δεν θυμάμαι τι αλλά σίγουρα κάτι μου κανες
για να κλαίω με λυγμούς γυρνώντας σπίτι τα ξημερώματα
και να αποφασίζουμε να τα μαζέψουμε και να την κάνουμε από δω άρων άρων
εγκαταλείποντας τους φίλους που ερχόντουσαν από αθήνα την επόμενη μέρα
ποιος θα μου το λεγε οτι θα ξέχναγα εγώ που πάντα ρώταγα θυμάστε τότε που
πόσα πράγματα απώθησα και κατέληξα να ζω με τις πινακίδες τους προσοχή σκύλος
ψάχνω πίσω απ'τους φράχτες μου και δεν μπορώ να σε βρω
εγώ σου χα πει γκρεμίστηκε μέσα μου ένα κάστρο
εσύ μου πες χτίστηκε ένας πύργος
αλλά είναι δύσκολο να διακρίνω οτιδήποτε από αυτή τη θέση
βλέπω μπροστά μου μόνο ερείπια
και μια περιφραγμένη έκταση γης που κάποτε κατοικούνταν από κάποια θεότητα
που μόνο οι άγιες πέτρες και το άγιο χορτάρι μείνανε να τη θυμίζουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου