φερμουάρ

νομίζω μπορώ να σας δω ολόκληρους τώρα
να κοιτάζω και μπρος και πίσω στο χώρο που πιάνετε στο χρόνο.
να κοκαλώνω για να σας παρατηρώ να συμπεριφέρεστε.
να με πιάνω από τα πόδια πριν το σκάσω από το σώμα μου για τα καλά.
γιατί αυτό όλο σφίγγεται να σας δείξει τον καπνό που βγαίνει από το κεφάλι μου
μα πάντα το άτιμο ξεγλιστράει από το στόμα μου.
και μένω απλά κοκαλωμένη.
μια μέρα από αυτές θα δείτε θα ανοίξω το στόμα μου διάπλατα
και θα αρχίσω να σας μασάω
γιατί τα χέρια μου ήταν πλαδαρά και δεν μπορούσαν να βάλουν δύναμη,θα σας εξηγήσω αργότερα.
δεν θυμάμαι να καταλαβαίνω καλύτερα.
σας τακτοποίησα όλους.και μένα μαζί.
τώρα καταλαβαίνω την ταυτότητα στην ταμπέλα
δεν έχω ξαναγαπήσει βαζάκια τόσο πολύ.θέλω να σας σπάσω.από αγάπη.