήσω χώρο να μιλήσει
φοβόμουν ότι θα κάνει την κατάσταση αμήχανη
κι αυτό δεν μας άξιζε εκείνη τη στιγμή
λες κι ήμασταν ξένοι
και ξεκίναγα πάλι να του μιλάω να τον προλάβω από το να ανοίξει το στόμα του
το θέμα είναι ότι ήμασταν ξένοι
κι ουσιαστικά απλά δεν ήθελα να τον ακούσω
ένιωσα ότι θα με καταπίεζε
ντροπή

ΙV.
είναι οκ να βάζεις στο γιουτιουμ φουλσκριν 10 hours fireplace
αλλά όχι προσομοίωση παραθύρου με θέα
εκτός αν όντως το χρησιμοποιείς ως τέτοιο κι όχι σαν υπολογιστή
ξέρεις ηθικολογίες κι επιφυλακτικότητα σε κάτι που δεν ξέρεις πως να νιώσεις γιαυτό

V.
"vibe απ΄το κινητό μου,ροααααρ, το όπλο μου"
                                 
                       αγαπημένια τουιτάρει μετά τις εκλογές

VI.
Σύμφωνα με την κβαντική μηχανική,τα στοιχειόδη σωματίδια συμπεριφέρονται διαφορετικά υπό την παρουσία κάποιου παρατιριτή.Δηλαδί η μορφή της πραγματικότητας εξαρτάτε από την παρουσία του  παρατιριτη.Βλέπε "schrodiger's cat"
                                                   
                                                 παρατίθεται αυτολεξί όπως γράφτηκε απ'τον συγγραφέα


ας το κλείσουμε εδώ για την ώρα



_________________________________________________________________________________



+


 
   +

ξημνάω

ένα στα γρήγορα πριν φύγω
με κίνδυνο να χάσω το αεροπλάνο

έτσι γιατί πάντα καθυστερώ   τον εαυτό μου     από κεί που που πρέπει να πάω


ένα στα γρήγορα
είναι 12:41 κι όμως μοιάζει ακόμα ξημέρωμα
ίσως φταίει κι η μουσική που ακούω τώρα


ένα στα γρήγορα δεν προλαβαιονω [ετάψ σε λίγη ώρα φεύγω
και θέλβω να πω πωψς νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη για όλους
που νιώθω έτσι σήμερα
κατάφερά να κρατήσω το ξημέρωμα να διαρκέσει για πάντα αο=πό τότε μεχρι τώρα
εγώ που-
κρίμα που θα περιαυτολογήσω τώρα
νιώθω άσχημα μπροστά στην τόση ευγνωμοσύνη που νιώθω να μικλάω για τν εαυτό μου τόσες ώψρες
εγώ που
ξέρετε πόσο τα μισώ τα κξημερώματα

νιώθω ευγνωμοσύνη και για σένα ποθ ,μολις εμφανιστηκε το ονομά σουθ να εισερχετε στο σκαιπ 12¨46


επίσης     αλφα      γιατί με διέγραψες από το σκαιπ ειναι τοσο κριμα



όλα θα ναι διαφορετικά απο δω και πέρα
αυτό ήθελα να πω
ευχαριστώ έχω αργησει αφόρητα

ανασούλες

ξέχασα πως γίνεται
κουμπάκι κουμπάκι

βγάζω σπυράκια
απ'τον κουκουλωμένο θυμό μου
βράζει η επιφάνεια του δέρματός μου
δεν μπορώ να σχεδιάσω γραμμές ανάβασης
και ψάχνω γραμμές εξόδου
όλα όσα με πνίγουν είναι στο σπίτι μου
κρυμμένα κάτω απ΄το κρεβάτι μου
πατάω στις μύτες να μην τα ξυπνήσω

όταν φτάνω στο αμήν πάω να κατουρήσω
κοιτάζομαι στον καθρέφτη
τώρα που θα βγω θα σου ζητήσω συγνώμη
τώρα που γύρισα φεύγεις εσύ
κι αφήνεις πίσω σου αναποδογυρισμένο τασάκι
στάχτες στην γαλάζια κουβέρτα

