επιβεβλημένη | σιωπή
και | το |μυαλό |μου |απλά| υπακούει
ενσωματώνει| την |εντολή
και |την |εφαρμόζει| κουφά
οτιδήποτε| θα| με |κάνει| απλά |να| προχωρήσω
εξαντλημένη| απ' |τις |συνθήκες| του |παρελθόντος
υπομένω| σιωπηλά
τις| εναπομείναντες| συνέπειες
χωρίς |διαμαρτυρία
ακόμα| κι |όταν| νόμιζα| πως| έβλεπα| το| τέλος
και| με |τράβηξε| πάλι
ένα |εξάμηνο |πίσω
υπέφερα| αρκετά
για |να| μπω| στην| διαδικασία| να| διαμαρτυρηθώ
να |μιλήσω| να |πω |τα |εξαντλημένα
να |δικαιολογηθώ| που
είμαι| ακόμα| εδώ
υπέφερα| αρκετά| για| να| μιλήσω
για| κάτι |που |δεν| έχω |πια| τίποτα |να| πω
υπομένω |στωικά |
δέχομαι| τα |γονίδια |της| απώθησης
οτιδήποτε| θα| με| κάνει| απλά |να| προχωρήσω
να |ανησυχήσω;
για| την |αναισθησία;
με |ποια |συναισθήματα| να| ανησυχήσω
είμαι |ένα |φάντασμα |απ' |το| μέλλον
γιατί |καρφώνω |τα |μάτια| μου| στο| φως
κι| οι |ενοχές| των| θνητών
σταματάνε| στα |αυτιά| μου
μετράω |τις |κουβέντες |μου
το |μόνο |που |συνεχίζει |να |με| σοκάρει
είναι |η |στιγμιαία |ναυτία
όταν| αποκτώ| φευγαλέα| την |παράλογη| συνειδητότητα
πως|δεν |ανήκω |στις| πιο |οικείες| καθιερωμένα| καταστάσεις
κουβέντα |μία|
και| βγήκα|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου