στο κοινόβιο

με ρώταγε τι είναι καλή μου και γω του σήκωνα τους αντίχειρές μου μεσημέρι προς απόγευμα πριν την εργασία μετά την γιαγιά μου
πολύς κόσμος στο σπίτι ετεροτοπίζεται τελώντας υπό καθεστώς κοινοβίου
δεν λέω μ'άρεσε που μ ειπανε καλή οικοδεσπότισα
φχαριστιόμουν να τους φτιάχνω μεζεδάκια
και να τους φέρνω παγωμένο μπουκάλι νερό
όλο καμάρι που είχαμε στο ψυγείο
αλλά όλα αυτά τα πράγματα που χαν δική τους ζωή μέσα στο σπίτι πέρα από τον έλεγχο μου
τα μπουκάλια κι οι καφέδες τα τασάκια και τα σκουπίδια παντού
η ντομάτα της πίτσας πάνω στις κατόψεις μου
κάνανε την κίνηση στον χώρο τόσο δύσκολη
όλη την ώρα στις μύτες να διασχίζεις το σπίτι να βρεις μια γωνίτσα που να μην είναι πιασμένη να σκεφτείς λίγο
όλοι ερχόντουσαν κι ήταν μοναδικό αλλά ερχόντουσαν όλοι συνέχεια
βάζοντας την ζωή μου εδώ σε παύση

μόνο να σε σκεφτώ μπορώ

αυτές είναι οι στιγμές μου μαζί σου
και νιώθω ότι μου λείπεις
αλλά τουλάχιστον μπορώ να σε σκέφτομαι κι αυτό με ηρεμεί

κλείσαμε για φέτος του χρόνου πάλι

όταν ήθελε φιλάκια τα ζήταγε έλα εδώ καλή μου όλο ζήταγε χάδια αποφασιστικά
και όταν μίλαγε κρεμόταν απ'τα μάτια μου για επιβεβαίωση και τον έβλεπα που σκοτείνιαζε όταν δεν την έπαιρνε κι ήθελα να τον αγκαλιάσω και να του χαιδέψω τα μαλάκια

αλλά ρουφούσε με βουλιμία την προσοχή μου όλη την ώρα
είχε έρθει κι ήταν μοναδικό αλλά έβαζε την ζωή μου σε παύση
το μυαλό μου ετεροτοπιζόταν τελώντας υπο καθεστώς κατάληψης
και το διέσχιζα με ελιγμούς να βρω μια γωνίτσα που να μην είναι πιασμένη να σκεφτώ λίγο

έτσι όπως τον κοίταξα συνειδητοποίησα ότι είχα πολύ καιρό να τον δω