το βιος μου ο σταυρός μου

σχεδόν κάνω τον σταυρό μου πριν ξεκινήσω
κατεβαίνω με 50 λίτρα στην πλάτη 10 στο χέρι και 5 κιλά στο άλλο

περπατάω και σηκώνω όλο μου το βιος στην πλάτη
τα χέρια μου τσούζουν και το βλέμμα μου
είναι χαμηλωμένο να αποφύγει οπτική επαφή
άντρες κάνουν ψιτ ψιτ στο γατάκι μου
1,5 χλμ σε 20 λεπτά δεν είναι κακός χρόνος

κατεβαίνω αυτόν τον οικείο δρόμο που μαθαίνω
σαν το βλαχαδερό φορτωμένο με τα καλάθια μου
ότι λέγεται μάρνη

πάλι το εδώ μετατοπίζεται απ'το εκεί
πάλι το σπίτι μου τρεμοπαίζει ανάμεσα στα σπίτια μου

πάλι έρχομαι στη πρωταρχική μου αφήγηση του εδώ
το εκεί γίνεται η ασφάλεια απ'την οποία φεύγω

αντιμέτωπη με όλα όσα απωθούσα
προσπαθώντας να αποκλείσω το εδώ
απ'το να παρεμβάλει στο ρίζωμα μου εκεί
περπατάω γρήγορα και σκουπίζω τους φόβους μου
κάτω απ΄το χαλάκι στο πεζοδρόμιο
(αν ποτέ περάσεις από κει θα τους πατήσεις)

πήρα βαθιά ανάσα πριν ξεκινήσω κι έτσι κατεβαίνω με φόρα
100 κιλά τελικά δεν μοιάζουν πολλά
είναι που συνήθισα να κουβαλάω το σταυρό μου;