δεν ξέρεις πόσο απολαμβάνω την αμηχανία μου

κάθε βράδυ που γυρνάω σπίτι μου θυμάμαι που ξέχασα ποιο είναι το κλειδί της εξώπορτας
όταν πρωτοήρθα
κι αρχίζω κι αμφιβάλλω ότι θυμάμαι ποιο είναι αυτή τη φορά.
ψέματα.δεν γυρνάω βράδυ σπίτι μου.ξημερώματα μόνο.
ψέματα.δεν γυρνάω σπίτι μου,αλλά στο σπίτι των δικών μου.
δεν ξέρω αν φταίει αυτό που νιώθω μικρή πάλι.
νομίζω πως κόντυνα μερικούς πόντους χτες βράδυ.
δεν νομίζω πως φταίει που έχω την μαμά μου και τον μπαμπά μου.
που μου λένε να ντύνομαι,να φάω,να ξυπνήσω,να διαβάσω.
εσύ φταις είμαι σίγουρη.
που με κάνεις να νιώθω λες και πάω δευτέρα γυμνασίου.

κοίτα μόνο πως μιλάω.σαν να γράφω ημερολόγιο.