play grounds I

η θεσσαλονίκη είναι μια μεγάλη κατασκήνωση

ένα εργοστάσιο παραγωγής αυριανών πολιτών
το τι είμαι εκεί είναι διάφορο του τι είμαι εδώ
έφυγα απ'το σπίτι μου για να γίνω
είναι ο τόπος που γίνομαι
σ'αυτήν την πόλη που όλοι ήρθαν για να γίνουν
και να φύγουν
είναι δύσκολη η ζωή στη φάμπρικα
_______________________________________

-όταν ξυπνάω αναρωτιέμαι αν οι φίλοι μου έχουν ήδη ξυπνήσει
όταν κάνω ζουμ αουτ από μένα το μυαλό μου ανεβαίνει πανοραμικά
κι ύστερα αγγίζει τα διάφορα σημεία στο χάρτη που βρίσκονται οι φίλοι μου
όλα τα ενδιάμεσα μέρη τα ξέρω κι είναι δικά μας
οι κοιτώνες,η τραπεζαρία,τα πάρκα,η παραλία
η παιδική χαρά

-το σπίτι μου βλέπει σε ένα στενό δρομάκι που δεν έχει μεγάλη διαφορά από το να βλεπε στον ακάλυπτο

-το σπίτι μου είναι σκοτεινό κι όλη η θεσσαλονίκη είναι σκοτεινή και το βλέμμα μου είναι σκοτεινό
και κουτουλάει στην απέναντι πολυκατοικία
________________________________________________________________________________

βγήκα απ'το σπίτι γιατί το χρειάζονταν τα μάτια μου
πήρα έναν φρέντο εσπρέσσο που έχει 1 ευρώ αντί για φραπέ που έχει 70 λεπτά
γιατί δεν είχα πιει καφέ απ'το πρωί και πίστευα ότι μου άξιζε
με τα υπόλοιπα απ'το τελευταίο μου πεντάρικο πήρα καπνό
είδα άλλη μία μοτοπορεία μπατσων
περπάτησα την αγίου δημητρίου για να πάω να κάτσω σε κείνο το πάρκο πάνω από την ρωμαϊκή αγορά
αλλά είχε αρκετό κόσμο
αναρχικούς που κάναν βόλτα τα σκυλιά τους στο πρώτο επίπεδο
γέρους που παίζανε τάβλι στο δεύτερο
και κάτι άλλους τύπους στο τρίτο

στεναχωρήθηκα που θα περπατούσα κι άλλο αλλά δεν πείραζε γιατί χάρηκα που το πάρκο χρησιμοποιούνταν

είδα άλλη μία μοτοπορεία μπατσων
κάθησα στην πλατεία που την λένε πλατεία δικαστηρίων αλλά αμφιβάλλω αν κανείς την λέει όντως έτσι

ήταν δύσκολο να βρώ παγκάκι γιατί ήταν ώρα αιχμής κι ήταν γεμάτο αλλοδαπούς και πρεζάκια και παιδάκια αλλοδαπά που παίζαν στην παιδική χαρά προστατευμένα από την υπόλοιπη αλλοδαπή πλατεία με κάγκελα

το καλό μ'αυτήν την πλατεία είναι ότι τα παγκάκια είναι μικρά κι ατομικά

είχε αρκετή κίνηση και φωνές και γλάρους να πετάνε και να χαλάνε τον κόσμο με τις φωνές τους
και πλαστικά σκουπίδια στα γρασίδια που λαμπύριζαν απ'το φως και τη μυωπία μου
_____________________________________________________________________

_______________________________________________________________________________

όταν βγαίνεις απ΄το σπίτι πάντα κάτι θα σου συμβεί
έτσι αρχίζουν οι περιπέτειες συνήθως

όταν βγαίνω απ΄το σπίτι πάντα κάποιος θα ρθει να κάτσει μαζί μου
πάντα κάποια γρια θα μου πιάσει την κουβέντα
πάντα κάποιος θα
_________________
σκέφτηκα ότι ήταν ιδανικό μέρος για να την πιει κανείς
μια κοπέλα φτερνίστηκε κι ήθελα να της πω γείτσες
έπιασα την τσάντα μου
να βρω το κινητό μου
ένας κύριος γκριζομάλλης με φαλάκρα κοντοστάθηκε μπροστά μου
με ρώτησε αν έχω τσιγάρα του πα μόνο στριφτά
μου πε όχι εννοούσα αν πουλάς
του πα όχι
συνέχισα να ψάχνω την τσάντα μου
κι αυτός συνέχισε να στέκεται μπροστά μου
του πα δεν έχω τίποτα
μου πε μήπως κάνεις παρέα;
του πα όχι τίποτα από αυτά
μου πε να ξέρεις μερικές κοπέλες εδώ
του πα δεν είμαι απ'αυτές
κι έφυγε
_________________________________
η θεσσαλονίκη είναι η καλύτερη παιδική χαρά
με αληθινά θεματικά πάρκα
κι ανθρώπους που μοιάζουν αληθινοί άνθρωποι
αληθινά αδέσποτα
αληθινούς μανάβηδες
κι αληθινούς ντηλεράδες
αληθινούς μπάτσους και φτηνούς καφέδες
αληθινές γιαγιάδες κι αληθινά πάρκα