εισπνοή

τα τζάμια στα παράθυρα είναι διπλά
δεν μπορώ να δω την ζωή έξω
γιατί αντανακλάται στο τζάμι το φως μας

όλα αυτά που θα προτιμούσα να κάνω
τρέχουν σε τροχιά γύρω απ΄το πύργο μας
κι ούτε που φαίνεται από δω
μια στάση για να ανέβω

ξεσπάω στις ερωτήσεις ανοιχτού τύπου σου
ξεσπάω στο θα μπορούσε να ναι αλλιώς σου

εκπνέω
να ελευθερώσω το κεφάλι μου
απ'τις
όχι αχρείαστες ούτε ανούσιες
αλλά κενές φούσκες που βγαίνουν απ'το στόμα σου

με κοιτάς με τα κουταβίσια μάτια σου διάπλατα
κάνεις τα μάτια μου να κλαίνε
σκέφτομαι για μια στιγμή μακάρι να σουν έστω και λίγο ασχημότερη
θα ταν όλα πιο εύκολα

κάνουμε ειρήνη
και κλαψουρίζουμε με τα μουσούδια στους λαιμούς μας
ακούω την ανάσα σου
σαν να αναπνέεις στο βυθό
με επεξεργάζεσαι πίσω απ΄τη μάσκα σου
ειρήνη να περάσει η νύχτα



ανέβηκα πίσω
με ακονισμένη τη χατζάρα μου
και κλειστά τα μάτια και τα αυτιά μου
αποφασισμένη να καθαρίσω τη ζούγκλα
χει φωλιάσει σπίτι μου

δεν ακούω τίποτα αν δεν υψώσεις την φωνή σου
και βρρρροοοοοοουμ βρρροοοοοοοουμ
το αλυσοπρίονο

και πλιτς πλιτς
το λεξοδιαλυτικό σου
στις σκέψεις μου

δεν ακούγεται τίποτα
και δεν κουνιέται φύλλο

πλιτς

αυτό είναι ένα (ρόδινο) ποστ

είδα την νιφάδα να ανεβαίνει τρέχοντας την ανηφόρα απ'το παράθυρο

της φώναξα που πάει μου πε κατέβα και κατέβηκα 

κι αρχίσαμε να κατρακυλάμε μαζί την κατηφόρα

στρίψαμε απότομα σε ένα στενάκι

πετάξαμε χαλίκια στο παράθυρο του φίλου μας

μας άνοιξε και μας περίμενε στην πόρτα

τον αγκαλιάσαμε και μπήκαμε μέσα στο σπίτι που φωτιζόταν μόνο απ'τα φώτα του στενού 

μαύρες σιδερένιες κολώνες με 2 κίτρινες μπάλες να κρέμονται στην ακρη

και μια νερατζούλα φουντωτή που ναι αυτό είναι η νερατζούλα

και δυο παράθυρα στο ύψος των ματιών του δρόμου στις 2 πλευρές

και βρήκαμε τον άλλο μας φίλο στον καναπέ

να πινει καφε

και είχα να τον δω να πινει καφέ

ουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

τόσο καιρο

φουντούκι ή καραμελα;

στοίχημα 

σβούρες στο διάδρομο

και ωωω

η αδερφή του νίου

χάρηκα

πλένει τα χέρια της στο μπάνιο

τη διέκοψα που έβλεπε τον εαυτό της στον καθρέφτη;

ποιος ξέρει

στην κουζίνα ο νίου στραγγίζει τον

βανίλια καραμέλα ο καφές

γιες νίκησα

ο κόσμος είναι δικός μου

προσγειωνόμαστε σαλόνι

we are not those kids

sitting on the couch

τα μωρά μου θα μείνουν μόνα τους αυτήν την άνοιξη

τα άλλα τα πουλάκια

μου κι αυτά αλλά όχι τόσο μου 

όσο αυτά τα τρυφερούδια μου

θα μεταναστεύοσουν κι αυτά

θα μείνουν μόνα τους

και καλά ο νίου βρήκε το κοριτσι του

κι αποφάσισε ότι προτιμά να γουσταρει αυτός περισσότερο

ο μωράκης;

