θεωρία και πράξη της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης

το λατρεύω τόσο το γατί μου.
όπως λέω έχει τον καλύτερο χαρακτήρα που θα μπορούσε να χε μια γάτα.
είναι ΤΟΣΟ γάτα.πως θα μπορούσατε να μην το βλέπετε;
οι γάτες είναι οι αρχηγοί αυτού του κόσμου.
είμαι σίγουρη πως πίσω απόλαυτά τα σκάνδαλα κρύβεται μια γάτα.
σίγουρα ο πλανητάρχης μας είναι γάτα.απλά δεν το ξέρουμε.γιατί είναι ΤΟΣΟ γαμάτος.
το γατί μου που λέτε είναι τόσο ναζιάρικο και ύπουλο και χουρχουριάρικο και ανεξάρτητο και ατρόμητο και ατίθασο και συμφεροντολόγο και βαθιά ρομαντικό και απαλό και ολιγαρκές και άπληστο και αυθόρμητο και στρατηγικό και παιχνιδιάρικο και πεισματάρικο και υπεροπτικό και μπαμπέσικο και πιστό και -ύπουλο είπα;
κι όταν προσπαθώ να το μαλώσω επειδή ανεβαίνει στο τραπέζι,νιώθω τόσες τύψεις επειδή προσπαθώ να το κάνω να πειθαρχήσει και να πολιτιστεί και να απαρνηθεί την φύση του και νιώθω τόσο φασίστας   και κακούργος που προσπαθώ να αλλοιώσω αυτό το αριστούργημα -γιατί περί αριστουργήματος πρόκειται- η προσωπικότητα του.
γι'αυτό κάνω ότι δεν βλέπω ότι τρώει τα γεμιστά της συγκατοίκου από το τραπέζι
κι αν το μαλώνω επειδή ανέβηκε πάνω στην κουζίνα και το πιτσιλάω με νερό
(που πάλι νιώθω τύψεις γιατί το βρίσκω αυταρχικό να συνδυάσει το νερό με την τιμωρία)
μετά από λίγο τα βρίσκουμε πάλι και ξαπλώνουμε μούρη με μούρη
και σκαρφαλώνει στην πλάτη μου σαν παπαγάλος
και του φιλάω με δύναμη την μουσούδα
και νιώθω περήφανη από μέσα μου που η ανάσα του μυρίζει γεμιστά.
that's my boy.