Σαββατο πρωί στο αχούρι μου
τα μάτια μου δεν ανοίγουν όπως μπαινοβγαίνεις στα σκεπάσματα
μπορώ να σου προσφέρω αγκαλιά κατανόησης
αγκαλιά καταλαβαίνω αγκαλιά έλα εδώ μικρό μου
τίποτα δεν φαινόταν να υπάρχει πέρα από αυτό για να σου πω
έχω κολλήσει στο ίδιο σημείο γιατί δεν λέω την αλήθεια ούτε στον εαυτό μου
δεν ζητάω τίποτα από κανέναν γιατί δεν θέλω να μου ζητάνε
ψάχνω στο φεισμπουκ τα μηνύματα μου να βρω μια διαφυγη
απέραντη μοναξιά κι απομόνωση
δεν το ομολογώ πως τα κανα έτσι πως εγκατελειψα αργά αργά κάθε επαφή
να μην μου ζητάνε τίποτα να μείνω στην ησυχία μου
και τώρα κανένα χέρι βοήθειας να με βοηθήσει να επανασυνδεθώ
μακριά από την αγέλη μου
αφήνω την ζωή να με προσπερνάει
προσπαθώ να τα βγάλω πέρα μόνη μου = προσπαθώ να την παλέψω μέσα στη μέρα μόνη μου
η αίσθηση πως υπάρχουν πράγματα να γίνουν
η τοπική κοινότητα κι εγώ
τι να κάνω για να ξανασυνδεθώ
πάει καιρός απ'την τελευταία φορά που χα ραντεβού στην καμάρα
πάει καιρός που διέσχισα την ναυαρινου
νιώθω ρόζ κι απαλή
σαββατο πρωί
κλαίω σαν παιδί
που δεν θέλει να βγεί να παίξει
μόνο περνάει τάχα αδιάφορα
προς τα κει που χει να πάει
και στην στροφή
κάνει τον κύκλο
που θα το φέρει πάλι πίσω
στο σπίτι
από κει που ξεκίνησε να φεύγει
μου πε τι έχεις πάθει γιατί φοράς ροζ βγαλτα ροζ
πως τολμάς να μιλάς έτσι για την παιδική μου πιτζάμα
λασπωμένο γαλάζιο πως το λένε κυανό στο αρ τζι μπι
λασπωμένο κυανό παράθυρο στο κίτρινο δωμάτιο που μοιάζει ροζ
οχι κιτρινο
κοκαλί ΘΑ ΛΕΓΕΣ
κατερίνα κοκαλίνα κατρουλίνα
κι ιστορίες με θείες κι αγριους ξαδέλφους
και της αμαλίας ήταν πάντα ήσυχα τα καημένα
γιατι δεν λες κάτι μου την σπας που σαι απαθής
γιατί είσαι ζωο ΠΥΡΓΙΩΤΗ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ
κατερινα κατρουλινα
η τρυπα μου έχει γεμίσει με πράγματα παντου
κάτι έψαχνα
δεν ξέρω που εχει τρυπωσει
ψάχνω να βρω σημάδια ζωής μεσα στα ντουλάπια μου
κάτι να μου δώσει ένα στοιχείο
αγκαλιά κατανόησης
μαλακή κοιλιτσα μπαμπά μάγουλο στα μαλακά βυζάκια μπαμπά
λιοντάρι μου σε κράτάμε φυλακισμένο μέσα
κεφάλι νιφίτσας ανασηκωμένο
με είπε λιονταρι κοιτάει με αγωνία τριγύρω
εμένα;
ασφυκτιώ πίσω απ΄τα τείχη
η μάμα μου δεν θα ταν περήφανη η μαμα μου μας θελει μαχητικους διεκδικητικούς
με ορεξη με παθος με μπριο
μια μέρα μας έβαλε να ζωγραφίσουμε το σπίτι μας και να βάλουμε τον καθένα μας στην χαρακτηριστική του θέση
θυμάμαι σίγουρα έβαλα τον μπαμπά στο μπάνιο
οι δικές του ώρες της ημέρας το πρωί όταν ακόμα όλο το σπίτι κοιμάται
άρης προτοσάλτε στο ραδιόφωνο
προσπαθεί να βάλέι τάξη στον κόσμο κι είναι μόλις 7
ακροατές με φωνή όλο αγωνία προσπαθούν να βοηθήσουν
την κοινότητα του σκαι ραδιοφωνο
ο κόσμος είναι ήδη έξω στα αυτοκίνητα του πάει στη δουλειά του
αν ήμαστε τυχεροί μπορεί να κλείσουν τα σχολεία απ'τα χιονια
τι κοροιδία
αν είχα δει μονάχα την φάτσα πριν γίνει η φωνή
ίσως να έπαιρνα τον κόσμο λιγότερο στα σοβαρά
καφές ακουμπισμένος στον νιπτήρα
ο μπαμπάς χέζει
καθιστός