μήπως πρέπει να βρει ένα κορίτσι ο μωράκης κορίτσια συμφωνείτε κι εσείς;

εμείς το χαμε συζητήσει τις προαλλες

όχι ένα απαραίτητα να κάνουν σεξ 

ένα κορίτσι να μιλάνε

μία σύντροφο

ναι μία σύντροφο

εμείς το χαμε συζητήσει τις προαλλες και είπε δεν μπορεί μόνο με τις φίλες του μπορεί κι αυτές δεν είναι εδώ

και ωωωωωω

αφήνω το μωράκι μου μόνο τον μωράκη μου

ο μωράκης πρέπει να φύγει να πάει στην μαμά του

κι εμείς μένουμε με τον νίου που έχει τόσο απαλα μαλλια

κι ας είναι έτσι και τον παππού του τον φωνάζανε φαλάκρα στο σχολείο 

αλλά πέθανε στα 90 με μαύρα μαλλια να

και μυρίζουν άγουρα φρούτα 

σαν το αγορι μιας τύπισας σε ενα εφηβικο μυθιστόρημα 

που μύριζαν πράσινο μήλο

και ναι κι αυτός λούζεται με χέρμπαλ έσενς πράσινο

και παίζουμε λέμε για μποξερακια και τα μποτάκια του 

που έχει πέσει λάδι κι είναι σαν μουσκεμένα απ'το χιόνι

και το παντελόνι του σκι

γιατί έξω κανει το πιο πολύ κρύο που μπορεί να κανει στην αθήνα

κι ιστορίες

για τότε που είδαν ενα τύπο που χαιρέταγε τους άλλους στη σχολή χτυπωντας τα δάχτυλα του μεταξύ τους και φαντασου την αισθηση να περπατάς στην πόλη σαν να παίζεις σε μιουζικαλ κι αρχίσαμε να χτυπάμε τα δαχτυλά μας μεταξυ τους σαν να μην υπήρχε αύριο

μέχρι που έπρεπε να φύγουμε αλλά το σιντιπλειρ έπαιζε moldy peaches και δεν ήθελα να φύγουμε

να ακουσουμε άλλο ένα

και μετα να ντυθω αργά αργά

το πουλοβερ μου και το μπουφάν μου

το κασκολ μου

και πρεπει να πιάσω και τα μαλλιά μου και 

 ο νίου κι η νιφάδα έχουν πιαστεί απ'τους ωμους και

λικνίζονται θα έλεγε κανείς

και πιανομαι κι εγώ και λικνιζόμαστε στους moldy peaches

και κοιταμε απ'το παράθυρο τις κρεμ μπαλες και την νερατζούλα και ο νίου είπε σίγουρα θα χε μια τέτοια σκηνή στην ταινία του και θα χει χαλαρή πλοκή και τέλεια φωτογραφία

και ωραίους πρωταγωνιστές

και μετά αγκαλιαζομαστε και χαιρετιόμαστε στην πόρτα

και χυνόμαστε πάλι στο δρόμο με την νιφάδα

και περπατάμε ρυθμικά και κάνουμε θορύβους με τα χέρια και τα πόδια μας

και το στόμα μας και ανοιγοκλεινουμε τα ματια μας σαν να μαστε σε κλαμπ και της δινω φιλακι στη γωνια

και γυρνάω σπιτι μου να ακούσω τον υπολοιπο δισκο των moldy peaches 

αλλά δεν πειραζει γιατί έχει μείνει κι άλλος γαλλικος κι η μαμά πήρε σοκολάτες λάκτα βάφλα που χω να φάω απ'το λύκειο και μπρέικ λευκή με σταφίδες

υ.γ.εεε γεια είμαι η κατερίνα και θέλω να αφιερώσω αυτό το άλμπουμ στο κορίτσι μου