κωλοχώρι

τα λεωφορεία έρχονται απ΄την στροφή κοροιδευτικά

και καρφώνουμε όλοι τα μάτια μας να δούμε 

αν τέλος αυτό ήταν

αλλά το νούμερο εμφανίζεται

και γυρνάμε τα μάτια μας αλλού με απογοήτευση

που πάλι την πατήσαμε

και μουρμουρίζουμε μέσα απ'τα δόντια μας

άι στο διάολο/κουφάλες/απατεώνες

ή φακ

ή κάτι άλλο αντίστοιχο στην γεροντίστικη αργκό

ανάλογα με το ποιος είμαστε κάθε φορά

μόνο γέροι

και πιτσιρίκοι

να δω το στιλ σου στο λεωφορείο

θέσεις επιβατών 160

θέλω να ζήσω μια περιπέτεια

στις απάτητες εκτάσεις δίπλα στους δρόμους

όχι για τη φύση αυτή καθ'αυτή

αλλά για τη φύση ως μη αστικότητα

όλα τα σπίτια τόσο αντικριστά

ήρθα με την τσάντα μου

όλο λέω πως πρέπει να φτιάξω σακίδιο εξερεύνησης

να χω πάντα μαζί μου συρραπτικό και χαρτομάντηλα 

και ζελατινένιες θήκες για να αποθηκεύω 

τόσο βαθιά μέσα μου από πάντα

μυστικιστική αντίληψη για τον κόσμο

το μυστηριώδες και το θρησκευτικό

αντανάκλαση της ύπαρξης μου σ'αυτό

καταγραφή

ΟΛΑ.

ανάγκη για ένα σημείο που όλα θα ναι ακίνητα

και ήσυχα

με οπτική φυγή στο άπειρο

φακ γιου οθόνη

το μάτι λέει ανιχνεύει την κίνηση

το μάτι λέει ακόμα και στην ακινησία

ανιχνεύει πιθανή μελλοντική κίνηση

κάποιο μυστικό

κοινότητα

όλοι κακοί

μάτι κακό

ο χώρος προστατεύεται

σεκιούριτι και σκυλιά

είδα ένα τύπο να πετάει φαγητό απ'τη βεράντα

στα 4 σκυλιά του

που μαζεύτηκαν από κάτω σαν κότες

και κουνούσαν τις ουρές τους

-όχι χαρωπά όπως τα σκυλάκια

απειλητικά σαν λυσσασμένα

δεν μπορούσα παρά να συνεχίσω να περπατάω

ίσια μπροστά

αφού η κάθε μου κίνηση θα τραβούσε την προσοχή περισσότερο

δεν έκοψα κανένα λουλούδι για τις ζελατινένιες θήκες μου από το φόβο

ότι θα συνέβαινε κάτι σ'αυτό το περίεργο μέρος

που έκανε την κάθε μου κίνηση 

θρασύτατη

δίνοντας μου μια παράξενη σιγουριά κι υπευθυνότητα 

για την κάθε κίνηση μου

που ήταν δικιά μου κίνηση

σ'αυτόν τον ξένο τόπο

ο τρόπος που υπήρχα ήταν ο δικός μου τρόπος

κι αυτές ήταν οι στιγμές διαύγειας

που ξέρεις 

ότι επιτέλους είσαι εσύ