πετάει το τσιγάρο στη λεκάνη ανάμεσα απ΄τα γυμνά του μπουτάκια
τσσσςςςςς
αν ξυπνήσεις πιο πριν μπορεί να πετύχεις τον μπαμπά γυμνό στο σκοτεινό διάδρομο να κλείνει τον θερμοσίφωνα πριν μπει για μπάνιο
ή έχεις ακόμα μια ευκαιρία να τον δεις φευγαλέα γυμνό να κλείνει την κουρτινα του μπάνιου
η αμηχανία κι η πολυπλοκότητα της μεγάλης επιφάνειας του δέρματος του
η κινήσεις του ασυνήθιστα βιαστικές όλα καλά κανένα πρόβλημα
πάντα πίστευα ότι ο κόσμος θα παιρνε λιγότερο στα σοβαρά τον εαυτό του αν ήμασταν όλοι γυμνοί
τι πλασματάκι να μιλάει με πομπώδες ύφος μ'αυτά τα ξωτικισια ποδαράκια
η μαμά με την κουβέρτα της στον καναπέ
πρωτη φορά κατάλαβα ότι είμαστε απ'το ίδιο υλικό
ένα ζευγάρι ανθρώπων που προσθεσαν αλλα δυο μέλη στην ομάδα τους
είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που νιώθουν ότι δεν έχουν το ίδιο δικαίωμα με τους άλλους στη ζωή
κάπως βαρύ ακούγεται
δεν το εννοώ έτσι ακριβώς
αλλά δεν με νοιάζει να μπω στον κόπο να το εξηγήσω
η πορεία μου στον ιδιωτικό χώρο
λωρίδες από εικόνες
απο το γυμνασιο μεχρι σημερα
ακούω κινήσεις απ΄το σαλόνι
σηκώνω την παλάμη μου στην πόρτα
όπως στην νοηματική λέμε στοπ-μεινε εκει- μην πλησιάσεις
μην μπεις μέσα
ο γάτος θα τανε
εμπνευση χρειάζομαι
νιώθω ότι μου λείπεις
αλλά ούτως η άλλως κάτι θα μου έλειπε
ψυχραιμία
καταφεύγεις στο γράψιμο όταν επέλθει ηρεμία
όχι
γράφεις απεγνωσμένη/ος και μετά επέρχεται η ηρεμία
χα
αυτο το τρικάκι που όλους μας φέρνει αμήχανους
μου λειτούργησε όταν ξεφύλλισα το εντυπό σας
σκεπτόμενη
χα
καλο ε πλακα εχει σκεπτόμενη
συγκροτεί υποκείμενα ε ωραιο σωστος
βρέχει
συννεφιά και φλυαρία
ή εγώ φλυαρώ;
συσκότηση σιωπής το σαββατο μεσημέρι
μυστικιστικές ώρες που
αφήνουμε την μέρα στο μεσημεριανό τραπέζι
και περιμένουμε να αλλάξουν τα σκηνικά
να έρθει το απόγευμα να παίξουμε πάλι
η μαμά κουλουριάζεται στον καναπέ κάτω απ΄την κουβέρτα
αυτές οι ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ με ολα κεφαλαία αλλα με απαλότητα
που δεν εχεις ιδέα τι παριστάνουν όπως εκεινη τη φορά που συνειδητοποίησα ότι είναι ποδοσφαιριστής τις αεκ
η κουβέρτα της αεκ οχι ο ποδοσφαιριστής μπορεί να ταν απλά ποδοσφαιριστής
αλλά και η κουβέρτα μπορεί να ταν απλά μαυροκίνητρη με έναν απλά ποδοσφαιριστή
όπως και να χει
ίσως αν είχα δει νωρίτερα οτι η μαμά σκεπαζόταν με μια κουβέρτα με εναν ποδοσφαιριστή
να έπαιρνα την ζωή λιγότερο στα σοβαρά
ο χαμός στο δωμάτιο μου μοιάζει πιο συμπαθητικός σήμερα
και τέλος εγώ
στην πιο βαθιά γωνία του σπιτιού
αυτή με την μεγαλύτερη απόσταση από την έξοδο
διπλα στην μπαλκονοπορτα
περιχαρακωμένη από άρτια διάταξη γραφείου και βιβλιοθήκης
ο μπαμπάς μπαινει στο μπανιο
μου δινει το βραβείο καλύτερα κλεισμένης κουρτινας
γελάω πισω απ΄την κουρτινα
ώστε να εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή απομόνωση από τον κοινόχρηστο χώρο του σπιτιού
και προστασία από το βλέμμα του έξω προς τα μέσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου